Ik ben geen fervent bezoeker van kampioenendagen, tentoonstellingen en dergelijke. De sport eist in de zomer zoveel aandacht dat ik in het stille seizoen wat anders wil hoewel ik anderen hun ‘winters plezier’ van harte gun. Toegegeven een enkele keer bezoek ik wel zo'n duivendag. Soms beginnen mensen dan over mijn artikeltjes en ik beken: Dat doet deugd. In het schrijverswereldje telt maar een ding: Gelezen worden, aandacht. Daar doet men het voor.

 DE MEDIA

Zo was, lang geleden, België in de ban van een reeks pittige lust­moor­den­ op jonge meisjes. Met veel geluk werd de snode dader van al dat onmenselijk geweld uitein­delijk ontmas­kerd. Beschamend hoe de pers er mee om ging. Zelden zag ik de media zo wentelen in een bad van onbenullig amateurisme en professionele huichela­rij als toen, in de zaak Dutroux. Alsof men de hysterie nog meer op wilde klop­pen.

Verwarring, gissingen, lekken bij justitie, omkoperij, interviews waarin alleen een vers gesneden ui ontbrak om je aan het janken te krijgen. Alles werd zo breed uitgemeten dat al gauw duidelijk werd waar het allemaal om ging: Kranten verkopen! 'Eindelijk' dachten de persjongens, ‘nu ook in Belgium: Geweld, seks en moord zo maar voor het oprapen, de natte droom van elke programmamaker. Geen investe­ringen voor nodig of acteurs die om betaling vragen.‘

Triest dieptepunt was twee begrafenissen van vermoorde meisjes op tv dezelfde dag, beide herhaald. Wat ons werd be­spaard was een peiling welke van die begra­fenismis­sen men het tofst vond. Tot de media zich over de eigen rol begonnen te schamen en ze zelf verzochten om meer ingetogenheid. Het breedscherm aquarium dat televisie heet krijgt mensen steeds meer in de greep.

DEBIEL

In Nederland is het al even erg. Bij programma's als 'Liefde op het eerste gezicht' 'datingshows', ‘boer zoekt vrouw’ enzovoorts heb ik geen vinger in de mond nodig om mijn maag te doen opspelen. Vind iemand de ander niet knap genoeg? Met een druk op de knop wordt hij weg geserveerd. Je moet een rund zijn om aan zulke programma’s mee te doen en getikt om die te presenteren.

Maar half het land zit wèl te kijken. En te janken! Het is allemaal zo vuns, zo onsmakelijk, zo humorloos en zo verschrikkelijk dom. Of worden mensen voor die gekunstelde koppelingen geselecteerd op hun aangeboren acht­erlijkheid, hun erotische onmacht, hun verbale onvermogen of een combinatie daarvan? Nu is het doel niet gelezen worden, maar gezien worden. Hoe groot de macht van de media is weten in duivensport de pillendraaiers.

 GEHAAID

Liefhebbers willen presteren. En zo lang duivensport bestaat en er een pers is zullen nieuwe producten aangeprezen worden die allemaal hetzelf­de beloven: Dat het effect van die 'wondermiddelen' meestal van korte duur is bewijst de geschiedenis. Kijk in oude duivenkranten en zie wat er in de loop der jaren al is verschenen en... ook weer verdwenen!

Over fondolie en Prange Suppe lees je niet meer. Want hoe zit het met al die extra middeltjes? De liefhebbers ontdekten dat 'dat' het ook niet was, ze stopten met kopen en toen was het ook niet meer interessant voor de verkopers. Maar die hebben dan al weer andere wondermiddelen waarmee ze even uitbundig uitpakken als de media destijds met Dutroux. Enkele ervan, uit de praktijk, wil ik U niet onthouden.

 LACHWEKKEND

- 'Gedaan met overdreven verliezen. Testen op eigen hokken en elders hebben bewezen dat verlie­zen van duiven tot 80 procent verminderd worden wanneer ze regel­matig 'x' toegediend kregen. Een dopje van een fles per kilo voer en de verliezen worden minder.'  Is het niet ongelooflijk? Hoe durft men. De volgende mag er ook zijn.

- 'Bloedpoeder speciaal voor duiven gemaakt van bloed en ijzer. Dagelijks geven aan jonge duiven tot ze volwassen zijn. Twee maal per week tijdens het vliegseizoen, tijdens de rui en tijdens de kweekperiode.'  Dat komt dus neer op een heel jaar. Mannen die ons dergelijke middelen trachten aan te smeren kun je twee dingen niet ontzeggen: Fantasie en een heel lage dunk van de verstandelijke vermogens van de liefhebber.

- En wat dacht U van 'Opladen voor een vlucht met L.C.' Want, zo las ik:

'L.C. is een speciale vorm van energie. Die wordt als microscopische lipidendruppeltjes(?) in de hart en borstspier gestockeerd. Die energie wordt pas opgebruikt tijdens het vliegen, de krachtreserve van de duif wordt hierdoor dramatisch verhoogd wat tot uitzonderlijke prestaties leidt.' Opnieuw on ge loof lijk. Maar toppunt was de laatste regel van de advertentie:

'De duif krijgt er een bijzonder zelfzeker­heidsge­voel van.' Voor elke 100 kilometer moet je een tablet opsteken, voor een vlucht van 800 kilometer dus acht tabletten en daarna de duif niet meer uit laten vliegen. Tot slot wordt aangegeven hoe je kunt betalen. Zo’n verkoper moet toch denken dat wij allemaal onnozel zijn.

 EN NOG

Dan is er die firma die engelendrank aanprijst. Niet èèn soort maar liefst vier. Gewone engelendrank, engelendrank voor topconditie, engelen­drank voor de rui en engelendrank voor de kweek. Dezelfde firma heeft nog iets in de aanbieding.

'Dat verhoogt de drang naar de partner en stimuleert de duif tot het uiterste te gaan.' Zo zegt de advertentie toch. Een andere, Nederlandse, firma heeft een spray dat de pootjes zuiver houdt, 'wat de vlieg­snelheid aanmer­ke­lijk verhoogt'. Denkt U nu echt dat grote kampioenen als Verkerk, de Bruijn, Huijsmans, Heremans hun duiven veel meer geven dan graan en water? Sterker nog, ze zijn vies van al die rommel die wordt aangeprezen om beter te spelen. Maar voor de kampioenen is al die bla bla bla niet bedoeld, wel voor de verliezers die het beu worden verliezer te zijn.

 MARKT

Het steeds weer opduiken van nieuwe wondermiddelen, allemaal beter dan de vorige, leidt maar tot èèn conclusie. Er is markt voor. En zo slagen makelaars in gebakken lucht er in meer argeloze lief­hebbers in hun netten te vangen dan de doorsnee visser vis. Nu weet ik natuurlijk best dat zonder advertenties de schrijvende pers, die me na aan het hart ligt, zienderogen dood zou bloeden. Daarom heb ik geleerd af en toe een oogje dicht te knij­pen, kwestie van zelfbehoud, maar ik heb wel een hekel aan reclame die suggereert dat duivenliefhebbers achterlijk zijn.

WINDHOOS

Al die ‘wondermiddeltjes’ hebben geen enkele opbou­wende func­tie naar de duivensport toe.  

Ze hebben het kenmerk van een windhoos: Het duurt niet lang, bestaat uit lucht en het verdwijnt in het niets. De aangerich­te schade kan echter groot zijn.

 En geloof me, in het buitenland is het allemaal nog een stuk erger. De eigenaar van de krant is afhankelijk van adverteerders. Onder het mum van nieuws brengen wordt rommel gepromoot in ruil voor advertentieopbrengsten of procenten. De scheiding tussen nieuws en advertenties is amper waarneembaar. Die kranten zijn structureel volledig afhankelijk van de adver­teerders en dat tast de redactionele zelfstandig­heid aan. Het wachten is nu op boze brieven van verkopers van wondermiddelen.