Jos Nijman
- donderdag 29 september 2022
Afgelopen zondag sloeg het weer tijdelijk om en kregen we echt “herfst weer” voorgeschoteld. De overige dagen van de week weer prachtig najaarsweer, prima om de hokken uit te mesten. Alles moet het hok uit en dan is het wel lekker wanneer het droog is.
De zaterdag ben ik nog even op bezoek geweest bij John Laan om daar zijn accommodatie en duiven te bewonderen. John speelt met heel weinig duiven de ZLU vluchten en behaald prachtige klasseringen met hoge prijspercentages. Hoe hij dat klaarspeelt, op een hokje van 1.70 meter, lees je de komende weken.
Op eigen hok ben ik ‘op tal’ en zijn de duiven, op de oude na, gescheiden. Zij (de oude) mogen nog even bij elkaar blijven. De enige reden is dat ik wil voorkomen dat die oudere duivinnen bij elkaar kruipen en aanlopen. Ik doe dit al jaren en het is bijzonder dat ze geen aanstalten meer maken om te nestelen maar wel lekker gekoppeld blijven. De oude duiven vallen op dit moment massaal en heftig in de rui, daarentegen zit de jonge garde er nog strak bij maar dat zal niet lang meer duren voordat zij ook in de rui modus komen. Zij moeten de grootste inhaalslag maken, want het gros staat nog op 9 oude pennen.
Iedereen heeft zo zijn eigen wijze of middeltjes om de duiven te laten ruien en dan bedoel ik extra of sneller. Zelf heb ik de lichten uitgedaan en hebben ze een weekje ‘licht’ voer gekregen. Ze worden de komende weken niet losgelaten. Verder krijgen ze nu weer gevarieerd voer, regelmatig aangemaakt met lecithine, Allicine, MG mix, ruim genoeg zonder overdaad. Het ontbreekt ze aan niets want het is een intensieve en belastende periode voor de duiven. Inmiddels zit bij alle duiven een paratyfus kuur in het water.
Hoelang ze over de rui gaan doen vind ik niet van belang, een duif die laat klaar is met ruien, begint wellicht ook later met de cyclus in 2023. Duiven die eventueel een slagpen/ pennen laten staan in februari kan je altijd een handje helpen, al moet je dat wel met de nodige zorg doen. Staartpennen trek ik makkelijker, bij het in de hand nemen, zie ik onmiddellijk of een duif oude staartpennen heeft laten staan of heeft overgeslagen. Ik trek ze zonder pardon uit.
Deze week de nodige duiven van elders door mijn handen gekregen, vaak ben je een klankbord, want waar de liefhebber zelf nog aan twijfelt aan een duif, vindt hij/zij vaak ook geen genade in mijn ogen. Duiven die goed hebben gepresenteerd lekker opnieuw een kans geven.
De afgelopen dagen nog even ‘genoten’ van de prestaties, vanaf nu staat het vizier op 2023.
De afdelingen zijn gereinigd, nog 1 hok het interieur wijzigen. Het exterieur is een fluitje van een cent, de hogedrukspuit doet wonderen. Toch wel lekker zo’n trespa ren. De voorzijde is nu in de rui stand, licht doorlatende panelen, volop zuurstof en de nattigheid blijft buiten.
De administratie bijwerken was ook een fluitje van een cent, omdat de duiven al in het systeem stonden, kwestie van een code wijzigen. Vervolgens uploaden naar Compuclub-Cloud en alles heb ik bij de hand (of te wel in de smartphone) De kweekduiven M/V en vliegduiven M/V, altijd makkelijk wanneer ik in het hok ben en twijfel heb over de afkomst of het niet paraat heb in mijn bovenkamer. Zal ik dan toch nog te veel duiven hebben😅
