Vincent Hoogerwerf
- vrijdag 14 juni 2024
Als duivenliefhebber moet je behoorlijk veel eelt op je ziel hebben om onze overigens prachtige hobby te kunnen blijven beoefenen. Bij sommigen liefhebbers is het de roofvogel die hun passie behoorlijk kan verzieken. Maar het kan net zo goed een jaarlijks terugkerende coli uitbraak bij de jonge duiven zijn, die er voor zorgt dat je als liefhebber denkt “duivensport fijne hobby”, maar nu even niet. Soms ben je het gewoon ook even spuugzat om wekelijks alles uit de kast te halen als je daar niets of bijna niets “op sportief gebied” voor terug krijgt.
Dit weekend was voor mij zo’n flut weekend. We zijn nu 10 weken aan het spelen met duiven en het heeft mij/ons veel tijd en energie gekost maar het heeft sportief gezien nog steeds bitter weinig opgeleverd. Als je goed speelt krijg je daar veel energie van maar als je alleen maar energie in je duiven stopt en je krijgt er weinig voor terug dan wordt je het toch langzaam behoorlijk zat.
Een wijs mens, die zijn sporen in de geschiedenis van de mensheid heeft achtergelaten, zei eens ”Als je een probleem hebt moet je het oplossen en als je het niet kan oplossen moet je accepteren dat het geen probleem is maar een item (onderwerp).
Ik heb jaren gewerkt aan de opbouw van een stammetje duiven die op de dagfond het verschil kunnen maken met wat we noemen “duivenweer”. Al onze basis kweekduiven hebben onder deze condities top gepresteerd en we hebben daar inmiddels een vlieghok vol mee zitten. We hopen dan ook dat als deze vlieg condities zich voor doen we ook een mooie uitslag neer kunnen zetten. We korven onze duiven dus wekelijks in maar we zien dit jaar dat onze duiven op korte en snelle vluchtjes gewoon net ietsje te kort komen op echte ”snelheids duiven”.Eigenlijk heel logisch en volgens mij het gevolg van steeds verder door gevoerde specialisatie.
Ik was verleden week op bezoek bij een club genoot en hij zei letterlijk.”Ik snap niet dat jullie ook niet een paar snelle duiven aanschaffen.” ”Als ik zie hoe verschrikkelijk mooi jullie duiven er wekelijks uitzien tijdens het inkorven ben ik ervan overtuigd dat je dan veel meer plezier krijgt in de weken spel voor dat de dagfond begint.”
Hij heeft daar zeker een punt, toch blijven we duiven kweken voor de dagfond omdat het onze droom is om de ultieme dagfond duif te kweken. En ben ik tevens van overtuigd dat onze duiven met een klein beetje duivenweer op de vitesse/midfond ook top kunnen presteren.
Kreeg afgelopen week juist een bericht uit het buitenland dat onze duiven extreem goed presteren op de vluchten waar wij onze duiven al jaren op hebben geselecteerd en dat andere duiven dan vaak falen en zelfs wegblijven.
Dit weekend vlogen de duiven vanuit Melun (387 km) met een ( volgens de “weerkaart”) Noorden wind leek dit een prachtige vlucht te gaan worden. Maar we hoorden al snel dat de duiven van afd. 7 (die een half uur eerder waren gelost) 1500 m/p/m maakten. Dat was weer 90 km per uur en een uur sneller dan we hadden verwacht. De wind was dus al knap snel achter hun staart gaan zitten.
Dat zou voor ons dan ongeveer 10 voor 12 uur moeten gaan worden. Rond die tijd zien we een duif richting buurman Arie draaien en ook een koppel van zeker 8 duiven heel hoog uit het oosten richting het westen vliegen. De buitenste duif bleek van ons en viel uit de koppel en dan weet je al dat je te laat zit. En dat bleek later wel ook, vier Lekkerkerkse liefhebbers uit onze club zaten voor onze eerste duif. De 1e prijs in onze club wint tevens de 1e van de hele lossing (ruim 21.000 duiven). Die werd gewonnen door Cees Molenaar. Petje af voor Cees die tot nu toe wekelijks top uitslagen neerzet! We beginnen in onze club met de 12e prijs en spelen wel een prima prijspercentage maar zagen ook dat onze duivinnen deze week een flinke tik hadden gekregen.
De doffers was niets aan te zien en konden bij wijze van spreken ”zo de mand weer in” maar de duivinnen hadden deze week in een ”verkeerde mand” gezeten. Extreem dorstig en 2 duivinnen met een vleugelprobleem en één mooi jaarling duivinnetje weg. Het voelde zelfs een soort van verdrietig om deze dames na het scheiden te aanschouwen. Geen schim meer van hoe ze eruit zagen voor het inkorven. En waarvoor hadden ze deze vlucht eigenlijk gevlogen? We zullen weer hard aan het werk moeten om ze volgende week weer tip top in te kunnen korven.
We hadden ook nog één duif ingekorfd voor Bordeaux. En een geweldige duivin waar we van overtuigd waren dat ze knetter vroeg zou kunnen vallen. We spelen deze duivin op weduwschap en ze kwam wekelijks al mooi op tijd thuis.
Vol spanning stonden we om 5 uur zaterdag morgen buiten op haar te wachten. De uren tikten tergend langzaam voorbij, maar ons meisje kwam niet opdagen. Voor ons werkelijk onbegrijpelijk waar ze toch bleef.
Net na de prijzen arriveerde ze dan toch vanuit het Noorden. Toen ik haar vastpakte zag ik dat ze veel te veel kilometers had gemaakt. Ze was behoorlijk uitgedroogd en had zelfs moeite om haar broedbak in te vliegen. Het leek wel of ze een zware Barcelona had gevlogen.
Ik begreep er niets van maar dat veranderde toen ik de duiven had gescheiden en ik haar in een vak zag zitten. Ze zat er vreemd bij en ik dacht even dat ze zout water had gedronken. Toen ik ze nog eens goed wilde bekijken zag ik een ei kapot op de roosters vallen, dat ze net had uitgeperst.
Ik had haar voor het inkorven een paar dagen goed verwend en dit was dus het gevolg. Dat risico loop je met duivinnen op weduwschap. Al met al een flut weekend dat ik snel wil vergeten. Volgende week hopelijk onze eerste dagfondvlucht maar zoals de weerkaart er nu uitziet komt er nog geen eind aan onze beproevingen.
