Klik op afbeelding voor de tekst.

Afgelopen maandag ben ik voorzichtig weer begonnen met het keuren op te pakken. Ik heb een flinke jas uitgedaan door de longontsteking waarvan ik nog steeds herstellende ben. Ik ben erg snel moe en heb nog heel wat extra uurtjes slaap per nacht nodig om enigszins uitgerust op te staan. Tafelkeuringen en andere bijeenkomsten met veel mensen bij elkaar in één ruimte durf ik nog niet aan en duiven keuren doe ik voorlopig met een mondkapje op. Door verschillende liefhebbers werd ik gewaarschuwd om vooral nu uit te kijken met duivenstof.

Zink
Bij de waarschuwingen van bezorgde duivenliefhebbers zaten ook een aantal tips zoals ademhalingsoefeningen en adviezen om mijn bloed te laten onderzoeken op een allergie voor duivenstof. Ook kreeg ik tips over voedingssupplementen. En één daarvan betrof het mineraal Zink. Toevallig had ik juist een oude duivenvideo met Willem Muller de Zeeuwse fond kampioen gezien, waarin deze ook het belang van zink benadrukte en dan vooral vanwege de goede invloed op het immuunsysteem. Dat zink belangrijk is bij veel verschillende processen in het lichaam zoals de opbouw van eiwitten en de groei en ontwikkeling van weefsel was mij wel bekend. Maar dat zink een belangrijke rol heeft bij het immuunsysteem, daar hoorde ik dus Willem Muller (niet te verwarren met de voedingsdeskundige Willem Mulder) voor het eerst over. En kort daarop dus van enkele sportvrienden. Een deskundige die ik hier naar vroeg bevestigde dat in periodes waarin een extra aanslag op het lichaam wordt gedaan, een voedingssupplement dat zink bevat, beslist zijn nut kan hebben om besmetting met virussen minder kans te geven.

Duiven keuren (1)
Ik las dat de website van de Vereniging Nederlandse Groep van Keurmeesters van Postduiven (GvK) was bijgewerkt. Het was al jaren geleden dat ik deze website had bezocht, dus nu ik ziek ben was dit een goede gelegenheid om deze vernieuwde website eens grondig door te spitten. Begin jaren 80 heb ik het examen voor keurmeester afgelegd en heb ik een aantal keuringen als aspirant keurmeester gedaan. Kort daarop veranderde er één en ander in mijn leven waardoor er gedurende een aantal jaren geen ruimte voor duiven meer was. Het theorie examen was destijds best pittig. Ik dacht er rond de 30 kandidaten waren en slechts drie daarvan onder wie ikzelf, slaagden voor hun theorie. Ik heb in die periode veel opgestoken over anatomie, ziektes, voeding en weersomstandigheden. Hoewel ik er destijds dus weinig mee heb gedaan komt deze kennis me nu goed van pas tijdens mijn activiteiten als de-duivencoach.nl.

Tijdens het praktijkexamen moesten duiven worden gekeurd met de meest bijzondere afwijkingen, zoals het bezitten van slechts 1 stuitbeentje of een afwijking aan één van de ogen (zoals een misvormde pupil). Daarnaast waren bij sommige duiven gaatjes gebrand in staart- of broekpennen en stukjes er uit geknipt. Ook zat er een groot aantal duiven met een krom borstbeen. En al die fouten moest je ook nog zelf opschrijven met de duif in je hand. Velen, onder wie ook ik, kwamen daardoor in tijdnood en gingen dus foutjes over het hoofd zien. Ik ben wel benieuwd hoe men dit examen tegenwoordig organiseert. Hier kon ik op de website niets over vinden. Wel een uitgebreid reglement handkeuring. Wat mij bij het doorlezen hiervan opvalt, is dat keuringen op schoonheid wel ver afstaan van keuringen op vliegkwaliteit. Fijne kopjes zie je vooral bij marathonduiven veel en zeggen niets over de kwaliteit van de duif evenals ongelijke of grove oogranden en neusdoppen of veertjes aan de poten. Werkpennen en een krom borstbeen zie ik ook bij veel topduiven, vooral een afwijkende broekpen. Een topvlieger zal volgens mij in de huidige tijd maar zelden de schoonste van een tentoonstelling worden, terwijl dat 40 jaar geleden nog wel regelmatig voorkwam.

Gevraagd een duivenverzorger in de gemeente Hulst in Zeeuws Vlaanderen.

Voor 20 of 40 uur per week. Eventueel een woning beschikbaar.

We zoeken iemand die graag dieren verzorgd maar hoeft niet perse een duivenmelker te zijn.

Het zou wel een must zijn.

Goede verdiensten.

Reageren bij:

J. van den Bosch
Telefoon 0114681306
Email Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Open deze link :    https://www.youtube.com/watch?v=3Uo0JAUWijM

Laatste week

Terug kijkend op het voorbije jaar dan zijn er in de club helaas 3 leden overleden. We worden allemaal ouder en dan is de kans groot dat er ieder jaar liefhebbers gaan hemelen. Veel sterke aan de families die met Kerst en Nieuwjaar hun geliefde moeten missen. Wat het voorbije vliegseizoen betreft. De oude hebben het best zwaar gehad wel mooi weer met vaak kopwind. Het hoogtepunt hier was dat er van Bergerac om 02.17 uur een duif op de klok stond. Deze Night Flyer vloog de 19^e  van heel de natie. Toen de jongen eindelijk gingen vliegen was het meest een harde staartwind. De snelheid liep op tot wel 110 km per uur. De voorvlucht is dan meestal kansloos. Hier in de club hebben we gehad dat in Culemborg bij de eerste 50 prijsduiven maar enkele uit de andere plaatsen stonden. Maar goed daar moeten we het mee doen. Komend jaar is het misschien weer anders. De ringen voor 2024 zijn binnen en kunnen deze week klaar gemaakt worden. Dit jaar zijn er 2100 besteld , dus weer een hele klus. Dus weer een flink aantal en maar 60 minder dan vorig jaar. Het zijn gele ringen die heel duidelijk te lezen zijn , super.

Op eigen hok

De kwekers zijn dus 14 december bij elkaar gedaan en 24 december om 19.00 uur lagen bij 2/3 van de koppels één ei in de schaal en enkele zaten op het nest. Dus wat leggen betref gaat het goed nu de laatsten nog. Nog maar eens bekijken of ik van de belofte volle overnacht koppels de eieren onder de korte vlucht koppels kunnen , zodat ze aan de 2^e ronde eieren kunnen beginnen. Daarna enkele om koppelen. Ook van de latere die dit jaar zijn gekweekt maak ik wat leuke koppels om vast een ronde jongen van te kweken. Daarna kunnen ze lekker uitgroeien tot het volgende kweekseizoen. We zullen wel zien hoe het verder verloopt. Door de hevige wind van de laatste dagen lag er zondagmorgen een plastic pan op de grond en was het een beetje nat bij de duivinnen. Door het meeste weg te halen was het weer snel opgedroogd. Zondagavond weer flinke rukwinden,  maar hopen dat de pannen er op blijven liggen. Ga met de jaarwisseling voorzichtig om met vuurwerk. Zodat U uw duiven ook volgend jaar weer kan aan zien komen.

U allen een vooral gezond en sportief 2024 toegewenst en hou je haaks.

email  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

SYSTEEM

Het jonge duivenseizoen begint op de hokken van Henri al aan het eind van het vorige kalenderjaar. Dan worden de kweekduiven gekoppeld. Vroeger rond Kerstmis tegenwoordig eerder omdat er iets meer tijd voor is. In het totaal worden zo’n 40 koppels samen gezet. 24 kweekkoppels en 16 koppels voedster duiven. De eerste ronde eieren van de kweekkoppels wordt verlegd onder de 16 koppels voedsterduiven. Het bestand aan kweekduiven wordt gevormd door diverse aankopen maar vooral door de top junioren van de afgelopen jaren. Al in de tijd dat Henri nog wel met zijn oude duiven speelde werden de beste jonge duiven al direct na hun juniorentijd naar het kweekhok verplaatst! Hierdoor ontstond een klasse kweekhok met jonge energieke duiven die nog kort voor de start van hun carrière als kweker en als vlieger aangetoond hadden met de beste mee te kunnen. Dus niets geen vergane glorie met papieren kwaliteit maar jonge vitale klasbakken die voor het nageslacht zorgen.

Het jonge duivenhok

Na het verleggen van de eieren wordt de volgende ronde door de kwekers zelf grootgebracht. Doordat de derde ronde vlot volgt op de tweede en daar waar mogelijk de voedsterduiven nog een keer ingezet worden lukt het Henri om in een korte tijd een grote groep jongen te spenen. Doel van deze compacte groep is om de periode van kinderziektes zo kort mogelijk te laten zijn en om de groepen zo snel mogelijk gezamenlijk los te kunnen gooien. Iedere ronde wordt namelijk in een aparte afdeling gehuisvest en apart losgelaten. Voor iemand met zo weinig tijd geen geringe opgave maar vrouw Lucy springt indien nodig bij.

Als de kweekperiode voor eigen gebruik gedaan is verhuizen de meest waardevolle voedsterduiven naar de aanpalende volières (aan het hok). De afdeling voor de oude duiven wordt vervolgens bij het jonge duivenhok getrokken. De broedhokken spelen namelijk in een later stadium een belangrijke rol in de motivatie van de jonge duiven.

Henri van Doorn voor jonge duiven hok

Doordat het oude leegstaande oude duivenhok ter beschikking wordt gesteld aan de junioren ontstaat een jonge duivenhok van zo’n 10 meter (geschat). Aan de linkerzijde bestaat het uit het oude duivenverblijf met broedhokken en een tweede afdeling met andere grote vakken/schappen waar de derde ronde zijn eerste maanden doorbrengt. Aan de rechterzijde bestaat het uit een klassiek jonge duivenverblijf met vele hoeken en gaatjes waar de jonge duiven naar believen kunnen wegkruipen. Voor deze afdeling staat ook de grote volière. Wellicht is het beter te spreken over een serre of een broeikas want de ruime volière (±4.0 bij ±2.0 meter) is vrijwel geheel gesloten op twee meter centraal aan de voorkant na. Voor de rest bestaat de volière uit perspex platen en het dak wordt gevormd door golfplaten. (tekst Michel Beekman)

In een feestelijke sfeer in Motel Beveren op 09 december 2023 opende de Gouden Ringen organisatie opnieuw de deuren voor vele duivenliefhebbers. Het veroveren van een Gouden Ring blijft een hoogtepunt in de duivensport, een prestigieuze erkenning die niet alleen glans geeft aan individuele prestaties maar tevens een springplank vormt naar provinciale en nationale triomfen. Dit zowel op de snelheid als op de zware fond vluchten.

Met enthousiasme leidde Patrick Daalman het evenement in met een welkomstwoord dat heel positief en tevreden klonk. Zijn uitnodiging richtte zich hartelijk tot de fervente Oost-Vlaamse liefhebbers, met de belofte dat volgend jaar opnieuw een plekje in de schijnwerpers wacht in de begeerde categorieën Superstar Vitesse en Superstar Allround. Hopend dat we met zen allen deze categorieën meer bekendheid kunnen meegeven in Oost Vlaanderen.

Hoewel de aankondiging nog wat extra schijnwerpers verdient, stalen de winnaars ongetwijfeld de show. De prestatiecoëfficiënten werden met recht en rede behaald, een garantie voor een indrukwekkende vertegenwoordiging in de komende kampioenschappen. De prijzentafel, schitterend vooraan in de zaal, was een  ware expositie met collectie trofeeën die tot de verbeelding spraken, natuurlijk ook met de Gouden, Zilveren en Bronzen Ringen die verpakt waren als kostbare juwelen.

Dit alles ontvouwde zich onder de oogverblindende projectie op het grootscherm, waar de sponsors van het evenement hun welverdiende aandacht kregen. In een perfecte sfeer werden zowel de sponsors als de liefhebbers gevierd, zoals het in de wereld van duivensport hoort te zijn.

Voor het derde opeenvolgende jaar werd de culinaire kunst tot in perfectie gebracht. De potten werden extra verwarmd, de kookplaten kregen de beste boter, en het live cooking buffet, waar de bereidingen à la minute op het bord verschijnen, werd opnieuw een betoverende ervaring dankzij de vaardigheid van de chefs. Het is duidelijk dat deze culinaire formule een blijvend succes is, zoals we hoorden van de enthousiaste deelnemers tijdens de feestavond.

Na een genotvolle maaltijd verraste de organisatie elke aanwezige duivenliefhebber met een extra sponsoring. De firma Daflor speelde hier een gulle rol door ervoor te zorgen dat elke liefhebber kennis kon maken met de drie-in-één healt  mix. Dit prachtige initiatief oogstte meer dan waardering, wat zich vertaalde in een vlotte verkoop van de tombolaloten.

Zoals gebruikelijk was de prijzentafel rijkelijk gevuld met schitterende beloningen, geschonken door talloze sponsors. Van de prestigieuze hoofdprijzen van Bricon tot de luchtige ballonvlucht boven het Waasland en exclusieve toegangstickets voor thermen katara bleek dat er geen prijs te klein was om te schitteren in de tombola.

De Gouden Ring in het Waasland blijft een grote aantrekkingskracht uitoefenen op eenieder. We durven zonder twijfel te zeggen dat de afwezigen ongelijk hadden. Ondanks hun afwezigheid zien we elk jaar het evenement groeien, en we hopen oprecht op een tijd waarin de feestzaal tot in de hoekjes gevuld zal zijn.

De kampioenen:

Quievrain oude:

Goud:  De Gendt Frankie

Zilver: Ghys Roger & Zoon

Brons: Van Broeck Jimmy

Quievrain jonge:

Goud: De Gendt Frankie

Zilver: De Gendt Frankie

Borns: De Gendt Frankie

Noyon oude :

Goud: Marin Dullaert & Zoon

Zilver: Vandeputte Johan

Brons: Brijs Cleys

Noyon jonge

Goud:  Mevr De Maesschalck

Zilver: Mevr De Maesschalck

Brons: Mevr De Maesschalck

Halve fond oude :

Goud: Heyndrickx Erick

Zilver: Buyst Rudy

Brons : Heyndrickx Erick

Halve fond jonge:

Goud: De Maere Marcel

Zilver: Heyndrickx Erick

Brons: Team Baetens

Kleine fond oude:

Goud: Team Baetens

Zilver: Team Baetens

Brons: Team Baetens

Kleine fond jonge:

Goud: Team Baetens

Zilver: Team Baetens

Brons: Team Baetens

Fond oude:

Goud: Smet Gunther

Zilver: Team Baetens

Brons: De Dobbelaer Nadine

Marathon:

Goud: Scheers Gerard

Zilver: De Coninck Geert

Brons: De Witte Mathias

Allround jonge duiven:

1^ste kampioen  Team Baetens

2^de kampioen Vlaeminck Hugo

3^de kampoen Boterdaele Rombaut

Superstar Vitesse Oost Vlaanderen

Goud: Brijs Cleys

Zilver: De Gendt Frankie

Brons: De Maeschalck Gebroeders

Superstar Allround Oost Vlaanderen

Goud: Team Baetens

Zilver: Haak Soen

Brons: Bombeke Luc

Winnaar Bourges Trofee / Supertrofee snelheid / Supertrofee boven Parijs

Éénhoksraces, internationaal bekend als OLR's (One Loft Races), lijken steeds populairder te worden. Ik merk dat zelf vooral aan het aantal vragen dat ik hier de afgelopen maanden over heb gekregen. Ik schreef al eerder dat deze races een goed alternatief kunnen zijn voor mensen die te weinig tijd hebben om aan huis met de duiven te spelen. Liefhebbers die het vanwege werk en/of gezin niet meer kunnen bolwerken om op de traditionele manier zelf met duiven te spelen, schakelen steeds vaker over naar de OLR’s in plaats van helemaal met duiven te stoppen. Ik vind dat zelf een goede zaak, maar zoals ik afgelopen zaterdag weer hoorde tijdens de Ledenraad, denkt het NPO bestuur hier anders over. Zij zijn geen voorstander van deelname aan de éénhoksraces en dat vind ik jammer. Op deze manier kunnen er immers postduivenliefhebbers behouden blijven die anders voor de sport verloren zijn. Liefhebbers die kunnen blijven genieten van het dagelijks duiven verzorgen en van het wedstrijdelement zonder de noodzaak van dagelijkse training en de andere verplichtingen gedurende het vliegseizoen.

Een van de liefhebbers die een jaar of drie geleden is overgestapt naar de éénhoksraces is de 60 jarige Kees van Oosten uit Venray. Kees heeft vanaf 2003 duiven en heeft tot 2019 aan de wedvluchten van het reguliere vliegprogramma deelgenomen. Op een gegeven moment was dat niet meer te combineren met zijn privésituatie. Na nog even vruchteloos op zoek geweest te zijn naar iemand om mee in combinatie verder te gaan, besloot hij om te switchen naar de éénhoksraces. Kees; “Ik had nog graag aan het programmaspel willen deelnemen en heb gezocht naar mogelijkheden om als combinatie verder te gaan, maar er was niemand die daarvoor open stond. Ik heb toen de keuze gemaakt om me te gaan toeleggen op de OLR’s. Wat me aanspreekt bij de OLR’s is dat iedere duif van A naar B vliegt met zelfde verzorging, met hetzelfde beginpunt en hetzelfde eindpunt en onder dezelfde omstandigheden. Dat er prijzengeld mee te verdienen is maakt dit spel nog aantrekkelijker.” Het aspect prijzengeld dat Kees noemt is voor een deel van de OLR deelnemers wellicht het belangrijkste. Deze veelal commerciële liefhebbers nemen vooral deel aan de grote aansprekende races waarop grote geldbedragen te verdienen zijn zoals  Victoria Falls en Pattaya en waar de hoogte van het inleggeld voor de gemiddelde duivenliefhebber doorgaans een belemmering is. Kees desgevraagd of hij ook aan dergelijke races meedoet of wil gaan meedoen; “De duurste race waaraan ik tot nu toe heb deelgenomen is de Golden Algarve. Mijn doel is om daar in ieder geval mijn inleggeld terug te verdienen en dat is me tot nu toe redelijk gelukt. Maar deelname aan dit soort races zijn voor de gemiddelde liefhebber eigenlijk niet te betalen of je moet het in teamverband doen. Ik ben ervan overtuigd dat op veel hokken van gemiddelde liefhebbers duiven zitten, die net zo goed of zelfs beter zijn dan veel van de duiven met klinkende stambomen, die er nu heen gestuurd worden van de gerenommeerde hokken.”

Kees speelt nu drie jaar mee aan de OLR’s en heeft al een paar mooie klasseringen behaald. Zo won hij afgelopen seizoen een 1e prijs op een hot spot race in de Algarve, vorig jaar in Costa del Sol een 1e prijs op hot spot 2, in de finale de 5e prijs en de 4e prijs op de extra finale. Daarnaast won hij nog diverse top 10 noteringen op hot spot races. Kees desgevraagd over de duiven die hij naar de OLR’s stuurt; “Als beginnende OLR liefhebber weet je in het begin niet wat voor soort duiven daarvoor nodig zijn, daar moet je in groeien. Een goede programma duif is meestal geen goede OLR duif. Bij een OLR duif komt de nadruk op de finale te liggen, die doorgaans 500 km is en wordt vervlogen in allerlei (vaak moeilijke) omstandigheden. Ik ben het met de stelling van Gert Rotman eens die zegt dat elke duif die je instuurt in staat moet zijn om een race te winnen en dat probeersels niets te zoeken hebben op een OLR. Nu ben ik zelf echter nog niet zover dat ik een hok vol bewezen kweekduiven bezit. Op mijn kweekhok heb ik ook duiven die voor hier voor het eerste jaar zitten en zich nog moeten bewijzen. In het begin had ik alleen dagfond duiven. Tot aan de halve finale konden zij zich goed met de eersten meten, maar in de finale kwamen ze te kort. Ik probeer nu duiven te kweken die tot diep in de finale meekunnen, dus met meer doorzettings- en uithoudingsvermogen. Een aantal koppels hebben die eigenschap al, met als resultaat een 20e en 28e plaats in de finale van OLR Moldavië en de 57e plaats in de Finale van Costa del Sol. Dat waren beide pittige finales waar mijn voorkeur toch naar uitgaat.”

Bij verschillende OLR’s (de winterraces) worden er duiven ingezonden die soms al het hele jonge duivenprogramma van de afdeling hebben afgewerkt. Ook Kees heeft dat met succes gedaan. Kees; “Zelf speel ik niet meer met duiven, maar ik laat elk jaar een 25 tal jonge duiven uittesten bij een paar bekende liefhebbers in Oost Brabant. Van deze duiven stuur ik er na het seizoen ook een paar naar een OLR. Vorig jaar was ik zeer verrast dat een jonge duif die in Nederland aan het complete vliegprogramma had deelgenomen zich toch makkelijk had laten over wennen en daarna ook nog een topklassering in Costa del Sol behaalde. Maar in Griekenland waren de bevlogen jonge duiven juist weer heel snel weg. Misschien heeft dit te maken met de ligging van de evenaar of een of ander magnetisch veld! Maar hoe dan ook, ik ben tot nu toe even succesvol geweest met jongen die nog nooit hebben losgevlogen als met bevlogen jongen.”

Dat er bij sommige OLR’s dingen gebeuren die niet de schoonheidsprijs verdienen is duidelijk voor een ieder die enige ervaring heeft opgedaan in deze tak van sport. Maar om dan meteen de deelname aan OLR’s af te keuren is wel wat kort door de bocht vind ik. Ik vroeg Kees hoe hij daar tegenaan kijkt. Kees; “Dat de NPO deelname aan OLR’s niet ondersteunt, snap ik aan één kant wel omdat er prijzengeld aan verbonden is en daar kom je in Nederland niet meer mee weg. Maar aan de andere kant bieden de OLR’s mogelijkheden voor duivenliefhebbers om toch postduiven te kunnen houden zonder dat er duiven bij huis los hoeven te vliegen. Het komt immers steeds vaker voor dat het in (veelal nieuwe) woonwijken verboden is om duiven dagelijks los te laten vliegen. Een duivenhok plaatsen mag in veel gevallen wel. Met alleen te kweken voor de OLR’s kunnen duivenliefhebbers in dergelijke woonwijken toch met duiven starten of hun hobby voortzetten. En voor wat betreft de OLR’s waar zaken gebeuren die een geur van oplichting hebben of waarin het duivenwelzijn op een laag pitje staat, zou je mogen verwachten dat deze zichzelf de markt uitprijzen. Helaas zijn er bandieten in dit wereldje, dus voorzichtigheid is altijd geboden. Gelukkig heb ik zelf nog geen hele negatieve ervaring meegemaakt en hoop ik die ook niet mee te maken. Wel heb ik bij een race  meegemaakt dat het prijzengeld plotseling werd gehalveerd. Aan die race neem ik uiteraard ook nooit meer deel. Meer en betere controle vanuit de FCI vind ik overigens wel een goede zaak.” Tot zover Kees van Oosten over zijn ervaring met de éénhoksraces.