Zondag 29 september 2019. Als schrijver van soms best wel kritische weekstukken ontvang ik regelmatig reacties. Gek genoeg zijn dit meestal steunbetuigingen. Een enkele keer, sporadisch zelfs, is er sprake een kritische noot. Met de laatste soort reacties kan ik an sich prima leven want wie de bal kaatst kan hem immers terug verwachten.

Bovendien zijn andere inzichten soms best wel interessant. Leerzaam zelfs. Meestal reageer ik dan ook positief op negatieve reacties. Voorwaarde is natuurlijk wel dat mensen hun fatsoen bewaren, maar de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat in de meer dan 10 jaar dat ik nu opiniërende weekstukken schrijf het aantal onfatsoenlijke reacties op een hand te tellen is.

Veel reacties zijn echter van aanvullende soms zelfs corrigerende aard. Vaak gaat het om interessante regionale details die ik als landelijk schrijver, woonachtig in het buitenland, niet kan weten of kan doorgronden. Zo kreeg ik bijvoorbeeld de afgelopen maanden veel achtergrond informatie over de veranderingen,  de pilot, etc. vanuit het Zeeuwse. Dit soort reacties is natuurlijk meer dan welkom want als schrijver met een beetje journalistieke insteek ontvang ik graag zoveel mogelijk informatie over het onderwerp waarover ik schrijf of schreef.

Toen ik nog in Nederland woonde deed ik daarnaast zoveel mogelijk aan hoor en wederhoor voordat ik iets schreef. Dit journalistieke uitgangspunt staat nu door het tijdsverschil en het ongemak (plus de kosten) die dit met zich mee brengt (niet iedereen gebruikt WhatsApp) soms een beetje op de tocht. Ik zoek daarom vaak op internet naar alle achtergronden die er in bepaalde kwesties te vinden zijn maar helaas lukt dit niet altijd. Daarom waardeer ik de aanvullende reacties of tips van mijn lezers ten zeerste. Ik zou dan ook iedereen willen aanmoedigen dit te blijven doen.

Ook afgelopen week kreeg ik interessante aanvullende informatie naar aanleiding van mijn schrijfsel over de voorlichtingsbijeenkomst van de sectie Dagfond. Het betrof zoals wel vaker een regionale kwestie. In dit geval een kwestie met landelijk uitstraling.

De tipgever meldde mij dat er binnen afdeling Noordoost Nederland enige tijd geleden  een nogal fel bevochten Rayon / Noord-Zuid indeling werd aangenomen. Er was veel te doen welke plaatsen in Noord dan wel Zuid zouden vallen. Zo wilde het gekende Dagfond-centrum Ter Apel graag bij Noord ingedeeld worden. Naar alle waarschijnlijkheid om de sterke concurrentie uit Zuid (Hardenberg, Coevorden, Emmen en omgeving) te ontlopen. Dit werd afgewezen door de vergadering van afdeling 10.

Niets bijzonders zult u zeggen maar pikant wordt het echter een beetje omdat een prominent sectie bestuurder en zijn vereniging er bij betrokken waren. Deze sectie bestuurder lijkt nu in het voorstel voor een nieuwe landelijke indeling te proberen te realiseren wat hem op afdelingsniveau niet lukte. In de voorgestelde nieuwe sectorindeling vliegt Ter Apel namelijk niet meer tegen de sterke concurrentie uit Zuid. De punten voor de nationale kampioenschappen worden dus niet meer behaald tegen Koopman c.s. maar tegen veelal onbekende grootheden uit het Hoge Noorden. Met als ultiem voordeel dat men in Ter Apel op de absolute voorhand ligt en de afstanden in het Noorden fel oplopen. Een zelfde situatie dus als in de huidige NU-indeling, een indeling die ogenschijnlijk dus niet toevallig als basis wordt genomen voor de nieuwe indeling.

Omdat dit een tip betrof van iemand die zelf speelt in deze afdeling en ik een netelige kwestie als deze graag van meerdere kanten belicht heb ik geprobeerd wat meer informatie te vinden. Immers de bestuurder in kwestie lijkt mij een gerespecteerd burger met een goede maatschappelijke positie. Veel vond ik helaas niet dus als er meer mensen informatie over “deze zaak” kunnen leveren houd ik mij wederom aanbevolen.

Wel vond ik een oude kaart met de indeling van de Noordelijke Unie. Het was de enige indeling die ik kon vinden. Een kaartje dat bij mij de vraag deed rijzen of deze indeling nog gelijk is aan de huidige indeling. Op de actuele site van de NU is namelijk alleen in woord iets terug te vinden over de indeling en het kaartje was namelijk al van 2008. 2008 is het jaar waarin de eerste uitslagen van de NU het licht zagen (althans op internet terug te vinden zijn).

Het hierboven genoemde kaartje staat hieronder gepubliceerd.

Opmerkelijk is het verschil met de indeling die via de sectie Dagfond de digitale ether werd in geslingerd. Even ging het door mijn hoofd dat de losplaats van Bergerac ten opzichte van 2008 gewijzigd  zou kunnen zijn, echter een vergelijking tussen de uitslagen van 2008 en 2019 leert dat dit niet het geval is.

Daarom nog maar even verder ingezoomd met een omgedraaide gedachte. Misschien was het kaartje van 2008 wel niet helemaal accuraat? Dit laatste blijkt het geval te zijn. Als referentie heb ik Den Helder genomen. Op het kaartje van 2008 valt dit in zijn geheel in de zone tot 950 kilometer. Dit is onjuist. Den Helder kent weliswaar niet veel overnachtfondspelers meer maar degenen die ik vond hebben afstanden van 949 en 953 kilometer.

Het kaartje van 2019 is dus een betere weergave van de situatie met scheidslijnen op grond van afstanden. Dus beter dan die van 2008. Dit laatste is wel jammer want op het oorspronkelijke kaartje van 2008 worden lang niet zoveel afdelingen doorsneden.

Kortom niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt. In dit kader zou ik ook wel de argumentatie van de sectievoorzitter willen weten over de positie van zijn vereniging. Misschien is dit ook wel niet zoals het lijkt en is de gunstige uitkomst voor zijn club wel gewoon toeval en geen eigen belang zoals op het eerste gezicht verondersteld zou kunnen worden.

OP EIGEN HONK

Keek ik de afgelopen week wederom veel naar wielrennen. Het wereldkampioenschap op de weg vindt (vond) namelijk plaats in Yorkshire. Hoogdagen voor een fan als ik ben. Vooral doordat ik nu door het tijdsverschil ook alle doordeweekse races gemakkelijk kan volgen. Het was dus genieten van de mooie rustieke Engelse omgeving en de prima prestaties van de Nederlanders in vrijwel alle categorieën.

Op vrijdagavond, of beter gezegd reeds in de kleine uurtjes, was het extra genieten toen de belofte uit het bij mij zo bekende Rijsenhout (buurgemeente van Aalsmeer) als eerste over de streep kwam. Voor het eerst in de geschiedenis een Nederlandse wereldkampioen bij de beloften.

“Niet alles is wat het lijkt” gold echter ook hier. Nadat het al te lang duurde voordat de huldiging plaatsvond bleek er stront aan de knikker. De winnaar werd gedeclasseerd vanwege te lang stayeren achter de ploegleidersauto na een val. Opmerkelijk, ongekend eigenlijk want stayeren achter ploegleiders auto’s is de gewoonste zaak van de wereld in wielerland. Ik zie wekelijks koers en ik zie wekelijkse meerdere stayerende renners om zo snel mogelijk hun plaats in het peloton in te nemen.

Nog onverkwikkelijker was het feit dat de straf niet direct tijdens de koers werd uitgesproken maar na de finish. Een straf door een zevenkoppige jury uit evenveel landen. Niets is wat het lijkt natuurlijk maar opvallend was het wel dat renners uit Italië, Zwitserland en Groot Brittannië een plekje opschoven terwijl juist uit deze landen ook de  drie van de zeven juryleden kwamen.

Nog onverkwikkelijker werd het toen bleek dat de thuisrijder die nu op plaats drie belandde ook het reglement had overtreden (een fiets aangenomen van een ploegleiders auto die zich oorspronkelijk voor hem bevond en dat mag niet). Hier werden geen maatregelen genomen …. maar niets is wat het lijkt natuurlijk ….

Voor het overige was het rustig in Maleisië, behalve dat ik gisteren voor de 53^e maal mocht verjaren. Een knalfeest is het niet geworden maar een lekker hapje eten, een taartje plus een flesje bubbelwijn deden de vreugde natuurlijk wel stijgen. Dit deden ook de vele felicitaties die ik via de diversen kanalen mocht ontvangen. Dit doet een mens echt goed. Ik heb iedereen getracht te bedanken (of te “liken”) maar mocht ik iemand vergeten zijn dan bij deze alsnog!

Tot volgende week, dan zit ik als het goed is in Leipzig. De vraag is nog even of het er van komt een weekstuk te schrijven. De tijd zal het leren,

Groet,

Michel

• Vorige
• Volgende