- woensdag 11 september 2024
**Zwakte van de Rui: Waarom We Duiven Niet te Snel Moeten Afkeuren**
De rui is een proces waar elke postduif doorheen moet, een natuurlijk fenomeen dat essentieel is voor hun gezondheid en prestaties. Toch worden veel duivenliefhebbers nerveus wanneer ze hun duif tijdens deze periode in de hand nemen en merken dat hun krachtige atleet ineens een zwakke schim van zichzelf lijkt te zijn. De spieren voelen slap aan, de stuitbeentjes staan wat open, en de rug lijkt plotseling in twee delen te zijn gesplitst. Maar dit alles is tijdelijk, en het is belangrijk om dit in het juiste perspectief te plaatsen. Laten we dieper ingaan op dit verschijnsel, en waarom we geduld moeten hebben met onze gevederde kampioenen.
**De Rui: Een Tijd van Verandering**
Wanneer een duif in de rui is, voelt hij zich vaak niet op zijn best. Het lichaam moet hard werken om het oude verenkleed te vervangen door een nieuw, glanzend pak, en dat proces vergt veel energie. Dit is geen periode van piekprestaties; in tegendeel, het is een tijd van herstel en regeneratie. Het is dus niet verwonderlijk dat een duif in de rui er wat "dikker" uitziet en minder actief is. Ze gaan wat "dikker" zitten, niet omdat ze aankomen, maar omdat ze een deel van hun verenpak missen en proberen de warmte vast te houden.
Duiven die diep in de rui zitten, voelen vaak aan als een heel andere dan de duif die enkele weken daarvoor nog krachtig en gespierd aanvoelde. De spieren voelen slap, de stuitbeentjes staan iets verder uit elkaar en kunnen zelfs puntig aanvoelen. De rug mist een deel van de veerstructuur, waardoor de staart los lijkt te hangen. Het lijkt wel alsof de duif tijdelijk "uit elkaar valt," maar dit is niets meer dan een tijdelijk proces dat bij de rui hoort.
**De Fout van de Eerste Indruk**
Het is niet ongebruikelijk dat liefhebbers een jonge duif kopen die nog niet in de rui is. Bij het ophalen ziet het dier er geweldig uit: strak in de veren, vol van gewicht en spieren, en alles aan de duif straalt kracht en gezondheid uit. De nieuwe eigenaar rijdt naar huis met een topgevoel, overtuigd dat hij of zij een toekomstige kampioen in handen heeft. Maar enkele weken later, wanneer de duif in het hok zijn eerste slagpennen begint te verliezen, slaat de schrik toe. Diezelfde duif, die ooit zo perfect aanvoelde, lijkt ineens een schaduw van zichzelf: slap, zonder spieren, en een stuit die niet meer mooi gesloten is. De eerste reactie van veel liefhebbers is teleurstelling. “Is dit dezelfde duif? Heb ik een miskoop gedaan?”
Het antwoord is nee, u heeft geen miskoop gedaan. Wat u ervaart is simpelweg het tijdelijke effect van de rui. De jonge duif bevindt zich in een tussenfase, vergelijkbaar met de puberteit bij mensen. Weet u nog hoe u eruitzag tussen uw elfde en zeventiende jaar? Waarschijnlijk was u ook niet op uw mooist. Maar zoals bij mensen kan een lelijk eendje uitgroeien tot een prachtige zwaan, en zo ook zal de jonge duif aan het einde van de rui zijn kracht en schoonheid hervinden.
**De Duiven-sportschool en Spieropbouw**
Veel liefhebbers kijken graag naar of voelen aan de stuit van hun duiven om een idee te krijgen van hun conditie. Een stevige, gespierde en dus gesloten stuit is vaak een teken van een goed getrainde duif. Maar wat veel mensen vergeten, is dat een duif die niet heeft gevlogen, en dus niet naar de "duiven-sportschool " is geweest, die spieren niet heeft of nog in ruststand . De spieren rond de stuit worden alleen goed ontwikkeld door regelmatige training en wedstrijden. Wanneer u een jonge, ongetrainde duif oppakt en de stuit wat open of iets puntig aanvoelt, is dat dus normaal. Deze duif heeft simpelweg nog niet de kans gehad om spieren op te bouwen.
Dit geldt des te meer tijdens de rui. Een duif die niet getraind is én in de rui zit, zal altijd matig aanvoelen. De combinatie van het zware proces van verenvernieuwing en het gebrek aan spieropbouw maakt dat zo’n duif vaak als een "vaatdoek" aanvoelt. Maar dit is tijdelijk. Een ervaren keurder weet dit, en kan door de tijdelijke zwakte van de rui heen voelen. Hij of zij weet hoe de duif aan zou voelen na een paar maanden training en met een volledig verenkleed.
**De Slappe Rug: Een Misvatting**
Een ander veelvoorkomend misverstand onder liefhebbers is de rug van de duif. Wanneer een duif in de rui zit, of in de overgangsfase van jong naar volwassen, lijkt het vaak alsof de rug uit twee delen bestaat. De staart lijkt er los aan te hangen, en de rug mist de stevigheid die veel melkers zoeken. Dit komt doordat er tijdens de rui vaak veel steunveren ontbreken in de overgang van rug naar staart. Hierdoor wordt de duif op dit punt letterlijk minder ondersteund.
Sommige liefhebbers keuren een duif af op basis van deze "slappe" rug, niet wetende dat dit een tijdelijk verschijnsel is. Maar in werkelijkheid is de rug, hoewel we graag een mooie stevige rug zien, één van de minst belangrijke onderdelen van het lichaam van een moderne wedstrijdduif. Wanneer ik duiven keur geef ik vaak bij de rug het woord "Matig", maar bij de rug is matig het nieuwe goed. Zeer goede moderne vliegers hebben vaker een matige rug dan een plank-rug. Een mooi voorbeeld hiervan is onze 21-125 Opalina, een geweldige vlieger die in het wedstrijdseizoen van bouw perfect is. Maar in oktober, tijdens de rui, voelt ze slap aan, met een open stuit en een matige rug. Bezoekers krijgen haar dan in handen en zijn niet onder de indruk. Ik laat ze haar ringnummer opschrijven , en geef haar bij een volgend bezoek weer in handen (na de rui), dan is het steeds “een geweldige duif” . Bij duiven die ik omschrijf als ZLU types, NON-STOP of BARCELONA moet u helemaal niet kijken naar de rug, als jong en jaarling hebben veel van die types een rug uit twee stukken, alsof ze een aangeplakte staart hebben, eenmaal ouder en toe aan hun "Barcelona" zijn het alsnog mooie, lange duiven geworden
**Leren Geduld te Hebben**
De conclusie is simpel: geduld is een schone zaak, vooral in de duivensport. Duiven die in de rui zitten, voelen vaak zwak en slap aan, maar dit is slechts tijdelijk. De rui is een zwaar proces waarin de duif al zijn energie richt op het vernieuwen van zijn verenkleed, en tijdens die periode laat hij zijn spieren los. Dit is geen teken van zwakte, maar van een natuurlijke, gezonde ontwikkeling. Ook duiven die een ziekte bij zich dragen zoals het Geel, wormen, salmonella etc voelen aan als een vaatdoek, eenmaal kerngezond en vol in het vlees zijn het weer "echte" duiven
Net zoals mensen tijdens een ziekte of groeifase tijdelijk minder sterk kunnen zijn, geldt dit ook voor duiven. Een goede keurder weet dit en neemt het mee in zijn beoordeling m.
Dus de volgende keer dat u een sterk ruiende duif in handen heeft wees niet te snel met uw oordeel.En met de juiste verzorging en training zal uw duif, net zoals de lelijke eend, uitgroeien tot een prachtige zwaan – klaar om de lucht te domineren.
