Zondag 7 juli 2019. Sinds mijn komst naar Maleisië ziet mijn leven er heel anders uit dan de vele jaren ervoor. Haast bestaat nauwelijks meer. De enige tijdstippen van de dag waarbij de klok nog een rol speelt zijn de vertrektijden naar het werk. Er is niemand die mij dwingt maar om de files een beetje voor te zijn is het verstandig om tussen 7:00 en 7:15 uur te vertrekken. Voor de rest kunnen de dagen zo ongeveer ingevuld worden zoals het mijzelf dunkt. Dit geldt nog sterker voor de weekenden. Dan is het helemaal vrijheid blijheid. Vrijwel niets moet, vrijwel alles mag.

De belangrijkste oorzaak van dit verschil in levenswijze laat zich makkelijk raden. Er zijn geen duiven meer in mijn leven. Duiven die mijn levensritme bepaalden. Zowel qua dag-, week- als jaarritme. In het verleden vulden de duiven zo’n 36 tot 40 uur van mijn week. Feitelijk een werkkring naast een werkkring. Iets wat alleen mogelijk was in een strak ritme met dito discipline.

Er bleef regelmatig weinig tijd over voor andere activiteiten en het was altijd haasten om alle ballen in de lucht te houden. Op een drafje door de hokken, met een sneltreinvaart naar het werk, op het werk proberen zo op tijd mogelijk naar huis te gaan om vervolgens met enige ontspanning het dagelijkse avondritueel te doorlopen. Tenzij er natuurlijk andere activiteiten gepland stonden.

Ditzelfde gold voor het weekeinde . Al dient hierbij vermeld te worden dat er dan alleen sprake was van haast wanneer er sociale activiteiten dienden plaats te vinden. Voor de rest was het in het weekeinde vaak duiven, duiven en nog eens duiven.

Ook het jaarritme werd bepaald door de duiven. De verjaardag van mijn dochter die in het seizoen viel werd gevierd op een zondag in een weekeinde waarop zo min mogelijk kans was op uitstel van de zaterdagvlucht. Meestal dus in een weekeinde waarin er een Midfondvlucht en een jonge duivenvlucht op het programma stonden in plaats van een Dagfondvlucht en een jonge duivenvlucht. Aankomsten met een tuin vol visite en een partytent plus diverse parasols konden worden gemist als kiespijn. Tweemaal ging het mis en werd er uitgesteld. Eenmaal kwamen de duiven nog juist voordat de visite binnen was en de tent was opgesteld. Echter een andere keer was er geen ontkomen aan. Alles en iedereen was in de tuin, dus direct voor de hokken, maar gek genoeg vielen de duiven zonder problemen ….

Een ander voorbeeld van een misschien wel doorgeslagen duivenwaanzin en planning was het vaststellen van onze trouwdag. Kort voor vertrek naar Maleisië diende er getrouwd te worden omdat het begrip samenwonen in Maleisië niet bestaat en tot veel praktische problemen zou leiden. Trouwen in het seizoen is voor een duivenmelker als mijn persoontje echter geen sinecure. Trouwen doe je op bij voorkeur op vrijdag zodat er op vrijdagavond “gefeest” kan worden …. maar dan moet er meestal ook ingekorfd worden. Een blik op het vluchtprogramma leerde dat er in mei en juni een aantal vrije vrijdagen was doordat de Midfond op donderdag reeds ingemand werd. Het laat zich dan wederom ook makkelijk raden hoe wij tot onze datum van 2 juni gekomen zijn …

In het verleden ging het ook een keer mis met een trouwerij. Mijn zusje was zo handig om met een vader en een broer als duivenmelker toch te gaan trouwen op een vrijdag in het seizoen. Ondanks dat zowel senior als ondergetekende in die jaren (de jaren negentig van de vorige eeuw) minder fanatiek waren moest en zou er toch ingekorfd worden. Mijn vader had een compagnon dus dat was simpel, echter de schrijver deze toog tussen de huwelijksceremonie en het diner nog even naar de hokken om de duiven te pakken. Laten pakken door een behulpzame clubgenoot omdat daags ervoor nog even de enkelbanden gescheurd werden. Het paste allemaal precies en op zaterdag werd ook nog eens een spettervroege duif gedraaid.

Een belangrijk onderdeel van de jaarritme was daarnaast het afstemmen van de vakanties op de activiteiten in een duivenseizoen. Aanvankelijk was dit altijd na het seizoen. In het seizoen ging mijn vrouw altijd samen met mijn moeder (omdat mijn vader dus ook duiven had) om vervolgens na het seizoen de gezinsvakantie te houden. Later toen de schoolvakanties bepalend werden bleef de damesvakantie met mijn moeder in het seizoen overeind en verschoof onze familievakantie naar de Herfstvakantie en af en toe de Krokusvakantie. Al kwam dit laatste vaak wel bijzonder slecht uit met de kweek en de voorbereiding op het naderende seizoen ….

In retrospectief was dit alles wellicht een vorm van dwaasheid. Duivensport was misschien wel een beetje te bepalend / belangrijk geworden. De relativiteit van de duivensport werd vrijwel zeker een beetje teveel uit het oog verloren. Ondanks het besef dat drie huizen verderop niemand door heeft wat er bereikt werd, werd vrijwel alles aan de kant gezet om zo goed mogelijke prestaties te realiseren.

Zonder twijfel was uw schrijver niet de enige met deze in retrospectief dus dwaze levensstijl. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid leven vele sportvrienden nog een vergelijkbaar bestaan. Zeker degenen die nog werkzaam zijn en/of een jong gezin hebben. Aan hen de boodschap relativeer eens een beetje. Sla eens een weekje over of roep de hulp in van anderen. Nog beter zou het zijn om een compagnon-schap aan te gaan. Hoe goed dit kan werken is bij vele combinaties zichtbaar.

Vanwaar dit stuk over dwaasheid en relativiteit zult u zich wellicht afvragen? Waarom nu en niet eerder? Wel nu van een afstandje bekeken zie je de dingen nu eenmaal een beetje scherper. Zeker als je ouder wordt ?

Neem nu afgelopen week. Hierin stonden bijvoorbeeld voor Noord Holland 6 vluchten gepland. 1 was een doordeweekse oefenvlucht, daarnaast stonden er gisteren 5 vluchten op het programma. Nu zullen er weinigen alle vluchten gespeeld hebben maar als je alleen al kijkt naar het aantal dagen dat er afgelopen week functionarissen in de weer geweest zijn begint het te duizelen. Op zondag inkorven voor Barcelona, op maandag voor de extra oefenvlucht met jonge duiven, op dinsdag voor de Meerdaagse sectorvlucht, op donderdag voor de Eendaagse sectorvlucht en op vrijdag voor de gecombineerde jonge- en oude duiven Vitessevlucht.

Ook als je naar de vluchten kijkt lijkt er sprake te zijn van een vorm van dwaasheid. Het lijkt erop dat duivenmelkers en hun  bestuurders houden van zelfkastijding. Zo ging de afdeling Noord Holland wederom jonge duiven massaal lossen op een afstand van nog geen 80 kilometer voor de absolute voorhand. Het resultaat was door een relatief gunstige wind minder desastreus dan twee weken geleden maar ook nu weer stonden de concoursen van de jonge duiven in het Zuiden van de afdeling lang open. Meer dan tweemaal zo lang als in het Noorden. En dan te weten dat op dat moment slechts 25% van de duiven binnen is.

Ook de vluchten vanuit Barcelona en zelfs ook de middaglossingen lijken meer op zelfkastijding dan op een wedvlucht. Deelnemen lijkt meer een vorm van dwaasheid dan hobby of ontspanning. Snelheden ver onder de 800 meter voor het merendeel van de duiven die nog weten te arriveren hebben naar mijn bescheiden mening weinig meer met een wedvlucht te maken.

Toen vanmorgen (zondag) de site van de ZLU werd geraadpleegd bleken 291 dapperen van de 4129 ingemande duiven hun thuisbases te hebben bereikt. 36 uur na de lossing en nog geen 10% thuis is natuurlijk heroïsch voor degenen die duiven thuis hebben maar mijn bescheiden mening “er over” qua zwaarte in algemene zin.

Voor de middaglossingen vanuit Agen en Cahors is het aantal gearriveerde duiven iets moeilijker vast te stellen omdat de Compuclub slechts de 100 snelsten per sector/afdeling toont. Wat graafwerk door de uitslagen van de afdelingen/fondclubs leert dat de vluchten vanuit Agen nog enigszins redelijk verlopen zijn maar dat vooral Cahors wel kan worden aangemerkt als bijzonder maar dan ook wel zeer bijzonder zwaar / traag. In Sector 4 waren gisterenavond slechts 54 van 1371 duiven gemeld (4%)!

De precieze oorzaak van dit trage verloop is / blijft voor mij onbekend. De wind alleen (uit Noordelijke richtingen op het grootste deel van het traject) kan het niet zijn. Het zou de sector Marathon sieren als ze, wellicht samen met de WOWD, een onderzoek zouden instellen naar de oorzaak van het extreem trage verloop. Niet alleen van de vluchten van deze week overigens.

Wellicht valt er met alle beschikbare gegevens iets te leren voor de toekomst. Dit lijkt noodzakelijk want er wordt op ons gelet. Vluchten als deze en afgelopen week zijn geen goede PR voor de marathonsport om het mild te verwoorden.  Niet binnen onze sport maar zeker niet richting de buitenwereld.

Natuurlijk weet iedere duivenmelker dat de meeste duiven vroeg of laat uiteindelijk op hun hokken terugkeren maar de buitenwacht weet dit niet. Als ze dit al weten vinden ze het bovendien gewoon ook zielig voor de duiven. Men begrijpt niet dat ze zonder voeding of water  zo lang onderweg (kunnen) zijn.

NOORD HOLLAND:

Tot slot nog de utslagen van de vluchtjes vanuit Roosendaal van de afdeling Noord Holland:

Losplaats was Roosendaal. Lostijdstip: 7:45 uur

Jonge duiven. Hierbij grote verschillen in snelheid tussen Noord en Zuid. In Zuid hoge snelheden en lange concoursen. In Noord lagere snelheden maar veel vlottere concoursen. Hetgeen maar tot een conclusie kan leiden, de meeste jonge duiven zijn weer te ver door gevlogen. De winnaars per kring:

Kring 1:

• CC1A: J. Beemsterboer, St. Maarten – 1460 mpm
• CC1B: Gerard Tromp, Castricum – 1529 mpm

Kring 2:

• CC2A: Comb. Verstraten-Pann, Zwaag – 1582 mpm
• CC2B: Elbert Uithuisje, Marken – 1623 mpm

Kring 3: Tervoort & Hasert, Haarlem – 1575 mpm

Kring 4: Jack Spook, Aalsmeer – 1654 mpm

Kring 5:

• CC5A: Theo Sirach & Zoon, Amsterdam – 1656 mpm
• CC5B: Siem Westerink, Ouderkerk a/d Amstel – 1630 mpm

Oude duiven

Hier zien we veel regelmatigere concoursen. De beperkt ingekorfde oude duiven (maar toch nog zo’n 5.000 duiven) hadden duidelijk minder moeite om hun hok terug te vinden. Concoursduur tussen 6 en 8 minuten.

Kring 1:

• CC1A: Chiel & Mala de Wit, Zuid Scharwoude – 1536 mpm
• CC1B: Cees de Wildt, Castricum – 1541 mpm

Kring 2:

• CC2A: Verstraten-Pann, Zwaag – 1583 mpm
• CC2B: R. Bos, Volendam – 1649 mpm

Kring 3: Reumann & de Jong, Haarlem – 1591 mpm

Kring 4: Cees van Vliet, Kudelstaart – 1672 mpm

Kring 5:

• CC5A: Jan Schutte & Zoon, Amsterdam-Noord – 1665 mpm
• CC5B: Siem Westerink, Ouderkerk a/d Amstel – 1683mpm

OP EIGEN HONK:

Is het nog 5 nachtjes slapen tot dat weer voet wordt gezet op vaderlandse bodem. Gelukkig heeft mijn vaste “let-locatie” de junioren in absolute topvorm. Met een beetje geluk vallen er in mijn aanwezigheid komende week wederom een trits vroege duiven.

Tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende