Roger Casier

Aan de hand van fossielen weten wij dat ons oudste huisdier, de bij, sinds veertig miljoen jaar in
volken leeft. Zij organiseert onvermoeibaar het universum van de kleinste levende wezens. Al haar
producten werken selectief, bevorderend of remmend, op microbiële medebewoners. Daardoor
geeft zij doelgericht vorm aan de samenstelling van de haar omgevende en bevolkende microben.
Sommige mogen gedijen, maar extremen worden niet toegestaan. Honing is daarom een
wonderbaar middel voor een bacteriële correctie en wordt graag als geneesmiddel gebruikt. De bij
filtert in de honingmaag virussen uit en selecteert de bacterieactiviteit, deels door hun
voortplantingsvermogen volledig te blokkeren. De populatie wordt tot de minimale hoeveelheid van
maximaal 600 micro-organismen per kubieke millimeter gereduceerd. Onbewerkte honing bevat
bovendien ongeveer tachtig etherische oliën.

In de tweede bijenmaag, de verteringsmaag, groeien de bacteriën uitbundiger. Ze laat haar eigen
voedsel, het bijenbrood, door de bacteriën in haar speeksel fermenteren. Terwijl honing, gewonnen
uit nectar, het bijenvolk alleen ter warmteproductie dient, is het uit pollen gevormde bijenbrood een
eiwitbron voor het bijenlijf. Bovendien wordt het aan het jonge broed gevoerd. Het moet zorgvuldig
bereid worden. Pollen zijn net kleine nootjes die hun voedingswaarde pas vrijgeven nadat ze
geknakt werden. Om het ‘knakken’ voor de bacteriën mogelijk te maken stapelt de bij om de beurt
pollen en speeksel in een cel, drukt alles netjes luchtdicht vast en laat het rustig gisten. De
microben-enzymes knakken de schalen van de pollen. Hierdoor verdrievoudigt hun
voedingswaarde. Bovendien zijn ze nu houdbaar. Voor de fermentatie van kuilvoer en zuurkool
maken wij gebruik van hetzelfde principe.

Wat brood is voor de bij, is bloed voor de mug. Ook zij wordt door bacteriën geholpen. Zij zijn
namelijk verantwoordelijk voor de lichaamsgeur die mens of dier afgeeft. Het milieu van een
individu wordt mede bepaald door zijn lichaamssappen, ook die van de huidcellen. Door het
verorberen van menselijke of dierlijke huiddeeltjes scheiden bacteriën melk-, vet- en aminozuren af,
die mogelijkerwijs op een heerlijke bloedmaaltijd wijzen. Muggen vinden de geur van zweetvoeten
en uitgewasemde, verteerde alcohol bijzonder lekker.

Gewaagde stellingen beweren dat insecten voor hun prik een bepaalde plek van het lichaam
kiezen om er het plaatselijke metabolisme te stimuleren. Acupunctuur van de natuur, bij wijze van
spreken. Wie hier liever van afziet, kan zich met EM inwrijven en zo de muggen voor de gek
houden. Effectieve Micro-organismen corrigeren namelijk de lichaamsgeur.

Vlo, bij, blauwe vinvis of vos: wat een dier in het leven ook doet, hij doet het met bacteriën. En in
tegenstelling tot planten neemt een dier, waar het ook gaat, vliegt of kruipt, bacteriën mee. Ook
veranderde bacteriën. In de ontlasting van trekvogels heeft men resistente bacteriestammen
gevonden die de halve aardbol rond gevlogen zijn.

bron: voorgezondleven.nl

• Vorige
• Volgende