In memoriam
Zijn gezin, kleinkinderen, zijn werk en zijn duiven waren zijn alles. Hier haalde hij het plezier uit wat hij nodig had. Dit jaar nog een geweldig resultaat met een mooie overwinning op Perigueux. De pijn die hij al jaren voelde werd erger en erger en mensen konden Bennie niet meer troosten en de pijn kon niet meer worden gedoofd. De onzekerheid die hij beleefde knaagde aan hem en bracht hem, samen met de pijn, tot diepe dalen. Elke keer zag hij toch een stukje licht in de tunnel om de draad weer op te pakken. Het licht van de zon dat zeer begon te doen aan de ogen van Bennie werd steeds heftiger. De tunnel werd zwarter en helaas op het einde was het licht gedoofd. Bennie is overleden en heeft nu rust en kijkt hij samen met de zon naar beneden hoe zijn vrouw Ymie, zijn kinderen, kleinkinderen en vrienden de pijn verwerken en terug kijken naar een periode van plezier en liefde. 

Wij wensen Ymie, de kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen heel veel sterkte toe met dit grote verlies. Bennie is er helaas niet meer, maar hij zal er altijd zijn!

In overleg met de familie plaatsen we het verhaal van de winnaar van Nationaal Perigueux Sector 4 zoals het eerder geschreven is. Een eerbetoon aan Bennie en credits voor Joran en Harry de Jong.

Algemeen  
De overwinnaar van Nationaal Perigueux Sector 4 woont in Bolsward. Hier woont de bekende Marathon speler Bennie de Vries die gelukkig getrouwd is met Ymie en in het rijke bezit is van drie kinderen en zes kleinkinderen. Sinds zijn 7e jaar wordt er al deelgenomen aan de vluchten. Ondanks zijn drukke arbeidsverleden als bedrijfsleider op een timmerfabriek speelde hij snoeihard op de programmavluchten. Maar hij werd het gezeur zat van de mensen die eigenlijk niet tegen hun verlies konden. Ze zeggen wel eens wat goed is komt snel of weer snel. Dit geldt ook voor Bennie de Vries.

Na een zeer succesvolle periode op de Marathonvluchten moest hij, om gezondheidsredenen, al zijn duiven verkopen. Dit heeft destijds gedaan aan Van de Berg Pigeons uit Urk. Dit leidde later tot een samenwerkingsovereenkomst tussen beide partijen. Bennie zou de duiven verzorgen en spelen voor een periode van maximaal drie jaar. Dit ging eigenlijk meteen erg goed. Een 8e Nationaal Marseille, 11e Nationaal Perpignan enz. Gedurende deze periode ontstond er wat wrijving in de samenwerking. Normaal gesproken wordt er wel gezegd “zonder wrijving geen glans”. Maar dit was van een andere aard. Het ging niet zozeer om de personen in kwestie maar de omgang met de duiven. Hier kon Bennie niet achterstaan en de samenwerking werd verbroken. Sinds twee jaar speelt Bennie weer op zijn eigen accommodatie. Voor de discipline Marathon moet je geduld hebben en heel voorzichtig zijn. Bij Bennie worden de jaarlingen een keer op de proef gesteld. En dat ging vorig jaar al heel goed. Dit jaar staan er twee vluchten voor de 2-jarigen op het programma: Perigueux en Bergerac. Perigueux is inmiddels geweest en het resultaat mag er zijn.  

In de winter maakt Bennie het zich gemakkelijk. Mede ook veroorzaakt door zijn fysieke gesteldheid. De duiven blijven bij elkaar op schabbetjes. Ze worden uiteraard wel op tijd verzorgd maar verder geen poespas. In de 1e week van maart worden de duiven gescheiden om na een tweetal weken gekoppeld te worden. Op dat moment moet er goed getraind worden en daarnaast worden ze een paar keer weggebracht. De eerste paar vluchten worden de duiven op jonge gespeeld. Daarna gaan de duiven op weduwschap. Zo ook dit jaar. Het programma van 2019 bestaat niet meer en minder uit twee vluchten. Voor Perigueux werden de duiven zo gekoppeld dat ze allemaal op jonge van vier dagen zaten. Als de duiven gekoppeld worden, worden ze ook zwaar gevoerd. Als eenmaal de eitjes er zijn, wordt het zware voer gelijk vervangen voor super dieet. Dit blijft zo tot één week voor de vlucht. Vervolgens worden de duiven opgevoerd om te kunnen pieken. 

De voorbereiding is uitstekend verlopen en de gezondheid was prima. Twee weken voor de vlucht worden de duiven nagekeken. Als er dan nog iets aan mankeert wordt er ingegrepen en anders niet. Aangezien de gezondheid nog steeds niet optimaal is, is Bennie afhankelijk van een paar trouwe vrienden. Harry de Jong en Joran staan Bennie bij waar het kan. Op de dag van inkorving had Bennie een slechte dag en was het Joran die in zou korven. Op de vraag van Joran; wat moet er mee? Geen flauw idee was het antwoord. Ze zijn allemaal even goed dus geef alles maar mee. Zo werden er 107 duiven ingekorfd op Perigueux. De verwachtingen waren zwaar en zoals iedereen dacht zouden er voor 10.00 uur geen duiven zijn. Bennie had een slechte nacht en werd om 04.00 uur wakker van de pijn en viel weer in slaap. Het ESC stond aan en staat direct in verbinding met het meldsysteem. Rond 6.45 uur werd Bennie wakker gebeld door Harry de Jong. Je slaapt zeker nog Bennie? Ja, dat klopt was het antwoord. Niet schrikken was de reactie van Harry de Jong. Je hebt een duif van Perigueux gedraaid om 06:33:38. Zal toch niet was de reactie van Bennie. Zeker! was het antwoord. Zo snel, en dat ging niet makkelijk, kwam Bennie uit zijn bed om te gaan kijken. Inderdaad er was er een. Op het ESC stond de genoemde tijd, NL17-1621312V, Perigueux en een gemiddelde snelheid van 1393.144 meter per minuut. Het bleef lang stil op de meldsite. Drie kwartier later verscheen de 2e duif in Harlingen en toen wist Bennie het al dat deze overwinning niet meer afgepakt zou worden. Lekker rustig in de tuin zag hij nog zijn 2e, 3e, 4e en 5e duif aankomen. Toen werd het voor Bennie teveel en moest hij weer naar bed vanwege de pijn. Een mooie overwinning die Bennie goed zal doen gezien de toestand waar hij mee te maken heeft. Maar wie doet dit na? Na twee jaar weer gestart te zijn op eigen erf een 1e Nationaal Perigueux Sector 4 winnen; ik denk weinig.  

Worden de duiven vernoemd?  
Zoals gebruikelijk worden door de NPO alle Nationale en Sectorale winnaars bezocht met een mooie bos bloemen en de welgemeende felicitaties. Zo ook uiteraard bij Bennie. Deze werd bezocht door Esther Bultman. Dit vond hij echt geweldig. Wat een topper is dit vertelde hij mij. Mooi gesprek gehad en in alle rust werd de tijd genomen. Bennie was zo onder de indruk dat hij de 312 omgedoopt heeft naar “Esther”. In mijn optiek een mooi eerbetoon aan de mensen van de NPO die zich hard inzetten om de postduivensport een nieuw elan te geven.  

Gezien de zeer pijnlijke situatie waar Bennie mee te maken heeft is het toch wel heel duidelijk dat je dan je ware vrienden leert kennen. Daarom vindt hij het dan ook meer dan terecht dat Joran en Harry de Jong, zijn steun en toeverlaat om de duivensport te kunnen beoefenen, benoemd worden in dit stuk. En terecht in mijn optiek. Als je ziet wat deze mensen doen voor Bennie verdient het eigenlijk ook een bloemetje. 

Vincent Hoogerwerf