DEEL 2.

De voorbereidingen

Het plan was deze mengeling(en) te testen in afdelingsverband en niet op nationale vluchten uit het oogpunt van concurrentievervalsing. Naast de testrapporten voor de convoyeurs werden ook testrapporten ontwikkeld voor de testhokken. Deze invulformulieren werden door Steven samengesteld. Hij verrichtte verreweg het meeste werk door de waarnemingen te verzamelen, uit te werken, te bespreken en zo nodig ook een corrigerend gesprek te voeren als de gemaakte afspraken niet of onvoldoende werden nageleefd.  

De testformulieren voor het transport

De convoyeurs dienden na elke vlucht een vragenlijst in te vullen met vragen zoals:

-hoe laat werd er van de verzamelplaats vertrokken naar de losplaats?

-waar en hoe laat werden er tussenstops gemaakt?

-wel/geen water gegeven tijdens de tussenstop?

-hoe lang duurde de tussenstop?

-hoe laat op de losplaats aangekomen?

-hoe laat voor het eerst water gegeven op de losplaats?

-hoe laat voer gegeven?

-eten de duiven goed?

-eten ze allemaal?

-wat laten ze liggen?

-hoeveel eten de duiven precies en wordt dat na verloop van tijd meer of minder?

-hoeveel drinken de duiven en hoeveel keer moet er water worden bij gegeven?

Alles met de bedoeling om te kijken waar nodig het welzijn van de duiven verder kon worden verbeterd.

De testformulieren voor op het thuis hok

Op het testformulier dienden de deelnemers ook in te vullen hoe de duiven door hen thuis werden voorbereid naar de vlucht toe. Verder werden een aantal zaken ingevuld zoals:

-hoe vlot kwamen de duiven als team thuis?

-hoe was de conditie bij thuiskomst?

-was er gewichtsverlies te constateren?

-waren ze dorstig?

-waren ze hongerig?

-hoe was de eerste mest?

-was er voldoende aandacht voor de partner?

-hoe was de mest de volgende dag?

-hoe was het herstel?

-wel of geen slagpennen op het hok gevonden tijdens de eerste dagen na thuiskomst?

-wel of geen dons rui?

-was er de volgende dag veel of juist weinig trainingslust?

Waarnemingen tijdens het transport en losplaats

De convoyeurs dienden zich te houden aan een vooraf afgesproken vertrek- en aankomstschema zodat de duiven steeds op dezelfde gezette tijden water en voer ter beschikking kregen. De verbazing bij de convoyeurs was groot toen er na het voeren steeds weer water moest worden bijgevuld. Dit was nog nooit eerder voorgekomen. Zeker niet bij lagere temperaturen in het begin van het seizoen. Dit bleef het geval tot en met de laatste vlucht. Wel bleef het kleinere voer de eerste twee transporten het langst liggen. Daarna werd alles direct goed opgegeten. De duiven deden wel langer over het opeten van het voer. Na een aantal vluchten bleek ook, dat er naast meer water ook meer voer werd gegeten. Zodoende werd eerst 25% en later zelfs 50% meer voer gegeven (22 tot 23 gram per duif). Dit voer werd allemaal opgegeten. De convoyeurs waren unaniem zeer tevreden over deze nieuwe transportmengeling.

Op de nationale overnacht vluchten werd een speciale mais mengeling getest (Franse mais, popcorn en Marano mais in gelijke delen). Dit om concurrentie vervalsing te voorkomen. De hoofd convoyeur van St. Vincent was enorm verrast hoeveel beter de duiven van afdeling 7 deze speciale mais mengeling aten in vergelijking tot de duiven van de overige afdelingen die de traditionele grote paardentand mais te eten kregen.

Waarnemingen bij de test hokken

Van de ingezonden rapportage formulieren werd steeds de beste en de slechtste uit het onderzoek genomen zodat een gemiddeld beeld ontstond. Uit de testen kon het volgende worden geconcludeerd: de duiven kwamen over het algemeen goed af. Er was nauwelijks gewichtsverlies. Geen dorst mits voldoende rust tijdens transport, na tijdige aankomst op de losplaats en als de regels strikt werden nageleefd. Goede interesse in de partner, goede mest, dons op de mest, goed herstel en prima eerstvolgende training. Zo wil iedere liefhebber zijn duiven graag thuis krijgen van de wedvlucht.

Op sommige vluchten werd er honger en dorst vastgesteld. Dit had steeds te maken met een te laat vertrek en te laat aankomen op de losplaats. Als de duiven te laat op de losplaats aankomen, dus onvoldoende rust krijgen en er na aankomst te snel wordt gevoerd, wordt er slecht gegeten en gedronken. Het overgebleven voer wordt bevuild en later niet meer opgegeten. Het gevolg is dat de duiven uitgedroogd en hongerig thuis komen met teveel gewichtsverlies. Ook is het voorgekomen dat er onderweg niet werd gerust en er dus geen extra water werd gegeven.

Bijzondere test
De eerste van de twee hete dagfond vluchten in het seizoen 2011 kende een zeer slecht vluchtverloop. De thuis komende duiven waren dorstig en hongerig met teveel gewichtsverlies. Bij de volgende hete dagfond vlucht (2 weken later) werd door Steven geadviseerd om de duiven over twee auto´s te verdelen en horizontaal en verticaal lege rijen manden voor extra frisse lucht en ventilatie open te laten. Ook werd het aantal duiven in de mand terug gebracht naar 18 stuks. Het verloop van deze vlucht was uitstekend en veel beter dan de vlucht verlopen van de overige afdelingen. Waarom?

Koolstofdioxide
Koolstofdioxide(CO2) in te hoge concentraties veroorzaakt een verzuring van het lichaam en beïnvloedt als zodanig sterk de prestaties. Het verstoort namelijk de omzetting van energie bestemd voor de spieren. Alle dieren, zo ook duiven, ademen CO2 uit met hun ademlucht. Dit moet worden verwijderd door de ventilatie in de duivenwagen. Het CO2-gehalte in de ingeademde lucht neemt toe bij onvoldoende ventilatie en bij veel duiven in de mand, of veel manden in de wagen. Het heeft dus zeker grote voordelen voor het welzijn van de duiven als de belading en de aantallen duiven in de mand bij warm weer wordt aangepast.

Conclusie
Als: 1) de juiste vertrektijden worden nageleefd, 2) aan de duiven tijdens de tussenstop(s) altijd water wordt gegeven, 3) het transport ´s middags uiterlijk om 14.00 uur op de losplaats is aangekomen, 4) de duiven direct van water worden voorzien en 5) de belading bij heet weer wordt aangepast, kenden de wedvluchten zonder uitzondering een uitstekend verloop. De transportmengeling werd door veel meer duiven gegeten waardoor er na de maaltijd veel meer werd gedronken. De duiven kwamen zo fitter thuis zonder dorst en honger.

Resultaten
De resultaten van diverse leden in de desbetreffende afdeling bleken ook op landelijk niveau veel beter te zijn dan in de voorgaande jaren. Diverse liefhebbers wisten zich te nestelen in de absolute kop van de landelijke competities bij WHZB en TBOTB.

Wetenschappelijk?

Bij een wetenschappelijk onderzoek zou een tweede container nodig zijn geweest waar de duiven alleen mais werden gevoerd. Dit was echter niet uitvoerbaar in de praktijk zonder aantasting van eerlijk spel. Immers: als de resultaten van een van de auto’s veel minder zou zijn geweest dan de andere, dan was Leiden begrijpelijk in last geweest. Dan zou men kunnen spreken van oneerlijke concurrentie. Toch moet je ergens beginnen. Zo werd ook door Steven al rond 1994 de eerste duiven container met mechanische ventilatie ontwikkeld. Soms kan het niet anders dan even flink doorbijten in een nieuwe, totaal andere situatie om een verbetering te bewerkstelligen. En wat is het uiteindelijke resultaat? Elke container is vandaag de dag voorzien van een mechanisch verluchtingssysteem en van de nodige extra’s want de ontwikkelingen in de duivencontainerbouw zijn gelukkig niet stil blijven staan. Hetzelfde geldt voor het ontwikkelen van de Lossingswijzer in 1998, ook door Steven, die heeft geleid tot aanzienlijke verbeteringen en veranderingen op het gebied van het lossen. En de duiven zijn er meer dan wel bij gevaren daarover bestaat allang geen enkele twijfel meer.

De huidige situatie

Tot zo ver de resultaten van de eerste testen van ruim tien jaar geleden. Steeds meer afdelingen worden zich ervan bewust dat de duiven op de eerste plaats dienen te staan tijdens de transporten. Ook dierenwelzijn speelt daarbij een steeds dominantere rol. Elke voerfabrikant kan nu een transportmengeling maken, als zij voldoen aan de juiste voorwaarden die door de WOWD aan de NPO zijn geadviseerd en door de ledenvergadering zijn aangenomen: minimaal 50% mais, maximaal 10% peulvruchten, ronde granen en zaden die minimaal 3 mm groot zijn, geen lange dunne granen, omdat deze in de rillen van het golfkarton vallen, waar de duiven op zitten.

Aanbevelingen voor verdere verbeteringen:

Tenslotte willen we graag enkele aanbevelingen doen die het welzijn van onze duiven tijdens transport en thuis in het hok nog verder kunnen verbeteren. Tevens treft u aan de uitkomst van een studie die Steven heeft gedaan met betrekking tot de structuur van de keel in relatie tot het ademhalingsstelsel. Met de uitkomst hiervan kan de WOWD mogelijk verdere verbeterstappen richting vervoer nemen en kunnen de liefhebbers aan de slag om de kwaliteit van hun duiven te verbeteren. Als de overheid ons de vraag zou stellen hoe wij de kwaliteiten van postduiven beoordelen en verbeteren en wij zouden daarop antwoorden met: “dat doet de mand voor ons want niemand kan in een duif kijken”, dan slaan wij een modderfiguur. Daarom is het voor de liefhebbers zelf ook de hoogste tijd om zich qua kennis verder te ontwikkelen. Daar heeft de sport in zijn totaliteit veel baat bij.

Met vriendelijke groet,

Steven van Breemen en Willem Mulder.

De bloedmijt doorloopt in zijn leven 5 stadia: ei, larve, twee nimfen stadia en als laatste een volwassen mijt. Onder gunstige omstandigheden kan bloedluis zich binnen 7-10 dagen voortplanten tot volwassen mijten die zich weer kunnen voortplanten. De ideale omgeving voor een bloedluis is een warme en vochtige omgeving, met voldoende slachtoffers om zich mee te voeden. Na de paring legt een bloedluis vrouwtje ongeveer 10 eitjes, liefst op een goed verborgen plek, zoals in spleten en kieren. De eitjes komen na één tot twee dagen uit. De neet (larve) eet niet en vervelt na 1-2 dagen. Na deze eerste vervelling noemt men het een protonymf. Ook deze eet niet. Na enige dagen vervelt de protonymf weer en wordt dan een volwassen mijt. Deze mijt moet zich eerst met bloed voeden en kan daarna al paren. Twee dagen later zijn er dan weer eieren gelegd. Volwassen bloedluizen zijn taaie rakkers. De ideale temperatuur voor de ontwikkeling van de bloedluis is 27 graden en ze houden van een vochtige omgeving. De bloedluis wordt echter al actief bij een temperatuur van  10 graden. Wanneer de temperatuur onder de 3 graden of boven de 40 graden komt zullen de levende bloedluizen sterven of ze schakelen over naar een soort van winterslaap. Bloedluizen die overgaan in ruststand kunnen maandenlang zonder voedsel overleven. Wat betreft de eieren, deze blijven rustig op hun plek liggen en komen alsnog uit zodra de omstandigheden weer goed zijn. In sommige gevallen kunnen eieren tot wel 2 jaar na leg datum alsnog succesvol uitkomen. In de winter lijkt het vaak alsof ze er dan niet meer zijn maar helaas, schijn bedriegt. Ze zijn dus nog zeker aanwezig maar niet actief. Zodra de temperatuur omhoog gaat komen ze weer massaal tevoorschijn en gaan ze verder waar ze gebleven waren.

Bron: Internet

De behandeling van al deze ziekten is afhankelijk van een juiste diagnose, die enkel door de dierenarts kan gesteld worden! Dus aarzel niet om langs te gaan bij de dierenarts !!!

Ornithose:
Combinatie van Chlamydia, Mycoplasma's, E. Coli en Herpesvirussen veroorzaken klinisch het Ornithose-complex. Door de duivenmensen ook wel verkoudheid genoemd. Klinische verschijnselen: nat oog (eenzijdig), donkere neusdoppen, keelslijmvlies is blauwer, zwelling keelslijmvlies (gehemeltespleet is gesloten en ingang luchtpijp is gezwollen), krabben aan de kop, afvegen van de ogen, het gapen en een reutelend geluid ( door ontstekingen in de luchtpijp of in de luchtzakken). De jonge duiven zijn gevoeliger dan de oudere. Duiven kunnen meermalen het Ornithose complex krijgen.
Preventie: voorkomen van tocht. Bij milde verschijnselen: de dieren uit laten zieken.

Herpesvirusinfectie:
Ook wel bekend onder besmettelijke snot of "vliesjesziekte" (oogbindvliesontsteking). Een van de meest voorkomende en minst bekende ziekte bij duiven.
Verschijnselen: ontsteking aan de voorste luchtwegen: een gelig beslag ligt als een vliesje op het slijmvlies van de bek en de keel. Vooral bij jonge duiven tot 10 weken. De duiven zijn erg benauwd. Ziekte lijkt erg veel op 't geel, er treden vaak zelfs menginfecties op! Ook gele woekeringen a.g.v. pokken-difterie lijken veel op herpesinfecties. Als geelkuren onvoldoende helpen, is meestal een herpesvirus de achterliggende oorzaak.
Behandeling: tegen een virus zijn geen middelen beschikbaar, wel antibiotica tegen menginfecties.

Paramyxovirus infectie:
Het virus PMV-1 is sterk verwant aan de verwekker van Pseudo-Vogelpest (NCD). Duiven kunnen echter ook besmet raken met het "kippen NCD virus". Als dat het geval is, heeft dit ernstige gevolgen voor de "Dierziekten-vrije status" van Nederland. NCD is een aangifte plichtige ziekte.
Verschijnselen: vooral bij jonge duiven in de nazomer. Deze zijn:
Nierontsteking: met als gevolg veel water drinken en waterige ontlasting.
Zenuwverschijnselen als gevolg van ontsteking in hersenen: verlammingen en draaihalzen, "naast het voer pikken" en schrikachtig. Hoge aantal sterfgevallen in de eerste twee weken van een uitbraak.
De conditie blijft schijnbaar goed. De dieren met zenuwverschijnselen zullen vrijwel nooit meer geheel herstellen. Ongeveer 10% behoud blijvende nier- of zenuwbeschadiging.
Behandeling: zo snel mogelijk een noodenting kan het aantal sterfgevallen doen verminderen. Preventief jaarlijks alle duiven enten met b.v. Colombovac. Mijn advies is in het najaar, voor het tentoonstellingsseizoen, en in het voorjaar voor het vluchtzeizoen.

Pokken:
Twee vormen: de difterievorm: in de slijmvlies van de bek, lijkt erg op 't geel en de pokvorm: vooral aan de snavel, oogranden, poten en rond de cloaca. Besmetting overgebracht door steekmuggen.
Behandeling: aantippen met een jodiumoplossing met een wattenstaafje of ze vallen vanzelf af.
Enting d.m.v. de veerfollikelmethode (denk eraan dat witte veren terug kunnen komen na de enting! ). Of tegelijk met een paramyxo-enting.

Paratyfus (Salmonellose):
Slechts één type van belang: Salmonella typhimurium var. Copenhagen..
Komt voor in "klinische" en "subklinische" vorm. Subklinische vorm: duiven zijn besmet maar niet ziek. Meestal bevindt de infectiehaard zich in de darm. Verschijnselen: de duiven doen het minder goed.

Darmtyfus:
de dieren zijn in een matige conditie: wat slijmerige dunne ontlasting ( door een darm-ontsteking ), soms ook weinig verschijnselen te zien. Diagnose: Kweek van bacteriën in de ontlasting.
Paratyfus van het evenwichtsorgaan: het eenzijdig gestrekt liggen van de duif en draaihalzen. De duiven zijn ernstig ziek en gaan snel dood,
Paratyfus van gewrichten: meestal ellebooggewrichten of de hak. De gewrichten zullen na verloop van tijd stijf worden. Ook in andere gewrichten kan een ontsteking ontstaan.
Inwendige paratyfus: meestal in lever en nieren, soms eierstok en testikels. Veroorzaakt steriliteit of vervroegd afsterven van de embryo's in het ei. Eieren kunnen ook besmet raken tijdens het broeden!
Diagnose: mestonderzoek of bloedonderzoek. Kweken uit gewrichtsvocht heeft geen zin.
Enting: jaarlijks herhalen. Duiven die na de enting of behandeling sterk vermageren, blijken vaak dragers en/of uitscheiders van Salmonella. Deze moeten worden verwijderd. Ondanks vaccinatie is een doorbraak van de ziekte mogelijk.

Adenovirus-diarree:
Oorzaak: E. coli toxinen (giftige stoffen) die vaak samengaan met het "adenovirus" en met verminderde weerstand door stress. Als het adenovirus een rol speelt is de sterfte veel groter. Adenovirus veroorzaakt een leverbeschadiging.
Verschijnselen: jonge duiven van een tot zes maanden leeftijd (meestal ongeveer 9 weken oud): geen eetlust, bol zitten en snel vermageren. Brij-achtige bruine ontlasting, later groen-slijmig tot groen-waterig.
Preventie: overbevolking voorkomen, hygiëne, goed voer, vaccineren, verzuren van het drinkwater met karnemelk of azijnzuur.

Schimmelinfecties:
Komen weinig voor. Als ze voorkomen, dan alleen bij duiven in een slechte conditie die in een vochtige omgeving zitten en matig voer ter beschikking krijgen.
Aspergillose: schimmelinfectie van de luchtwegen: luchtzakken en de longen. Verschijnselen: benauwdheid.
Preventie: oorzaak wegnemen: vochtige omgeving, slecht voer, ondeskundig antibiotica gebruik.

Trichomoniasis en Hexamitiasis :
trichomoniasis: Jonge duiven: infectie van het gehemelte en keel variërend van slijmdraden tot gele woekeringen. Ook mogelijk via de navel: 't steen, dat heeft een slechte prognose.
Oude duiven: keelslijmvlies, kan zich uitbreiden tot in de beenderen van kaak en schedel en naar de lever, hart en longen (inwendige geel). Bij de inwendige vorm van geel is de prognose slecht.
Verschijnselen: typische gele puntjes achter in de keel, lichte roodheid met verhoogde slijmvorming in de bek. (Witte puntjes in het harde gehemelte wijzen op verharde eiwitresten uit speekselkliertjes.)
Diagnose: keeluitstrijkje maken
Hexamitiasis: Veroorzaakt door een flagellaat, behorend tot dezelfde familie als de trichomonas.
Verschijnselen: diarree bij jonge duiven.

Coccidiose:
Is soortspecifiek: gaat niet van een andere diersoort over op de duif.
Verschijnselen: slappe mest tot waterdunne ontlasting en vermageren, bloed in de mest komt niet voor bij coccidiose, dit in tegenstelling tot de kippen. Verspreiding van oöcysten via besmet mest: schoenen, ongedierte etc.
Diagnose: mestonderzoek op coccidiën, meerdere keren omdat uitscheiding onregelmatig is.
Behandeling: geschikte medicatie en hokhygiene.
Preventie: iedere dag het hok schoonmaken, roosters, vloerverwarming of droog strooisel.
Net als voor ornithose, het geel en pokken wordt er nauwelijks weerstand opgebouwd tegen coccidiose. Nieuwe infecties kunnen zo weer uitbreken.

Worminfecties:
Spoelwormen en haarwormen:
De eieren moeten eerst "rijpen" in een vochtig milieu voordat ze besmettelijk worden. Dit duurt minimaal 10 dagen. Verschijnselen: vermagering, gebrek aan eetlust, ontlasting wordt brijig en lichter van kleur. Bij haarwormen heftiger.
Diagnose: mestonderzoek op wormeieren, spoelwormen zijn duidelijk waarneembaar, haarwormen niet.
Lintwormen: 3 soorten zijn bekend bij de duif, komen slecht zelden voor. Platwormen: nauw verwant aan de leverbot. Tussengastheer: slakjes die langs sloten en drassige weiden voorkomen. Verschijnselen: ernstig ziek, snelle vermagering en waterige soms bloederige diarree en sterfte. Gevaarlijkste periode is de nazomer in beperkte gebieden (vochtig milieu): daar waar veel sloten en plassen voorkomen.

Ectoparasieten:
veroorzaken over het algemeen geen last bij de duif.
Lange veerluis: voornamelijk op dekveren en slagpennen.
Stuitluis: onderkant dekveren bij de stuit, deze luis is de enige die irriteert.
Schachtmijt: tegen de schacht van de slagpennen ( alleen de witte).
Schurftmijt: langs de veerschachten tot in de veerfollikels toe. Locatie: onderkant borstbeenkam, op de vleugels, de rug en de hals. Dekveren laten los en er ontstaan kale plekken.
Rode vogeluis of bloedluis: komt 's nachts tevoorschijn en zuigt bloed bij de duiven. Overdag in de kieren en naden van het hok te vinden.
Luisvlieg: komt bij meerdere vogels voor. Is een bloedzuiger die bij het aanprikken naar bloed in de veerfollikels in de groeiende veer kleine gaatjes achterlaat.

Gezwellen:
Bloedwratten: goedaardige woekeringen, kunnen worden afgebonden.
Cholesteromen: onderzijde rug bij de cloaca: kleine aardappel met veerfollikels als uitlopers. Kunnen op groot gedeelte van de huid zitten. Is goedaardig.
Gezwellen in de buikholte: duivin: tumoren aan de eierstokken, vetgezwellen en leverleucose.
Leverleucose: lever geweldig vergroot, komt individueel een enkele keer voor, geen behandeling mogelijk.
Ei-peritonitis: Buikvliesontsteking a.g.v. eiresten in de baarmoeder. Verschijnselen: dikke buik: vocht, benauwdheid. Een duif is vaker benauwd door ruimte innemende processen in de buik dan door luchtwegstoornissen!

Legnood:
Ei is te voelen in de buik tussen de legbeentjes. Indien situatie langer dan 2 dagen bestaat, dan ingrijpen.
Behandeling: manueel of chirurgisch het ei verwijderen.

Het vorige logboek werd erg veel gelezen zoals ik op mijn website zag, toch kreeg ik weinig respons als je dit afzet tegen de vele reacties op de voorgaande blogs. Zou het zo zijn dat voor veel liefhebbers net als voor de duiven nu een rustperiode is aangebroken, waarin zij minder met de duivensport bezig zijn dan tijdens het vliegseizoen?

Drukte
Voor mijzelf is dit nu de drukste periode van het jaar met keuringen / selectie, koppeladviezen en ook veel vragen naar te koop aangeboden duiven op internet waar mijn mening over wordt gevraagd. Nu ik met pensioen ben kan ik het gelukkig allemaal wel beter managen en geeft die drukte geen stress meer, zoals vorige jaren nog wel eens het geval was, zeker in periodes waarin er veel werkdruk was overdag. Het is allemaal een stuk relaxter geworden. De zaterdagen zijn voor dit jaar al wel allemaal gevuld met afspraken, maar doordeweeks kan ik nu op veel kortere termijn een afspraak inplannen. Met ingang van dit jaar heb ik wel besloten dat ik niet langer meer rijden wil dan 5 kwartier enkele reis en een gemiddelde reisafstand van max 120 km (enkele reis). Het autorijden gaat me namelijk minder vlot af, vooral bij grote drukte en in het donker ervaar ik stress. Mensen die er prijs op stellen dat ik hun duiven beoordeel en/of koppel en die verder weg wonen, kunnen overigens altijd naar Meppel komen met hun duiven. En dat wordt ook steeds vaker gedaan, zelfs vanuit Limburg en Zeeland.

Tafelkeuringen
Elk jaar doe ik wel een aantal tafelkeuringen bij een club. Voor dit jaar zijn er drie gepland waarvan ik recent de eerste keuring heb gehad in Sneek. Dat was een zeer geslaagde middag met veel echt bewezen goede duiven. Ik heb geen vast stramien, de club heeft zelf de meeste inbreng hoe ze dit het liefste organiseren. Vandaar dat het voor mij elke keer weer een verrassing is. Die verrassing gold in Sneek ook beslist voor de kwaliteit van de aangeboden duiven. Een jaarlingenkeuring doe ik in principe liever niet, omdat de kans op vergissingen daarbij te groot is. De duif is immers nog niet volgroeid. Het oog is nog niet volledig op kleur (duurt ongeveer anderhalf jaar). Ook het karkas is meestal minder stevig dan van een volledig uitgegroeide duif. Het mooiste vind ik het als iedere liefhebber 4 duiven inbrengt en dat er voor iedere categorie een prijs is, dus beste jonge doffer, jonge duivin, oude doffer en oude duivin. Maar iedere vereniging is vrij hoe die het organiseren wil. Ik sta voor alles open, alleen niet voor het keuren op avonden.

Drinken onderweg
Recent heb ik met M.B. contact gehad over de GPS analyse die hij het afgelopen jaar heeft uitgevoerd en waarover hij wekelijks verslag deed in het Spoor. In december kunnen we daar waarschijnlijk een evaluatie van verwachten. Een van de constateringen is dat bij warm weer het merendeel van de duiven de vlucht onderbreekt voor een drinkpauze. Hierbij is de duur van de vlucht van grote invloed, want de meeste duiven krijgen na zo'n 3 uur vliegen dorst en gaan naar beneden. Vliegend drinken doen er maar heel weinig. De duur van de drinkpauzes verschilt sterk. Als ze het kort houden 1 - 20 minuten, dan kunnen ze zich nog wel op de uitslag klasseren. Maar de meeste duiven houden echter veel langere pauzes. Ze verblijven vaak uren achtereen op dezelfde plek of ze verkassen een stukje om vervolgens weer lang te gaan zitten. Het spreekt vanzelf dat duiven die niet worden geplaagd door dorst in het voordeel zijn. Evenals de duiven die er in slagen om vliegend te drinken. Het tijdstip van lossen bepaalt ook het aantal duiven dat dorst heeft. Hoe eerder met warm weer wordt gelost, des te minder duiven hun reis onderbreken om te gaan drinken. Dit soort conclusies roept meerdere vragen op, bijvoorbeeld; “Is er bij een vroege lossing met warm weer sprake van een eerlijker verloop (groot deel van de duiven die bij een latere lossing uitgeschakeld zijn vanwege dorst, doen dan nog wel mee voor de prijzen)”. Of zouden vluchten met een late lossing (waarbij op voorhand duidelijk is dat dit een late lossing gaat worden) een beter verloop kennen als de duiven ’s morgens in de mand eerst nog wat licht voedsel krijgen en zodoende gaan drinken?

Duiven (terug) kopen op veilingen van OLR’s
Op de veiling van OLR Zagreb heb ik de winnaar van de 6e prijs teruggekocht. Ik ben blij dat ze kan worden toegevoegd aan de kweekduiven en volgend jaar stuur ik weer jongen van haar naar een OLR. Het is me inmiddels wel duidelijk dat veel kopprijzen op OLR’s verdiend worden met duiven wiens ouders ook goed presteerden op races onder de zelfde omstandigheden. Op deze veiling zag ik ook weer bekende namen diverse top 50 duiven kopen van deze zware finale en dat voor bedragen waarvoor bij veel bekende hokken nog geen piepertje kan worden aangeschaft.  Wanneer er geen klinkende namen op de stamboom staan kun je voor bedragen tussen de 60 en 100 euro op diverse veilingsites waar finalisten van OLR’s worden verkocht vaak hele knappe duiven kopen. Het zijn in ieder geval duiven die met moeilijke omstandigheden kunnen omgaan, dat hebben ze al laten zien. Met dergelijke duiven zou menigeen zijn kolonie kunnen versterken. Daar ben ik 100 % van overtuigd. Eigenschappen als wilskracht en doorzettingsvermogen worden mijn inziens de komende jaren steeds belangrijker.

Aan de hand van fossielen weten wij dat ons oudste huisdier, de bij, sinds veertig miljoen jaar in
volken leeft. Zij organiseert onvermoeibaar het universum van de kleinste levende wezens. Al haar
producten werken selectief, bevorderend of remmend, op microbiële medebewoners. Daardoor
geeft zij doelgericht vorm aan de samenstelling van de haar omgevende en bevolkende microben.
Sommige mogen gedijen, maar extremen worden niet toegestaan. Honing is daarom een
wonderbaar middel voor een bacteriële correctie en wordt graag als geneesmiddel gebruikt. De bij
filtert in de honingmaag virussen uit en selecteert de bacterieactiviteit, deels door hun
voortplantingsvermogen volledig te blokkeren. De populatie wordt tot de minimale hoeveelheid van
maximaal 600 micro-organismen per kubieke millimeter gereduceerd. Onbewerkte honing bevat
bovendien ongeveer tachtig etherische oliën.

In de tweede bijenmaag, de verteringsmaag, groeien de bacteriën uitbundiger. Ze laat haar eigen
voedsel, het bijenbrood, door de bacteriën in haar speeksel fermenteren. Terwijl honing, gewonnen
uit nectar, het bijenvolk alleen ter warmteproductie dient, is het uit pollen gevormde bijenbrood een
eiwitbron voor het bijenlijf. Bovendien wordt het aan het jonge broed gevoerd. Het moet zorgvuldig
bereid worden. Pollen zijn net kleine nootjes die hun voedingswaarde pas vrijgeven nadat ze
geknakt werden. Om het ‘knakken’ voor de bacteriën mogelijk te maken stapelt de bij om de beurt
pollen en speeksel in een cel, drukt alles netjes luchtdicht vast en laat het rustig gisten. De
microben-enzymes knakken de schalen van de pollen. Hierdoor verdrievoudigt hun
voedingswaarde. Bovendien zijn ze nu houdbaar. Voor de fermentatie van kuilvoer en zuurkool
maken wij gebruik van hetzelfde principe.

Wat brood is voor de bij, is bloed voor de mug. Ook zij wordt door bacteriën geholpen. Zij zijn
namelijk verantwoordelijk voor de lichaamsgeur die mens of dier afgeeft. Het milieu van een
individu wordt mede bepaald door zijn lichaamssappen, ook die van de huidcellen. Door het
verorberen van menselijke of dierlijke huiddeeltjes scheiden bacteriën melk-, vet- en aminozuren af,
die mogelijkerwijs op een heerlijke bloedmaaltijd wijzen. Muggen vinden de geur van zweetvoeten
en uitgewasemde, verteerde alcohol bijzonder lekker.

Gewaagde stellingen beweren dat insecten voor hun prik een bepaalde plek van het lichaam
kiezen om er het plaatselijke metabolisme te stimuleren. Acupunctuur van de natuur, bij wijze van
spreken. Wie hier liever van afziet, kan zich met EM inwrijven en zo de muggen voor de gek
houden. Effectieve Micro-organismen corrigeren namelijk de lichaamsgeur.

Vlo, bij, blauwe vinvis of vos: wat een dier in het leven ook doet, hij doet het met bacteriën. En in
tegenstelling tot planten neemt een dier, waar het ook gaat, vliegt of kruipt, bacteriën mee. Ook
veranderde bacteriën. In de ontlasting van trekvogels heeft men resistente bacteriestammen
gevonden die de halve aardbol rond gevlogen zijn.

bron: voorgezondleven.nl

Een verdwaalde duif is nog geen dooie duif. Dat ‘duivenspreekwoord’ schoot me te binnen, toen  onze vluchtenpenningmeester eens even tijd had voor een verhaal. Meestal was hij een bezig baasje dat duizend dingen tegelijk wil regelen, maar nu had hij onder het genot van een borreltje zijn verhaal.
 Een oud vrouwtje; een soort Roodkapjes – Oma was bij hem, Gerrit, komen klagen over lastige duiven. In de buurt waren in korte tijd hoge gebouwen van een auto - importeur gesloopt.
Nu sliepen er op haar balkon duiven en ze maakten lawaai.
Gerrit beloofde hulp. Met een geïmproviseerde vangkooi  kon het probleem opgelost worden.
’Snurken ze’, had hij nog plagend gevraagd.  Oma echter had serieus het hoofd geschud en gezegd dat  die rotbeesten wel een brommend geluid over zich hadden.
In de weken die volgden werd de duivenval af en toe gecontroleerd en dat leverde  interessante vangsten op.
Duiven  van ver weg maar ook van  heel dichtbij vielen zo in handen van de hulpvaardige Gerrit. Ze kwamen van Alkmaar, Veenendaal en Almelo en andere plaatsen, maar ook uit onze eigen stad, Amersfoort.

Tussen die gearresteerde ‘dakloze’ zwerfduiven bevond zich een schitterende tienjarige doffer; een plaatje om te zien Hij was van  een lid van de Amersfoortse vereniging De Koerier;  ene Peter H. Die was hem  als jonge duif van het hok verspeeld.
Nu bijna elf jaar later,  bleek dat dier al die tijd  ongeveer 200 meter van de thuisbasis op dat hoge afgebroken autogebouw gewoond te hebben. Wel een bewijs dat verdwaalde en achtergebleven duiven zich jarenlang in de vrije natuur van  stad en land wisten te handhaven.
Van clubgenoot  Bertus zat er een 2-jarige duif  bij. Die was op een dag weggebleven en  woonde dus  gezond en wel een paar straten verder. De Veenendaalse duivin, ook al een paar jaar van huis, werd door de gelukkige eigenaar opgehaald. Ze stamde nog van belangrijke kweekkoppels en nu kreeg de basis van succes nog weer versterking.
Natuurlijk wilden sommige liefhebbers hun verloren duif niet terug, maar ze vernamen  wel wat er van hun  gevederde vrienden was geworden. En dankzij  Gerrit  en zijn  vangnetje kon dat grootmoedertje weer rustig slapen.

Goede voeding is van groot belang voor de gezondheid van mens en dier. Gezond water is eigenlijk minstens zo belangrijk. Dit wordt nog steeds enorm onderschat. Een aantal jaren geleden werd ir. Gert Boontje gefascineerd en geïnspireerd door het werk van Victor Schauberger “Lebendes Wasser”. Half tot begin vorige eeuw was de kern van Schaubergers ideeën moeilijk te bewijzen en werd het door de toenmalige wetenschappers niet serieus genomen. De resultaten van recent onderzoek bevestigden echter z‟n gelijk en steeds meer wetenschappers komen tot de ontdekking, dat we tot nu toe maar heel weinig wisten over het wezenlijke van water. Wellicht denkt u: je kunt over koolhydraten, eiwitten of vetten een hoop schrijven en onderzoeken, maar water is toch water? Dat is nou juist niet het geval. Onze kennis over gezond water beperkt zich meestal tot de fysische en chemische eigenschappen ervan. Leidingwater en bronwater. Het water wat uit de kraan komt, moet aan verschillende eisen voldoen. Dit is nodig om de gezondheid van de mens te kunnen garanderen. Om bacteriën te doden wordt er o.a. chloor aan toegevoegd. In tegenstelling tot leidingwater wordt de gezondheidswaarde van bronwater als norm gezien. Volgens recent wetenschappelijk onderzoek is niet alleen de zuiverheid, maar vooral de bio-energetische waarde van groot belang. Het oorspronkelijke bronwater is energetisch zuiver en is vrij van schadelijke trillingen. Daardoor werkt bronwater veel beter voor het lichaam van mens en dier. Leidingwater daarentegen is eigenlijk heel arm water geworden. De werking van water in ons lichaam. Water is een essentieel element bij alle functies in ons lichaam. Daar staan we over het algemeen nooit bij stil. We weten, dat water bedoeld is als transportfunctie bij de opname van voedingsstoffen en de afvoer van afvalstoffen. Steeds duidelijker wordt de enorm belangrijke rol van water voor de energie- en informatieoverdracht die noodzakelijk zijn voor de besturing van alle lichaamsfuncties op elk niveau, van orgaan tot cel. Dit werd tot heden door wetenschappers veel te weinig onderkend. De kennis van informatie overdracht en energie in het water staat nog steeds in de kinderschoenen. In de literatuur wordt veel aandacht geschonken aan het functioneren van de cellen, maar aan het feit dat 75% van die cel uit water bestaat, wordt geen aandacht geschonken. Met name het water in het bindweefsel vervult een centrale functie in de lichamelijke processen. Bindweefsel vult niet alleen de ruimtes tussen de cellen op, maar functioneert als het basisregelsysteem omdat de uiteinden van bloedbanen, lymfebanen en zenuwen in het bindweefsel eindigen en beginnen. Deze staan dus niet direct met elkaar in contact, alleen via het bindweefsel. Het transport van voedingsstoffen, afvalstoffen en informatieoverdracht verloopt via dat water in het bindweefsel. Als we water drinken bereikt dat het bindweefsel en dat brengt een regeneratie van de stofwisseling teweeg volgens onderzoek. De trillingsfrequentie van water. Ook blijkt uit onderzoek dat in water, waaruit de schadelijke stoffen door de waterzuivering volledig zijn verwijderd, vóór en ná de zuivering dezelfde trillingsfrequenties zijn aan te tonen. Deze trillingen blijken te zijn van bepaalde stoffen die zich voor de zuivering in het water bevonden. Een goede kennis van mij is hoofdverantwoordelijke bij een waterschap. Hij vertelde me, dat het steeds moeilijker wordt in de toekomst om alle stoffen die zich in het water bevinden eruit te filteren. Daarvoor bestaan op een gegeven moment geen filters en methodieken meer. Het chemisch gereinigde water is fysisch nog belast met trillingen van stoffen die in het water aanwezig geweest zijn. We noemen dat de informatie van die stoffen. Wij brengen vele soorten chemicaliën in de natuur. We doen dit door b.v. het land en de fruitbomen te bespuiten tegen ongedierte. Daarnaast kunnen we b.v. denken aan elektromagnetische trillingen, trillingen van het elektriciteitsnet, computerbeeldschermen, mobiele telefoons, radarstraling, geneesmiddelen en anticonceptie die via de riolering weer bij de zuiveringsinstallatie belanden. Tijdens het zuiveringsproces wordt dit wel 60 gezuiverd, alleen de trillingsinformatie blijft in het gezuiverde water aanwezig. We weten, dat een mens en een dier voor meer dan 2/3 deel uit water bestaat. Allerlei trillingsfrequenties, schadelijk en onschadelijk, worden via het water in ons lichaam ingebracht en zo in onze lichaamsvloeistoffen opgeslagen. De trillingen hebben een belangrijke invloed op onze lichaamsprocessen. Bekend is ook dat bepaalde trillingsfrequenties ongunstig zijn voor de gezondheid. Bovis-waarde. Door middel van radiëthisch onderzoek kan de bio-energetische waarde van water worden bepaald. We drukken dit uit in Bovis-waarde. De waarde van ca. 6500 Bovis-eenheden wordt gezien als een gezonde standaard. Gezond water zou minimaal deze waarde moeten hebben. De waarde van het water in een bergbeekje heeft ca. 8.000 Bovis, terwijl de geneeskrachtige bronnen (denk maar aan Lourdes) een Boviswaarde van 30.000 tot wel 42.000. Leidingwater ligt momenteel tussen 100 en ca. 4.000 Bovis-waarde. De veranderingen die leidingwater heeft ondergaan tijdens zuivering en transport laten de energetische waarde verloren gaan. De Aqua-Vitaliser Er zijn methoden die de schadelijke trillingen in water teniet kunnen doen en water energetisch zijn levensopbouwende krachten weer teruggeven. Deze natuurlijke methode zorgt voor een stabiel, goed houdbaar water zonder schadelijke trillingsfrequenties en met een hoge bio-energetische waarde van 30.000 tot wel 80.000 Bovis. Dit kan gerealiseerd worden door een apparaat, dat centraal in het waterleidingsysteem gemonteerd kan worden. Dit apparaat, de Aqua-Vitaliser wordt voor ieder doel apart gemaakt op de juiste sterkte. De ervaring leert dat de werking van de watervitalisator blijvend is zonder onderhoud! De enige kosten zijn de aanschafkosten van de Aqua-Vitaliser. Het vitaliseren van water gebeurt zonder kunstmatige technieken zoals magnetisme, elektriciteit of chemicaliën. Gevitaliseerd water is zuiver in de zin van „trillingsvrij‟. Gevitaliseerd water heeft de volgende voordelen: Zuivert via lichaamsvloeistof de cellen, weefsel en orgaansystemen Diepwerkende ontgifting van het lichaam Ontlast de lever en de nieren en zorgt voor een betere doorbloeding. Verwijdert parasitaire invloeden en brengt zo de darmen tot rust Maakt de huid zacht en jong Huidallergieën en overgevoeligheden verdwijnen of verminderen Zorgt voor een betere opname van de voedingsstoffen Smaakt voller en zachter Natuurlijk vitaal water draagt bij aan een gezond, fit en vitaal lichaam. Bovendien voorkomt gevitaliseerd water dat er kalkafzetting plaatsvindt, waardoor de Aqua-Vitaliser u ook in de huishouding de nodige voordelen oplevert. De plaatsing van een Aqua-Vitaliser is een eenmalige investering waarna uit alle kranen in en rond het huis vitaal water stroomt. Dus niet alleen uw duiven maar ook uzelf zult profiteren van alle voordelen die gevitaliseerd water biedt

Willem Mulder.