Jos Nijman
- zaterdag 20 januari 2018
Begin van de week waaide er nog een koude oostenwind, die ons een gevoelstemperatuur gaf van onder nul, nu niet direct omstandigheden om lekker in je hok te zitten, zeker niet in een ren. Toch heb ik wel wat uurtjes in mijn hok door gebracht want ik heb de vliegduiven gekoppeld en dat kost nu eenmaal wat extra aandacht en tijd. De duiven waren eraan toe maar vooral om de planning niet in het honderd te laten lopen heb ik de eerste ploeg duivinnen gekoppeld. De 16 toekomstige weduwnaars hebben zich de afgelopen weken al ’n broedhok toegeëigend wat hopelijk zijn vruchten afwerpt. Bij de 1e koppeling zijn het voornamelijk jonge duivinnen die ik heb gebruikt en slechts 3 oude duivinnen maar deze laatste 3 zijn wel mijn beste duiven waar ik graag een paar jongen van wil hebben. Wanneer ik alles wat ruim plan, kan ik half maart de 2e groep duivinnen (allemaal 2-3 jarige) koppelen. Koppelen is niet helemaal het juiste woord want ik laat ze slechts een paar dagen bij de doffers en daarna gaan ze terug naar hun eigen verblijf en is het ‘spel op de wagen’.
De jonge (jaarling) duivinnen laat ik dus wel op een nestje komen en mogen jongen grootbrengen wanneer deze 10-12 dagen zijn, gaan de duivinnen terug naar het weduweverblijf en maken de doffers de klus af. De jaarlingduivinnen worden tijdens het broeden en de eerste 12 dagen op jongen geleerd het weduwnaarshok binnen te rollen. De 2e groep duivinnen zijn 2 en 3 jarige, die de klappen van de zweep al kennen en dus weten wat er van hun wordt verwacht.
Inmiddels zijn ook begin van de week de eerste jonge duiven bij de kweekduiven geboren en staat er vanaf nu weer kweekmengeling op het menu en dit tot eind september. Helaas is één van de doffers even gaan ‘buurten’ dus hebben we er wederom een paar minder. Niets aan te doen, gewoon overmacht en je zult zien, de rest van het jaar geen problemen…..Gezond zijn ze, want ze duiken 2x per week in het bad, het lijken wel torpedo’s. De vliegduiven zaten donderdag al om en om los, dus tijd om er een lekker bad in te zetten, ook hier was het dringen geblazen om een plekje te bemachtigen! Paar uur later de andere helft en zo waren ze lekker schoon, fris en relaxt wel zo fijn voor de duivinnen.
Vorig jaar voor het eerst met een O.L.R. in Portugal meegedaan en zoals altijd ga ik er vol in maar had mij voor die tijd goed laten voorlichten en er veel over gelezen. Van de 4 duifjes bereikten er 2 de finale en bakten er die dag helemaal niets van en dan pas wordt het interessant, want waarom? Simpel ze waren gewoon niet goed genoeg en niet geschikt! De afgelopen weken volg ik met grote belangstelling de race in Zuid Afrika, de alom bekende ‘one miljoen dollar race’. Ze krijgen daar een training en vluchtprogramma voorgeschoteld waar je in Nederland U tegen zegt! De duiven die over een paar weken de finale gaan halen zijn dus echte ‘doordouwers’, duiven die thuiskomen en tegen een stootje kunnen. Nog 2 “Car Races” (rond de 300 km) en 3 trainingsvluchten (rond de 110 km) te gaan en dan wacht 3 februari de finale 520 km. Op de 1e trainingsvlucht werden er rond de 4300 duiven ingekorfd op de 11 januari zijn er nog een 2800 in de strijd. (dit is na 11x inkorven). Wie van de liefhebbers spelen nu van voren, met hoeveel is men begonnen en hoeveel zijn er inmiddels achter want dat geeft ook de ‘geschiktheid’ aan. Leuk om te volgen en te bestuderen.
Zaterdag alle 16 vliegkoppels de vrijheid gegeven en laten trainen, dat was natuurlijk één groot feest. De spiertjes zijn weer los gevlogen en ze vervetten wat minder snel. Straks wanneer de eitjes gelegd zijn gaan of de doffers of de duivinnen los en zullen ze na het trainen wel wat rapper binnen rollen.
Zondag stond de laatste keuring op het programma, bijna een thuiswedstrijd want Wormerveer is slechts 12 minuutjes rijden. 3 verenigingen op één locatie (wat ´n geweldige plek) blijft heel bijzonder, deze keer stonden de duiven van Zaanstreek Noord op het programma. Na afloop ben ik altijd nieuwsgierig naar de eigenaren van de winnende duiven, in deze vereniging huizen nogal wat liefhebbers die op de grote trom roffelen en al jaren bij de kampioenen horen, (in de afdeling en nationaal). Veel prachtige sportduiven in handen gekregen maar ja het is een tentoonstelling en één van de leden bezat heel duidelijk de mooiste 4 voor deze tentoonstelling. Ook nu na afloop, onder de lunch, nog leuke duivenpraat en na afloop toch nog wat duifjes in handen genomen. Bijna elke tentoonstelling krijg je weleens duiven in handen waar je wat vraagjes over hebt en wanneer de eigenaar dan ook aanwezig is, krijg je vaak de bevestiging over je twijfel en of antwoord op je vraag. Kortom een geslaagde tentoonstelling, fijne ambiance en een geweldige locatie.
Thuis gekomen, de duiven nog even laten vliegen en dat deden ze graag op deze mooie droge zondagmiddag.
