- maandag 31 december 2018
Maandag 31 december - Prijs de dag niet voor de beer geschoten is -
Blijft grappig om naar te kijken de Top2000 op tv, publiek dat een partij ongemakkelijk staat te dansen of iets aritmisch voortbewegen omdat er een camera op staat. Je wordt doodgegooid met vooral jezelf blijven, authentiek zijn en zodra er iets meer aandacht op focussen gaan we toch weer raar doen. Zo even tussendoor. Direct na het kerstboomfeest het vliegtuig naar de middellandse zee voor een paar dagen gepakt, op bezoek bij Chris en zijn familie op het kleine eiland met vrachten duivenmelkers. Nog een wedvlucht en trainingsvlucht zitten wachten en met je pan in de warme zon, niet verkeerd. Ik zie de eerste nog aankomen, precies zoals het moet, rechts langs de lokale kerktoren en recht over de straat naar het hok, vleugels stil en dan... Dan niets, wat ondanks dat dit een hele vroege bleek, achteraf, ging ze er niet in, en niet een beetje niet. Geen controle over de ploeg dit seizoen, meerdere oorzaken. Ze zijn er wel maar komen er niet in, het was weer net jaren tachtig bij ons thuis. De oorzaak zit natuurlijk al veel eerder in het seizoen, dus nogmaals het systeem doornemen en aanpassen. Verder selectie, nieuwe koppels samenstellen, werken aan de toekomst. Waren er een drietal jaren terug voor het laatst geweest, dan wil het wel eens verwateren. Ook mijn maat een nieuwe job, nieuwe dagindeling. Paar geweldige seizoenen gehad, en nu weer werken aan. Na jaren alleen kloktijd, hebben ze dan eindelijk ook een nationale uitslag op snelheid, noem het FCI regels, als je maar lang genoeg wacht vallen de tegenstanders vanzelf om. Trouwens, die lange verblijven aan mij lees ons, niet besteed. Aan het zwembad hangen kan ik wel een dag volhouden, heb toch meer een voorkeur voor dynamiek en verwacht daar niet al teveel culturele uitstapjes bij. Hele stapels stenen gezien op deze ronde bol, mooi hoor, zal er wel te Fries voor zijn. Wel een prachtige contradictie trouwens, gistermiddag nog zitten dineren met de familie bij 20 graden, volle bak zon en kerstliedjes op de achtergrond, vanmiddag in korte broek proberen al dat lekkers van de afgelopen dagen er weer af te trappelen. Dat viel nog niet mee, een kamelenbult vol konijn, eend, pizza en vloeibare versnaperingen werkt tegen de zwaartekracht. Toch weer vol goede moed het nieuwe jaar in, ach man, het is gewoon dinsdag morgen. Wel een hoogtepunt voor de jongens, in alle vroegte de dertiende maand inruilen voor thunderkings, cobra's, nondedjus, als het maar knalt en vuur spuwt, nu het nog kan en mag. Vanochtend toch maar snel naar de kolonie kijken hoe het met de toekomst van het spul gaat. Op nog geen honderd meter van de hokken staat ieder jaar een batterij melkbussen de hele dag carbidschieten. Kon vanmiddag zien dat ze er alweer aan gewend waren, keken niet op of om van een knal meer of minder, en dit zijn toch echte knallen. Nog op Malta geprobeerd uit te leggen dat hier in het laagland oud- en nieuw meer op een lokale oorlog lijkt, beschaving en zo toch? Laat ze in de grote steden maar lekker in hun handen klappen om lawaai te maken, hier mag het van mij nog jaren knallen, wie ben ik? Kwekers in bad, zag er goed uit, mijn vader heeft ze prima verzorgd zo te zien, geen ei kapot nog. Maar niet te snel juichen, tot ze goed en wel hoog in de lucht staan. Laatjes in bad, hebben mooi kunnen bijkomen van het opgejaagd zijn geweest. Morgen maar eens zien of ze nog weten waar die vleugels ook alweer van zijn
Maandag 24 december - Dat wordt een litteken -
Ik zou nog zeggen, pas je op voor de landingsplaten, om het moment dat we door het gras afsneden richting de kantine. Bij de juiste lichaamslengte zitten deze op ooghoogte en als je even niet oplet, waar wij duivenmelkerts nogal goed in zijn, knetter je zo met je pan tegen een stuk hardhout. Zo geschiedde. Er is zeg maar een reden waarom ik standaard met een kaboutmuts op loop. Zo vaak al letterlijk en figuurlijk mijn kop gestoten. Toch behoorlijk bovengemiddelde lengte is op de wereld niet altijd even handig, je leert het vanzelf, zeker als je ook nog eens de concentratiespanne van een goudvis hebt. In ieder geval, doekje voor het bloeden en Gert krijgt een mooi aandenken op zijn voorhoofd voor zijn bezoek aan Nijemirdum. Dus niet gelijk denken als je hem tegenkomt, die kreeg gelijk op zijn sodemieter, welkom in Friesland, bam jonge. Schitterend weer en de laten op stoom de lucht in. Nog steeds eerst een lading superkweek naar binnen laten werken, voor het geval het een luchtgevecht wordt of de buurtsnavel de landing blijft verstoren. De van vorige aanvallen herstelde jongelingen gaan wel mee de lucht in, als eerste komt na korte tijd het blauwtje als een duikbommenwerper uit het hemelsblauw, en tijd later de gehechte. De rest van de ploeg komt zo nu en dan over, half uur na de middag waren ze nog steeds uit zicht. Tussentijds dook er wel alweer een naar binnen, die inmiddels met twee hechtingen rondloopt, van onderen gegrepen. Het is nog niet voorbij, had ik ook niet verwacht, april is nog een eind van huis. Vloog nog een andere ploeg ook om de deur die hier niet hoorde, voelden zich thuis ook niet begrepen denk ik. Het laatste kweekkoppel zit inmiddels ook op eieren, mooi dat het weer zo mooi meewerkt deze keer. Hoop wel dat er voldoende zon heeft geschenen, denk wel dat het vorig jaar een negatieve invloed heeft gehad op de bevruchting. Eerst ga je allerlei medische oorzaken verwachten, alleen hoor je ineens van vele kanten dat het onder gemiddeld was, tot diep in België, dan moet de oorzaak wel iets veel groters zijn, toeval en natuur is niet altijd zo natuurlijk. Tot er toevallig een column onder mijn neus verschijnt waarin gerefereerd werd aan het amper zien van de zon juist in die periode, klinkt als logica. Daarna meer zon en ondanks veel kouder weer juist weer een normaal bevruchtingspercentage, verder niks chemisch gedaan dus doe maar een optelsom. Dat was nog niet zo slecht gedacht. De planning is twee ronden van de kwekers, ja zo heten die hier nog gewoon omdat dat is wat ze doen en de enige reden is waarvoor ze in dat hok zitten, het kweekhok. Zoals eerder getikt worden de kweekkoppels hier de eerste dagen in de bakken gevoerd, en om de dag een handje ocean gold. Nu de eieren liggen wordt de behoefte aan de gritsoorten gelijk minder, verzadigd of? Gewoon je waarnemingen volgen en die verhalen van iedere dag vers grit, lijkt mij het best voor de gritverkopers, of de behoefte ook werkelijk zo groot is of niet meer dan een aangeleerd trucje? Kreeg eens een Barcelona vlieger in handen, gigantisch en niet per definitie met mooi erachter, maar wat een bommenwerper, daar zou de zeearend zelfs van op de vlucht gaan, een kleinere kromsnavel zou hem niet eens kunnen meeslepen. Als die over een maisveld zou vliegen was het hele terrein gelijk gemaaid, zo ongeveer. Een gewicht pfoe, reden volgens mij de enorme hoeveelheden gritsoorten en mineralen op die hokken. Niet op behoefte maar puur op probeer er maar zoveel mogelijk in te proppen dan zal het wel goed zijn. Genoeg is genoeg, geef wat ze nodig hebben, niet alleen maar wat ze zogenaamd lekker vinden. Alsof je een kind voor spruitjes en patat zet, gokje welk bord onaangeraakt blijft? Vanmiddag mooi rondje gesprint, ben klaar voor een paar dagen bunkeren, veel plezier en fijne feestdagen.
