Gerard Dekker
- maandag 14 september 2020
Nog even dit 45
Gisteren schreef ik een stukje over de duivensport en de toekomst.
Eruit gepikt werd het samengaan of fuseren van clubs en wat daarbij komt kijken. Daar wordt dus heel verschillend naar gekeken, met visie en met angst of met rede of bravoure.
Zonder prat te willen gaan op opgedane ervaringen en het beter weten dan anderen wil ik wel een deel van mijn visie geven, niet dat dat uw ervaringen zijn en ook niet dat dit de enige echte weg is.
Nee er zijn honderden wegen die naar Rome leiden, maar wat volgens mij wel belangrijke elementen zijn die er bij komen kijken, zijn een TOEKOMSTVISIEen de WIL om een goede toekomst voor elkaar na te streven die voor het behoud van uw en anderen hun sportbeleving kan zorgen.
Je hebt kleine en grote clubs, je hebt clubs in volle glorie en clubs die noodlijdend zijn. In al dat soort clubs heb je leden, dat zijn WIJ en wij behoren als liefhebbers gelijkwaardig te zijn, let wel als mens. Op sportief vlak heb je nu eenmaal k en K’s , Kampioenen en krabbers, gek genoeg zonder dat dit door iedereen wordt begrepen of nog anders wordt geaccepteerd. Wat we ook hebben en daardoor is de duivensport een goed aftreksel van de maatschappij, zijn gebekte mensen en mensen die zich minder goed kunnen uitdrukken. Prima, totdat blijkt dat die gebekte mensen de boventoon gaan voeren en anderen ondersneeuwen, dat is een naar trekje van sommige van die mensen. Maar gelukkig zijn er heel veel mensen die dat wel begrijpen en hun gave aanwenden om samen met anderen hun best doen het beste uit het leven te halen en zo zit dat ook in onze clubs.
Grote en kleine clubs en de oorzaak daarvan.
Na de 2e wereld oorlog waren de centjes van de meeste mensen op en bovendien de luxe van tegenwoordig kende we nog niet. Als voorbeeld buitenlandse vakanties, vliegtuigen auto’s etc. etc.
Mensen beoefende toch een hobby om de vrije tijd zinvol te besteden, ook daarin heel veel verschillen van volkstuintjes tot de duivensport. Hobby’s die weinig kosten en die door iedereen op eigen erf beleefd kon worden. Daarom bloeien zaken op na een hele negatieve periode. Dat heeft lang geduurd tot de maatschappij weer terecht kwam in een redelijke welvaart. En welvaar betekend je grenzen verleggen andere zaken ontdekken. We zijn in de duivensport dus niet zo zeer de dupe van desinteresse van mensen, maar de dupe van zovele andere ontstane mogelijkheden.
Zonder in de nostalgie te blijven hangen, vroeger had je geen hoogbouw bestaande uit torenflats met kleine balkonnetjes, maar in de tijd van wederopbouw moesten de gemeentes wel, mensen moesten tenslotte wonen, maar het was ook een van de redenen samen met de opbloeiende welvaart dat het aantal liefhebbers gestaag minder werd. Neem nu de tegenwoordige tijd erbij die zoveel andere en zeker goede mogelijkheden bied om je vrije tijd in te vullen zonder dat je aan huis gekluisterd wordt omdat je duiven houdt.
Mensen houden van dieren dat kan je afleiden aan het aantal katten, honden, paarden etc. etc en een deel van die mensen dat zijn wij en wij hebben onze duiven dan ook nog voor het sportieve element. Bovendien is onze sport niet aan leeftijd gebonden, iedereen kan er aan meedoen of je nu 8 of 80 bent.
Maar om te genieten van de duivensport is niet veel nodig, je hebt mannen en vrouwen die strijden om ere-titels en je hebt mannen en vrouwen die van het genieten van hun gevleugelde vrienden een ware kunst hebben gemaakt. En wat mij betreft is elke vorm goed want het is en blijft een hobby, een hobby om je vrije tijd door te brengen en dat woordje sport gaat maar voor een deel van de beoefenaars op. Natuurlijk heb je een grote groep die noch vlees nog vis is en daaruit komt meestal het meeste geluid omdat het ze niet lukt te accepteren waarvoor ze staan.
Vaak hoor je geluiden dat het geen stijl is en dat je niet kunt winnen van de liefhebbers die een paar honderd duiven inkorven, dat is inderdaad wel eens frustrerend, maar vraag je dan eens af of dat wel noodzakelijk is. Duivensport is niet eerlijk, nooit geweest ook. Tot voor een tijdje hadden we daar niet zoveel problemen mee, maar met het opstaan van deze partijen ging dat spelen. Kijk dan maar eens minder naar deze zogenaamde broodspelers en bedenk dan maar eens waar je in de uitslag stond als zij er niet in zouden staan, valt het dan mee of valt het dan nog steeds tegen 😊 Als ik zelf een uitslag lees kijk ik meestal hoeveel duiven een goede andere speler met groot aantal duiven voor mij draait. Nooit alles toch en nog anders meestal maar een paar. Uitzonderingen daar gelaten. Maar oke iedereen beleefd zijn hobby op zijn manier.
Een lange aanloop die nog veel langer had kunnen zijn omdat onze mooie sport zoveel facetten kent, om te komen tot het onderwerp de toekomst van de duivensport en dan met name het samengaan of fuseren van verenigingen. En dan heb ik de menselijke verschillen maar even geparkeerd want daar valt uiteraard ook nog veel meer van te zeggen.
Enige reden om te komen tot samen gaan of fusie kunnen zijn:
- Een gezonde visie op de toekomst, we zitten in een neerwaartse spiraal en voorkomen is beter dan genezen.
- De noodzaak omdat verenigingen langzaam maar zeker hun bestaansrecht verliezen door vergrijzing of ledenverlies.
Laten we eerlijk zijn tegenover elkaar, we weten dit best met z’n allen maar velen, niet iedereen willen vasthouden aan wat ze hebben, eigen belang, terecht of niet terecht. Weet u wel hoe belangrijk kampioenschappen zijn voor bepaalde mensen, want als je kampioen bent beteken je wat.
Mocht je samengaan of fuseren met een andere club, dan kon dat weleens een andere wending krijgen. Sommige mensen verzetten zich om die redenen. Ook sommige functies in clubs kunnen ervoor zorgen dat men niet wil tenslotte ben je als bestuurder toch ook belangrijk. Maar zo zijn er nog honderden redenen aan te dragen die een gezonde toekomst in de weg staan.
Kort en goed als een goedwillende meerderheid, de liefhebbers die wel de voordelen zien in de weg wordt gestaan door dwingelanden, geldschieters etc. dan valt er nog een lange weg af te leggen.
Maar als er in verenigingen groot of klein consensus bestaat en men de wil heeft om te veranderen kan dat mooie deuren openen en meestal met het terugwinnen van het plezier in de duivensport.
De meeste clubs hebben een eigen cultuur en zeggen dan in hun verweer dat ze dan niet passen bij een ander club. Culturen kwats, culturen zijn ook maar ontstaan en kunnen door samensmelting ook weer ontstaan. En daarbij spreek ik wel uit eigen beleving. O ja het zal wennen zijn aan elkaar, maar onder andere omstandigheden, kring, afdeling feestjes, tentoonstellingen en de nationale manifestatie praten we toch ook allemaal met elkaar !
Ook vaak wordt het gegooid op oud zeer, de naam zegt het al “OUD ZEER” een goed gesprek, desnoods met de mensen die het betreft eerst onder 4 ogen aangaan en opruimen, iedereen is vatbaar voor goede argumenten.
Dus als de wil er is, als ingezien wordt dat het noodzakelijk is, dan staan er mogelijkheden te over open om samen tot een goed besluit te komen.
Wat betreft het samengaan of de fusie zijn er ook nog tal van mogelijkheden, ik geef er drie.
- Gewoon samen gaan, de fusie dus: de club die aangeeft zich te willen opheffen en daarmee tot overeenstemming is gekomen met hun nieuwe partner. Legt samen met de nieuwe partner alle overeengekomen afspraken vast in een vergaderverslag. Daarna belegd de zichzelf opheffende vereniging een opheffingsvergadering en de notulen hiervan zullen met de vraag tot opheffing naar de kamer van koophandel worden gezonden waarna de vereniging ontbonden zal worden. Wilt u dus tot een officiële fusie overgaan dan zullen er nieuwe statuten en reglementen gemaakt moeten worden die weer de notaris moeten passeren. En dat brengt uiteraard kosten met zich mee.
- Samengaan, de goedkoopste en makkelijkste manier. Ook hierbij moet dus consensus zijn tussen beide partijen, ook hier moet de opheffende vereniging een vergaderingsverslag van de opheffing naar de kamer van koophandel sturen waarna ontbinding volgt. Nadat de ene vereniging zich heeft opgeheven melden de leden zich gewoon aan bij hun nieuwe club, dat kan ook in een keer door de secretaris gedaan worden. Hierna hoeft u niet naar de notaris en de oude statuten en reglementen blijven gewoon van kracht. U ontloop zo de dure notariskosten.
- Samengaan of fusie. Veelal zijn niet alle leden het ermee eens, maar de meerderheid telt. De reden waarom ze het er niet mee eens zijn kunnen divers zijn. Maar er is een goede mogelijkheid om aan elkaar te wennen. U blijft als vereniging bestaan, maar neemt uw intrek bij de beoogde nieuwe club, dat wil zeggen u gaat een aparte groep worden binnen de vereniging en gaat vliegen onder de eigen naam van uw club. U gaat gezamenlijk inkorven, u maakt gezamenlijk gebruik van het gebouw en de kantine e.d.. Maar bij het uitslaan krijgt u gewoon uw eigen club-uitslag. Probeer dit een jaartje dan zijn a. alle mensen aan elkaar gewend en b. zijn de uitslagen duidelijk en zijn de mensen ook gewend dat langzaam maar zeker de uitslagen in elkaar kunnen worden geschoven. Daarna kunt u altijd nog kiezen om te gaan voor de mogelijkheden 1 of 2.
Wat ik hierboven heb beschreven is geen weg van meden en perzen er zullen best nog heel veel problemen oprijzen, verkoop oude lokaal en inventaris, de verdeling etc. etc.
Maar al met al hoop ik een kleine vingerwijzing te hebben gegeven over een aantal mogelijkheden. Succes met het nadenken over de toekomst en met het afscheid nemen van de gedachte na mij de zondvloed.
