- vrijdag 06 januari 2017
Zondag 1 januari 2017. Het eerste weekstuk van het nieuwe jaar. Een korte blik in de historie van mijn weekstukken leert dat ik slechts één keer eerder een weekstuk op 1 januari het licht deed zien. Het was op 1 januari 2011, inmiddels alweer zes jaar geleden. Destijds was ik de Oudjaarsavond ziek en dit deed mij een heel relativerend weekstuk schrijven. Dit jaar was hier gelukkig geen sprake van en werd de laatste avond van het oude jaar samen met mijn dames doorgebracht. Gewoon in huiselijke kring zonder aanloop maar met de gebruikelijke hapjes en drankjes. Ondertussen luisterden we naar de Top 2000 op Radio 2 en werd na de kranten ook weer eens een boek gelezen. Normaal gesproken kijken we altijd naar de oudejaars conferences maar die trokken ons niet aan.
Bij de eerste knallen van het, in mijn omgeving bescheiden, vuurwerk bedacht ik mij dat het jaar 2017 voor mij persoonlijk en wellicht ook voor ons gezin wel eens grote veranderingen zou kunnen opleveren. In ieder geval qua werk, hierover binnenkort misschien meer.
Ik wil echter vooral van de gelegenheid gebruik maken om mijn lezers het allerbeste te wensen voor het jaar 2017. Met boven alles veel gezondheid voor u en de uwen! De rest is natuurlijk ook belangrijk maar ook niet meer dan dat.
Een nieuwjaar biedt natuurlijk ook met nieuwe kansen voor onze sport. Ik ben bijvoorbeeld benieuwd wat de volgende plannen van het NPO-bestuur zullen zijn en ook ben ik razend nieuwsgierig na de uitkomst van de veranderingen die deze winter zijn ingezet. Een beperkte groep is (en was) er faliekant tegen en blies dit ook hoog van de toren. De vraag is echter hoe heet de soep gegeten zal worden. Ik heb de laatste weken al een aantal keer gemerkt dat in veel verenigingen de overnachtfond duiven al gewoon “over de plank gingen”. We zullen het zien.
In Noord Holland lijkt er overigens totaal geen probleem te zijn. In het verleden is er namelijk aangenomen dat op iedere wedvlucht ook een oefenvlucht vanaf dezelfde losplaats georganiseerd wordt. Hierdoor konden de laatste jaren op alle vluchten duiven worden meegegeven die niet in concours stonden. Als er aan dit vergaderbesluit de komende weken niets verandert, is het naar ijn mening “business as usual” voor de melkers uit afdeling 6.
Ook “business as usual” (voor diegene die geen Engels spreken “de gewone gang van zaken”) was mijn laatste week van 2016. Of eigenlijk toch niet want voor het eerst in jaren werd in week 52 niet de gang naar het werk gemaakt. Vroeger was mijn collega vrijwel altijd vrij en ik “bewaakte het fort”. Echter door de pensionering van deze collega was de weg vrij om er tussen de feestdagen eens een weekje tussenuit te knijpen. Gewoon even lekker vakantie. Niets moeten en veel mogen.
In mijn geval betekent dit vrijwel altijd veel, maar dan ook heel veel duivenactiviteiten. Op het hok en daarbuiten. In de periode na de kerst is er veel te doen op duivengebied en als tijd geen probleem is maak ik er dan ook graag en volop gebruik van. Ik ging qua duiven activiteiten dus uiteindelijk in volle vaart het nieuwe jaar in.
Zo bezocht ik op dinsdag de voerwinkel van de gebroeders Fanger waar altijd een soort oudjaarsinstuif wordt gehouden. Dierenarts van der Sluis, in dit geval Göbel, houdt dan altijd zitting en de gebroeders verzorgen oliebollen en appelbeignets. De melkers die veelal vrij zijn komen dan massaal hun inkopen doen en blijven even gezellig een uurtje kletsen, omdat ze toch vrij zijn. In mijn geval betekent dit meestal iets langer dan een uurtje en afgelopen week was dit niet anders, mede door het grote aantal sportvrienden dat ik tegen het lijf liep.
Ook bijzonder groot was het grote aantal sportvrienden dat op woensdag 28 december afreisde naar zaal Aod Thoear in het witte dorp Thorn. Hier vond voor het vierde achtereenvolgende jaar de “publieke verkoop” van Willem de Bruijn uit Reeuwijk plaats. Evenals de voorgaande jaren had meesterkweker Willem weer een prachtig lot jonge duiven gekweekt die door Sportblad De Duif aan de man gebracht werden.
Bij mijn aankomst was de grote parkeerplaats van deze prachtige verkoopgelegenheid nog leeg. Dit was ook niet zo gek want ik arriveerde reeds om 10:20 uur. Zelfs de bus van vriend Willem stond er nog niet. Ik wilde echter op tijd zijn want ik had met de grootheid uit Reeuwijk afgesproken om eens bij het in de kooitjes zetten aanwezig te zijn. De kans hebben om de duiven te bekijken voordat de grote massa binnenkomt doet zich niet dagelijks voor en hiervan werd dan ook graag gebruik gemaakt.
In een vlot tempo werden de duiven in de kooien geplaatst en wat opviel was de blakende conditie waarin de bijna volwassen jonge duiven verkeerden. Ik plaatste er uiteindelijk een stuk of vijfenveertig (van de zeventig) in de kooitjes. Ongekend wat een duiven, wat een kwaliteit. Er was naar mijn bescheiden mening nauwelijks een verkeerde bij. Goed presteren is dan ook geen toeval.
Opvallend goed vond ik de jongen duiven uit de gekende namen van Willems hok (Zidane, Hurricane, Jacob) echter ook een aantal duiven die gekweekt werden uit aanwinsten mochten er zijn. Gek genoeg viel de opbrengst van de kweekresultaten uit de meeste aanwinsten een beetje tegen. De kopers die vanaf 12:00 in hordes naar binnen kwamen bleken duidelijk op zoek naar de klassieke de Bruijn-duif. Deze gingen dan ook , bijna al vanouds, grif van de hand. De duiven bleven door de fysieke afwezigheid van de kopers uit China veelal in Nederland en België. Wellicht dat er door kooporders nog wel duiven vertrokken zijn naar het verre Oosten, maar een ruime meerderheid was voor kopers uit de meer dan goed gevulde zaal (er was geen plekje meer beschikbaar).
Opvallend was dat veel duiven gekocht werden door liefhebbers die al duiven van het tophok uit Reeuwijk onder de pannen hebben/hadden zitten. Deze mannen, in de regel grote kampioenen uit Nederland en Vlaanderen, weten wat ze kopen en komen er graag voor terug. Ook bleek eens te meer dat de topliefhebbers uit België er niet meer voor terugdeinzen om een Nederlandse duif aan te schaffen!
Al bij al vloog de tijd en omstreeks 16:30 uur waren de zeventig jonge duiven door oproeper Gust Raeymaekers aan de man gebracht. Hiermee is de verkoping van Willem voor een groep intimi nog niet ten einde van daarna begint het eigenlijk pas echt. De “nazit” in de vorm van een smakelijke maaltijd, waarover ik al eens eerder schreef, biedt dan de mogelijkheid om eens van gedachten te wisselen met topliefhebbers uit Nederland en Vlaanderen.
Nadat ik mij vorig jaar onder het Zuid Hollandse geweld begeven had, nam ik deze maal plaats aan de tafel waaraan een aantal Belgische of beter gezegd (veelal West-)Vlaamse cracks had plaatsgenomen. Het was goed toeven tussen de mannen voor wie duivensport nog meer dan voor mijzelf een echte levenswijze is. Prachtig waren de verhalen over hun avonturen in den vreemde. Helaas ging de tijd ook nu weer te snel wat met zulke mannen kan ik wel drie weken over duiven praten. Even na 20:00 uur werd het namelijk de hoogste tijd om de thuisreis aan te vangen! Tegen 22:00 uur was ik weer in Aalsmeer. Een geweldige duivendag die om 7:15 uur begonnen was met het schrappen van de hokken was ten einde!
Hopelijk geven de foto’s een beetje een beeld van het zoveelste hoogtepunt buiten het eigen erf. Duivensport is voor mij inmiddels zoveel meer dan alleen maar duiven verzorgen en vliegen tegen de concurrentie uit de buurt! Het heeft mij inmiddels een wereld aan contacten en soms zelfs echte vriendschappen opgeleverd! Om over alle ervaringen nog maar niet te spreken!
Met het bezoek aan de verkoop van WdB was mijn duivenweek echter nog lang niet ten einde. Na een donderdag die grotendeels op eigen hok werd doorgebracht stond er namelijk op vrijdag nog een hokbezoek aan een liefhebber uit Belgisch Limburg op het programma. Plaats- en naamgenoot Michel ging namelijk een aantal duivinnen ophalen bij Eric Mebis uit Wellen en vroeg of ik hem wilde vergezellen.
De volgers van de weekstukken weten dat ik duiven heb van Eric en dat ik altijd goede contacten met hem onderhield en onderhoud. Een mooie gelegenheid dus om deze gedreven melker weer eens met een bezoek te vereren. Eric heeft in 2015 al zijn topduiven verkocht omdat zijn werk ging verhuizen en hij de duiven niet meer naar zijn wensen kon verzorgen. Omdat dit werk echter dit jaar weer terug verhuisde naar het nabije Hasselt kon Eric echter de draad weer oppakken.
De komende jaren zal de aandacht liggen op het jonge duivenspel omdat de factor tijd voor Eric steeds vaker een probleem oplevert. Interessant was dan ook te zien hoe Eric zijn hokken heeft aangepast aan dit spel en daarnaast hoe hij het loslaten van zijn jonge duiven heeft geautomatiseerd. Door het simpelweg verzenden van een SMS-je kunnen de luiken in de eveneens nieuwe volières worden geopend en gesloten. Daarnaast biedt een camerasysteem Eric de mogelijkheid om het hok via zijn mobiele telefoon in de gaten te houden. Voor mij als werkende melker een zeer interessante ontwikkeling die ik dan ook nauwgezet zal blijven volgen zodra ik meer duidelijkheid heb over mijn nieuwe werkkring.
Ook in huize Mebis was de ontvangst grandioos en ook hier vloog te tijd. Even na 14:00 uur was het dan ook de hoogste tijd om koers te zetten naar Nederlands Limburg. Noord Limburg welteverstaan want van een liefhebber uit Kessel had sportvriend Michel op Duivenmarktplaats een interessante aanbieding gezien. Aangezien het min of meer op de route lag kon dit mooi gecombineerd worden.
De buitenkansje voor mijn plaatsgenoot bleek wat tegen te vallen, al had de liefhebber in kwestie de zaken wel perfect voor elkaar. Helaas of eigenlijk gelukkig voor deze liefhebber had hij zijn (ruime) huis verkocht en moest hij (tijdelijk) de sport vaarwel zeggen. Hierdoor had hij van alles in de aanbieding, waaronder een zo goed als nieuwe twaalfvaks mand. Deze verhuisde dan ook wel richting Aalsmeer, maar dan naar de Aalsmeerderweg.
Al bij al was ik ook op vrijdag pas tegen 18:00 uur thuis na een duivendag die ook wederom om 7:15 uur was begonnen. Hiermee was de duivendag echter nog niet ten einde. Op de terugweg ontdekte ik namelijk dat ’s avonds ook nog de kampioensduiven van het rayon F gefotografeerd dienden te worden.
Aangezien de kampioensduif Midfond en Generaal op mijn hok huizen moest er toch nog even worden doorgewerkt om rond 20:00 uur bij P.V. Bovenkerk op de stoep te staan. Ook onder de kampioenen van rayon F die hun kampioensduif lieten fotograferen was de stemming opperbest. Een paar uurtjes melken met sportgenoten blijft voor veel melkers toch bijzonder aangenaam tijdverdrijf. Kort voor 22:00 uur was ik dus ook na deze lange duivendag weer thuis. Gelukkig heb ik een partner die mij deze ruimte gunt.
OP EIGEN HOK
Gezien de lengte van het weekstuk zal ik mij beperken tot de voornaamste zaak, de koppeling van de kwekers. De vierentwintig koppels die gekoppeld werden in het grote kweekhok zijn inmiddels allen goed gekoppeld. Alle koppels zitten gekoppeld zoals ik ze op papier samenstelde. Op drie koppels na weten ze ook al hun broedhok. Deze drie koppels weten overigens ook hun “woning” te vinden maar worden nog lastig gevallen door ex-bewoners. Om deze reden laat ik deze om de dag los. De eerste eieren zijn inmiddels gelegd.
In de volière voor het grote kweekhok heb ik ook nog een tiental koppels gezet. Op een paar koppels na zijn dit nieuwe koppels die vrij hun partner mogen kiezen. Dit gaat wat langzamer dan in het grote hok maar ik heb geleerd mij hierover geen zorgen te maken door ervaringen uit andere jaren.
In de tussentijd probeer ik ook nog even alle stambomen in het stamboomprogramma te zetten zodat ik de kopers van de jongen straks kan voorzien van complete afstammingen. Al met al is het best prettig druk en ga ik dus in volle vaart het nieuwe jaar in!
Tot volgende week!
Michel Beekman
