Gert van den Bogaard
- zondag 19 augustus 2018
Op de internationale wedvluchtkalender neemt Marseille een aparte plaats in. Het is de meest oostelijk gelegen lossingsplaats en na lossing worden de duiven snel met hoge berg toppen geconfronteerd en is de Rhône-vallei de meest gunstige vliegroute noordwaarts. En die vlieglijn is bijna altijd moeilijker en zwaarder dan de zuidwestlijn vanuit St. Vincent of Pau. Op Marseille lijken er vaker betere kansen voor de oostkant van ons land te liggen en meer bepaald de provincie Limburg. Echter vorig jaar won Team Vollebregt uit Wassenaar de klassieker terwijl provinciegenoten Jan Polder en Jaap van der Velden voorgaande jaren tot de winnaars behoorden. Zuid-Limburg is op Marseille de pure voorvlucht en dan praten we over een afstand van zo‘n 840 km. Dit jaar is de afstand zo‘n kleine 25 km korter geworden omdat de lossingsplaats van La Seyne-sur-Mer naar Marseille zelf is verplaatst en dat is een verplaatsing in hoofdzakelijk westelijke richting. En dat is gunstiger en beter voor de duiven. Procentueel had Limburg ook veel duiven in de strijd staan en wel 539 stuks uit het zuiden en 265 duiven uit het midden en noorden van die provincie op een nationaal totaal van 2758 duiven. Omdat op vrijdag (en daarna) slechter weer op de vlieglijn werd voorspeld is alles in het werk gesteld om de duiven op donderdag 19 juli te kunnen lossen. En op die dag om 7 uur ging het internationale konvooi van 9383 duiven dichtbij het station Saint Charles in Marseille de lucht in. De hemel was stralend blauw en onderweg kregen de duiven met een noordelijke wind die varieerde van noordwestelijke tot noordoostelijk richting. Overdag steeg het kweek bovendien naar ‘rode‘ waarden. Ons landje bracht dus 2758 duiven in en dat was (gelukkig) een lichte stijging ten opzichte van 2017.
Nu is Marseille dit jaar ook de jubileumvlucht van de ZLU en dat ter gelegenheid van het 60-jarige bestaan van de organisatie. Extra prijzen zijn er voor veel prijsduiven te winnen en dat maakte de deelname extra aantrekkelijk. Gezien de fiks hoge temperaturen op de vliegroute en de lichte wind tegen was op voorhand te verwachten dat de vlucht geen ‘makkie‘ zou worden. En toen was de vraag waar vallen de eerste duiven? Weer in de noordwesthoek van Frankrijk zoals de voorgaande internationale vluchten? Of zou de oostlijn zoals wel vaker op Marseille kansen krijgen en pakken? Om 17.56 uur werd de eerste duif geklokt op 649 km. Na bijna 11 uur vliegen werd die geklokt aan 989 m.p.m. in het Franse Courboin en dat dorp ligt oostelijk van Parijs tussen Meaux en Reims. Even later en wel om 18.00 uur werd een Duitse duif gemeld op 667 km en wel in het Saarland geklokt door de comb. Thomann-Spitzbarth aan 1010 m.p.m. En die topsnelheid bleef lang bovenaan de tabellen staan. Even ten noorden van Charleville op 721km werd later een Franse duif om 18.55 uur geklokt aan 1008 m.p.m. De snelste Belgische duif werd om 19.39 uur geklokt op 764 km en wel in Heer-Hastière en dat dorpje ligt in de provincie Namen en op het punt waarop de Maas België binnenstroomt en deze duif reikte tot 1005 m.p.m.
Welke mogelijkheden lagen er nu nog voor Nederland gezien de hoogste snelheid in de pure voorvlucht van Duitsland. Tegenover Saarland moesten de Zuid-Limburgse duiven zo‘n 170 km meer afleggen en is dan sneller vliegen mogelijk onder deze omstandigheden? Tegen de avond gaat de wind wel steeds meer ‘liggen‘ en dat is zeker een voordeeltje. In het Zuid-Limburgse Berg en Terblijt zat die donderdagavond de familie de Bresser rustig op de achterplaats te letten voor Marseille. Men had uitgerekend dat men tussen 20.30 en 21.00 uur een hele vroege en snelle duif zou klokken. Echter van kopprijzen werd wel gedroomd maar men achtte die niet echt realistisch gezien het verloop en succes op de voorgaande ZLU-vluchten. Hans en zoon Roy de Bresser hadden zes weduwnaars gekorfd en ‘filosofeerde‘ wel over de extra sponsorprijzen die er te winnen waren. Met prijs 155 bijvoorbeeld een duivinnenbak en dat zou wel schitterend zijn om die mee te pakken. En dan gebeurt in Berg en Terblijt waarvan elke liefhebber droomt. Boem er valt een duif op het hok. Zoon Roy de Bresser ziet het aan en temperde gelijk de vreugde: "Dat is nog een nakomer van St. Vincent". Maar nee toch niet, het is weldegelijk een Marseilleduif. Eerst dacht men dat het zijn broer was die nog van St. Vincent achter is. Maar het bleek de NL16-1750902 te zijn die om 20.40 uur werd gekokt en op 841 km tot een snelheid van 1025 m.p.m. wist te komen. Later bleek dat goed voor het nationale en internationale goud!
Fondspel
In 1985 kon Hans den Bresser aan de rand van Berg en Terblijt hun nieuwe woning betrekken Na een dochter zag in 1989 zoon Roy aldaar het levenslicht. Hans de Bresser is afkomstig uit Eys alwaar zijn vader lang een slagerij bestierde en Hans zelf ook geruime tijd met duiven speelde en zelfs nog eventjes toen hij al in Berg en Terblijt woonde. Later werd een hok boven de garage gemaakt en nog wat later kwam er een tuinhok dat anno 2018 er nog steeds staat en waarop in twee afdelingen de 32 weduwnaars zitten. Hans de Bresser speelde lang de programmavluchten en blies daarop zijn partijtje mee zonder echt uit te blinken. Door zijn werk op het slachthuis en de daarbij behorende onregelmatige werktijden was er voor de duivensport weinig en onregelmatig tijd. Op een bepaald moment gooide Hans het duivenbijltje grotendeels bij neer en mocht zoon Roy de tuinhokken bevolken met zijn grote passie en wel dwergpapegaaien. In 2009 kwam er grote omslag toen Roy (20 jaar oud) plots interesse voor de duivensport kreeg :"Hij wou op de fond gaan spelen". De dwergpapegaaien werden verkocht, het tuinhok verbouwd en toen moesten er fondduiven komen. Bij een fondspeler werd aangeklopt en een fikse ploeg jongen werd daar verkregen. In ruil daarvoor verrichtte Roy fikse installatiewerkzaamheden in het nieuwe huis van de betreffende liefhebber. De verkregen fondduiven konden Hans en Roy echter niet bekoren en ook op de vluchten bleken ze er weinig van te bakken. Het werd een grote teleurstelling waardoor het animo voor de fond een danige knauw kreeg. Bij toeval kwam men in 2011 in contact met Math Duijckers uit Eijsden en van hem hoorden ze dat hij met de duivensport wilde gaan stoppen. Hij besloot de familie de Bresser te gaan helpen en schonk hen een twaalftal duiven waarmee zes kweekkoppels werden gevormd. In 2012 verkregen ze nog een aantal eieren van Math Duijckers waaronder de NL12-18881572 alias d‘Artagnan die vanaf 2014 hun beste vlieger zou worden. Math Duijckers is jaren een pure uitblinker op de middaglossingen geweest en scoorde meerdere jaren heel hoog in de toenmalige fondspiegelcompetitie van de Fondkrant. Ook op de ZLU-vluchten wist hij regelmatig te pieken. Math Duijckers deed dat met duiven van Antoon en Lucie van der Wegen uit Steenbergen en hij was helemaal ‘weg‘ van die duiven en wilde ook geen ander soort op zijn hok. In 2013 werden in Berg en Terblijt een paar duiven op de ZLU- vluchten gespeeld en in 2014 een grotere ploeg en direct had met knap succes met als vroegste prijzen de 3e Agen jaarlingen en de 11e Marseille en dat is puur aan de kop.
Franciscus
De winnaar heeft van Hans en Roy de naam ‘Franciscus‘ gekregen en die doopnaam hebben ze zelf ook allebei. ‘Franciscus‘ vloog eerder dit seizoen Agen oud en kwam toen net een kwartiertje te laat om prijs te maken. Hij was hun vierde duif en met 11 weduwnaars mee wonnen ze drie prijzen. Na dit prijswinnende drietal vertrok ‘Franciscus‘ als 4e-getekende van een ploeg van 6 weduwnaars naar Marseille. Ook zijn vader en opa hebben op deze vlucht weten te pieken. Zijn vader is ‘Le Mazarin‘ van 2015 en hij vloog als jaarling de 395e Narbonne. In 2017 scoorde hij na de 382e Agen (oud) nog de 89e Marseille en dat allemaal nationaal.
De vader van de vader is voornoemde d‘Artagnan van 2012 die in 2014 de 85e Agen en 11e Marseille vloog. In 2015 scoorde hij de 401e Agen en 129e Marseille en in 2016 de 553e Agen en 250e Marseille. Met zijn drie Marseilleprijzen werd hij in 2016 3e nationale asduif Marseille over 2014-2016. De moeder van ‘Le Mazarin‘ is een duivin uit een kweekkoppel van Math Duijckers en dat koppel schonk ook het leven aan een zoon die in 2014 de 3e nationaal Agen (jaarlingen) vloog en andere prijsvliegers op de grote fond. De moeder van ‘Franciscus‘ stamt weer uit een broer van de moeder van ‘Le Mazarin‘. Het is alles Duijckers en van der Wegen wat in Berg en Terblijt de klok slaat! Sinds korte tijd is Roy de Bresser ook (aspirant)lid van het ZLU-bestuur geworden en heeft hij zich mede extra ingezet voor de extra prijzen die op deze Marseille vanaf prijs 65 tot en met 680 prijs te verdienen zijn en wel telkens met 15 plaatsen oplopend.
Tegenvallend
Het fondseizoen 2018 was voor Hans en Roy de Bresser tot nu toe tegenvallend geweest. Op Agen (oud) hadden ze weliswaar 3 van de 11 in de prijzen maar op Pau, Barcelona en St. Vincent gingen ze er onderdoor. En dat doet het duivensporthumeur begrijpelijk geen goed. Een liefhebber gaat zich dan afvragen: "Wat doe je anders, wat doe je verkeerd?" En dat deden ook Hans en Roy. Op de dinsdag na de inkorving voor Marseille toog men met enkele duiven naar het spreekuur van Henk de Weerd in Ransdaal. De duiven werden bezien en ‘nagekeken‘ maar er werd niets gevonden dat een ziektebeeld leek. De duiven werden in orde bevonden. En ‘Franciscus‘ zal dat ook zeker zijn geweest toen hij de mand inging en te Marseille werd gelost! Want anders kan een duif niet het hele peloton lossen! Sedert dit jaar zijn Hans en Roy lid van de p.v. de Bergvliegers in Simpelveld en dat is een vereniging van enkel fondspelers. De club is tevens een ZLU-inkorfcentrum onder de leiding van ZLU-penningmeester Piet Franssen. Vader en zoon kozen voor dit inkorflokaal omdat Hans zelf uit deze hoek (Eys) afkomstig is en Annie Franssen heeft zelfs indertijd op de kleine Hans gepast. Tot vorig jaar had Berg en Terblijt nog een eigen club met de naam ‘Berg en Dal‘ maar de club moest noodgedwongen de boeken sluiten wegens een te kleine aantal (overgebleven) leden. Roy werkt als servicemonteur voor Ubachs installatietechniek en die firma is in Berg en Terblijt (gemeente Valkenburg) gevestigd. Op deze Marseille speelt de comb. Smeets-Penris uit Urmond knap de 2e prijs nationaal en internationaal en Robin Smeets kent Roy de Bresser van de opleiding die ze allebei hebben gevolgd op het gebied van installatietechniek. Vader Hans de Bresser kwam op 8-jarige leeftijd met zijn ouders naar het Zuid-Limburgse Eys vanuit het Noord-Brabantse Vught. Opa de Bresser had in Vught een eigen slagerij en vader de Bresser opende een nieuwe slagerij in Eys in 1967. In 1988 ging de zaak over in andere handen terwijl Hans altijd in dezelfde branche (slachthuis) is blijven werken. Sedert enige jaren heeft hij ernstige rugklachten en heeft hij ook hernia-operaties ondergaan en het laatste jaar zit hij ‘thuis‘ vanwege deze problemen. In huize de Bresser nemen ook honden een belangrijke plaats in en wel Cairn Terriërs en met deze honden wordt ook gefokt. Op de eigen website ‘Mystic Hills‘ is daar van alles over te lezen en deze honden zijn de passie van de vrouw des huizes..
Duivinnen
Sinds dit jaar worden de weduwduivinnen ook bij het fondspel betrokken en op Narbonne zijn ze van plan een aantal duivinnen te spelen. De vrouwtjes hebben naast het grote tuinhok waarop de weduwnaars huizen hun eigen (nieuwe) verblijf. De jongen zit op de zolder van de aanpalende garage en een op maat gemaakte Habru-spoetnik is afgelopen winter voor hun verblijf gekomen. Daardoor krijgen ze meer frisse lucht en dat doet hen zichtbaar goed. De vliegers werden half maart gekoppeld en toen de jongen 14 dagen waren ging de duivin er met één jong vanaf en bracht de doffer het andere jong groot. Tot en met dagfond zijn de vliegers veelal elke week gespeeld en in het weekeinde vaak het ene geslacht en midweeks het andere. Tussen de fondvluchten door worden de duiven nog vanuit Eijsden gelapt en dat deden ze ook toen ze in 2014 zo sterk van start gingen. De producten van Belgica-de Weerd worden gebruikt en van Röhnfried de natuurproducten. Tijdens de vluchten krijgen de vliegers een tablet (BelgaMagix) opgestoken om ze individueel te behandelen. Marimanvoeders staan in Berg en Terblijt op het menu en die worden gehaald bij de familie Simons in Ransdaal terwijl ze de duivensportartikelen van hen ook regelmatig aan huis bezorgd krijgen. In Berg en Terblijt zijn John en Dave Paffen ook fervente fondspelers. Een bekende duivennaam in het dorp is verder zeker die van Loed Senden die ooit de snelste Orleansduif (jonge duiven) van het land had en nu ook zijn pijlen op het verdere werk richt. De bekendste duiveninwoner van Berg en Terblijt is sinds Marseille vervlogen is natuurlijk ‘Franciscus‘ van Hans en Roy de Bresser! Wie kan zeggen een internationale winnaar op zijn hok te hebben. Een bezit waarvan elke fondspeler droomt zo‘n duif ooit te mogen bezitten! En die droom is voor Hans en Roy nu werkelijkheid geworden!
Ad van Gils
