Meer mails dan nu hoef ik eigenlijk niet te krijgen. Toch probeer ik die zo veel mogelijk te beantwoorden. Ik ben telefonisch al zo moeilijk bereikbaar en straks houd ik niet een fan meer over (lol). De inhoud van die mails varieert, afhankelijk van wat er leeft. Een top vijf voor februari 2017 zou er ongeveer als volgt uit zien.

 FEBRUARI 2017

Op 1: Mails van melkers die wat te klagen hebben.

Op 2: Mails van buitenlanders die willen weten bij wie ze voor weinig geld superduiven kunnen kopen.

Op 3: Referenties.

Op 4: Vragen van geïnteresseerden (buitenlanders) over duiven die op diverse internet sites te koop worden aangeboden.

Op 5: Moeilijk. Diverse zeg maar.

Wat betreft 2 en 4 geef ik meestal een ontwijkend antwoord om begrijpelijke redenen.

‘3’ Doet deugd, ware het niet dat ik ook veel rommel kweek. Te veel. Over ‘1’ wil ik wat meer zeggen. Want velen, vooral Belgen, zijn ontevreden, boos, moedeloos en nog meer ‘van dattem’.

 NEGATIEF
-Vooral het hele ‘doping gedoe’ zette veel kwaad bloed. Sommigen lijken geen vertrouwen meer te hebben in de KBDB. Natuurlijk is er veel op het beleid aan te merken maar dat sprake is van een soort klasse justitie en willekeur? Ik kan dat moeilijk geloven.

-Verder worden, in sommige delen van het land, mensen moedeloos vanwege de roofvogel. Ze durven geen duiven meer vrijlaten zonder zelf op post te staan.

-Dan is er de ophokplicht. Gaat men straks een massa jongen verliezen? En waarom geldt zo’n ophokplicht niet voor Nederland en Frankrijk vraagt men zich af. Ze zien met bezorgde blik het vliegseizoen naderen. Gaan er nog besmettingen komen?

-Ook is er veel onbegrip over waanzinnige bedragen voor duiven die op internet verkocht worden. Vooral voor jonge duiven die alles nog moeten bewijzen.

-Men wordt neerslachtig m.b.t. telkens terug kerende problemen met Adeno.

-En… men ziet met lede ogen aan hoe het aantal liefhebbers op enkele tientallen jaren tijd spectaculair is gedaald, terwijl er steeds meer ‘mega hokken’ bij komen.

 NEDERLAND ACHTERNA
In het verleden gingen veel wenkbrauwen de hoogte in als men hoorde met hoeveel duiven sommige Nederlanders en Duitsers spelen. ‘Daar moest wel veel rommel tussen zitten.’ Maar dat was hun probleem, voor Belgen een beetje een ver van mijn bed show. ‘V die met 275 duiven gaat spelen? Het zal wel.’ ‘Noorderburen die met 300 jongen gaan spelen?’ Dat is ook hun probleem, als het al een probleem is. Want soms hoor je ook ‘ik zou willen dat we hier zulke inmanders hadden. Dan hadden we ook kans op duiven met een laag coëfficiënt.’ Maar tijden veranderen. Want vooral ouderen zien met lede ogen aan hoe nu ook in België vooral jongeren met wel erg veel duiven gaan spelen. Heeft het iets met China en Chinezen te maken? Ik sluit dat niet uit.

 DWAAS
Winnende duiven is immers handel. Of zo’n 1^e prijs gewonnen werd door een 83^e getekende die normaal geen papier raakt vanwege gunstige wind? Zo ver denken veel kopers niet na. En het is op die uitschieters, die toevalstreffers, waarop veel massa inkorvers hopen. ‘Ik zie graag veel duiven aankomen’, hoor je wel eens. Maar is 20 duiven aan zien komen op enkele minuten tijd ook niet kicken? Moeten dat er 75 zijn, vraag je je af.

 BEGRIP
Dienaangaande vrees ik dat er geen weg terug is. Ik schreef eerder dat je nu nog moeilijk aan kan komen met een inkorfbeperking. Dat had men een halve eeuw geleden moeten doen. Nu hebben sommigen van duivensport hun broodwinning gemaakt en die kan en mag je mensen niet afnemen. Maar begrijpen doe ik de gevoelens van ‘de gewone liefhebber’ wel. Zeker na 2009. Ik had 3 duiven mee op de enige echt nationale vlucht in Nederland en won 9^e en 12^e tegen 9.334 duiven. (zone) Dus als van die 9.334 duiven er nog 9.220 onderweg waren miste ik er nog een. Zelf vond ik het super maar anderen dachten er kennelijk anders over.

 GEFOPT
De week nadien immers kon je lezen over sportgenoten die op die vlucht ‘zo goed gespeeld hadden’. Mensen met veel duiven mee die veel prijzen wonnen maar nog wel moesten beginnen klokken toen bij mij nog een duif ontbrak. Veel prijzen oogt immers beter en velen laten zich er door foppen. En het trieste is dat sommige media tot die ‘velen’ behoren. Komt bij dat die mannen met veel duiven vaak ook commerciële belangen hebben en maar al te graag in de belangstelling staan. Met steeds meer liefhebbers die met de aanhangwagen in gaan korven heeft de pers meer dan ooit een belangrijke taak. Want iemand lof toezwaaien omdat die 1, 4, 9 en 12 won maar onvermeld laten dat die 80 duiven inkorfde waarvan er slechts 9 prijs wonnen en tegelijkertijd de man negeren die 8 prijzen op 9 won? Het is op zijn minst misleidend.

 CONCREET VOORBEELD
In duivensport is het nu eenmaal zo dat iemand met pakweg 75 prijzen de show steelt. Ook al had hij 200 duiven mee en wonnen 125 duiven dus geen prijs. Iemand die op dezelfde uitslag met een handvol duiven geklasseerd staat steelt de show niet, ook al had die maar een handvol duiven mee. Vreemde sport soms. Hoe leg je immers buitenstaanders uit dat je met 60 prijzen slecht kan spelen en  met 6 duiven goed? En wat moet er om gaan in mensen die beginnen te klokken na de 60^e duif van de clubgenoot? Dat die 150 duiven mee had waarvan er dus nog 90 moesten komen als hij begint is een troost die voor velen schraal is.

 DE PERS
Het is dus aan de pers om te relativeren en ogen te openen. Er zijn nog te veel reportages en verslagen waarin onvermeld blijft hoeveel duiven werden ingezet. Ook oppassen voor de term ‘enz’. Zo won X tegen 1.289 duiven 1, 3, 6, 7, 187 en 283 (63 duiven mee). Ergens kon je lezen dat hij 1, 3, 6, 7 enzovoorts won. De schijn werd gewekt dat hij super speelde, de werkelijkheid was dat 57 van zijn 63 duiven geen prijs wonnen. Met 10 duiven kan je geen 1^e prijs winnen met je 15^e getekende, dat weten de grote inmanders maar al te goed.

 IDEE
Soms denk ik dat het een goed idee zou zijn onder elke uitslag van elke liefhebber te vermelden hoeveel van zijn duiven GEEN prijs wonnen. De man met 75 prijzen van 200 duiven die de show stal zou opnieuw in de belangstelling staan maar nu vanwege 125 duiven die hun prijs misten. En de man met 6 op 6 zou nu wel aandacht trekken vanwege niet een duif die miste. Maar ik vrees dat d at een te revolutionaire gedachte is.  

Bij het lezen van vluchtverslagen en reportages kan het zinvol zijn zich de vraag te stellen: Waarom is het geschreven en door wie.

• Vorige
• Volgende