We keken uit naar een mooie midfond vlucht met onze jonge duiven maar dat liep even anders.

Er is al genoeg geschreven over hitte protocollen en het anticiperen op het weer. Sociaal media staat er weer vol mee.

De een neemt het op voor bestuurders die allerlei maatregelen nemen om een slechte vlucht te voorkomen. Anderen snappen daar niets van en verlangen terug naar oude tijden toen er nog geen mensen waren die vier dagen van te voren konden voorspellen hoe het weer gaat worden op zaterdag. Zij zijn voorstanders van een een pittige selectie en tegen het zogenaamde pamperen van de duiven.

De duivensport verandert snel en is voor veel oudere liefhebbers niet echt leuk meer. Ik heb naar aanleiding van mijn laatste column nogal wat reacties gehad van oudere liefhebbers die zich herkenden in mijn schrijfsels en er na jaren duivensport meer dan genoeg van hadden.

Ver doorgevoerde specialisatie maakt de duivensport voor veel liefhebbers niet leuk meer. Ze voelen meer en meer dat hun manier van duivensport beleven geen partij meer is tegen het steeds meer verschijnende van (semi)professionele duivensporters. Als je een week met alle energie met je duiven bezig bent geweest en je hebt er alles aangedaan qua verzorging en ze super ingekorfd,dan mag er toch wel een sprankje hoop zijn op succes.

Een oudere liefhebber beschreef het mooi ”We hebben jaren lang met allemaal dezelfde middenklasse autootjes tegen elkaar geracet en dat was prachtig en gaf voldoening .Tot dat Max Verstappen mee ging doen met een formule 1 auto. Dat was lachen voor Max want als hij geen pech kreeg won hij alles. Nu er steeds meer formule 1 coureurs op ons circuit verschijnen maken zij helemaal de dienst uit en is er voor ons midden klas autocoureurs geen reet meer aan. We rijden wekelijks alleen nog als volledig kansloze idioten mee omdat het vroeger (toen we nog met dezelfde auto’s tegen elkaar reden) zo leuk was. En als je tijd dan (qua leeftijd) ook nog beperkt is dan is de keus snel gemaakt.

We hadden deze week alleen de bevlogen jonge duiven ingekorfd en de ploeg late jonge laten zitten. Mijn eigen auto stond in de garage en moest gerepareerd worden. Ik kon de hele ploeg niet in een luxe auto kwijt, dus was de keuze snel gemaakt.

Ik vond het ook nogal wat om pakweg 40.000 duiven tegelijk te lossen op een 130 km met wind op staart en geen glad vliegweer. Niet voor de bevlogen jonge en oude duiven maar voor alle laatjes die voor de 2^e keer in de mand zaten. Je moet je dan afvragen of het middel (het volgen van een hitteprotocol) dan niet erger is dan de kwaal.

Want we zagen al heel snel dat het voor veel duiven een moeilijk vluchtje zou worden. Dat konden we zien aan het vlieg gedrag van de duiven. Een koppeltje duiven vloog rond de tijd dat we ze verwachtten strak en goed over.

Maar dan zagen we al snel duiven heel hoog over vliegen ,echt zo hoog dat je er op gefocust moest blijven om ze te zien. En dan al snel koppeltjes van oost naar west en van west naar oost. Aangezien Biergies nogal oostelijk ligt en er geen andere afdelingen waren gelost die in ons vlieggebied konden vliegen wisten we dat dit Zuid-Hollandse duiven moesten zijn.

Het zag er niet echt lekker uit als je al die zoekende duiven heen en weer zag vliegen. Onder tussen was er net na dat eerste koppeltje voor ons ook een duifje gearriveerd. Zenuwachtig viel ze net voor de valklep waar geen antennes liggen en besloot na enige seconden weer op te stijgen zonder geconstateerd te zijn. Gelukkig diende al snel nummer 2 zich aan en toen besloot nummer 1 ook om zich te laten constateren.

Dan komen de duiven heel leuk naar huis en hebben er snel 26 van de 33 geconstateerd en zien we duidelijk dat onze duiven er in aan het komen zijn. Elke week worden ze beter en leren ze snel maar er vallen ook enkele duiven af. We hopen op nog een paar mooie midfond vluchten zodat onze jonge duiven de kans krijgen hun kwaliteiten te tonen.

Het zou heel leuk zijn om al is het maar één keer dit jonge duivenseizoen te laten zien wat we echt “onder de pannen” hebben zitten. Maar dat kan alleen als het een beetje echte vlucht wordt qua afstand en omstandigheden. Als ze ook de laatste vluchten met grote koppels naar Zuidholland komen vliegen dan hebben we weer een jaar heel veel energie in het jonge duivenspel gestoken en daar niets voor terug gekregen.

Martin.

Elke winter ontvangen we wel een aantal meldingen over Groenlingen of duiven met een vreemde ziekte. Ze kunnen niet meer eten, of lijken slijm aan de snavel te hebben. Dat zijn alvast de opvallend zichtbare symptomen van ‘het geel’, of Trichomonose, een ziekte veroorzaakt door Trichomonas gallinae. Gelukkig is de naam langer dan het beestje.

Deze ziekte wordt veroorzaakt door parasitaire flagellaten, ééncellige parasieten. Ze zijn dus erg klein (5 tot 20 micrometer) en bewegen zich voort d.m.v. een golvend membraan. Er zijn verschillende stammen gekend van T. gallinae en hun kwaadaardigheid verschilt van licht tot zeer besmettelijk. Met uitzondering van Antarctica, Groenland en Arctisch Noord-Amerika, -Europa en -Azië, worden ze overal ter wereld aangetroffen.

De Houtduif is een frequent slachtoffer van Trichomonas. Vogels met zwellingen in de snavel kunnen grotere voedselitems niet meer doorslikken. Het besmette voedsel blijft liggen en ook de volgende is dan de pineut. (Leo Janssen)

Vogels zijn frequent het slachtoffer van deze parasiet. In de vrije natuur wordt de ziekte het meest vastgesteld bij hoenders, kraanvogels, duiven, roofvogels en zangvogels. De vaakst waargenomen en meest zichtbare symptomen bij wilde vogels zijn problemen bij het slikken, overmatige aanmaak van speeksel, diarree, zichtbare kaasachtige zwellingen in de mondholte, kortademigheid. Ernstig getroffen dieren sterven aan een besmetting door deze parasiet vermits zij niet langer voedsel kunnen inslikken. De letsels in de snavelholte nemen zoveel plaats in dat de tong zelfs kan weggedrukt worden. Vooral bij jonge duiven worden gele, kaasachtige zwellingen aangetroffen zowel in de krop als in de snavelholte.

Herkennen is echter niet altijd zo gemakkelijk. Bij de diagnose van Trichomonose is er kans op verwarring met verschillende andere ziekten zoals candidiasis (gistinfectie), capillariasis (haarwormen), pokken (virusletsels) en herpesvirus infecties bij duiven en roofvogels. Zelfs een langdurig vitamine A-tekort kan zulke letsels geven. De herkenning wordt bemoeilijkt door de variatie binnen de Trichomonas aandoening of door een wisselwerking met bacteriën en gisten.

Trichomonaden kunnen rechtstreeks worden overgedragen via kropmelk en speeksel tijdens het bedelen door de jongen, het voederen van de partner tijdens de balts, via water, via vochtige granen (de parasiet is in staat om hierin meerdere dagen te overleven) en in uitwerpselen, zoals men die vaak aantreft in natte nesten. Ook bij winterse tuinvogels is besmetting voor de hand liggend: omdat vogels met Trichomonas vaak slecht of niet meer in staat zijn grote voedselitems in te slikken, laten ze het liggen en wordt het volgende individu gemakkelijk besmet. Zo besmetten Houtduiven elkaar makkelijk via eikels. Roofvogels raken uiteraard makkelijk besmet wanneer ze een besmette prooi vangen en verorberen maar ook aaseters lopen risico, want de parasiet kan tot 48 uur overleven in een karkas. Het komt dus veel voor bij roofvogels in de winterperiode omdat ze dan gemakkelijker zieke duiven eten.

Er bestaan geneesmiddelen waarmee de dierenarts Trichomonas kan behandelen. Ver ontwikkelde zwellingen moeten soms operatief worden verwijderd. Bij wilde vogels komt het er dus op aan dat de parasiet een dodelijke uitwerking heeft omdat het vangen, en dus ook de behandeling, niet voor de hand ligt.

Er bestaan ook lichte infecties van Trichomonas waarbij de vogel zelf een immuniteit kan opbouwen maar wanneer er erge kaasachtige letsels ontstaan die het eten bemoeilijken, loopt het fout af.

Preventiemaatregelen bij wilde vogels

De trouwe tuinvogelvoederaar kan de kans op besmetting trachten in te dijken door regelmatige reiniging en desinfectie van drinkschalen en voedersilo’s of -tafels. Maar ook het toevoegen van een beetje appelazijn (15 ml per liter) aan het drinkwater is een beproefde methode ter preventie. Wilde vogels hebben best geen mogelijkheden tot direct contact met volière- of kooivogels, hun water of voedsel. Zo verhinder je dat Trichomonas in één van beide richtingen wordt verspreid. De veterinaire behandeling van grote vogels (vanaf duiven) gebeurt met tabletjes Trichocure of Spartrix (1 tablet per 500 gr vogel).

Gekleurd afdrukpreparaat (1000x) met rode bloedcellen en trichomonas met flagel (foto: Peter Coutteel)

Tekst: Gerald Driessens, Natuurpunt Studie & Peter Coutteel (Dierenartsencentrum Trigenio)

Als klapper van het regenseizoen 2023 werd Perpignan na 3 dagen uitstel gelost om 07.15 uur onder prima vliegomstandigheden, zij het dat er iets te veel west in de wind zat om nationaal hoge ogen te gooien. Bij IFC Zeeland waren 235 duiven ingemand door 28 liefhebbers. Op de dag van lossing kwamen er geen duiven meer door. De volgende morgen werd het bal geopend door John Lindenberg. John had zijn antennes nog niet op de hokken liggen en toen hij deze om 05.30 uur had geïnstalleerd zat de 20-1397125 ineens op het hok. Vermoedelijk heeft deze rode doffer al op het dak gezeten en is hij wakker geworden van het gerommel van John. Thuis maar nog niet binnen… Uiteindelijk heeft John hem op een trapje van het hok gepakt. De Rode Hommes, zoals de winnaar heet heeft John als zomerjong gekregen van de Comb. J. Hommes en Zonen uit Akersloot. In de afstamming zien we gekende namen van Noordhollandse liefhebbers zoals “De Narbonne en de Veerman” van Robbie Timmermans; “De Gouden 10” van Fré de Boer en de “Paco en de Dax doffer”van Kees Droog. De winnaar is ingekorfd op Perpignan op een groot jong en verse eieren. Zijn duivin had op de dag van inkorving haar 2e ei gelegd en klaarblijkelijk als net zo gemotiveerd als de winnaar, want zij was de 3e duif van Perpignan (prijs 32) bij John. Best of the rest was Aart Jan Maljaars, die met zijn kleine topkolonie weer een superjaar draait. Het brons gaat naar Arie Coppoolse, die zeker ook met een tevreden gevoel zal terugkijken op Perpignan.

Van de 28 deelnemende liefhebbers wisten er 23 één of meerdere duiven in de prijzen te klasseren. Uitblinkers (1:4) op Perpignan waren H.M. Calon met 80% prijs (4/5). Een score van 67% prijs werd gehaald door Ab van de Linde (4/6) en Frank Calon (2/3). 50% prijs werd behaald door Comb. Krijger en Zn. (4/8)en Chris Paauwe (7/14).

7 augustus 2023 Perpignan – 235 duiven – 28 deelnemers – IFC Zeeland: 1 J.J. Lindenberg; 2 A.J. Maljaars; 3 A. Coppoolse; 4 P. de Nooijer & zn.; 5 Chris Paauwe 6, 10 Comb. Krijger en Zn.; 7 Eric Dek; 8 M&P Schroevers; 9 Bruggeman-Zegers.

IFC Zeeland Jaap Bruggeman

Er werden de afgelopen periode weer diverse duiven aangeboden met stamkaarten waarop op zijn zachtst gezegd wel iets op viel aan te merken. Het is van alle tijden dat wanneer er ergens geld mee te verdienen valt de eerlijkheid van de meeste mensen zijn grenzen kent. En een ieder, dus ook iedere duivenmelker, hanteert zijn eigen grenzen voor wat hij eerlijk vindt of niet. Wat veel gebeurt is dat de naam van de fokker van de duif wordt weggelaten. Dit wordt soms onbewust gedaan omdat de stamkaart in plaats van op eigenaar op ras wordt uitgeprint. Dikwijls gebeurt het ook bewust bijvoorbeeld als er onenigheid is tussen de fokker en de latere eigenaar. Of als de fokker van de duif een onbekend liefhebber is. Duiven met namen van bekende liefhebbers op de stamboom brengen immers veel meer op. Dus gebeurt het ook regelmatig dat in plaats van de eigenlijke fokker van de duif, de naam van de fokker van de ouders van die duif wordt genoemd omdat die commercieel interessanter is. Maar ook dit gebeurt lang niet altijd bewust is mijn ervaring.

Wanneer is iets bedrog is de vraag die mij nogal eens gesteld wordt. Duidelijk is dat er een onjuiste voorstelling van zaken wordt opgewekt met bovengenoemde zaken. Wanneer dit met opzet wordt gedaan zou je mijn inziens wel kunnen stellen dat hier sprake is van bedrog. Echter de vraag hierbij is ook wie hier benadeeld wordt. De liefhebber wiens naam ontbreekt op een stamkaart zal zeggen dat hij wordt benadeeld, want hij krijgt namelijk niet de eer die hem toekomt als kweker van de desbetreffende duif. Of wordt de koper van de duif benadeeld omdat hij waarschijnlijk een hogere prijs voor de duif zal moeten betalen als de suggestie is gewekt dat de desbetreffende duif of diens ouders rechtstreeks afkomstig is/zijn van een top hok?  Of loopt de liefhebber wiens naam ten onrechte wordt genoemd nu inkomsten mis omdat de koper anders wellicht bij hem een duif had aangeschaft? In dat geval kan ook hij zich gedupeerd voelen. Ik ben wel benieuwd naar de reacties van mijn lezers.

Zojuist hebben wij het verdrietige nieuws ontvangen dat ons bestuurslid Mat Weststrate vrijdagnacht is overleden. Mat voelde zich al langere tijd niet fit, maar dit overlijden komt, voor ons, zeer onverwacht.

We herinneren Mat als een gedreven bestuurder die zich, helaas, maar korte tijd kon inzetten voor onze afdeling Zeeland. We zijn dankbaar voor alles wat hij op alle gebied in de duivensport heeft gedaan.

We willen zijn kinderen en naaste familie en vrienden heel veel sterkte toewensen met dit verlies. Het zal niet meevallen om zo’n plotseling verlies te moeten verwerken.

Bestuur Afdeling Zeeland96 

Vanuit de NPO hebben we bericht gehad dat de losplaats Orleans vanaf 31-7-2023 gesloten is.

We krijgen er dus geen vergunning meer voor, en kunnen er dus niet  lossen.

We vervliegen deze vlucht als sector 1B.
Adf4 Limburg heeft de voorkeur voor Lorris als alternatief.

De afstanden komen vrij goed overeen, dus in overleg met Limburg hebben we  besloten dat de lossingsplaats Orleans voor 9 september gewijzigd gaat worden in Lorris.

Met vriendelijke groeten,

Ron Hanegraaf
Secretaris Afd.3 Oost-Brabant

Sporten

Het voetbal is weer in volle gang en de top clubs als Ajax en Feyenoord laten al punten liggen. Wel mooi voor een leuke competitie natuurlijk. Komend weekend is de Formule 1 caravan voor de derde keer neergestreken in Zandvoort. Hopelijk is het goed weer dan hebben wij het ook met de vluchten. Zou Max zijn zegereeks kunnen voortzetten , we kunnen het zien op tv. Als je daar woont met die gekte en je vliegt met je duiven dan is het denk wel een probleem. De duiven zijn de drukte niet gewend dus veel succes aan de liefhebbers die dit mee maken. Zoals u op de foto ziet zitten de fonters uit het grote hok al in het fondhokje en hebben allen reeds hun eigen bak. Hier 16 bakken en er zitten nu 8 koppels in. Ze hebben dus mooi de ruimte. Ze komen /zitten op eieren waar dan kunst eieren onder komen. Later mogen ze ook naar buiten om ze uit te wennen.

Op eigen hok

Had voorbije maandag al doorgegeven dat ik donderdag niet inkorfde voor Maxence vanwege de te verwachte hoge luchtvochtigheid en temperaturen. Dit is veranderd in donderdag inkorven Niergnies en vrijdag los. Ik moest donderdag weg en dus niet mee gedaan. De natour was veranderd in zaterdag inkorven en zondag los. Hier zijn alle jongen mee naar toe gegaan. Zondagmorgen prima weer met maar 15 graden om 8 uur in Zoersel net boven Brussel , dus mooi vliegweer. Ze werden om 8 uur gelost in Bierges net ten oosten van Brussel. De eersten deden goed 1,5 uur over de 128 km. Er cirkelden een paar ooievaars rond en dan is het naar binnen komen niet aan de orde. Op het dak zaten ze met een lange nek omhoog te kijken. De eerste liep om 9.34.53 over de antenne en om 10.30 uur waren er 52 van de 61 die mee waren. Daarna werd het druppelen , er is zondagavond nog 1 duivinnetje onderweg. De 10 latere zijn alle weer present. Heeft zoals eerder gemeld geen oude mee op de natour dit jaar. Nu ze zondag pas thuis zijn gekomen zal ik waarschijnlijk donderdag weer overslaan en vrijdag in manden voor mogelijk Quievrain , mits het weer het toe laat. Ze gaan dit jaar alleen mee om ze af te richten. Van de 67 waar ik met de vluchten mee ben begonnen zitten er nu 61 in het hok. Hopelijk komt die ene van Bierges nog boven water. De tijd gaat hard nog maar 3 weken dan is het vliegseizoen weer voorbij. Goede gezondheid en hou je haaks.

email  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Rode bietensap, een nieuwe trend in de topsport?

Een flink aantal liefhebbers kunnen tegenwoordig geen mooie prijs meer winnen zonder antibiotica. We spreken over “het booster effect”. Waarom? Omdat we altijd op zoek zijn naar beter. We doen immers aan sport. Duivensport in ons geval. Dus doen we net als die wielrenners van de Tour de France… zoeken naar het beste middel,  dat ene potje. Velen willen het niet toegeven. Water en voer staat er in de reportage. Al weken geen prijzen en dan ineens een ketting uitslag of een 1^e NPO…. Je gaat me toch geen spookjes van Anderson voorlezen? Neen, vorm komt langzaam, stap voor stap.   

Tijdens het seizoen is niets te dol. Medicijn “gebruik” of de spuit er in. Dat laatste is voor mij over de grens.  Als voor de vluchten de spuit er al in moet… Maar goed, een ieder heeft zo zijn eigen grenzen. De rage van schapenvet is een beetje over en ja… dan moet je weer eens iets nieuws brengen. Rode bietensap. Dat is het. Commerciële liefhebbers die in een aantal gevallen overigens niet eens super goed presteren, doen mee aan de promotie van de fabrikant, want zo werkt dat. Moeite doen, of ons er eens verder in verdiepen doen we niet. We willen ook zo´n fles of ook zo´n spuit.

In België is deze hype van rode bietensap al weer een beetje overgewaaid. Maar nu heb ik toch al verschillende vragen en mails gehad over deze nieuwe hype: Rode bietensap doet de prestaties met 2,8% stijgen van duursporters. Gefeliciteerd! Even voor de duidelijkheid: duursporters zijn geen mensen die op fietsen rondjes rond de kerk rijden, maar lange ritten maken en over de bergen van Frankrijk fietsen of de marathon lopen.

Rode bietensap. Hoe zit het in elkaar?

Het zou de duurprestaties verbeteren. Er zit n.l. nitraat in en dat zou zorgen dat er minder zuurstof nodig is om energie (ATP) in de spieren te produceren. Het zou na 1 keer meteen al werken, maar beter geeft of drinkt men het gedurende 6 tot 15 dagen, aldus de promotie. Daarna is het effect weg. De sporter moet  dan wel dagelijks ongeveer een halve liter rode bietensap drinken om 300 mg nitraat binnen te krijgen voor dit mooie resultaat .  Volgens de wetenschap zou het veelbelovend zijn: minder zuurstof nodig voor een beter resultaat. Joepie!! De vraag is nu: hoe gaat het bij de duiven werken?

VO2Max nader bekeken.

De VO2max geeft aan hoeveel zuurstof het lichaam van de mens maximaal per minuut kan opnemen. De zuurstof zorgt ervoor dat koolhydraten en vetten worden verbrand in de spieren. Bij sporters wordt het zuurstofverbruik gemeten op het moment dat ook de maximale prestatie wordt neergezet. De VO2max is per persoon verschillend en houdt in, dat hoe hoger de VO2max is bij de sporter, hoe meer talent deze heeft voor de duursport zoals de marathon lopen en wielrennen. Men noemt het ook wel het aerobe uithoudingsvermogen.

Duursport.

Naast aerobe verbranding is er ook anaerobe verbranding. Daar wordt geen zuurstof verbruikt en is alleen geschikt voor de sprint. Secondewerk dus. Ik wil het daar nu even niet over hebben omdat dit niet het doel is van dit artikel. Bovendien gaan we straks naar de duiven die ook duursport bedrijven.

De  duursporter is met name afhankelijk van het aerobe uithoudingsvermogen. De energie komt o.a. vrij door de afbraak van koolhydraten tot o.a. glucose. Deze glucose wordt ook weer afgebroken en daarbij komt melkzuur vrij. Deze hoeveelheid melkzuur (lactaat) is afhankelijk van de intensiteit en de duur van de inspanning. De melkzuurconcentratie in het bloed wordt gemeten in millimol per liter bloed, afgekort mmol/l.

Om nog meer energie te verbranden is dus meer zuurstof nodig. In het rode bietensap bevindt zich de stof nitraat en die zorgt ervoor dat er minder zuurstof nodig is om energie vrij te maken. Tijdens dat proces wordt nitraat omgezet in nitriet. Nitriet bestaat uit de atomen zuurstof en stikstof, waardoor er in de spier minder zuurstof nodig is om energie (ATP) te produceren. Volgens onderzoek zou het prestatievermogen toenemen.  Nitriet is overigens wel een gevaarlijk goedje. Het is kankerverwekkend.

Onderzoeken

Ik ben eens aan het zoeken geslagen en vond wetenschappelijk getinte informatie. De meeste sites spreken allemaal over een test die eens was gedaan met wielrenners. In dat onderzoek dat onlangs verscheen in Medicine & Science in Sports & Exercise kregen 9 goed getrainde wielrenners een halve liter bietensap en lieten ze 2 uur later een tijdrit van 4 km rijden. De onderzoekers herhaalden de procedure nadat ze de renners nitraatvrije bietensap hadden gegeven. Het  nitraatrijke bietensap verminderde  de tijd waarin de renners de 4 km aflegden met 2.8 procent.

De onderzoekers boekten soortgelijke resultaten toen ze de renners een tijdrit van 16 km lieten maken. Tja, dat zijn nog eens cijfers. Het lijkt wel EPO komt er nu bij me op. En dan dwalen de gedachten al snel af naar de Tour de France. Hoeveel waarheid kun je er aan hechten? De goed getrainde wielrenners fietsten 36 km per uur tijdens de test. Maar professionele wielrenners fietsen soms toch wel 50 km of 55 km per uur?

Harm Kuipers.

Mijn gedachten gaan uit naar onze ex schaatser wereld kampioen, arts en wetenschapper Harm Kuipers. Hij is nu hoogleraar Bewegingswetenschappen aan de Universiteit Maastricht. Harm deed veel onderzoek over EPO en heeft er een duidelijke mening over. Hij toonde meerdere malen aan dat het gebruik van EPO een veel kleiner effect heeft dan wetenschappers wel willen aannemen. Een stukje van zijn site:

“Er is een grote kloof tussen wetenschap en de praktijk. Wetenschappers proberen objectief waarnemingen te doen en verbanden te leggen met als doel de ‘waarheid’ boven tafel te krijgen. Het resultaat van hun werk wordt regelmatig gepubliceerd in wetenschappelijke bladen. Maar helaas blijft het vaak slechts in die kringen hangen. Om mijn ‘boodschap’ te verspreiden geef ik lezingen en schrijf ik wel eens een artikel in een populair blad, maar daar nemen dan te weinig mensen kennis van. Bovendien: ik heb vaak een teleurstellend verhaal. Het verkoopt niet als ik aantoon dat het effect van doping veel minder groot is dan men suggereert. Men luistert liever naar leuke anekdotes. Ik heb het boek gelezen van Willy Voet, de soigneur van de Festina-wielerploeg. Uit dat boek bleek dat wielrenners er heilig van overtuigd zijn dat doping helpt. Ze geloven écht dat ze niet zonder zouden kunnen. Maar Willy Voet gaf de renner Virenque eens een beetje glucose in plaats van echte doping, en wat gebeurde er? Virenque vlóóg die dag. Oftewel, het placebo-effect bewees zich hier prachtig. Op grotere schaal, dus met flink veel waarnemingen, heb ik het placebo-effect zelf ook waargenomen.”

Breed wordt aangenomen - ook door wetenschapper Perneger - dat de VO2max bepalend is voor wielerprestaties. Om duurprestaties te verbeteren moet EPO dan de VO2max verhogen ( net als de rode bietensap middels nitraat). En dat doet het - volgens de epidemioloog - met 7%, waardoor renners 1 km/uur harder fietsen, De  wielermannen kunnen dus dan hun prestaties met 2,8% laten stijgen en flink wat harder fietsen.

Gaan we naar Bram Brouwer. Hij was 30 jaar schaatstrainer, een van de eerste gediplomeerde wielrentrainers in Nederland.  Hij studeerde aan de Open Universiteit in 2009 cum laude af als arbeid- en organisatiepsycholoog op het onderwerp ‘Doping als drogreden’ en behaalde de basisaantekening sportpsychologie.

De waardes van Pegener zijn gepubliceerd in belangrijke wetenschappelijke bladen en worden nog steeds voor waar versleten. En omdat iedereen elkaar altijd maar zit na te praten , ontstaat consensus over de epo effecten, en die worden dan niet meer ter discussie gesteld.

Bram Brouwer:

Om profijt van epo te hebben moeten renners na gebruik ervan beter presteren, ofwel: langduriger harder kunnen fietsen. Breed wordt aangenomen - ook door Perneger - dat de VO2max bepalend is voor wielerprestaties. Om duurprestaties te verbeteren moet epo dan de VO2max verhogen. En dat doet het - volgens de epidemioloog - met 7%, waardoor renners 1 km per uur harder fietsen.

Deze redenering komt al snel in de problemen. Inspanningsfysiologische leerboeken zeggen dat sporters VO2max-inspanningen hooguit  10 minuten kunnen volhouden. Daarna moeten ze hun inspanning verlagen om verzuring te voorkomen. Het belang van de VO2max neemt dan snel af. Verder stelt hij: Vervolgens ontstaat een nieuw probleem. Als 2,8% gelijk is aan 1 km per uur, is de uitgangssnelheid  was 36 km per uur (!....). Die snelheid staat echter ver af van de VO2max-snelheid van beroepsrenners (geschat op rond de 55 km per uur), vanwege de bijna derdemachtsrelatie tussen snelheid en benodigd vermogen bij fietsen. Bij 10 km per uur kost 5 km per uur harder fietsen ‘slechts’ 15 watt extra, bij 25 km per uur is dat 55 watt, en bij 55 km per uur zelfs 205 watt. Pernegers 1 km per uur bij 36 km per uur levert bij 55 km per uur minder dan 0,5 km per uur snelheidswinst op. Dat vermeende 0,5% voordeel geldt vervolgens slechts voor een renner op kop. Zijn collega’s, uit de wind, hebben een onbetwist voordeel van 26% (twee renners) tot 40% (peloton).

Tot zover enkele gedachten van twee mensen van de praktijk. Ik weet dat ik onvolledig ben maar ik heb je even willen laten proeven aan de theorie en praktijk. Hoe zich dat allemaal vertaald naar onze rode bietensap?

De anti-climax …. Hou je vast!

Hmmm… dezelfde snelheidstest van de wielrenners  met epo en dezelfde 2,8% voordeel als bij bietensap. Zeker toevallig…... Maximaal 10 minuten boven de VO2max presteren…. Hoe zal dat gaan bij duiven? Bij de duiven die op kop vliegen en die zich in het “peloton” bevinden? Vliegen die ook boven hun VO2max? Kunnen wij ze daartoe aanzetten in de lucht? Duiven verzuren eigenlijk niet omdat ze maar gedurende korte tijd op koolhydraten vliegen. Vetverbranding levert geen lactaat (melkzuur) op.  Net als olie verbrand deze geheel en er blijft alleen waterstof over.

Of deze mannen nou wel of geen gelijk hebben, dat is in feite niet van belang.  Want we komen tot de oplossing van dit verhaal.  Alles wordt gedaan om een betere zuurstoftransport te realiseren. Dat kan via meer rode bloedlichaampjes (epo) of wellicht ook doordat er minder zuurstof is om beter te presteren ( rode bietensap) …  Nou, daar komtie dan!!

Zuurstofvoorziening bij postduiven.

We hadden het steeds over mensen en menselijke sporten. Mij is geen enkel onderzoek bekend dat rode bietensap duiven beter laat presteren en er zijn mij geen testen bekend.  Wat zou daar de reden voor moeten zijn? Minder zuurstof nodig voor meer prestatie. Zuurstof is daarvoor de basis nietwaar?

Zuurstof is het belangrijkste supplement en een zeer omstreden begrip in de sport in het algemeen. De longen zorgen voor de overdracht van zuurstof De rode bloedcellen (met hemoglobine) brengen ze naar de spier en het myoglobine in de spier zorgt voor de zuurstofopname. Mensen hebben een hematocrietwaarde van 42 tot 45 in het bloed. Kom je boven de 50, ben je verdacht van dopinggebruik. Duiven hebben al van nature een hematocrietwaarde van 65. Goeiemiddag… Wie lust er nog peultjes? Of bietjes?

De longen van duiven  

We kijken naar het onderzoeksrapport van dierenarts dr. R. Lankriet:

“De longen van duiven zijn heel anders  dan van mensen of zoogdieren. Duivenlongen zijn vele malen efficiënter. Hoe dat komt?  Mensen en ook zoogdieren hebben longalveolen. Als wij sporten komen we snel zuurstof tekort. Bij duiven werkt dat heel anders.  Daar vindt een constante uitwisseling van zuurstof plaats. Dit komt omdat duiven beschikken over een ander systeem met luchtzakken en uiterst kleine “luchtvaatjes”

Bij mensen vindt de zuurstof uitwisseling plaats door  longalveolen. Dat zijn longblaasjes die omringd zijn door bloedvaten. De zuurstofrijke lucht is maar kort aanwezig in de alveolen.

Bij vogels, en dus ook bij duiven is er een voortdurende luchtstroom in de kleine “luchtvaatjes”. Dat worden  de luchtcapillairen genoemd in medische terminologie. Door een ingewikkeld systeem van luchtwegen van en naar luchtzakken, bevat deze luchtstroom steeds verse lucht. Dit  zowel bij inademen als bij het uitademen.

De lucht in de buikluchtzak heeft namelijk nog niet door de longen gemoeten bij inademing. Deze zuurstofrijke lucht gaat WEL DOOR de longen bij uitademing. Bij inademing komt de lucht die dóór de longen gaat terecht in de voorste luchtzakken en passeert in mindere mate door de longen bij uitademing. Op die manier ontstaat een zeer ingenieus respiratiesysteem met een voortdurende passage van verse lucht door de longen van de duif.

Kijken we naar de zuurstofweg die bij duiven wordt afgelegd, dan is zeer waarschijnlijk de hoeveelheid myoglobine in de rode spieren van het grootste belang. Als we duiven goed voer geven, dan is dit volledig genetisch bepaald. Het is van buitenaf niet te beïnvloeden. Het enige wat je kunt doen is betere duiven kweken met meer rode spiervezels en dus ook meer opname van zuurstof en voedingsstoffen in de rode spiercellen.  Het is bekend dat duiven zeer donkere spieren hebben. Dit wordt veroorzaakt door de zeer hoge myoglobine. Kippen hebben b.v. alleen witte spieren en hebben daardoor zeer weinig myoglobine. Daarom zullen kippen dus ook zeer snel melkzuur opstapelen en pijn voelen bij inspanning.

Onze duiven zijn  reeds door selectie volledig geoptimaliseerd in hun zuurstofmetabolisme. Vandaar ook dat ze in staat zijn om tot zulke ongelofelijke prestaties te komen. Dat sommige topduiven op de fondvluchten nog zo fris kunnen thuiskomen, is daar het beste bewijs van. Bij deze topduiven kan er aan het zuurstofmetabolisme niets meer veranderd worden. Enkel door voort te kweken kan men die eigenschap behouden. Topduiven zijn een combinatie van ideale (erfelijke) eigenschappen. Daar naartoe kweken is de beste garantie voor voldoening in onze mooie sport”. Aldus Dr. Ruben Lankriet.

Ik hoop dat ik u enig inzicht heb kunnen geven hoe dingen werken in theorie en praktijk. Nu maar afwachten wat het rode sap zal gaat doen in Nederland. Ik weet het eigenlijk al. Maar voor degene die toch graag, zonder gesmeer, nitriet wil geven maar niet de hoofdprijs willen betalen? Kijk eens naar een filmpje van uw jeugd periode “ Popeye the sailorman” Gewoon spinazie aan de duiven geven. Spinazie bevat meer nitraat dan rode bieten sap. Veel goedkoper en zeker zo lekker voor de duiven.

Eet smakelijk.

Willem Mulder.