- zondag 27 oktober 2019
Woensdag 23 oktober - De tiit hald gjin skoft -
Het is de titel van een boek uit de boekenkast van mijn ouders, zo'n optimistische titel laat ik graag aan mij voorbij gaan. De betekenis geen woord aan gelogen, dat dan weer wel. In mij beleving ging de tijd in de zomer een stuk sneller dan in de wintermaanden, alleen is dat voor mij inmiddels wel achterhaald door alle winteractiviteiten. De opkomst van de winterraces zijn daar onder meer debet aan, je hoort mij niet klagen overigens, ben er wel goed in volgens mijn omgeving. Subjectief natuurlijk. Komend weekend voor het laatst duiven verzamelen voor de eehoksraces en dan op naar een rustiger periode, zou je denken. Op één of andere manier weet de agenda zich toch zo weer dicht te slippen, gaan maar gewoon door dan, houdt je van de straat. De afgelopen periode flink aan de schoonmaak geweest, wat ik tijdens het vliegen graag aan mij voorbij laat gaan. Hoeveel kuipen mest zijn afgevoerd ik zou het niet weten, kweekhok, buitenrennen, het stapelt zich zomaar op onder de roosters. Nu met het vochtige weer minder prettig in de buitenrennen, terwijl in de kweekstal juist de droogte de overmacht heeft. Het is allemaal weer verplaatst, ziet er een stuk prettiger uit. De hogedrukspuit moet nog over het windbreekgaas, dit slibt ook dicht op gegeven moment, afhankelijk van hoeveel vleugelaars er in huizen. Wacht nog even tot de eenhoksracers onderweg zijn en dan sproeien maar. Afgelopen zaterdag de laatste najaarsklassieker in de achtertuin van de troubadour beleeft. Prachtig weer met een flinke zuidwester op de staart. We stonden in ieder geval in de juist richting te kijken, vanuit het noorden en noordwesten kwamen ze stuk voor stuk prachtig terug. De week ervoor stonden we nog te wachten in het halfduister in de regen, gerstenat in de aanslag, naar oordeel va het vrouwvolk leken we op een stel zwervers. Voor je beeld, trainingsbroeken, driekwart broek, beany en petten op, totaal verregent, zwetsend over fladderaars, zal wel een kern van waarheid in zitten dan. Vorige week begonnen met het overwennen van de ploeg jongen naar hun jaarlingenverblijf en dat viel best mee. Hun laatste pennen zijn aan het ingroeien, door het gedwongen binnenzitten wat aan de zware kant, lijken het net een stel eenden die moeite met opstijgen hebben. De poorten open en zelf maar zien of ze naar buiten willen, totaal ongedwongen, tweetal uurtjes buiten wat vliegen wat grazen voor de hokken, en maar weer binnenroepen met geopende poorten. Maakt het wat gemakkelijker om de drempel over te steken. Maandag wat te lang gewacht met binnenhalen en gelijk getrakteerd op een kort bezoek van de mannelijke kromsnavel. Die is niet zo groot, kan ze niet uit de lucht vangen, wel erg wendbaar en brutaal. Hij maakte geen slachtoffers, was ook geen echte paniek in de tent, zoals bij een bezoek van zijn ega. Geen slachtoffer is een groot woord, bleek een doffertje zo geschrokken zijn dat van de stress zijn spieren op slot gingen, nog niet eerder meegemaakt. Volgende dag was het nog niet opgelost, zag er geen toekomst meer in, was is mijn ogen al niet de sterkste, zat er vaak wat 'sutterig' bij, ken je dat? Wel het hele programma probleemloos afgewerkt, en uit een koppel waar 4 op 4 de eindstreep gehaald hadden, heeft mogelijk onderhuids toch wat verkeerd gezeten. Gisteren de ouden voor het eerst weer kort naar buiten, zitten nog wel vol in de rui, ook alles vrijwillig. De een denkt dat het schaad vliegen tijdens de rui, de ander zweert erbij, zou het een groot verschil maken? Daarom laat ik ze zelf beslissen, ook al denk ik aan de andere kant dat het een aangeleerd trucje is, ze weten niet beter dan dat ze naar buiten moeten als de gelegenheid daar is, zomerdwang. De zon komt erdoor, zo nog maar eens de hokken open zetten en nog wat jonge aanwas van in de kweekstal nog eens door handen nemen. Frysian Channel King is terug op basis, samen met een Engels duivinnetje die als tiende eindigde in de finale. In gedachte liggen er al prachtige jongen uit dit koppel in de schaal over een paar maanden met bestemming eenhoksrace over het Kanaal. Garantie voor succes, was het maar zo'n feest, en toch ga ik ervoor. Eerst maar eens zien dat ze zich gaan thuisvoelen en over een paar weken elkaar zien zitten. Dan maar verder dagdromen
