- vrijdag 30 juni 2017
Maandag 26 juni 2017. Zojuist heb ik weer de nodige kilometers afgelegd. Deze keer niet om een duif op te halen maar om een intake gesprek te voeren bij het taleninstituut Regina Coeli, beter bekent als de (voormalige) nonnen uit Vught. Ter verbetering van mijn Engels en ter voorbereiding op mijn verblijf in Maleisië. Een uurtje Engels spreken ter voorbereiding op een week training in Augustus. Eventjes wat anders dan het “gedoe” met de duiven.
Sinds afgelopen zaterdagmiddag ben ik op een onderbreking om de 70e verjaardag van mijn moeder te vieren na eigenlijk non-stop met de duiven bezig. Direct of indirect en vooral met gemengde emoties. Gevoelens in positieve en negatieve zin, waarbij boosheid en blijheid om de voorrang streden. Blijheid over het onverwachte genoegen van een NPO-overwinning op Bourges en boosheid over de dwaling bij de lossing van onze jonge duiven.
De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat tot aan vanmorgen de boosheid de blijdschap behoorlijk overstemde. Het was dan ook maar goed dat ik nog niet eerder aan het schrijven van het weekstuk was toegekomen. Ik miste namelijk nog 16 van de 53 jonge duiven en hierover was ik behoorlijk geïrriteerd. Dit is nooit goed voor de inhoud van een weekstuk.
Bij de voerboer bleek echter de terugkomst van mijn jongen “beter dan gemiddeld”. Niet dat je er iets voor koopt of dat ik er blij van werd maar bij anderen was de helaas klap nog veel harder aangekomen. Ik mag feitelijk gezien eigenlijk nog niet mopperen want op de meeste hokken in het Zuiden van de afdeling Noord Holland is slechts iets meer dan de helft van de duiven teruggekeerd. Zo’n 60%. Een enkeling heeft er meer terug maar er zijn er ook waar bij de 50% nog niet wordt aangetikt.
Ook trof ik bij de voerboer een aangeslagen losser. Zelf was hij ook zo’n beetje de helft kwijt. Ook antwoordde hij oprecht toen ik hem vroeg naar “het waarom” achter de lossing. De losser speelt zelf namelijk “als een keizer” en weet echt wel waar Abraham de mosterd haalt. Hij toonde mij foto’s van het weer op de losplaats waar bij sprake was van een gebroken lucht. Niet ideaal maar met blauwe stukken. Ook meldde hij dat de meteorologen een front niet gezien hadden …. De wanhoop straalde hierbij uit zijn ogen …..
Dit alles na een lossing van de eerste jonge duivenvlucht vanaf Minderhout om 15:20 uur, met dus een gebroken wolkendek bij de start, maar motregen en lage bewolking reeds kort na de start. Bij de lossing werden zo’n 9.500 duiven in vrijheid gesteld hetgeen met een harde wind op de staart op zich al een risico inhoudt.
De lossing omvatte ook zo’n 1.200 oude duiven, oude duiven die ook moeilijk met de omstandigheden overweg bleken te kunnen. Dit bleek niet alleen uit de snelheid van deze ervaren duiven maar ook uit het feit dat er ’s avonds de nodige routiniers niet waren teruggekeerd op hun hokken. Hoe moeilijk was het dus wel niet voor de onervaren jonge garde.
Vooral zaterdag was het gevoel dus erg slecht. Het slechte gevoel trof mij al direct nadat er in mijn beleving totaal onverwacht en niet doordacht toch besloten was om te lossen in plaats van uit te stellen. Volgers van mijn schrijfsels en commentaren op Facebook hebben dit direct kunnen lezen.
De lossing om 15:20 uur betekende dat de eerste junioren een klein uurtje na de aankomst van de eerste oude duiven zouden moeten arriveren. Echter op het verwachte tijdstip was er in geen velden of wegen een duif in de lucht te bekennen. Geen koppels, niets. Ook niet van de lossing van de Kringen 1 en 2 vanaf Roosendaal die gezien de windrichting toch echt over hadden moeten komen. De onrust die toch al bezit van mij had genomen gezien het lossingsuur, de donkere luchten en de harde wind op de staart, nam met de minuut toe. Waar bleven mijn goed opgeleide en dit jaar goed getrainde junioren.
Uiteindelijk vielen er kort naar elkaar 2 jonge duiven om 16:35 uur. Zonder te dralen mede door het inzetten van de gebruikelijke lokker. De tweede lokker kon echter in het mandje blijven. Er waren simpelweg geen duiven om naar binnen te lokken. De derde duif viel 15 minuten later. De vierde nog eens 14 minuten later terwijl na de vijfde duif het maar liefst 57 minuten duurde voordat de zesde duif geconstateerd werd. Deze laatste duif was er al eerder maar was totaal de kluts kwijt. Waarschijnlijk door de dorst want het diertje ging overal zoeken naar water behalve op de plek waar hij het altijd kon vinden, namelijk in het hok.
Pas tegen 19:00 uur kwam er “enig ritme” in de aankomsten. Bij het vallen van de duisternis waren er 20 van de 53 gearriveerd. Ik kan mij niet heugen zo’n slechte eerste jonge duivenvlucht meegemaakt te hebben, al weet ik nog dat in 2009 de start ook zeer moeizaam was. Bij ons in de club werd om 20:00 uur afgeslagen en de prijzen bleken nog niet verdeeld ….
Als ik direct achter de PC gekropen was zouden er de nodige krachttermen of minder vleiende woorden in het weekstuk hebben gestaan. Inmiddels heeft de redelijkheid weer bezit van mij genomen mede omdat vanmorgen bij de voerboer nog maar eens bleek hoe relatief de duivensport maar is t.o.v. de menselijke gezondheid.
Dit laatste neemt echter niet weg dat er zaterdag fouten gemaakt zijn. In een emotionele bui noemde ik dit op Facebook blunders, na mijn afgenomen boosheid houd ik het op fouten. Fouten die leiden tot vragen want hoe kan het dat afdeling Zeeland wel hun vlucht afgelaste en de andere afdelingen dit niet deden? Hoe kan het dat vele liefhebbers die ook Facebook actief waren bekend waren met het slechte weer onderweg door foto’s en berichtjes van sportvrienden uit het hele land en dat de lossers van niets wisten? Zij vertrouwden ogenschijnlijk op een weerbericht. Daarnaast komt bij mij nog de vraag naar boven wat de invloed was van de begeleiders op de losplaats? Afgelopen vrijdagavond bij het laden van de manden waren de begeleiders er heel stellig van overtuigd dat er gelost ging worden op zaterdag terwijl de gemiddelde liefhebber zich al had ingesteld op een lossing op zondag.
Allemaal vragen die m.i. door het afdelingsbestuur beantwoord zouden moeten worden. Het is niet mijn idee om over te gaan tot een soort Spaanse inquisitie. Ik heb in het algemeen veel respect voor het werk van de lossers en met name Arie van Dam omdat hij al vele jaren dit moeilijke werk doet. Er hoeft wat mij betreft niemand zich aangevallen te voelen of op te stappen. Het doel van de evaluatie moet zijn om er van te leren want dit soort verliezen is heel slecht voor de sport en dit doet melkers die al op het punt staan om te stoppen dit vervelende besluit uitvoeren.
Helaas en tot mijn spijt heeft een bestuurder al zijn conclusies getrokken. Jammer want dit was een zeer gedreven bestuurder waarvan ik persoonlijk hoop dat hij na het bezinken van de eerste woede en teleurstelling nog op zijn besluit terugkomt.
De vluchten. Tussen de bedrijven door werd er ook nog gevlogen. Er waren dit weekeinde mogelijkheden te over. Bijna voor elk wat wils want alleen de liefhebbers van het korte spel met oude duiven kenden een spek en bonenvluchtje. Alle andere spelsoorten kenden een echte wedvlucht.
Hierbij vielen vooral de prestaties van de Noord Hollandse mannen van de lange adem op. Op de ZLU vlucht Mont de Marsan vlagde Ed Maat uit Limmen de eerste van het hele land af en kunnen ook de heren Niesten, Pronk, Baas & Berg, Rigter, Verweij & de Haan, Kok en Kaptein zich al denkbeeldig klaar maken om een vaas in Kerkrade op te halen.
Ook op de uitgestelde NPO middaglossingsvlucht vanuit Agen kon een Noord Hollandse liefhebber victorie kraaien. Ditmaal in Sector 2. Het betrof Aris Louwe uit Den Helder die zijn eerste getekende om 04:07:40 uur op de klep wist te krijgen. Ook hier bevolkte een armada van Noord Hollandse duiven de topposities want ook de heren van Geel & Zoon, Bos, Kroon & Kout en Neijzing junior stonden op een ereplaats. Wel blijf ik persoonlijk de consequenties van de neutralisatietijd opmerkelijk vinden maar ik heb uit eerdere discussies begrepen dat de meeste overnachtspelers dit zelf op de koop toe nemen en er vrede mee hebben.
De winnaars per Kring:
Kring 1: Aris Louwe, Den Helder – 1436 mpm
Kring 2: Henk Bos, Purmerend – 1413 mpm
Kring 3: Ysbrand Kaptein, Akersloot – 1151 mpm
Kring 4: Gerrit Neijzing Jr , Zaandam – 1372 mpm
Kring 5: Gebroeders Molleman, Amstelveen – 1086 mpm
Voor de liefhebbers van het Dagfondspel stond alweer de derde vlucht van het seizoen op het programma. Losplaats Bourges. De lossing was onverwacht wat later doordat de bewolking aanvankelijk niet wilde weg trekken. Uiteindelijk konden de 5.323 Noord Hollandse duiven samen met 10.321 duiven uit Zuid Holland om 9:00 uur in vrijheid gesteld worden. Alle melkers verwachtten onder invloed van de wind een razendsnelle vlucht maar dat viel in de praktijk een beetje tegen.
De snelste duif van de lossing viel in Dordrecht bij Kees Bosua. De bovenste van de lijst maakte bij hem een snelheid van 1560 mpm. Een snelheid waar de Noord Hollandse duiven niet aankwamen. Wellicht ruimde de wind verder op het traject iets meer naar West.
De eerste Noord Hollandse duif viel in Aalsmeer op het hok van ondergetekende. De jaarling duivin viel om 15:31 en haalde een snelheid van 1537 mpm per minuut. Ruim voldoende om de rest van de Noord Hollandse duiven voor te blijven. De overige ereplaatsen werden bezet door de gekende Dagfondspelers Jan en Joke Kaman en Ton Snoek. Hokken die ook op de vorige vluchten uitstekend draaiden. Het concours verliep redelijk al bleven de aankomsten een tikkie vreemd. Enkele hokken pakten prima maar bij de meeste liefhebbers vielen er gaatjes in de aankomsten. Wederom de winnaars per Kring.
Kring 1: Nico Ory, Heiloo – 1486 mpm
Kring 2: Ton Snoek, Volendam – 1530 mp
Kring 3: Bas Thiele, Velserbroek – 1496 mpm
Kring 4: Beekman & Tilmans, Aalsmeer – 1537 mpm
Kring 5: Combinatie Pouw, Nederhorst den Berg – 1526 mpm
Tenslotte de resultaten van de zo dramatisch verlopen jonge duivenvlucht vanuit Minderhout en de ogenschijnlijk iets minder moeilijke vlucht vanuit Roosendaal (al zijn daarvan ook nog de nodige duiven onderweg). Opvallend waren de prestaties van enkele liefhebbers. Bijvoorbeeld de combinatie Paap en Paap uit Zandvoort die er maar liefst 15 tegelijk kregen en er bij het sluiten van het concours 35 van de 51 in de prijzen hadden.
Ook Elbert Uithuisje uit Marken klokte alsof er niets aan de hand was en bezette in Kring 2 de eerste 6 plaatsen (9 bij de eerste 11) en 41 van de 68 in de prijzen. Uit het verleden weet ik dat Elbert zijn jonge duiven veelvuldig dracht in combinatie met de locatie van zijn werk. Of dit nog het geval is weet ik niet maar gezien de uitslag vermoed ik van wel. De extra ervaring konden ze in ieder geval goed gebruiken.
Duizelingwekkend zijn de verschillen in metersnelheid tussen de winnaars van de divers kringen, laat staan die van de “gewone” duiven.
De winnaars per Kring.
Roosendaal gelost om 15:05 uur
Kring 1: G. Heijmans, St. Pancra – 1 471 mpm
Kring 2: Elbert Uithuisje, Marken – 1604 mpm
Minderhout gelost om 15:20 uur
Kring 3: Joop Jansen, Haarlem – 1285 mpm
Kring 4: Janus & Jannus Kat, Westzaan – 1359 mpm
Kring 5: Hein Bolderman, Amsterdam Noord – 1316
OP EIGEN HOK
Was het dus een kwestie van vreugde en verdriet. Aangezien ik altijd eerlijk ben moet ik zeggen dat de vreugde over de NPO-zege pas zaterdagavond laat begon. Pas nadat ik van het duiven letten bij de combinatie Berg & Baas terugkeerde werd mij duidelijk dat ik twee vroege duiven gedraaid had op Bourges.
Deze duiven bleken uiteindelijk goed voor een 1e en 7e NPO. Een ongekende weelde omdat ik op de Midfond altijd er alles aan doe om een vroege duif te draaien en dan verwacht een vroege te draaien (wat natuurlijk niet altijd lukt) terwijl ik op de Dagfond een vroege duif hoop te draaien.
De winnende duif werd door mijzelf gekweekt uit een rechtstreekse, inmiddels hoogbejaarde, Schaerlaeckens doffer gekoppeld aan een duivin van Cor Buis Jr. Uit diens “19”, de stamvader van het hok Buis. Toevalligerwijs of misschien ook niet is het een halfzusje van de Kring-winnares van vorige week (zelfde vader). De tweede duif kreeg ik op een bon van de grootmeester uit Hoevelaken, Mees Doornekamp.
De duivinnen trainden overigens afgelopen week aan het begin van de week niet best. Het was simpelweg te warm. Daarom besloot ik om ze op woensdagmorgen ook eens los te laten. Simpelweg om te kijken of ze bij koel weer wel hun training afwerkten. Ik werd niet teleurgesteld. Op woensdagmorgen was het merendeel van de duiven ruim een half uur uit het zicht hetgeen vanzelfsprekend een geruststellend gevoel gaf. De avondtraining was ondanks dat het niet ondraaglijk warm was toch weer wat minder. Hetzelfde gold voor de donderdagmorgen training. Het was toen echter alweer broeierig na een tropische nacht voor Nederlandse begrippen (meer dan 20 graden Celsius).
Door het goede trainen op woensdagmorgen besloot ik toch een behoorlijke ploeg in te korven. Bijna alle jaarlingen met een beetje Dagfond-bloed in de aderen werd ingemand. Op grond van de voorspellingen verwachtte ik wederom een makkelijk vlucht hetgeen in de praktijk toch weer niet helemaal zo was (nog 2 duiven achter). Klagen over Bourges zal ik zeker niet doen.
De vreugde van Bourges stond natuurlijk enorm onder druk door de zorgen over de thuiskomst van de jonge duiven. Zaterdagavond waren er dus 20, op zondagavond 36 waarvan 2 gewond en op maandagavond 37. Uiteindelijk ontbreken er nog 16 waarvan natuurlijk een aantal favorietjes. Wellicht zakt er nog wat af of wordt er nog wat opgegeven. Afwachten maar weer …..
Tot volgende week,
Michel Beekman
P.S. Ik wil al diegenen die mij reeds gefeliciteerd hebben in welke vorm dan ook bedanken. Het was overweldigend!
