Voorwoord bestuur

Feiten en cijfers
 

De winnaars van de Nationale marathonvlucht St. Vincent op een rij:

Nationaal winnaar & Winnaar Sector 2: A. van Houten ('s Gravenzande)

Algemeen
Als je met de Marathon discipline gaat starten en je zegt dat je binnen drie jaar Nationaal St. Vincent gaat winnen wordt je in onze duivenwereld als gek verklaard. En toch speelde André van Houten uit ’s-Gravenzande dit klaar met zijn Finn! In 2016 besloot André om naast zijn programma duiven het ook te gaan proberen op de Marathon vluchten. Om een goede start hiermee te maken ging hij naar de buurman Bertus Grootenboer met de vraag of hij hem wilde helpen. Van Bertus kreeg hij vier jonge duiven mee en daar moest Andre het maar mee proberen. 

André staat, ondanks zijn seniore leeftijd, nog volop in het arbeidsproces. Hij is werkzaam bij de Gemeente Nissewaard als Senior Inkoop Adviseur en woont samen met zijn vriendin. Vorig jaar heeft André de duiven verzorgd van Bertus, die op vakantie was naar Ierland. Bertus bracht toen twee mooie flesjes Ierse Whisky mee. André bedankte Bertus hiervoor en maakte gelijk de opmerking; als ik volgend jaar Nationaal St. Vincent wint maken we ze meester. Andre durfde dit makkelijk te zeggen want hij was echt in de veronderstelling dat de Whisky oud zou worden in de kast. Niet wetende dat hij in 2019 met zijn Finn Nationaal St. Vincent Sector 1,2,3 en 4 zou winnen. Er staat dus nog een hele mooie avond te wachten met Andre en Bertus.

Drie weken voor St. Vincent was André niet gerust op de gezondheid van zijn duiven. Ze trainden niet naar het zin en zagen er niet helemaal tip top uit. Hij belde Theo de Kruik en vertelde zijn verhaal. Theo melde André dat hij hem zou helpen met een Vitaminemix, wat supplementen en een goed voederschema. Zo gezegd, zo gedaan. Drie weken werd dit schema gehanteerd en na drie dagen zag Andre al verbetering bij de duiven. Ze begonnen weer goed te trainen en er weer strak uit te zien. 

Omdat Andre ook nog de programma vluchten speelt worden alle duiven op het klassieke weduwschap gespeeld. De reden hiervoor is dat André nog steeds druk is met zijn werk en na analyse van goede Marathonspelers is hij tot de conclusie gekomen dat de beste resultaten op weduwschap worden bereikt. Op de dag van inkorven stonden de duiven er zeer goed op. Althans, André was niet veel opgevallen maar de man die ze inkorfde melde dit. Inderdaad stonden mooi rond en waren super strak.

Om 14.30 uur werden de duiven gelost in St. Vincent en de spanning nam toe bij André. Hij kwam al snel tot de conclusie dat er op vrijdagavond of nacht, dit gezien de weersomstandigheden op de vlieglijn, geen duiven door zouden komen. Hij besloot wel om vroeg bij zijn hokken te zijn want je weet het maar nooit. De koffie spoelde rijkelijk en er werd gebruik gemaakt van een lekker ontbijt om vervolgens de wachtstoel weer te beklimmen. Even voor 10.30 uur begon het in ’s-Gravenzande pittig te regen en André besloot dit niet af te wachten en naar binnen te gaan. Hij is niet iemand die strak achter Interéet zit om exact te volgen waar en wanneer er duiven gevallen zijn. De regen was kort maar hevig en het werd toch al weer vrij snel droog. André, die nog binnen was, wilde nog even een appje sturen naar zijn vriendin toen hij in zijn ooghoeken zijn vale doffer zag vallen. Het appje is nooit verzonden en struikelend door de haast verplaatste André zich naar het hok. Een grote kreet van blijdschap en emotie kon hij niet tegenhouden. Het was er inderdaad een van St. Vincent die geklokt werd om 11.49.04. Het was de NL17-1187213 die het flikte. Met een gemiddelde snelheid van 1123,956 meter was deze doffer het snelste van de gehele concours van St. Vincent.

De duif werd snel gemeld bij Koos van Dijk van het NIC Naaldwijk. Koos was wel paraat maar moest alles nog opstarten. De reactie van Koos was; André dit kan niet jongen. Er is in heel Nederland nog geen duif. Toch is het zo antwoorde André. De duif was dus gemeld en het wachten kon beginnen of er nog duiven in de overvlucht boven deze snelheid zouden komen. 

Na het melden van de duif wandelde André naar Bertus en ging nog trillend van de emotie even zitten. Bertus vroeg; wat is er bij jou aan de hand?. Ik moet even bijkomen antwoorde André. Hoezo dat?. Nou ik heb een duif van St. Vincent gedraaid en nergens in Nederland is er een. Ook Bertus stond perplex en ging naast hem zitten en werd alles besproken.
André refereerde wel gelijk Bertus aan het feit dat; indien het inderdaad de winnende duif zou zijn de whisky uit Ierland open kon ?. 

Het moge duidelijk zijn dat er al snel een carrousel van felicitaties, bloemen, controles en telefoontjes op gang kwam. Dit heeft André veel gedaan en is er nog beduusd van. Mensen die je niet kent gaan je bellen en je feliciteren. Is toch geweldig; volgens André.  

Worden duiven vernoemd?
De winnende duif een schitterende vale doffer is vernoemd naar het kleinkind van Andre en draagt voor de toekomst de naam “Finn”. Heeft de winnaar al andere prijzen gevlogen?
In het geboorte jaar heeft Finn de gewone jonge duiven vluchten afgewerkt. Als Jaarling is hij niet op de Marathon gespeeld maar op de Vitesse, Midfond en Eendaagse. Dit jaar, in de voorbereiding op St. Vincent won hij een mooie 54e prijs op Melun Andrezel en een 25e prijs op Blois in de vereniging. Nu dus een schitterende Nationale overwinning op St. Vincent.

Heeft u nog een laatste advies voor ons om ook zo’n prachtig resultaat te kunnen behalen?
Het advies van Andre in deze is: begin gewoon met het Vitesse en Midfondspel om ervaring op te doen met duiven. Ga dan op zoek naar goede duiven voor de Marathon discipline en laat je goed begeleiden door een goede liefhebber. Hou rekening met tegenslagen en krijg gevoel bij de duiven die je hebt.

De volgende uitdaging voor de duiven van André wordt waarschijnlijk Dax. Dit is nog niet zeker omdat Andre het allemaal nog niet weet en beseft wat hem is overkomen. Nog vol met adrenaline en beduusd wil hij eerst even uitrusten om daarna alles weer op te pakken. Persoonlijk vond ik het leuk om hem gesproken te hebben en ben ervan overtuigd dat dit niet de eerste keer is dat hij zich in de kop van de uitslag laat zien. André het gaat je goed en wens je alle succes toe in je prachtige hobby.
 

Winnaar Sector 1: W. Geuyen (Tungelroy)

Algemeen
In het kleine plaatsje Tungeloy, vlak bij Weert, woont onze 1^e Nationale overwinnaar Sector 1 St. Vincent Wim Geuyen. De voormalige plaatselijke Warme Bakker geniet hier samen met zijn Truus van zijn welverdiende pensioen en geniet van het leven. Dit jaar 51 jaar getrouwd. De ovens van de bakkerij zijn dus uit en dit stelt Wim in de gelegenheid om zich bezig te houden met zijn gevleugelde vrienden. 

Sinds 1962 speelt Wim met duiven op het huidige adres. In het verleden speelde hij voor het generaal kampioenschap en dit met vele successen. Sinds ongeveer 15 jaar is dit veranderd naar de Marathonvluchten. En dit niet zonder succes. In de vereniging waar Wim lid is wordt hij niet voor niets de St. Vincentman genoemd. Na afgelopen zaterdag is dit zeker op zijn plaats! Wim houdt niet van veel duiven maar van goede; zo zegt hij zelf. Afgelopen winter verbleven er 80 duiven op de ruime hokken, die overigens voor 75% leeg zijn, van Wim. Normaliter zijn dit er 60 en hij verzekerde mij, dat dit deze winter absoluut weer het aantal is.  

In sector 1 bij St. Vincent streden 5451 duiven om de eer en bijna eeuwige roem. Wim had er vier voor uitgezocht en gezorgd dat ze op jongen van een dag of 12 a 15 hadden. Dat Wim vertrouwen had in zijn duiven bleek wel uit zijn poulstaat. De eerste twee kon maar weinig meer bij qua poulgeld. Normaal doet Wim dit nooit, want meestal gingen de duiven op eieren mee van een dag of 10. Eens een keer wat nieuws proberen dacht Wim. Dit probeerseltje is dus uitstekend geslaagd. De voorbereiding op de eerste Marathonvlucht is zoals elk jaar goed verlopen. De jaarlingen gaan in principe vanaf het begin mee. Als het weer goed is worden ook de oudere duiven ingekorfd. Is dit niet het geval is dat voor Wim geen enkel probleem. Dan blijven ze gewoon thuis om de week erop weer in de mand te gaan. Wel zorgt Wim dat de oude duiven, voor St. Vincent, meestal zo’n 1200 km hebben gevlogen. Of dit noodzakelijk is betwijfeld Wim. Hij heeft ook wel eens een vroege duif gespeeld op St. Vincent die nog geen 1000 km had gevlogen. Je weet het toch niet en daarom stelt Wim, zoals de meeste liefhebbers, kwaliteit gaat voor kwantiteit.

De duiven werden om 14.30 uur gelost in St. Vincent. Er was best veel om te doen waardoor er getwijfeld werd door; de liefhebbers, lossingscommissie, weerstations en natuurlijk de experts van de duivensport ?. Maar na de vele overleggen en het bekende wikken en wegen werd er besloten om de duiven te lossen en het spel was op de wagen.
Zoals een goede bakker voorstaat is deze altijd vroeg op. Om 07.00 uur was Wim wakker en keek voor de zekerheid even op internet of er al duiven waren. Compuclub Live gaf 0 aan. Wim besloot om nog een uurtje naar bed te gaan. Als er een zou komen werd hij wel gewekt door het alarm wat aangezet was. Om 8 uur was het dan toch echt de tijd om het bed, en Truus, te verlaten en zich voor te bereiden op de aankomst van de duiven. Weer werd er gekeken naar Internet waar het angstvallig stil bleef.

Inmiddels was Truus wakker en die melde dat ze gedroomd had dat de afdelingscontroleur vanmiddag zou komen en dat het misschien goed zou zijn, ook omdat vaderdag voor de deur stond, om een paar lekkere vlaaien te bakken. Wim pakte dit uiteraard direct op en bakte een paar heerlijke vlaaien want je weet immers maar nooit. Tussendoor even een bevriende duivencoach bellen wat hij ervan vindt. Deze gaf aan dat het wel eens 10 of 11 uur kon worden voordat er iets zou zijn. Wim besloot om toch maar Compuclub Live in de gaten te houden. Daar werd de eerste gemeld en deze zat op kleine 30 kilometer korter dan Wim. Nog turend achter het beeldscherm wordt het hoofd even opzij gedraaid en pats dat zat een duif op de klep. Met grote spoed werd de computer verlaten. Was het een terugkomer, of een jonge duif die later terug is of was het er een van St. Vincent. Snel naar het constateersysteem. Hierop stond: St. Vincent, NL15-1048813, 12:06:24. Niet te geloven dacht Wim gelijk. Deze wint het van de eerste gemelde en dan begint de spanning toe te nemen. De bekende meldpost werd gebeld en die verraden gelijk al dat het een vroege duif zou zijn. Later bleekt dit ook correct te zijn en wint Wim Geuijden uit Tungelroy de 1^e Nationaal St. Vincent 2019 Sector 1 van 5451 duiven. Vervolgens kwamen de felicitaties, bloemen, vrienden en de Afdelingscontroleur (die met zijn neus in de vlaaien viel).

Worden de duiven vernoemd?
Op het moment van het interview had de winnende duif nog geen naam gekregen. Wim heeft al een St. Vincent 1 en 2 dus het zou een beetje saai zijn om deze duif St. Vincent 3 te noemen; aldus Wim. Hij zou er nog eens goed over nadenken.

Welke andere prijzen heeft de winnaar al gevlogen?
Het winnende duivinnetje werd als 3^e getekende in de mand gezet. Won wel haar prijsjes elke keer maar in de middenmoot. Dit keer verraste ze Wim met haar overwinning in Sector 1 op St. Vincent.

Hoe staat de sport in uw gezin? 
Truus, de vrouw van Wim, heeft niets met duiven maar vindt het wel leuk en spannend. Ze steunt daarom Wim ook in zijn activiteiten met de duiven en in het vervolg kan Truus dus prima aangeven wat de uitslag zal worden. Hier heeft blijkbaar Truus een neusje voor ?.
 
Toen ik Wim belde om een afspraak te maken voor het interview moest Truus hem uit de kersenboom halen. Wim was aan het kersen plukken. Op 74 jarige leeftijd en dan nog hoog in een kersenboom zegt iets over de vitale fitheid van Wim. Een rustige man die gepassioneerd met de duifjes speelt en het goede van het leven over zich heen laat komen. Wim nogmaals van harte gefeliciteerd met deze schitterende overwinning en ik hoop voor je dat je nog lang van de duivensport mag genieten en dat dit niet de laatste keer is dat ik je gesproken heb als het gaat om een interview af te nemen voor een overwinning. Wim en Truus het gaat jullie goed!