- zondag 26 september 2021
Gisteren kwam er iemand om eitjes. De beste man stond bovenaan in een nationaal Asduiven klassement. Nu heb ik daar zelf ook al eens bovenaan gestaan, dit jaar bij de hokkampioenen. Eigenlijk heb ik daar de gehele top 10 al gehad, het is immers elke dag een andere uitslag.
Hoe is het mogelijk dat men het anno 2021 niet voor elkaar krijgt om wekelijks een tussenklassement te maken op Compuclub, waar de standen in de diverse rankings te zien zijn? Dan wel de kloppende standen, natuurlijk. Zo zou elke vereniging verplicht binnen een bepaald tijdsbestek hun bestanden in moeten zenden.
Dit jaar kwam het in Brabant meermaals voor dat om 23u ‘s avonds nog één vereniging in moest sturen, terwijl de vlucht al 8 uur afgelopen was. Dit is extra zuur voor wie op dat moment 1e staat. Dat dit vaak dezelfde verenigingen zijn, hoef ik niet uit te leggen. Ik zou zeggen: haal ze uit concours, dan leren ze het vanzelf af.
Dat de duivensport verder aftakelt, zie ik om mij heen. De laatste vereniging in St. Willebrord – waar ik in 1978 lid werd met toen dik 400 leden – is ter ziele gegaan. Ik hoorde ook dat alle samenspelen in ons rayon zullen verdwijnen en er een oost en west samenspel komt.
Dat wij hier geen enkele kans maken op wat voor titel dan ook, wordt dan nog erger. WHZB bijvoorbeeld. Sommige vluchten schijnen in Brabant 2000 niet mee te tellen, omdat de ondergrens niet aan de 250 km komt. Asduiven Jong WHZB kan je hier dus op je buik schrijven. ‘Met gelijke wapens strijden’, schreef ik eerder eens.
Zo is men nu druk met het organiseren van de Olympiade. Diezelfde Olympiade commissie staat het toe om bij de Asduiven Jong nalijn prijzen te laten tellen, waarbij de jonge met de oude duiven op één uitslag staan. Een totaal vertekend beeld, dus.
Het was beter om in plaats van een Olympiade te organiseren, eerst eens alles op een rijtje te zetten en te bepalen waar het de afgelopen 10 jaar mis ging. Het jonge duivenprogramma moest eraan geloven, de vluchten moesten korter en het seizoen ook. Waar heeft dit toe geleid: nooit eerder zijn er zoveel jonge en oude duiven verspeeld als de laatste paar jaar.
Wat wordt de oplossing? Alles nóg verder inkorten… Hiermee duwen ze de duivensport dus rechtstreeks de afgrond in. Hebben ze daar geen spreekwoord voor? Een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen?
Kortom, het is vijf voor twaalf voor het NPO-bestuur. Men moet de macht bij de afdelingen wegnemen om landelijk iets voor elkaar te krijgen. Maurice van der Kruk had dat goed gezien. We hebben straks meer bestuurders in allerlei rayons, samenspelen, verenigingen en commissies dan leden. En dat is gedoemd te mislukken.
