- zondag 19 november 2023
Nee, ‘schrijver’ wil ik me niet noemen. Misschien ‘schrijver van stukjes’ en dat is al iets. Wel begrijp ik die echte schrijver toen die jammerde: ‘Mensen lezen vaak dingen die nooit in het hoofd van de schrijver voorkwamen. Niets erger dan dat.’ Ik moest aan hem denken na de mail van een bekende.
Ik was hem niet mee gevallen omdat ik zo anders was gaan denken. ‘Nu nam ik het op voor de grote hokken en dat was ooit anders. Ik deed er beter aan de kleine hokken steunen. Zonder hen geen duivensport.’ Aldus die slechte lezer die doelde op stukjes waarin ik wat voordelen aanhaalde die je als kleine liefhebber hebt met zo’n ‘grote’ in de club.
Met name goedkoper vervoer, mogelijk kort bij huis in kunnen blijven manden, meer kansen op een Asduif enzovoorts.
Met meer duiven in concours kan je immers een beter coëfficiënt scoren als je een goede hebt. En heb je meer kans op zelfs een (Nationaal) hokkampioenschap als je twee of drie goede hebt. Omdat het toch gaat om de getekende.
Vandaar dat ik al meer van die ‘kleinen’ met heel goede duiven heb horen verzuchten ‘Zeur niet over die mega hokken, wees er blij mee. Ik wilde dat wij er in de club een hadden.’
Ik kan niets bewijzen maar naar mijn idee is minstens de helft van de Belgen kansloos voor een Nationale Asduif op vitesse of HaFo vanwege ‘te weinig duiven’.
Uitgerekend uit streken waar vitesse spelers op een kluitje wonen met zulke goede duiven dat er amper tegen te spelen is zoek je vergeefs naar de namen van Nationale Kampioenen.
Vanwege weinig duiven in concours omdat die specialisten alleen hun allerbeste duiven spelen. En een 1e winnen tegen 150 duiven of tegen 1.000 maakt qua coëfficiënt nu eenmaal een wezenlijk verschil.
Maar ik verkies een winnaar tegen ‘slechts’ 150 duiven als die werden ingezet door 60 liefhebbers boven een winnaar tegen 1.000 duiven als die werden ingezet door pakweg 12 liefhebbers. Maar we wijken af.
MEDAILLE
Wat ik in het ‘gewraakte’ stuk deed was niet anders dan EEN kant (de andere!), van de medaille belichten. Dat was dit keer positief naar de grote inmander toe.
Helaas dragen sommigen een gekleurde bril en lezen wat ze willen lezen.
En evenzeer ‘helaas’ zijn er van die mega inmanders die om scheve gezichten vragen. Denk met name aan die mannen die te beroerd zijn om in de club ook maar een vinger uit te steken, terwijl men met hen veruit het meeste werk heeft.
Soms schenken ze niet eens een bon maar pakken wel de trofee of gratis prijzen betaald van geld uit ‘de clubkas’. Geld vergaard door de sportgenoten in de club. Maar er zijn ook andere.
ANDERE KANT
- In een dorp in de Antwerpse Kempen heb je meerdere ‘groten’. Enkele er van zijn elke winter in de weer om bonnen te verzamelen van topliefhebbers die jaarlijks ruim 20,000 euro opbrengen. Iedereen (!) in de club heeft er baat bij.
- In Zuid Nederland heb je een ‘mega speler’ die jaarlijks heel wat euro’s uitgeeft aan duiven of bons. Dat geld voor een goede kwam in menig gezien al enorm van pas.
Met dat vele geld dat hij over heeft voor bons (die hij vaak niet eens af haalt) houden ook clubs hun kop boven water. Veel clubs verkeren in nood en als je tot je nek in de stront staat is het wel zo verstandig de kop niet te laten hangen.
- In Zuid Holland heb je een topspeler die veel geld investeerde. En als het eens lukte stonden sportgenoten met de handen open als hij weer eens ging strooien. Maar niemand die hem steunde bij miskopen, en die waren er heel wat. Waardering? In ieder geval niet van die Belg die een ding liever heeft dan goede duiven: Geld.
- In Midden Nederland is zo’n ‘grote’ die uit eigen zak een fraai clublokaal liet bouwen. En dat niet alleen.
- In Goirle is zo'n mega hok. Zonder het onbaatzuchtige werk van zoonlief voor de sport zou duiven spelen heel wat minder vanzelfsprekend zijn.
NUANCEREN
Is dit een pleidooi voor de mega hokken? Helemaal niet. Ik beschrijf gewoon EEN kant van de medaille.
De andere kant werd met name belicht door een Antwerpenaar. Ik had ergens geschreven over het resultaat van een fondvlucht. Als EEN man 86 duiven thuis heeft wachtte twee derde van de liefhebbers die hadden ingemand nog op hun eerste.
De man had dat gelezen en schreef ‘hoewel ik alles nog volg is dat nu juist de reden waarom ik drie jaar geleden afhaakte en geen duiven meer heb. En zo zijn er meer.’
‘Hoe durft men nog over een sport spreken’, zo besloot hij.
Wat ik wil zeggen is dat mensen genuanceerder zouden moeten denken. Niet te zwart wit. Dat is nooit goed. Ik was eens in Amerika waar zwart en wit door elkaar woonden. Alle mensen gelijk? Hmm. Ik merkte al gauw dat je daar toch beter een witte penis kan hebben.
VERHANDELD
Op deze plaats legde ik eerder het verband (zuid)oostenwind, verliezen, Noordzee, schepen. En mijn tragiek is dat ik soms wel eens gelijk heb. Zo kreeg ik op korte tijd 3 duiven aangemeld uit Marokko. ‘Kan toch niet’, zou je denken.
Een van de aanmelders was Ruben, een soort tussenpersoon uit Spanje. Veel Marokkanen met opvangers van hier wenden zich tot hem vanwege de taalbarrière. Ruben kent ook Engels en heeft er lol in eigenaars van verloren duiven op te sporen. Hij meent dat veel duiven die men daar ‘vangt’ verloren gingen van One Loft Races in Spanje en Portugal. Dat kan.
PROBLEEM
Nu was het een probleem dat duiven van hier die in Marokko waren beland niet Spanje in mochten vanwege vogelgriep. Enige mogelijkheid was die naar de Canarische eilanden te verschepen en vandaar met het vliegtuig naar hier.
De man leek oprecht en ik probeerde hem verder uit te horen, temeer daar een van onze verloren duiven door de aanmelder gekocht was, zoals die zelf mailde. De Spanjaard vindt meerdere aanmeldingen op zo’n korte tijd minder vreemd.
Waarschijnlijk WEER een vissersboot in Marokko aangekomen met daarop talloze duiven. Hij voegde er een filmpje bij dat ook op Tiktok staat. Daarin zie je een vissersboot in volle zee met daarop al die (uitgeputte) post duiven. Misschien een GEDEELTELIJK antwoorde op de vraag: ‘Waar blijven onze duiven?’
Wel is het de vraag of al die aangemelde duiven wel in Marokko zaten en niet ‘gewoon’ hier. In Nederland of België. Dat is voor een andere keer.
