- vrijdag 24 mei 2019
Veel duivenliefhebbers houden ook van voetbal. Daarom zal ik zeker de enige niet zijn die bewondering heeft voor Ronaldo. Wat een voetballer is me dat. Hij kostte ruim 100 miljoen maar voor dat geld heb je nog eens wat. In de gazetten kon je lezen over meer dan 1 miljoen in duivensport. Niet voor een heel hok, dat zou al waanzin zijn, maar voor een enkele duif. Geen francs, dat zou al een sensatie zijn, maar euro’s. In het voetbal heerst de waanzin, want dat is een salaris van 300.000 euro. Let wel, per week! En die 1 miljoen en tonnen voor een enkele duif? Heb je voor dat geld ook wat?
BEWEZEN
Voetbal en duiven kan je niet vergelijken. Dat vele geld voor Ronaldo gold een bewezen voetballer. Dat miljoen (op 250.000 euro kijken we niet) voor die Nationale Belgische Asduif gold een bewezen vlieger.
Men koopt voetballers om te voetballen, maar met die duif lag dat anders. Dat was weliswaar een ‘bewezen’ vlieger maar werd gekocht om uit te kweken. En als kweker zal die zich toch nog moeten bewijzen. Genoeg voorbeelden van weergaloze vliegers die als kweker hopeloos faalden. Denk aan ‘Paula 5000’ van De Mey. Volgens velen de beste duif ooit en aan de iconische ‘Olieman’ van Jos v d Veken. Als vliegers weergaloos, als kwekers treurig.
ANDERS
Bij duiven bepalen niet alleen prestaties de waarde, daar zijn ook andere normen. Met name de afstamming (pedigree) wat soms tot hilarische toestanden leidt. Zo verkocht onlangs iemand totaal. Een Limburger wees op een jonge duif in de verkoop, meer bepaald op de enorme prestaties van de ouders. Beide wonnen meerdere eerste, en, zo schreef de Limburger, mogelijk ga je die duif goedkoop hebben vanwege geen namen in de pedigree. Inderdaad, de naamduiven (GvdA) gingen duur, ook als er geen referenties waren, het bewuste duifje met de fantastische ouders bracht weinig op.
CHINEZEN
Mensen die wel eens Chinezen over de vloer krijgen weten best wat ik bedoel. In de duiven hebben die soms amper interesse, in de stambomen des te meer. En als het om (veel) geld gaat worden mensen vindingrijk. Zo zijn er die op de vluchten niets voorstellen. Maar ze pakken wel het vliegtuig, reizen af naar China of Amerika, pakken daar uit met ‘ras’ en vullen hun zakken. ‘Als de berg niet naar Mozes komt, gaat Mozes maar naar de berg.’ Heel frustrerend voor mensen met veel betere duiven die die aan de straatstenen niet kwijt kunnen vanwege geen naam.
AMERIKAAN
Inmiddels hebben veel kopers een prijs betaald voor hun naïviteit. Ze ontdekten dat ze met hun vele geld wel naamduiven konden kopen maar ze konden er geen potten mee breken. Voor veel geld kan je een mooie hond kopen. Maar niet het kwispelen van zijn staart.
Zo was er die Amerikaan. Geld zat, ook ambitieus maar even naïef en onnozel als veel van zijn landgenoten. Voor schandalig veel geld kocht hij duiven, maar met de nazaten ging hij nog beroerder spelen dan hij al deed. Clubgenoten die nooit geld aan duiven gaven, speelden zijn ‘rasduiven’ helemaal zoek. De man liet zich adviseren, veranderde het geweer van schouder en ging andere duiven kopen. Niet op internet maar rechtstreeks van de liefhebbers. Dat waren duiven die maar een fractie kostten van zijn eerdere aankopen en na amper twee jaar telde hij weer mee.
STRIJKSTOK?
Geld maakt, zoals gezegd, mensen vindingrijk. Er was een tijd dat duiven naar China sturen 30 euro kostte. Nu tien keer zo veel en dat terwijl ‘vlieg vracht’ alleen maar goedkoper werd. Duiven versturen naar de Filipijnen kost 57 euro per duif, inclusief quarantaine. 57 euro of 325 maakt op 1.000 duiven nogal een verschil.
COMMISSIE
Heel weinig Chinezen spreken Engels en dat opent deuren voor wèl Engels sprekenden. Als tolk of makelaar. Zo kreeg ik eind 90-er jaren twee Chinezen op bezoek, broers. De een wilde duiven kopen, zijn broer speelde tolk. We maakten een deal en de tolk vroeg of ik de prijs op wilde schrijven. Zo kon hij aan zijn broer laten zien hoe eerlijk hij was. Ik deed wat me gevraagd werd. Jaren later was de koper er weer. Nu met zijn dochter als tolk, die had Engels geleerd op school, vandaar. Of de prijs nog hetzelfde was? Ik knikte. Toen betaalde hij het… dubbele!
Al gauw werd veel duidelijk. Ik had bij zijn eerder bezoek de prijs in guldens opgeschreven. Twee gulden was toen een dollar en hij had zijn broer gezegd dat het bedrag dollars betrof. ‘Laat je kinderen Engels leren’, zei ik vanaf toen tegen elke Chinees die ik tegen kwam.
TUSSENPERSONEN
Die tussenpersonen zijn om een of andere duistere reden tegenwoordig vooral jonge dames. Sommige wonen hier, andere in China. De commissie is meestal een percentage van het aankoopbedrag en begrijpelijkerwijs zijn ze gebaat bij duurdere duiven. Daarom dat ze bij het onderhandelen vaak de kant van de verkopende liefhebber kiezen. Voetbalmakelaars verdienen enorm maar onderschat die mensen ook niet. Zo is er die dame uit Antwerpen. Ze had een goed betaalde job. Toen vroeg een relatie uit China haar duiven te kopen. Schoorvoetend deed ik dat. Ze kende immers niets van duiven. Nu doet ze niet anders en heeft haar goed betaalde baan opgezegd. Geef haar eens ongelijk.
WAT DENK JE?
Zo verkocht een vriend enkele jaren terug een ronde jongen in een ‘ouderwetse’ zaalverkoop. ‘Wat denk je?’ vroeg hij vooraf. ‘Hangt er van af’, zei ik. ‘Er zijn tegenwoordig twee soorten verkopingen: ‘Met belangstelling uit China en zonder.’ Nu, enkele jaren later, weet hij precies wat ik bedoelde. En aldus leerden veel duivensporters dat je slapen bij voorkeur ’s nachts moet doen. Door ervaring wijzer geworden hanteren ze, als ze verkopen, twee prijzen: Een voor landgenoten en een veel hogere voor buitenlanders. En zouden er niet veel minder ‘mega-hokken’ zijn zonder die Chinezen?
NOG IETS
Mijn bons gaan altijd erg duur. ‘Erg duur’ noem ik meer dan 1.000 euro voor een koppel eieren. ‘Ik begrijp die kopers niet’, hoor je dan. Zoals ze ook de opbrengst van schenkingen voor de Gouden Duif niet begrijpen. Inderdaad, bij de schenker aan huis kosten dezelfde duiven maar een fractie. Maar voor de kopers van die dure schenkingen speelt nog iets, liefde voor de sport. Ze weten dat de clubs of de duivenkrant of site het geld goed kunnen gebruiken en omdat ze het kunnen betalen willen ze steunen. Of ze bieden zo veel uit dankbaarheid en respect voor goede duiven die ze eerder kregen.
GOED OF SLECHT?
Maakt dat vele geld de sport kapot, zoals je wel eens hoort? Geloof ik niets van. Iedereen sprak me aan na de verkoop van die duif van 1 miljoen. Zou daar ook maar èèn liefhebber om stoppen? Wel werd elke Belg geconfronteerd met ‘ons’ bestaan. Gratis propaganda. Hoe naïef soms ook, laat die mensen maar kopen. Daar wordt niemand slechter van!
