Voorwoord
Afgelopen week vormde de persconferentie het begin van perspectief. We zijn als Nederland toe aan een volgende fase binnen de coronatijd. Een fase die het mogelijk maakt om stappen te zetten en te kijken naar wat kan, in plaats van wat niet kan. Cruciaal zijn hierbij de effecten die eventueel optreden. Dit wil zeggen dat er komende weken stappen gezet worden, maar dat de ontwikkelingen kritisch gevolgd worden zodat wanneer het nodig is, er vertraagd kan worden of mogelijk zelfs stapjes terug gezet kunnen worden. "Voorzichtigheid (nu) is beter dan sorry achteraf", aldus premier Mark Rutte.
Wij zijn heel erg blij met deze nieuwe fase. En met dank aan de Covid-19 werkgroep en het vele voorbereidende werk dat zij afgelopen periode verricht hebben, kunnen we zelfs vanaf maandag 11 mei starten met vliegen. Een voorzichtige start van seizoen 2020. Uiteraard kan dit alleen als we het goedgekeurde protocol volgen. In deze ODH en op de website is alle informatie te vinden. De afdelingen, secties, platforms, en (reserve) afgevaardigden zijn via een aparte NPO Update geïnformeerd.
Wij hopen dat u net zo blij bent als wij met deze nieuwe fase. Laten we er samen een succes van maken.
Frederik Dekker, Esther Noorderijk, Willem van Breene en Maurice van der Kruk
NPO bestuur |
|
NPO BESTUUR
Corona update: starten met vliegen vanaf 11 mei
 Net zoals de Covid-19 werkgroep hebben velen van jullie woensdagavond 6 mei waarschijnlijk naar de persconferentie van het kabinet over de coronacrisis gekeken. Minister-President Rutte en Minister De Jonge gaven hierin aan dat de eerste fase van de coronacrisis nu achter ons ligt.
Deze fase was gericht op het terugdringen van het virus, het beschermen van ouderen en kwetsbaren en het ontlasten van de zorg en IC’s. Ze vertelden hoe de Nederlandse samenleving de komende maanden op verantwoorde wijze weer open kan. Hierbij is bij herhaling door Rutte en De Jonge benadrukt dat we in deze nieuwe fase niet sneller kunnen gaan dan verantwoord is. Dat iedereen zich aan de regels moet blijven houden, omdat anders alles wat we met z’n allen de afgelopen maanden hebben bereikt teniet zal worden gedaan.
Alle Nederlanders zullen zich voor langere tijd aan deze situatie moeten aanpassen en we zullen ons dus moeten blijven houden aan de gedragsregels:
- blijf en werk zoveel mogelijk thuis
- blijf thuis met klachten
- houd 1,5 meter afstand
- vermijd drukte
- bescherm de ouderen en kwetsbaren
- hoest en nies in de elleboog
- was vaak en goed je handen.
Goed nieuws
We hebben ons als werkgroep de afgelopen weken grondig voorbereid middels het maken van een protocol, overleg gevoerd met overheden (Veiligheidsregio’s en Ministerie LNV) en instructies voor leden, verenigingen en afdelingen uitgewerkt. Dit alles met als uitgangspunt: willen we met duiven kunnen vliegen, dan moeten wij ons aanpassen aan de regels van de overheid en niet andersom! Nu kunnen we de vruchten plukken van dit voorwerk. Ons protocol werd ingediend en beoordeeld door de overheden.
Het resultaat is:
We hebben als duivenliefhebbers nu zicht op het starten met de vluchten vanaf 11 mei.
Donderdagavond hebben we als werkgroep overlegd hoe we vanuit de NPO de duivensport in Nederland weer verantwoord kunnen opstarten. Dat kan alleen als we ons allemaal houden aan de spelregels die we onszelf hebben opgelegd in het protocol.
Iedereen moet zich hier aan houden.
Met betrekking tot de goedkeuring om weer te mogen vliegen zijn drie bepalingen cruciaal:
- De coördinatie moet in handen zijn van de landelijke bond, de NPO.
- Alle deelnemers houden zich aan het protocol voor inkorven zoals dat is goedgekeurd.
- We organiseren vluchten voor onze duiven, we houden zelf geen competitie.
Net als binnen heel veel andere sectoren is de ruimte om weer open te kunnen dus heel erg afhankelijk van onze discipline om dit op de juiste manier samen te doen. We gaan er als werkgroep vanuit dat deze spelregels het hele seizoen nog impact zullen hebben. Omdat België en Frankrijk op dit moment nog geen verruiming hebben gekregen om de grenzen op te stellen, zal er vooral gekeken moeten worden naar losplaatsen in Nederland en Duitsland, waarbij de verwachting is dat dit de gehele komende maand het geval zal zijn. We onderhouden uiteraard intensief contact met de betrokken landen en zodra we zicht hebben op meer ruimte dan worden de afdelingen direct geïnformeerd. Het is wel zaak om er rekening mee te houden dat de mogelijkheid bestaat dat we voor langere tijd vanuit een andere richting moeten vliegen dan we gewend zijn.
Hoe gaan we het organiseren?
We kunnen alleen duiven inkorven als we de besmettingsrisico’s zoveel mogelijk beperken. Het is daarom goed te beseffen dat de duivensport zoals we die voor de coronacrisis kenden, op dit moment niet is toegestaan. Inkorven van duiven in het verenigingsgebouw, met meer dan 3 mensen in het gebouw, zal niet terugkomen zolang het coronavirus nog rondwaart. De kantines blijven gesloten en ook buiten wordt de ruimte ingeperkt door de 1,5 meter samenleving en toepassing van andere coronamaatregelen.
Hiervoor hanteren we de volgende spelregels:
- Vanaf 11 mei 2020 kunnen afdelingen toestemming vragen aan de NPO om weer te starten met vliegen. Hiervoor levert de afdeling een concreet plan van aanpak in die door de Covid-19 werkgroep wordt beoordeeld. Alleen bij goedkeuring krijgt de afdeling een lossingsvergunning.
In dit plan van aanpak is in ieder geval opgenomen:
- Een werkwijze om alle verenigingen te controleren of zij duiven kunnen inkorven volgens het vastgestelde protocol. De door de afdeling aangewezen contactpersoon levert dit aan bij de Covid-19 werkgroep.
- Bewijs dat alle verenigingen voorafgaand aan de (eerste) vlucht zijn gecontroleerd, middels de getekende checklist.
- Een werkwijze om steekproefsgewijs de verenigingen te controleren nadat de verenigingen hun goedkeuring hebben ontvangen. De door de afdeling aangewezen contactpersoon levert dit aan bij de Covid-19 werkgroep.
- De afspraak om de Covid-19 werkgroep wekelijks op de hoogte te houden van de voortgang.
- Duiven worden alleen vervoerd en gelost zoals toegestaan in Nederland en Duitsland.
- Verenigingen moeten zich houden aan de voorschriften van de eigen afdeling en tekenen de checklist die de afdeling tijdens de controle gebruikt. Ze moeten de afdeling kunnen tonen dat ze alles op orde hebben om volgens het protocol te werken.
- Falco Ebben heeft het inkorfproces in een filmpje uitgebeeld. Dat vindt u hier: https://youtu.be/FyxtnsFrNeA
- Samen met het protocol heeft de vereniging hiermee voldoende handvaten om dit te kunnen organiseren.
- Liefhebbers hebben samen de verantwoordelijkheid om het vliegen mogelijk te maken. Wie zich niet aan de regels houdt kan niet inkorven. Als door het gedrag van één of meerdere liefhebbers de vereniging niet aan de eisen kan voldoen, dan heeft de hele vereniging geen toestemming meer om in te korven. Spreek elkaar daarom er op aan om volgens de regels te werken.
Op de website van de NPO zijn alle voorschriften en protocollen vanaf dit weekend te raadplegen. We verwachten dat afdelingen en verenigingen nog wel enige tijd nodig hebben om zich in te richten op de nieuwe situatie. Er is op dit moment geen sprake van competitie en daarmee ook niet van een landelijk vliegprogramma.
Als afdelingen klaar zijn om te beginnen kunnen zij toestemming krijgen van de NPO. Dat kan betekenen dat de ene afdeling eerder begint dan de andere en dat sommige verenigingen ook later starten dan anderen. Het belangrijkste is dat de duivensport weer veilig wordt opgepakt, niet de snelheid waarmee dat kan. We willen immers de kwetsbaren in onze sport beschermen. Daarom hebben de vluchten ook geen officiële status, we registreren de aankomsten en daarmee het vluchtverloop, maar we houden geen competitie. Met andere woorden er mag een aankomstlijst van iedere vlucht opgemaakt worden, maar er worden geen punten verdiend en er worden geen kampioenschappen berekend.
Dit is de stand van zaken op 8 mei 2020. Wij zullen ook met de route die het kabinet heeft uitgezet naar 1 juni, 1 juli en 1 september de mogelijkheden benutten voor de volgende stappen voor de duivensport in Nederland in deze tijden. Daarover zullen wij informeren zodra daarover nieuws te melden valt. Ondertussen zullen wij ook de secties Dagfond en Marathon en het Platform Transport vragen naar hun visie op mogelijke scenarios.
Samen doen
We sluiten graag af met de woorden van Minister-President Rutte: “We moeten het samen blijven doen… er is maatwerk nodig … en het begint en eindigt met het gedrag van ons allemaal.” We blijven hierbij op jullie support rekenen want “alleen samen krijgen we corona onder controle”.
Namens de Covid-19 werkgroep
Maurice van der Kruk
Rene Dalmolen
Gerald Ensing
Leo van der Waart
Theo Boelens
Wiebren van Stralen |
|
Protocollen en informatie duivensport in Coronatijd
Op www.duivensportbond.nl/corona is alle actuele informatie te vinden met betrekking tot onze sport in coronatijd. Hier vindt u ook de volgende actuele protocollen die van toepassing zijn:
Op deze pagina vindt u altijd de meest actuele informatie. De Covid-19 werkgroep coördineert alles met betrekking tot de duivensport tijdens de coronatijd. Alle vragen, opmerkingen, suggesties kunnen gestuurd worden naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. |
|
|
NPO BUREAU
Corona-update vanuit Frankrijk
De voorzitter van de Franse Duivensportbond heeft kenbaar gemaakt dat met ingang van 11 mei de duivensport binnen Frankrijk weer hervat mag worden. Uiteraard zijn er strikte maatregelen hieraan verbonden. In de brief van de voorzitter vindt u meer informatie en de bijbehorende maatregelen. De brief vindt u hieronder. |
|
INGEZONDEN
Toekomst van de duivensport (deel 3)
Afgelopen weken heeft u in Op (de) Hoogte al de eerste delen van een ingezonden stuk kunnen lezen. Deze week deel 3, het laatste deel.
Vorige week gaven we inzicht in het ledenverloop van de afgelopen 10 jaar. De rode draad uit de cijfers is dat het natuurlijk verloop onverminderd groot blijft komende periode als we als sport niet in staat zijn om meer beoefenaars te trekken.
Wat kunnen we hieraan doen?
We bevinden ons met onze sport in een serie van verenigingen die het moeilijk hebben. Dit geldt bijvoorbeeld voor activiteiten als biljarten, dammen, schaken, muziek- en zangverenigingen klaverjassen, amateurtoneel, vogel en aquariumverenigingen. Het zijn de ontwikkelingen die gekoppeld zijn aan de veranderde omstandigheden van ons bestaan en de tijd waarin we leven.
Het was ooit voor geen enkele liefhebber aan de orde om in het seizoen met vakantie te gaan. Dat is nu voor een jongere gezinnen niet meer bespreekbaar. Het aantal liefhebbers, die het dan wel even willen overnemen, is heel schaars geworden. Daarnaast is het in veel gemeenten bijzonder lastig om überhaupt een vergunning te krijgen om een hok te plaatsen. Het duivenhouden van vroeger, zoals in de grote steden in kamers aansluitend op het balkon of op platte daken is door alle renovaties uitgesloten. In de nieuwere woonwijken is de gemiddelde tuin vanwege de enorm dure vierkante meterprijzen aanzienlijk kleiner geworden. Met als gevolg te weinig ruimte voor duiven, maar ook voor veel meer huisdieren!
Voeg daarbij dat de verdraagzaamheid er niet beter op is geworden, ergernis is er al snel. We zullen het moeten zoeken in zaken die onze sport aantrekkelijker maken, denken aan:
- samenwerking met de KLN, dat is de vereniging voor KleindierLiefhebbersNederland. Een groep mensen met een vergelijkbare hobby waar samenwerking mee mogelijk is;
- grotere en uitnodigende verenigingen met een goede uitstraling; zowel door het aantal leden als door de accommodatie;
- het deelnemen aan of organiseren van éénhoksraces;
- derden betrekken bij onze sport door wedmogelijkheden;
- live wedstrijden volgen;
- vluchten organiseren met prijzen voor supporters en toeschouwers.
Laten we eens nadenken hoe het mogelijk is dat het dartbord - dat ooit in een hoekje van sommige cafés hing - nu zo’n aantrekkingskracht heeft. En dat de dartsport is uitgegroeid tot een nationale sport die volle zalen trekt en regelmatig op de TV veel kijkers trekt.
Er is geen mens die weet hoe we het tij kunnen keren. Eén uitspraak uit een recente Ledenraad bezorgde mij koude rillingen, daar werd gezegd: “We moeten het natuurlijke verloop haar gang laten gaan”, dat niemand daar op reageerde is verbijsterend.
We moeten ons een spiegel voorhouden.
Alle goede bedoelingen ten spijt zijn we er niet in geslaagd om het tij te keren. Talloze nota’s en initiatieven hebben er niet voor kunnen zorgen dat ze veel verder zijn gekomen dan de vergadertafel van de Ledenraad en heel misschien nog bij enkele afdelingen. We herinneren ze ons beslist nog wel: ‘De vlucht naar de Toekomst’, ‘Op weg naar een perspectief’, ‘Werkgroep Sport en Spel’, ‘GPS2021’ en er zijn er nog veel meer. Het heeft de verenigingen niet bereikt en niets werd afgemaakt vanwege bestuursmutaties zowel bij afdelingen als het NPO bestuur.
Een ooit uitgevoerde NPO enquête wees uit dat:
- 75% van de leden heeft voldoende aan de vereniging en eventueel een klein rayon;
- 25% vindt de afdeling van belang; hoofdzakelijk vanwege het vervoer;
- 38% zet vraagtekens bij het democratische gehalte van de besluitvorming;
- 40% vindt de indeling in vlieggebieden onjuist;
- het NPO bestuur scoort 40% op promotie van de duivensport;
- het NPO Bureau scoort ruim voldoende;
- het contact met de leden wordt door 39% gewaardeerd;
- de besluitvorming scoort slechts 30%;
- de vlieggebieden scoren onvoldoende;
- de betrokkenheid is gering zowel voor de NPO als voor de Afdeling; beiden staan te ver van de liefhebber en missen draagvlak.
Het is slechts een greep uit zaken die veel tijd en geld gekost hebben zonder dat het onze organisatie (en dat zijn de leden) iets verder heeft gebracht.
Er zijn meerdere conclusies mogelijk:
- verreweg de meeste verenigingen zijn niet of nauwelijks geïnteresseerd in de onderwerpen die landelijk spelen. Het gevoel “ver van mijn bed” overheerst;
- verenigingen zijn over het algemeen nauwelijks actief met promotie of ledenwerving;
- als 75% van de vereniging tevreden is met wat de vereniging doet dan blijven er maar enkele leden over om aan iets anders aandacht te besteden;
- de duivensport is dusdanig arbeidsintensief dat gewoon de tijd ontbreekt om meer extern de sport te promoten. Heel simpel duiven houden kost gewoon 3 uur per dag;
- afdelingen vergaderen ca. 2 keer per jaar met hun verenigingen. Dan is een wisselwerking uitgesloten, laat staan inhoudelijke discussies;
- afdelingsvergaderingen besteden mondjesmaat aandacht aan landelijke zaken, behalve wanneer men rechtstreeks betrokken is. Ook zij “vergaderen” slechts 2 keer per jaar met het NPO Bestuur;
- Op elk niveau – vereniging, afdeling en NPO - is het ontzettend moeilijk om bestuursleden te vinden, laat staan goede. Het draait overal om een klein groepje bestuursleden, die dan al snel het verwijt van dictatoriale neigingen opgespeld krijgen.
 Hoe verder?
Dat is een vraag die een toekomstig NPO Bestuur zich moet afvragen. Laten we met elkaar het fatsoen opbrengen om in alle rust af te wachten hoe de voordracht voor een nieuw bestuur er uit komt te zien. Zodra we als organisatie weer mogen vergaderen maken we een keuze uit de voordracht die het NPO Bestuur doet, na voorbereidend werk en advies van de selectiecommissie.
Als we als organisatie echt een nieuwe en verfrissende start willen maken, dan zou niet alleen het bestuur moeten worden vervangen. Ook de Ledenraad zou zich moeten realiseren dat - met de steun en instemming van dat gremium - alle tekortkomingen en fouten van de verschillende besturen uit de afgelopen 10 jaar hebben kunnen gebeuren. Dat is een zaak die je je achteraf pas realiseert en heel duidelijk wordt als je de gebeurtenissen met enige aandacht volgt.
Vooralsnog zullen we allemaal in alle rust moeten afwachten wat het kabinet 13 mei gaat melden en hoe we de ontwikkelingen met betrekking tot het coronavirus onder de knie kunnen krijgen. Eén ding verwacht ik zeker, zodra er een medicijn is wordt onze samenleving weer normaler. Wij krijgen de kans om ons leven te beteren hoewel de offers die we hebben gebracht groot zijn. In het licht van die ontwikkeling die onze gezondheid en leven bedreigd(e) is duivensport slechts een leuke hobby maar niet meer dan dat!
Wij wensen u allen sterkte en wat geluk. Wees zuinig op uzelf en op uw naaste omgeving.
|
|
NPO BUREAU
Rectificatie: Terugblik op internationaal congres postduiven en hun ziektes
Verslag van een internationaal congres over postduiven en hun ziektes
Mijn naam is Sandra van Iwaarden, geboren in Zeeland in het jaar 1996. Mijn vader, Andries van Iwaarden, had toen al duiven, dus u kunt zich voorstellen dat de liefde voor de duiven me met de paplepel is ingegoten. Toch duurde het een aantal jaren voor ik mijn eerste eigen duiven kreeg.
Toen ik 12 jaar was, overleed mijn cavia. In diezelfde periode ging mijn oudere broer het huis uit. Mijn vader probeerde het verdriet van het gemis van de cavia weg te nemen door me de toegang tot het kweekhok te verschaffen. Ik mocht de kwekers verzorgen. Dit deed ik met zoveel plezier dat ook al snel het jonge duivenhok onder mijn hoede kwam.
Een mooie tijd. Vroeg in de ochtend, nog in mijn pyjama, ging ik eerst de duiven verzorgen. Zodra ik uit school kwam begon ik aan de avondronde. En als ik tijd had, na mijn huiswerk, ging ik in de avond nog even het hok in. Dan ging ik op de vloer zitten of liggen, met de duiven bovenop me en om me heen. Ook het leven in de duivenvereniging was fijn. Ik was er bijna altijd de vinden, meestal aan het werk achter de computer, maar vaak ook even een praatje makend en een biertje drinkend met de andere leden.
Na de middelbare school ging ik Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek studeren in Rotterdam, met als specialisatie Life Science Research en proefdierkunde. Toen ik onderzoeksstages ging doen in het Erasmus MC moest ik al snel op kamers. Dit had als consequentie dat ik de duivensport zelf niet meer kon beoefenen. In deze periode las ik ergens iets over de WOWD. Voor mij een hele leuke combinatie: duiven en onderzoek doen. Na contact gelegd te hebben en een vergadering te hebben bijgewoond, ben ik nooit meer weggegaan.
Na het afronden van de laboratoriumopleiding had ik het idee dat ik nog niet klaar was. Ik had alles geleerd op een schaal van moleculen tot organen en systemen. Maar ik mistte nog iets. Het functioneren van een compleet organisme in zijn omgeving. Daarom ging ik naar de Universiteit van Utrecht om de master Environmental Biology volgen. Binnen de master heb ik me gespecialiseerd in ecologie, dierenwelzijn en data-analyse. Dit jaar hoop ik de master af te ronden.
Nu u mijn achtergrond weet, zal het u wellicht niet verbazen dat ik meteen geïnteresseerd was toen ik vernam dat er op 6 en 7 maart een congres zou plaatsvinden in Warschau van de International Veterinary Pigeons Association. Na overleg met Leo van der Waart (de voorzitter van de WOWD), prof. Piotr Szeleszczuk (de voorzitter van het organiserend comité) en het NPO bestuur werd duidelijk dat ik van harte welkom was op het congres namens de WOWD. Zodoende vertrok ik naar Warschau.
Het congres was een samenkomen van een divers gezelschap. Er waren, naast vele belangstellenden, professoren, doctoren en dierenartsen aanwezig uit verschillende landen. Waar Polen de hoofdleverancier was van de sprekers (o.a. Prof. Krzysztof Śmietanka), waren ook enkele bekende Duitse (o.a. Dennis Rubbenstroth), Belgische (o.a. Dr. Pascal Lanneau) en Nederlandse (o.a. Dr. Henk de Weerd) dierenartsen en onderzoekers present die hun kennis deelden met de aanwezigen.
De variëteit aan sprekers bracht dan ook een diversiteit in onderwerpen met zich mee. Waar de één zich richtte op vogelgriep, sprak een ander over de ziekte van Newcastle. Ook circovirus infecties en rotavirus infecties bij duiven werden besproken. Naast de welbekende virusinfecties werden ook enkele bacteriële infecties behandeld, bijvoorbeeld Enterococcus, Staphylococcus en Mycoplasma. Daarnaast werden ook praktische onderwerpen werden aangesneden. Zo nam Dr. Martin Pfützner ons mee op een virtuele rondleiding door zijn praktijk, sprak Dr. Pascal Lanneau over nieuwe richtlijnen voor DNA-testen (ouderschapsbepaling) bij postduiven en presenteerde Prof. Piotr Szeleszczuk namens meerdere onderzoekers de beschikbaarheid van geneesmiddelen in de Europese landen.
Persoonlijk ben ik weer een ervaring rijker. Het blijft toch spannend om als student tussen de professoren en doctoren te vertoeven. Gelukkig was de sfeer heel gemoedelijk en was de inhoud van het congres voor mij ook goed te volgen. Gedurende de pauzes heb ik mij onder andere kunnen voorstellen aan de bekende Duitse en Belgische dierenartsen. Er werd benadrukt dat de (wetenschappelijke) communicatie tussen verschillende landen verbeterd kan worden. In dat kader zijn dan ook contactgegevens uitgewisseld. Wellicht is dit het begin van een samenwerking tussen buurlanden om met elkaar onderzoeken uit te voeren en kennis te delen.
Laten we met elkaar ervoor zorgen dat de komende generaties ook nog zoveel plezier kunnen beleven in het duivenhok – Sandra van Iwaarden (2000)
|
|
IN MEMORIAM
Adriaan Scheele
De Scheeles spelen goed sinds ze duiven hebben.
Omdat ze “het” altijd zochten waar ze het zoeken moeten.
Dat weten de kampioenen best die bij de Scheeles over de vloer kwamen
Ze waren nooit op zoek naar geheimen, betere medicijnen, betere dierenartsen.
Waar ze al die jaren naar zochten was betere duiven.
Het resulteerde in een duivenloopbaan waarvan de meeste alleen maar van kunnen dromen.
Adriaan Scheele
9-2-1938 - 5-5-2020
 Het was een schitterende dag met weer. Wel anders dan anders. Het was stil. En die stilte werd doorbroken met het bericht dat Adriaan Scheele op deze bevrijdingsdag was overleden. Een schok van ontzetting en ongeloof ging door iedereen die het hoorde. Zo sterk en zo levenslustig en zo plotseling ons ontvallen.
Arjaan werd door iedereen geliefd die hem goed kende. Hij was rustig, meelevend, zorgzaam, een harde werker en vooral een sportliefhebber met op plaats nummer 1: de duiven. Arjaan hield niet van grootspraak en groot doen. Zijn mening gaf hij niet vaak, maar wanneer hij dat deed was het duidelijk. Hij heeft zijn hele leven met beide benen op de grond gestaan, omdat hij ook wist dat het zo anders kon zijn. Hij was een markant persoon. Zijn hele leven lang gewoond in Terneuzen en daar de duivensport bedreven. Eerst op ‘Driewegen’ en later op ‘de Weitjes’. Het thuishonk van Arjaan. Van jongs af aan was hij een duivenliefhebber, maar ook met andere dieren kon hij als de beste overweg. Welk dier Arjaan ook onder zijn hoede kreeg. Ze blonken altijd en waren altijd gezond. Wanneer de duiven over het hok liepen, zag je Arjaan genieten. Een lust om naar te kijken! Hij haalde niet alleen zijn energie uit omgang met de duiven, maar ook zijn ‘groentenhof’ was bij iedereen bekend. Als de oogst goed geslaagd was, en dat was bij Arjaan altijd, dan deelde hij rijkelijk uit aan degene die er op bezoek kwamen. Het was net altijd iets lekkerder! Hij hield ook van een lekker stukje wild. Wat het ook was, als hij het klaar maakte op zijn eigen manier smaakte het heerlijk!
Arjaan heeft zijn hele leven in kampioensstijl gevlogen. Als het een week minder ging stond hij de week nadien weer vooraan. In 1944 startte hij met broer Piet samen met de duiven en ze speelden samen tot 1962. Ook de tweeling broer van Arjaan, Marien, was fervent duivenliefhebber. In 1962 trouwde Arjaan met zijn geliefde Metje die de familie in 2012 is ontvallen. Samen kregen ze zes kinderen en hebben veel lief en leed gedeeld. Ook Metje steunde hem in het bedrijven van zijn geliefde sport en samen genoten ze van de vele contacten die daardoor werden opgebouwd. Sterk als hij was pakte hij het leven weer op. Moeilijk was het wel, maar hij bekeek het nuchter: Gaan zitten huilen helpt ook niet. In 1978 sloegen hij met Piet de handen weer in een en werd er gestart onder de naam Gebr. Scheele. Ook toen in 2009 Piet de familie ontviel blijf de naam Gebr. Scheele voortbestaan! Samen werden ze in 1981, ’84, ‘85 en ‘88 Generaal Kampioen bij de zaterdagvliegers. In 1986 wonnen ze de auto uit Troyes. Het ging bij Arjaan enkel en alleen om goede duiven en verder zocht hij niet. Had iemand anders betere dan stond Arjaan daar als eerste op de stoep. En of er nu 8 of 80 ingekorfd werden. De duiven van Scheele vliegen altijd voor de eerste prijs. Alleen al in de afgelopen decennia werden daar Arjaan en Jaap meer dan 20 provinciale overwinningen geboekt! Ook in zijn jeugd jaren stak hij de senioren vaak de loef af. Vaak zei hij: Laat ze maar praten het komt nog wel.
Arjaan was in duivensport minnend Nederland en daarbuiten zoals Cruijf voor het voetbal en Merckx op de fiets. Een icoon die zijn weerga niet kent. Zowel op sportief gebied als wie hij was als persoon! Hij werd gemist wanneer hij ergens niet verscheen. Hij sprak met respect over de mensen die goed speelden met de duiven. Of dat nu een jaar of al jaren was, hij merkte het altijd op. De beurzen in Houten e.o. die hij in zijn hele leven gemist heeft zijn op een hand te tellen. Samen met Jaap, en het liefst nog iemand die ook mee ging, naar de kampioenenhuldigingen, tentoonstelling of een feestavond, waar ook in het land. Je hebt gewonnen dus je haalt je prijs af, was zijn stellige mening.
Menig verhaal vertelde hij over de goede tijd die hij had met zijn duivenvrienden. Om nieuw ‘bloed’ samen met Willem van Hoeve of later met de regelmaat van de klok op bezoek bij wijlen Jo van Goethem en Annie waar hij een nauwe vriendschap mee onderhield. Zijn ‘Pioten’ van Jas Haak, de ‘streken’ die onderling werden uitgehaald en de tentoonstellingen van weleer werden vaak verteld. Een duif die op Pau werd ingekorfd in 1985 en de eerste Provinciaal en 6e Nationaal won. Of de 7 top 10 plaatsen Provinciaal vanuit Orleans in 2005. Of het nu 100 of 1000km was. Als Arjaan in het inkorflokaal verscheen ging hij voor de eerste prijs! Hij kon er stil van genieten. Vorige week haalde hij nog een vergeelde krant te voorschijn uit de 70-er jaren. Het stille bewijs dat zijn duiven ook toen de pannen van het dak vlogen! De laatste jaren deed hij het iets rustiger aan. Ik word wat ouder hè, zie hij. Toch genoot hij nog van alles rondom hem. De Nationale huldigingen van afgelopen seizoen met de toppers Pink en Rico. Hij was er trots op! Tot hier plotseling een einde aan kwam. Hij zag uit naar het nieuwe seizoen: Ze zitten er klaar voor, zei hij. Zijn tuin was ingezaaid en gepland. Hij mag het niet meer maken. Een zeer geliefd mens en icoon in de duivensport is ons ontvallen. Rust in vrede!
We wensen die familie Scheele veel sterkte toe bij het dragen van dit grote verlies!
Frederik Dekker |
|
|
Beste Sportvrienden,
Afgelopen dinsdag is op het aller onverwachts duivensport Icoon Adriaan Scheele ons ontvallen. Vanwege de maatregelen kunnen vele mensen niet bij de dienst op zaterdagmorgen aanwezig zijn. Omdat we toch op een waardige manier afscheid willen nemen van Arjaan, is er de mogelijkheid voor bekenden en (duiven) vrienden om op zaterdagmorgen Arjaan een laatste groet te brengen d.m.v. een erehaag. Arjaan en de familie vertrekken om 10 uur vanuit de Ferlemanstraat 11.
Laat ons samen als duivenliefhebbers eensgezind de laatste groet brengen en ook de familie op deze manier te steunen. Wilt u ook 1 duif meenemen!? En deze loslaten wanneer de auto u passeert, zodat er steeds duiven vliegen tijdens dit afscheid.
Ik wil u vragen om op tijd aanwezig te zijn, te letten om afstand te houden van elkaar en evt. aanwijzingen ook op te volgen. Auto’s kunnen bij het ziekenhuis worden geparkeerd (5 min. lopen), zodat de straat vrij blijft. Ik reken op uw komst!
Frederik Dekker
|
|
|
 Hartelijk dank voor de feedback
Naar aanleiding van de publicatie van de app hebben we vele opmerkingen en suggesties ontvangen. Dank daarvoor. We zullen op kort termijn de App trachten te verbeteren en aan te vullen.
Willem van Breene |
|
NPO BUREAU
Publicatie in Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog
Door: Stefan Lambregts
In de nieuwe Bosatlas van de Tweede Wereldoorlog komen ook postduiven aan bod. Zie onderstaande publicatie:
 
Bron: uitgever Noordhoff Atlasproducties. www.bosatlas.nl |
|
AGENDA
Activiteiten in het land
In verband met het coronavirus verzoekt NPO de afdelingen en verenigingen om de activiteiten te annuleren en de richtlijnen van het RIVM te volgen. |
|
DUPLICAAT AANVRAGEN
Aangevraagde duplicaten tot en met 6 mei 2020
Het kan gebeuren dat je een eigendomsbewijs kwijt bent. Of dat je een vreemde duif hebt die je wilt houden, maar het eigendomsbewijs niet van de vorige eigenaar hebt gekregen. In dat geval is het mogelijk om een kopie aan te vragen, ook wel duplicaat genoemd.
|
|
|
|
