Een van mijn onhebbelijkheden is dat ik veel aan vroeger denk. Ik droom er zelfs over. Pas nog. Een van de buren/duivenmelkers/boeren van toen was hoofdpersoon.
‘Die had onze 721 eigenhandig de nek om gedraaid.’
Dat was een goede die tegen bijna 900 duiven een 1^e had gewonnen in ZAV, 12 minuten vooruit, en tegen meer dan 2.000 duiven in de O K duiven van andere hokken 8 minuten voor bleef. Welke buur verklap ik niet, anders ligt er straks weer een bom onder mijn bed, en raden kan men het nooit vanwege te veel buren die duivenmelker waren. Ik herinner me ze allemaal nog.

HELE REEKS
Bijna tegen ons hok stond dat van Vermeulen. Die had destijds een duif die heel de streek  kende. De 05. Een kleinkind er van zou voor H Verheyen Chaam nog drie weken achter elkaar de eerste prijs winnen in groot verband, waaronder zelfs de 1^e Nationaal Orleans van 90.000 duiven bij zwaar weer. Het was de eerste Nederlandse duif die naar het Verre Oosten werd verkast (Japan).
Ook had je nog J Wouters, Sus den Dekker (echte naam kende ik niet), Chat Koks, Pietje v d Ouweland, Kees Bastiaensen, Kees van Boxtel, Jan Koenraads, Jan Backx, Piet Backx, Huub Donckers, Harry Nikkessen, J Oomen, Cees v d Ouweland, Toon Geerts en zoon.
Allemaal binnen een straal van geen 200 meter.
Ik noem ze maar voor de geloofwaardigheid.
Vermeulen was een markant figuur maar ook eerdergenoemde  Sus. Elke morgen om dezelfde tijd kwam hij voorbij, een kruiwagen voortduwend met daarin twee grotere ijzeren emmers vol melk. Die bracht hij naar het melkfabriek, zoals elk dorp er toen een had.

BOER
Twee buren waren naast duivenliefhebber ook boer en bij een van hen ging ik als jonge gast soms werken om wat geld te verdienen om duivenvoer te kunnen betalen.
Zo moest ik zijn zestien duiven voeren.
Allemaal blauwe maar ik kende ze allemaal uit elkaar en had ze een naam gegeven. Die boer/duivenman had me ook uitgelegd hoe je kippen en duiven vakkundig de nek om moest draaien. Vandaar die droom misschien?
Op een kwade dag hartje winter miste ik een duivin, Carla had ik haar genoemd, de naam van een mokkel op wie ik smoor was maar die mij niet zag hangen.
Ik vertelde de boer dat ik een duif miste, die haalde onverschillig de schouders op.
Toen werd het Kerst, ik mocht er mee eten en net toen ik een lekker stuk vlees in mijn mond wilde steken zei de boer ‘benieuwd hoe Carla smaakt’.
Kokhalzend rende ik naar de WC, kon niet overgeven, naar huis rennen des te harder. Mijn moeder is nooit te weten gekomen waarom ik die nacht zo gehuild heb.

ANDERE BOER
Het was armoe troef toen. We hadden geen tv, geen auto, vader had nog nooit de zee gezien. We hadden duiven, zoals die andere boer/buur.  
Ook bij hem ging ik soms werken.
Bij hem moest ik zijn varken voeren en het hok schoon houden. Veel mensen hadden toen een varken, ook niet boeren, en als er een geslacht werd at heel de buurt mee. Bloedworst met name. Toen kwam die ene avond.  
Dat oorverdovend gekrijs van een varken, ik vergeet het nooit meer. De dag nadien evenmin. Toen hing die onderste boven aan een ladder met daaronder een plas donker rood bloed. Nadien hoorde ik dat dorpslager Nikkessen hem eigenhandig met een groot mes de keel had door gesneden. Zo ging dat toen. Bloedworst heb ik nooit meer gegeten.
Waren mijn buren/boeren/duivenliefhebbers wrede mensen?
Helemaal niet. Zo was het leven, want je gelooft het niet, het kan nog erger.

ERGER
Mijn grootouders woonden in het aangrenzende dorp Ulicoten.
Vier zoons, dus vier ooms van me, speelden met duiven.
Ook daar ging ik wel eens werken.
Dat was met name jaarlijks alle mussennesten onder de pannen van het kippenhok uit halen en verbranden. Ook de nesten van de zwaluwen tegen onderkant goot mocht ik niet vergeten.  Liefst als ze eieren of jongen hadden zodat er in de toekomst minder overlast zou zijn.

SEXEN
Zoals veel mensen in het dorp had mijn opa varkens en heel veel kippen.
Ik herinner me nog de aangename warmte en het zachte gezoem in het ‘broedhok’.
Daar stonden broedmachines, van onder tot boven vol eieren. Als die pas uit gekomen waren weer werk voor mij.
Ik moest voor de varkensstal plaats nemen en die pas geboren kuikentjes seksen.
Zo noemden ze de haantjes van de hennen scheiden.
De haantjes, kenbaar aan een kammetje, moest ik in de voergoot van de varkens gooien.
Ik zie die schattige pluimenbollen nog piepend in de buik van zo’n hongerige kuus verdwijnen. Is het gek dat ik droomde over die 721?

DUIVEN
Duiven opleren deden we met de fiets. Als we met 20 jongen wilden spelen bestelden we 22 ringen, ‘dus’ ruim genoeg. Moet je nu eens doen.
We speelden op zondag en luisterden 5 voor het uur, dus vlak voor het nieuws, naar de Belgische radio. Een betere propaganda voor de sport was niet denkbaar. Alleen al door die tune van ‘ík zie zo geire mun doivekot’.
Het deed elke Belg de betekenis kennen van woorden als Quievrain, Noyon, Dourdan en helaas ook ‘wachten’. Toen de dorpspastoor er eens naar luisterde en hoorde dat de begeleiders zich klaarmaakten moesten we hem tegenhouden of hij had de zedenpolitie gestuurd.

PASTOOR
Is er in mijn geboortedorp nog een café met biljart, toen waren er zeker 10. En elke winter weer kreeg elke melker bezoek van zo’n café houder.
Die kwam stemmen winnen om de duivenclub onderdak te mogen verlenen. Steeds weer was het volop ruzie tussen de cafe houders met als inzet de duivenclub.
Ik herinner me nog die eerste vergadering, waar ik als snotneus naar toe mocht.
Halverwege stapte de pastoor binnen om te bemiddelen, want de duivenmelkers waren verdeeld. Sindsdien verhuisde de club elke winter van het ene café naar het andere, ook afhankelijk van welke café houder het meest betaalde.
Maar welk café ook ons onderdak verleende, in een hoek zat rekenaar Jan de Rooy bedolven onder de papieren. Daarop rekende hij de snelheid van elke duif uit. Handmatig!
Rekenmachientjes bestonden nog niet.
Het is allemaal lang geleden. Seks bestond nog niet, fatbikes evenmin, om over duiven bij heet weer pas later te lossen vanwege inversie maar te zwijgen.
Toch een goede raad: Als er weer eens verkiezingen zijn: Stem nooit op een partij die beweert dat vroeger alles beter was.

Hier onder. De prestaties 721. Vloog o.a. 6 minuten vooruit tegen meer dan 2.000 d in O.K.
Zulke verlies jet niet graag en houden je wakker of erger...  

Quievrain 662-1
Melun 642-1
Melun 425-1
Sermaise 841-1
Sermais ok 2071-1
Sermaise 503-1
Serm ok 1.057-1
Noyon 1.883-4
Chevrain 563-5
Melun ok 3.414-7
Sermais 1.226-7
Chevrain 867-9
Ecouen 1.069-10
Ecouen ok 2.072-11
Noyon 1.271-11
Chevrain 687-11
Melun 616-12
Melun 710-13
Quievrain 1.281-13
Chevrain 1.250-14
Noyon 548-28
Melun 851-29
Chevrain 1.071-31
Melun 1.371-40

• Vorige
• Volgende