Zondag 21 mei 2017. Buiten schijnt zoals wel vaker op zondagmorgen uitbundig de zon. Qua Weer is dat niet veel anders dan zaterdagmorgen toen ik zo ongeveer op hetzelfde tijdstip achter de PC plaatsnam. De duiven waren al los en het leek een mooie vluchtdag te worden. Zo mooi dat ik de zonneschermen alvast naar beneden deed.

Hoe bedrogen kwamen we uit. Na het schoonmaken van de hokken was de bewolking al sterk toegenomen en konden de markiezen weer opgehaald worden. Dit alles was een voorbode van wat er ging komen. Regen, best wel veel regen. Niet non-stop maar in buien en juist op het aankomsttijdstip van de duiven. Zelf had ik het niet in die mate verwacht op grond van de weersvoorspellingen. Er kon een buitje zijn maar veel naam mocht dit in de voorspellingen niet hebben. Althans hoe ik ze interpreteerde. “Losbare regen”, hoorde ik eens in een gesprek met een ervaren losser. Buien en buitjes van korte duur waar duiven doorheen of omheen vliegen en weinig hinder van ondervinden.

De werkelijkheid bleek dus anders. De buien waren groter en heviger dan voorspeld, veel duiven hadden bij thuiskomst rode neuzen. Wel waren deze buien zeer plaatselijk want terwijl wij in Aalsmeer de duiven in de gietende regen stonden op te wachten vielen er in naburige Bovenkerk maar een paar spatjes. Zo was het ook onderweg (bleek op de beelden van Buienradar), echter dit zorgde ervoor dat de duiven een koers vlogen die niemand op voorhand zou hebben ingeschat. Bij een wind op de vlieglijn uit richtingen tussen Zuidzuidwest en Zuidwest verwacht je de vroegste duiven centraal in de afdeling, wellicht zelfs enigszins aan de Oostkant en op zeker in de achterhand.

Niets van dit alles, de met afstand vroegste duif valt in het uiterste Zuidwestelijkste puntje van de afdeling. In Zandvoort bij de combinatie Paap en Paap. Deze combinatie is jaarlijks goed voor een aantal vroege duiven maar ook zij zullen wel vreemd hebben opgekeken toen uit de voorlopige uitslagen naar voren kwam dat hun jaarling met voorsprong het afdelingsconcours won! Met ruime voorsprong bovendien want het snelheidsverschil van bijna 20 meter per minuut betekende een absolute voorsprong  van 2,5 minuten. Iets dat niet vaak voorkomt op een Midfondvlucht van 360 tot 430 kilometer met wind op de staart.

Ook het verschil in concours duur was best groot tussen de verschillende Kringen. De hoogste snelheid van de laatste prijs duif in Kring 4 bedroeg bijna 1557 mpm terwijl de snelheid van de laatste prijsduif in Kring 2 maar 1527,3 mpm bedroeg. Een verschil in concoursduur van ruim 5 minuten. Dit laatste is overigens niet helemaal vreemd want als je de weerkaart van zaterdag 20 mei er nog eens op naslaat, is duidelijk te zien dat juist het Oostelijk deel van onze afdeling op het moment van thuiskomst van de duiven volop onder de buien lag.

De winnaars per Kring:

Kring 1: Chiel de Wit, Zuid Scharwoude – 1700 mpm

Kring 2: Rene Krijger, Purmerend – 1705 mpm

Kring 3: Combinatie Paap en Paap, Zandvoort – 1724 mpm

Kring 4: Evert Wierda, Badhoevedorp – 1691 mpm

Kring 5: Jan Rijnsburger Senior, Amsterdam – 1692 mpm

Het uitslagbeeld van de vlucht vanuit Pont Sainte Maxence toont duidelijk aan dat de duiven een koers langs de Westkant van de afdeling gevlogen hebben. Ze hebben de buien proberen te ontwijken en lijken vervolgens, voor sommige duiven veelal te laat, afgebogen te zijn naar het binnenland. Dit verklaart wellicht waarom veel liefhebbers de eerste duiven pal uit het Noorden kregen. Op de voorhand maar ook in de Zaan. Het blijft echter gissen en veronderstellen terwijl we, in ieder geval ik, dit het liefst zeker willen weten.

Nu wil het toeval dat ik juist afgelopen week contact zocht met Rieks Lonsain uit Nieuw Leusen (nabij Zwolle). Deze innovatieve liefhebber experimenteert al sinds vorig jaar met verschillende GPS tracking systemen om de koers van zijn duiven op wed- en opleervluchtjes in beeld te brengen. Hij plaatst de resultaten hiervan op Facebook. Deze kaartjes met de routes van de duiven intrigeren mij al vanaf de start van zijn experimenten.

De hoogste tijd dus om eens contact te zoeken met Rieks voor meer informatie. Ook omdat ik misschien zelf wel een aantal duiven van een dergelijke ring zou willen voorzien. Vooral omdat zijn duiven een allesbehalve een rechte route kiezen (zie kaartje). Dit in combinatie met mijn ligging aan de Westelijke kant van het land zou een interessant beeld kunnen opleveren. Dat wil zeggen hoe de trek van de duiven aan deze lastige kant van ons land is. Immers aan de Westkant ligt de Zee en als ze even niet opletten schieten ze aan de verkeerde kant langs het IJsselmeer.

Via de zogenaamde “Messenger” zocht ik contact met Rieks en hij gaf mij de volgende informatie.

De GPS ringen wegen 4 gram. Ze zijn behoorlijk groot (zie foto) en daarom moeten de duiven bij huis eerst met dit formaat ringen trainen. Deze dummy ringen wegen 5 gram. “Je moet ze er wel effe aan laten wennen, ik heb geprobeerd na 2 dagen training met een dummy in te korven maar dat is vaak te snel. Ze moeten minimaal een week los bij huis en dan kan het wel”, aldus Rieks.

Je kunt de ringen instellen hoe vaak de ring registreert waar de ring, dus de duif, zich bevindt. Hoe kleiner het interval hoe korter de registratieduur. Bij een registratie van de positie om de 2,5 seconde gaat de batterij 2,5 uur mee. Hoe groter de registratie interval hoe langer de batterij meegaat. Bij een interval van 30 seconden is dit 7 uur. Bij een interval van 180 seconden is dit 12 uur en bij een interval van 360 seconden is dit maar liefst 37 uur. Ruim voldoende om vluchten van duiven in kaart te brengen vermits je een enigszins betrouwbare indicatie hebt van het lostijdstip.

De ringen moeten namelijk vooraf, thuis, ingesteld worden vanaf wanneer de gegevens verzameld moeten worden. Bijvoorbeeld op maandag kan je de ring stellen voor het opnemen van data vanaf vrijdagmorgen 7.00 uur. De ring gaat dan in slaapstand en start om 7.00 u op vrijdag. De starttijd moet dus een beetje in de buurt liggen van het te verwachten lostijdstip wil je de hele vlucht kunnen meten.

Hetgeen geregistreerd wordt is fenomenaal. “Je kan de hoogte zien waarop de duif vliegt, de snelheid, de totaal afgelegde afstand, etc. Ze kunt zo ook zien waar de drinkplaats is geweest of waar ze onderweg zijn gaan zitten op daken. Werkelijk alles”.

Persoonlijk was ik ook nieuwsgierig of de duiven ook gewoon geklokt konden worden. “Om de GPS ring te kunnen gebruiken en de duif toch te registreren gebruik ik de clipringen”. De GPS ringen kunnen overigens ook om een vaste voetring vermits deze niet van die lipjes hebben, zoals de huidige Nederlandse ringen. Om de Belgische vaste voetringen (zonder lipjes) kan het dus wel.

“Het is speelgoed voor grote mensen”, aldus Rieks. “Verslavend ook, als je eenmaal gezien hebt hoe ze vliegen wil je meer”! Voorwaarde is natuurlijk wel dat de duif de GPS ring thuisbrengt. De data wordt niet real time verzonden maar uitgelezen met een special meegeleverd programma.

Rieks vertelde mij ook nog dat er binnenkort een gekende topliefhebber op de grote fond zijn duiven zal voorzien van GPS ringen. Ik kan mij voorstellen dat het op dit type vluchten helemaal interessant is om te zien waar de duiven zitten op welk tijdstip.

Al bij al een bijzonder interessante ontwikkeling. Niet alleen geeft dit inzicht hoe onze duiven vliegen maar ook lijkt uit de eerst resultaten de conclusie gerechtvaardigd dat een aantal nieuwe maatregelen binnen afzienbare tijd de vuilnisbak in kan. Duiven lijken zich namelijk weinig aan te trekken van door de mens bedachte vlieglijnen en dergelijke. Wordt vervolgd!

OP EIGEN HOK

Heb ik een beetje last van een kater. Niet van de drank want ik drink zelden en bovendien zo goed als nooit meer dan goed voor mij is. Het vluchtverloop is de oorzaak van de kater of in ieder geval het katterige gevoel. Ik verwachte namelijk een mooie, weliswaar snelle vlucht en kreeg een slechte vlucht met snelle duiven en veel laatkomers. Gelukkig met weinig achterblijvers.

Een katterig gevoel dat nog eens versterkt werd door het feit dat de duiven in de gietende regen vanaf de verkeerde kant kwamen. Duiven wachten in de gietende regen is al vervelend maar zes duiven die pal uit het Noorden komen zijn nog vervelender. Als dit gebeurt op een snelle vlucht zijn meestal de rapen gaar qua klassering, maar dit viel gek genoeg uiteindelijk nog wel mee (3^e in de club en 16^e in de Kring).

Te meer wanneer in ogenschouw werd genomen dat het vallen van de eerste drie duiven flink vertraagd werd door de aanwezigheid van  3 vreemde duiven.  Die vreemde duiven vlogen eerst in de weg en bleven uiteindelijk maar liefst 15 – 30 minuten op het dak van het huis van de buren zitten ….

De goede volgers van mijn uitslagen zullen zich afvragen waar duif nummer 3 in de uitslag gebleven is. Deze duif werd helaas weer eens niet geconstateerd. Toen ik het naar het hok liep om te checken hoeveel er geklokt waren bleken er 6 op de teller te staan terwijl er 7 duiven gearriveerd waren. De 6 duivinnen die in hun “eigen” voliere vielen waren geklokt maar er zat 1 duivin in de doffervolière en hier had het systeem het af laten weten. Ergerlijk en omdat ook nog eens 2 van de bovenste 3 duiven misten en het prijspercentage wederom bedroevend laag was, was het voor mij een vlucht een om snel te vergeten ….

Op naar volgende week want duivensport is incasseren en weer doorgaan. Op het programma staat Chateaudun, de eerste eendaagse fondvlucht met voor mijn duiven een afstand van 525 km. Het wordt dus nog even puzzelen welke duiven de mand ingaan want de weersvoorspelling geeft prachtig vliegcondities aan met een wind uit Noordoostelijke richtingen. Echt duivenweer om het zo te zeggen.

Tot volgende week,

Michel Beekman

• Vorige
• Volgende