Piet de Weerd zei me ooit: ‘Van duiven ken ik 1%, maar dat is altijd nog oneindig veel meer dan de rest. De meeste kennen er niets van.’

Het zal wel schertsend bedoeld zijn en wilde hij enkel een statement maken, maar een kern van waarheid zit er in. Zelf reken ik me ook tot die tallozen die weinig of niets van duiven kennen, maar als ik zo om me heen kijk, zie wat sommige anderen doen, ben ik ook niet de aller domste. Vandaar dat ik hier mijn mening over veel ‘duivensportzaken’ durf geven.

 DE 703

Ik was een prima jonge duif verloren, de 703. Die won op twee weken tijd de 1^e en de 2^e tegen een kleine 300 duiven telkens met warm weer en tegenwind. Toen ging die bij makkelijk weer verloren.

Twee dagen later telefoon. Iemand had een duif van me opgevangen. Nu is mijn tragiek dat, wanneer men een duif aanmeldt, dat er meestal een is waar ik geen waarde aan hecht. Ik ben, zoals de meeste, ooit al heel wat goede verloren, maar nooit werd er een aangemeld. Dit keer echter was anders. Het was hem, de 703. Daar liet ik geen gras over groeien en sprong in de auto.

 ERBARMELIJK

De man had de duif in een mandje gezet, vlak voor een redelijk klein duivenhok, waarop een vijftiental jongen zaten. Hun conditie was erbarmelijk. Er werd wel in de stront gevoerd, de voorkant van het hok bestond wel uit gaas, maar daar kon het niet aan liggen. ‘Opvangers zeker?’ zo vroeg ik hem. Het bleken geen opvangers maar zijn eigen jongen. Hij was gestopt met spelen, ze hadden zes vluchten gehad, dus ervaring genoeg. Althans, dat waren zijn woorden. Ik denk dat de werkelijkheid was dat hij geen platte prijs kon winnen.

Hij moet gevoeld hebben wat ik dacht want tikte enkele keren tegen de gaas zodat ze wat strakker gingen zitten. Toen even naar de acht weduwnaars gekeken, die zagen er niet veel beter uit, en ook op het kweekhok was het armoe troef.

 DE BRON

Ik denk dat de man duiven had die structureel zwakkelingen waren met van alles onder de leden. En hoe krijg je zulke duiven? Door kwekers die niet gezond zijn. Van het kweekhok moet alle goeds komen maar daar komt ook veel ellende vandaan. Als je al piepers gaat spenen die te vroeg rechtop in het nest gingen staan, die wat scherp aanvoelen zonder zuivere droge koppen dan is men van een slecht vervolg verzekerd.

Met de kwekers moet je al even gezond ‘aan de start verschijnen’ als met de vliegers. Die moeten perfect in orde en vitaal zijn anders komt er niets goeds van voort. En krijgt men een hok duiven waaraan je met medicijnen moet blijven knoeien.

 GEEN KEUS

De fout die liefhebbers met zo’n kolonie zwakkelingen vaak maken is duiven bij halen. Helaas. Dat heeft geen enkele zin. Zet men die bijgehaalde duiven tussen de eigen ongezonde rommel dan zullen die mee gezogen worden in een neerwaartse spiraal en er al gauw even beroerd aan toe zijn als de eigen duiven.

Zo iemand als de man die mijn duif had opgevangen heeft eigenlijk geen keus en er rest hem maar een optie: Heel de boel opruimen. Zelfs al zitten er duiven tussen die ooit presteerden. En zelfs al zitten er duiven tussen die ooit goede gaven. Weg er mee, met alles. En dan? Vervolgens moeten andere duiven binnen gehaald worden. Dat hoeven geen goede te zijn, ook geen duiven van een goed hok, dat mogen ook lelijke duiven zijn. Die hoeven in feite maar aan een voorwaarde te voldoen. Ze moeten kerngezond zijn. En afkomstig van mensen die alleen maar kerngezonde duiven hebben die nooit enige medicatie behoeven. Desnoods haal je ze bij iemand die zelf niet mee speelt. Als ze maar gezondheid te over hebben. De volgende stap is ergens eieren aanschaffen om onder die duiven te leggen. Aan eieren geraken van een goed hok mag niet al te moeilijk zijn. Mijn voorkeur zou dan uitgaan naar eieren in het voorjaar van iemand zijn vliegduiven. Zodat met de jongen gespeeld kan worden. En dan maar hopen dat er iets goeds bij zit. Duiven waarvan met niets weet op het kweekhok zetten mist elke zin. Dat is louter speculeren.

 WAAR

Waar eieren aan te schaffen zal voor iedereen verschillen. Mij lijkt het best bij iemand uit de club of toch zeker iemand die men regelmatig tegen het lijf loopt. Zo’n man weet dat en wil niet tot in lengten van dagen horen dat de jongen uit zijn eieren niets waard bleken. Ook staat die niet te wachten op altijd maar die verwijtende blik die meer zegt dan woorden. (‘je hebt me niet goed behandeld, je duiven waren niets waard’). Aan goede duiven raken is heel vaak een kwestie van gunnen en vertrouwen, zoals men ook kon lezen in de reportage over Herman Bevers. Bij kopen zit geen gevoel. Dat is eieren ruilen tegen geld. Bij schenken is er meestal wel een gevoel. Zo kwam hier ene B Knaven ooit duiven kopen. Zijn vrouw betaalde. Hij zag mijn vragende blik en zei toen dat hij jarig was. ‘Dan zal ik me eens van mijn goede kant laten zien’, zei ik en ging een nestjong halen uit mijn Home Alone.

‘Voor je verjaardag’, zei ik. Enkele jaren nadien was Knaven kampioen van Nederland op de kleine fond. Vooral te danken aan jongen uit zijn Els, de naam die hij gegeven had aan zijn verjaardagscadeau.

ANDER VOORBEELD

Nog zo’n voorbeeld op het hok Eijerkamp. Hans en zoon kochten voor enkele honderdduizenden euro’s duiven van Leo Heremans. Aan huis en in de totale verkopingen van Leo. Toen kwam de dag dat Hans zich liet ontvallen dat hij jarig was. ‘Dan doe ik voor jou een geste’, zei ‘de Leo’ en Hans kreeg gratis een duif die nu luistert naar de naam ‘het cadeautje’. Die zou beter voort kweken dan die peperdure duiven die Hans kocht.

 KWEKEN

Over kweken en kwekers overigens nog dit. X (provincie Antwerpen) is een van die mensen die op vrij korte tijd beroemd werden. Heel zijn leven duiven gehad en goede ook, maar hij moest altijd wel op de centen letten. Tot hij opeens naam begon te krijgen en duiven kon verkopen. Aanvankelijk voor bescheiden bedragen maar toch veel meer dan hij ooit had durven dromen. Maar toen hij in het buitenland werd ontdekt stroomde het geld binnen. Wat X vervolgens deed was helemaal fout maar wel te verklaren voor iemand die half zijn leven armoede had gekend. Hij kweekte door tot in september. De ene ronde na de andere. Tot het moment kwam dat hij nog amper een jong groot kon krijgen vanwege kapot gekweekt. En dat was helemaal eigen schuld!

   SELECTIE PROBLEEM.

Jongen uit selecteren is voor sommigen geen optie omdat ze er amper over hebben. Het is een (luxe) probleem voor liefhebbers bij wie ‘alles vloog’ en een even groot probleem voor liefhebbers die hun jongen niet naar huis kregen.

Persoonlijk heb ik slechte ervaringen met jongen die veel prijzen wonnen, maar steeds maar prijsJES. Dat werden nooit goede. Waar ik betere ervaringen mee heb zijn jongen die weliswaar minder prijzen wonnen maar stampvroeg waren met wind mee en een andere keer met wind tegen.

 Het minste wat je mag vragen is dat jongen kerngezond van het kweekhok komen. Want zelfs met gezonde jongen is het al moeilijk genoeg uit te blinken.