Roger Casier
- vrijdag 09 februari 2024
Wij kijken weer helemaal uit naar het nieuwe duiven seizoen 2024, dat ondertussen voor ons weer begonnen is.
Verleden weekend hebben we onze duiven gekoppeld, dat was zoals gewoonlijk weer een flinke klus.
De kweekduiven koppelen stelt niet veel voor, dat is een kwestie van bij elkaar zetten. Als die goed voorbereid zijn, dan zijn ze al gekoppeld voordat je ze samen zet. Ik bedoel daarmee, dat op het moment dat je met de duivin richting de doffer loopt en de doffer en de duivin elkaar zien er al iets gebeurt. De duivin voel je dan al in je handen veranderen en zodra je ze bij de doffer laat is het 100% bingo.
De duivin gaat dan vaak direct zitten en de doffer springt er gelijk boven op. Dan weet je dat je er niet meer naar om hoeft te kijken. Zo zie ik het ook het liefst. We hebben 20 kweekkoppels en bij 18 zag ik deze reactie, twee duivinnen reageerden echter niet zo. Dat waren precies 2 nieuwe duivinnen die pas enkele weken hier wonen. Vaak zijn dat karaktervolle duivinnen die tijd nodig hebben om te aarden op hun nieuwe locatie. Daarom heb ik altijd wat duiven teveel zitten en beschik ik over nog enkele prima reserve kweek duivinnen.
Ik heb namelijk geen zin om op een niet paarlustige duivin te wachten, want als je pech hebt koppelt ze naar verloop van tijd wel, maar legt ze geen eieren. Die twee duivinnen heb ik dus snel vervangen en toen lag alles binnen enkele minuten heerlijk te kroelen en te loeien. Twee dagen later alles los en het eerste eitje had ik al binnen 7 dagen (zonder bij lichten).
Dan de vliegduiven koppelen, dat is weer andere koek, want dat zijn veel jaarlingen en die weten totaal niet wat ze overkomt. We beschikken over 2 vlieghokken met 16 bakken en hebben alle 2 jarige op één hok bij elkaar gezet aangevuld met 5 koppels jaarlingen. Dat waren de koppels jaarlingen die als jonge duif al gepaard waren, dus dat was ook zo gepiept.
Maar dan 16 koppels jaarlingen die nog nooit een broedbak hadden gezien, dat was even andere koek. Ik ben een groot tegenstander van het scheiden van duiven vlak na de vluchten. En ik scheid mijn duiven pas 2 weken voor het koppelen. Alleen dit jaar zijn ze helemaal niet gescheiden dus moest ik uitvissen wie nog met wie gepaard was.
Ik heb de hele handel dus weer even terug gebracht op het jonge duivenhok (waar ze vanaf de laatste vlucht niet meer waren geweest). Dat was natuurlijk spectaculair en ik zag toen direct wie op wie was. Zo kon ik gelijk weer 5 koppeltjes arresteren en naar het vlieghok brengen en daar een bak geven. Dat vonden de meeste duivinnetjes maar niks en die probeerden met alle geweld door de tralies van het broedhok naar buiten te komen. Gauw de boel verduisterd en in het donker werden ze al snel rustiger. Toen de overige jongen weer van het jonge duivenhok gehaald op één jonge doffer na en die 2 minuten alleen gelaten.
Daar één jonge duivin bij gegooid en dat was direct bingo. Dat stelletje weer in een broedbak gezet en de volgende jonge doffer alleen in het jonge duiven hok gelaten en daar even later weer een duivin bij gezet. Ook weer direct bingo, en binnen de kortste tijd hadden we de broedbakken in het jaarlingen hok gevuld.
De volgende morgen was de rust weer gekeerd en accepteerden alle duiven hun broedbak. Dat was koppel fase 1 (alles gepaard en opgesloten). Dan pas begint het echte grote werk, koppel fase 2. (het in- en uitlaten vliegen in hun nieuwe bak). We hebben daar een beproefde methode voor en daar wijken we niet meer van af. Ik haal alle schapjes van het hok, zodat ze alleen maar in hun bak terecht kunnen om te zitten. We laten de jaarling duiven 2 dagen opgesloten zitten (omdat ze dan pas echt goed gepaard zijn). We geven ze voer en drinken in hun bak en kuisen de bak heel rustig om ze aan onze handen te laten wennen. Als ze 2 dagen hebben gekroeld zijn de doffers meestal echt geïnteresseerd in hun duivinnetje en dat moet ook echt, anders laat ik ze nog langer zitten. Dan zetten we de bak half en houden het duivinnetje opgesloten. De doffer vliegt naar de grond en kijkt om zich heen en vliegt terug naar zijn bak en ziet zijn duivin weer. Dan laten we hem om zich heen kijken en laten we hem weer bij zijn duivin. Zo herhalen we dit meerdere keren zodat alle doffers hun bak redelijk kennen. Dan wordt het spannend en laten we diagonaal van links boven naar rechts beneden meerdere doffers los.
Zo gauw er één naar beneden vliegt duikt nummer 2 er boven op en vliegen ze elkaar aan als bulterriërs. We proberen dan, als het al te gek wordt om ze voorzichtig met wat begeleiding uit elkaar te halen. Als ze weer terug in hun bakken gevlogen zijn hebben we weer een hobbel gehad. Tot de volgende twee weer uit elkaar getrokken moeten worden en zo gaat dat door, tot uiteindelijk onder onze begeleiding alle doffers hun bak kennen. We sluiten ze dan weer op met hun duivin en herhalen een dag lang om het uur hetzelfde proces.
Het is echt essentieel dat de doffers hun bak goed leren kennen. Waarom dat belangrijk is zal ik uit leggen. Grote vechtpartijen ontstaan vaak nadat een duivin in een verkeerde bak is gevlogen en de doffer er achteraan vliegt. Een doffer die zijn bak kent zal zijn eigen duivin die vreemde bak uit jagen. Een doffer die zijn bak niet kent gaat direct het gevecht aan met de eigenaar van die bak met alle gevolgen van dien.
Dan gaan de duivinnen en doffers diagonaal samen los en de rest blijft opgesloten. Zo blijven we aan de gang totdat alles uitvliegt. Dan moeten we alles scherp in de gaten houden en de halve bakken niet vergrendelen. Als er dan wat misloopt drukken de doffers al vechtende het deurtje open en vallen ze samen uit de bak.
Grote kans dat ze dan vanaf de grond weer terug in hun goede bak vliegen. Is het deurtje vergrendeld dan maken ze elkaar af tegen de tralies aan. Ook adviseer ik om tegen het donker de eerste paar dagen alle koppels weer op te sluiten. Of even het licht laten branden tot het donker is. Het meeste gaat in het begin mis in de schemering van de avond. Als je er bij kan blijven tot het donker is, is dat prima maar als je net moet eten of weg moet, beter even opsluiten voor alle zekerheid.
En dan komt het moment dat je alles los moet laten en dat moment heb je het het liefst ruim voordat er eieren gelegd gaan worden. Eieren kapot vechten is absoluut niet nodig als alle duiven hun bakken goed kennen.
Verhalen over veel koppels kapot gevochten eieren zijn meestal terug te brengen tot het niet goed bak vast zijn van de duiven. Des te langer ze voor het leggen hun bak in en uit vliegen des te beter. Ik laat de doffers na een dag of 5 ook volop tabaksstelen van de vloer naar hun broedbak brengen. En dat is voornamelijk om de doffers hun bak goed te leren lezen.
Ondertussen blijf ik de duiven in hun bak voeren. En doe dat tergend langzaam zodat we onze band beginnen op te bouwen. Na enkele dagen staan de kersverse paartjes postduiven( die enkele dagen terug de tralies uit de broedbakken vlogen) al ongeduldig op mij te wachten in hun bak als ik de buren aan het voeren ben. Zo kun je een band met je duiven op bouwen en vliegen de duiven hun broedbak in als je op het hok komt in plaats van hun bak uit (zoals heel vaak gebeurt).
Martin.
