Zondag 24 december 2017. De zondag voor Kerst. Dit jaar wordt het voor het eerst in mijn leven, en dat van mijn dames, een andere kerst dan in alle andere jaren. Het wordt voor het eerst in 51 jaar een Kerst zonder een bezoek aan de familie of wat dan ook. Zelfs een echt kerstdiner staat nog niet gepland. Zojuist heb ik geprobeerd te reserveren in een van mijn favoriete restaurants. Hier at ik al twee keer eerder omdat men daar een bijzonder lekkere Balinese keuken heeft.

Voor de tweede dag hoef ik (gelukkig) geen reservering te maken. Het is hier namelijk heel simpel. Kerst vier je op kerstavond en op de eerste dag, de tweede dag kennen ze hier niet. Het is ook geen vrije dag voor de meeste mensen. Alleen veel expats, zoals ik, hebben deze dag contractueel vrij. Overigens heeft het overgrote deel van de bewolking, de moslims, niet iets speciaals met Kerst. Ze wensen je een fijn ‘Festive Season’ zoals de periode tussen Kerst en Oud en Nieuw wordt genoemd maar hebben er zelfs niets mee. Op eerste kerstdag draaien bij ons op het werk dan ook gewoon de meeste machines vierentwintig uur per dag. Voor de ‘locals’ zit de winst van Kerst vooral in de riante overwerkvergoeding.

De hierboven genoemde drukpersen draaien op volle kracht om de klanten op tijd te leveren. Vanzelfsprekend zou ik er eigenlijk achter willen zetten omdat dit voor ons niet meer dan logisch is. Helaas geldt dit kennelijk niet voor iedere leverancier, want de leverancier van de vaste voetringen maakt er voor het tweede achtereenvolgende jaar ogenschijnlijk een zootje van. Of ligt het genuanceerder?

De berichtgeving, althans op de NPO-site, is uiterst summier maar hieruit maak ik op dat de leverancier productieproblemen heeft. Althans dat wordt als oorzaak aangegeven. Als productiemanager en als voormalig gebruiker van het super belangrijke eindproduct zou ik graag meer weten over deze problemen. Het product an sich is namelijk niet nieuw en in de regel levert een herhaalopdracht veel minder problemen op. Is er bij de leverancier/fabrikant wellicht sprake van een nieuwe machine of juist van een zwaar verouderde of is er iets anders aan de hand.

Uit eigen ervaring weet ik dat de niet tijdige beschikbaarheid van grondstoffen bijvoorbeeld een belangrijke stoorzender kan zijn. Echter in dit geval lijkt mij dit een beetje vreemd omdat het product de laatste jaren qua materiaal niet of nauwelijks veranderd is en ook de hoeveelheid materiaal niet noemenswaardig anders zal zijn dan in vorig jaar. Slechts de vorm is de laatste jaren aan wat verandering onderhevig. Echter zowel de oude als de nieuwe vorm waren of zijn in meerdere landen in gebruik dus dit zou ook geen grote productieverstoring op mogen leveren.

Resteert tenslotte de productieplanning. Zou hier iets mee aan de hand zijn? De leverancier van vaste voetringen zal namelijk wel een flink piekmoment kennen. Zo ongeveer in de maand November (misschien zelfs wel eind Oktober). Alle duivenbonden bestellen dan vermoedelijk zo ongeveer tegelijkertijd hun nieuwe voetringen voor het nieuwe seizoen. Ik heb geen idee hoe de productievolgorde bepaald wordt maar er zal vermoedelijk wel gekeken worden naar synergie effecten. Dat wil zeggen zoveel mogelijk producten achter elkaar plannen en vervolgens produceren die min of meer dezelfde specificaties hebben. Ook de hoeveelheid ringen met een bepaalde specificatie zal een rol spelen. Op zich is er voor de fabrikant op het eerste gezicht ook niets nieuws onder de zon want de nationale bonden bestellen ieder jaar zo ongeveer dezelfde hoeveelheid en de specificaties van het product wijzigen ook niet echt ingrijpend.

Het is eigenlijk onbegrijpelijk en bijna niet voor te stellen dat er productieproblemen zijn want de fabrikant weet ook dat de leden van zijn klanten zitten te springen om het eindproduct. Geboren jongen groeien immers en als ze te groot zijn kan er geen ring meer om. Tijdige levering is dus een must. By the way ik vraag mij af of er een boete clausule in het contract staat?

De vraag die bij mij naar boven komt is dan ook of er niet iets mis gegaan kan zijn in het traject voordat de fabrikant aan de slag kon? In het bestelproces? Goed hetgeen ik hierboven en hieronder schrijf is speculatie maar dit wordt in de hand gewerkt door de summiere berichtgeving en de onduidelijkheid hoe het proces van het bestellen van ringen in zijn werk gaat. Zou het namelijk kunnen dat de ringen gewoon te laat of in ieder geval op het laatste moment besteld zijn? Heeft het er wellicht mee te maken dat er gezamenlijk wordt ingekocht zoals ik meen te hebben gelezen n.a.v. samenwerkingsacties met onze Belgische sportvrienden? Is er daarbij nog sprake van “tussenhandel” of wordt er direct bij de leverancier ingekocht? Kortom veel vragen die bij een betere berichtgeving er niet zouden zijn.

Tenslotte zou ik na vorige week de landelijke bestuurders wederom een ongevraagd advies willen geven. Neem het hele proces van ringen bestellen eens op de schop. Het huidige systeem van bestellen in zo’n beetje de laatste fase van het vliegseizoen is bijna ouder dan de weg naar Rome. Het systeem stamt nog uit de tijd dat het kweken van winterjongen nog niet zo gebruikelijk was en de levering van de ringen minder kritisch was. Niet dat ik ooit eerder meemaakte dat de ringen echt te laat waren (en ik volg de levering van de ringen zo ongeveer vanaf 1977). De ringen waren weleens wat verlaat maar altijd tussen Kerst en Oud en Nieuw beschikbaar.

Mijn advies is om het bestellen van de ringen wat te moderniseren. Maak het een beetje anticyclisch. Zorg er gewoon voor dat het bestelproces eerder in het seizoen start. Dus ringen voor het komende seizoen bestel je al in april of zo. Dus niet op het laatste moment na het seizoen maar ruim van te voren waardoor de leverancier veel eerder aan de productie kan beginnen en niet alles op het laatste moment moet gebeuren.

Wellicht moet de verantwoordelijkheid voor het bestellen van de ringen ook gewoon bij de liefhebber worden neergelegd in plaats dit bestellen te laten lopen via de verenigingsfunctionaris. Gewoon als liefhebber via internet via het beheerprogramma voor eind april de gewenste hoeveelheid ringen opgeven waarna door middel van een automatische incasso de verschuldigde kosten van de bankrekening van de liefhebber worden geschreven. Voor half mei stuur je dan als bond nog een mail naar alle liefhebbers die nog geen ringen besteld hebben en naar degenen die onvoldoende saldo op de rekening hadden staan. In deze mail staat dat dat de ringen nog tot eind mei besteld en/of betaald kunnen worden. Hierna rondt de bond het bestelproces af in de maanden juni en juli, al dan niet in samenwerking met andere bonden. Hierna kan de leverancier/fabrikant vanaf augustus aan de slag. De leverancier kan de ringen vervolgens ruim op tijd leveren aan het bondsbureau zodat de activiteiten die het verzenden naar de vereniging, of feitelijk nog beter direct naar de liefhebber, mogelijk maken ruim op tijd kunnen worden afgerond. Niets geen stress of gedoe.

O, ja wellicht is dit onderwerp ook persberichtwaardig. Strekking, slecht nieuws maar door een grote inspanning van de betrokkenen, d.w.z. bond, leverancier verenigingen en liefhebbers, toch nog een goed einde. Dit laatste is natuurlijk wel een voorwaarde. Niet alleen voor de strekking van het persbericht maar vooral voor de liefhebbers die in deze periode vol hoop het nieuwe leven uit het ei zien kruipen. Het niet kunnen ringen van de jongen zou toch wel een absoluut drama zijn.

Op eigen ho(n)k.

Nog twee weekjes dan zal ik mijn nieuwe onderkomen betrekken. Daarom bijna ieder weekend op meubeljacht. Kiezen en beslissen is echter niet eenvoudig. Prijs is niet zo zeer een issue maar de Aziatische stijl verschilt toch aanzienlijk met de smaak die wij als Europeanen kennen. De eerste weken in het nieuwe huis zullen dan ook wel op een vorm van “kamperen” uitdraaien.

Qua duiven is er nog weinig voortgang te melden. In de komende maanden zal ik voor mijzelf de beslissing nemen of er duiven gehouden worden op Elitis Tirai Rima 87 of niet. Ook zal ik de buren eens peilen hoe men staat tegenover een buurman met (een paar) postduiven.

Tot die tijd zal ik mij bezighouden met duivensport op afstand. Te beginnen met het hopelijk via internet kunnen volgen van de zaalverkoop van vriend Willem de Bruijn, aankomende woensdag in Thorn. https://issuu.com/deduif/docs/de-bruijn-willem-auction2016?embed_cta=read_more&embed_context=embed&embed_domain=www.deduif.be&embed_id=7469543%252F56345779

Andere jaren bezocht ik deze verkoop bijzonder graag. Klasse duiven in handen nemen en ook de nazit was een drietal keer erg bijzonder. Nu dus maar van een afstand bekijken en begin februari in levende lijve horen hoe het verlopen is.

Tot volgende week,

Michel Beekman

• Vorige
• Volgende