- donderdag 10 oktober 2019
Maandag 7 oktober - Duurde eventjes -
Ja ik weet het, je hebt er even op moeten wachten voordat hier wat nieuws verscheen. Buiten het vliegseizoen staan er wat andere onderdelen hoger op de lijst, afgelopen weken best wel wat drukjes, iets met hooi op een vork. In ieder geval, de hokken zitten al een paar weken dicht en dat schept al wat rust bij zowel het gevleugelde volk als mij hun voervoorziener. Na terugkomst van de finale van de Algarve Golden Race de late jongen bij de vliegers weg gehaald zodat ook zij vol de rui in, wat direct opgepakt werd. Deze laten gaan dit jaar naar winter eenhoksraces, er is een mooie ploeg jongen overgehouden welke voldoende zou moeten zijn voor de aanvulling en opbouw van het vernieuwde team. Dan geen behoefte om weer een winter bezig te zijn met een ploeg laten, daarbij deden de laatjes het twee edities terug prima op de Derby Arona Tenerife, dus nog maar eens proberen of ze goed over de zee kunnen komen. Eind van deze maand kun je overigens nog aanleveren voor zowel Tenerife als de Corabia Winter race, mocht je in de wintermaanden ook graag duivensport 'op afstand' zou willen beleven. De vroege jongen zijn direct na de laatste natourvlucht gelijk overgezet naar het jaarlingenverblijf waar ze aardig aan gewend lijken te zijn. Meestal blijven ze een maand binnen zodat ze de rui kunnen afronden en voldoende tijd krijgen om te settelen in hun jaarverblijf. Het is een frisser hok met meer zonuren dan waar ze als jong verblijven, noem het een hotelupgrade. Als het net als vorige jaar gaat, dan is de eerste keer buiten voor een deel nog wantrouwend omschakelen, de dagen erna steeds rapper naar binnen in de nieuwe afdeling. Het is letterlijk een draai vinden, een andere manier van landen dan wat ze gewend zijn. Anders over de hal tussen de bomen in een lange glijvlucht, en nu als oude duif een scherpere duik naar beneden of met een halve draai, met het draaien van de wind kiezen ze ook steeds een andere manier, hoek van invliegen, logica. Safety first. Het voeren ook zo eenvoudig mogelijk met alles aan de Premium Rui mengeling, twee keer per dag voeren en drinktorens met schoon water, regelmatig Siegergrit en Vispumin verversen, baden in het weekend en de rest moet de natuur doen. De witte jas heeft geen bijzonderheden gevonden dus vol goede moed op naar het kweekseizoen. In tegenstelling tot de meeste zware fondcollega's mag ik wel graag vroeg beginnen met de kweek, begin half december beginnen bij mij de hormonen al weer op te spelen. Je zou er niet aan denken met de eerste koude nachten en kale duiven, toch alweer vooruitkijken naar nieuwe koppelingen. Nog wat nieuw kweekmateriaal uit de ren selecteren voor de tweede ronde, mochten ze er dan al klaar voor zijn, gewoon wachten tot ze aangeven dat ze er klaar voor zijn. Zo niet, dan in de zomer maar een plaats geven, de oudere generatie met regelmaat vervangen. Heb het niet zo op oudere kweekduiven, ook al zijn er legio voorbeelden van op hoge leeftijd nog prima vliegers te leveren. Bij het eerste signaal dat er roest in de pijp zit dan is veelal niet meer veel nodig om een plaats vrij te maken voor vervanging. Heel bijzondere mogen nog een verplaatsing naar het bejaardenhokje maken, kunnen zich nog vermaken en dagen slijten in de zon. Nog een handvol vliegers naar de kweekstal doorverwezen, zij die nog wel mee konden komen in de seizoenen die een stuk beter hadden kunnen verlopen, jezelf niet voor de gek houden en wel de positieve punten meenemen. Ook zulke vliegers kunnen prima betere jongen op de wereld zetten, als je maar oplet wat het bij een ander wel of ook doet. Heb het niet zo snel koud, en na een paar dagen in de Portugese zon valt het nog niet mee om te wennen aan deze verhelderende frisheid, de kachel springt zelfs regelmatig aan. Was wel weer een leuke belevenis met vooral steeds meer landgenoten die de trektocht naar de finale veelal in groepen bezoeken. Op het vliegveld zie je de groepjes mannen met weekendtas al op afstand aankomen. In hun bagage regelmatig de poloshirts met daarop gedrukt de teamnamen, prachtig gezicht bij de finale al die clubkleuren. Donderdagmiddag het inkorven ook eens meegemaakt met daarbij al een tent vol bezoekers met gezichten strak richtig schermen waar de ingekorfde finalisten stuk voor stuk in beeld komen, zoeken naar de eigen talenten. Vrijdag een soort van rustdag met bijeenkomst van de agenten en sponsoren uit verschillende landen en op de avond nog een welkomstdiner, dit steeds in andere strand eetgelegenheden. Op zaterdag dan de finale, vele bekenden begroetten, winnaars feliciteren, in de volle zon, het kon minder. Wel inspannend uiteraard en met zoveel positiviteit om je heen wel motiverend. Op de avond het galafeest of prijsuitreiking het einde toch niet gehaald, oogjes gingen al toe. Zondagochtend naar de veiling van de nummers 30 tot 60 en zonder nieuwe aankopen terug naar de rand van het zwembad zodat er nog een stuk van Max zijn verrichtingen kon volgen. De put der út kan ik je meegeven. Na thuiskomst wennen aan de toch wel wat mindere omstandigheden en terug in de routine, op naar het winterseizoen.
