We gaan weer beginnen en de afdelingsbesturen in heel Nederland draaien overuren om zo dadelijk aan alle gestelde formaliteiten te kunnen voldoen. We hebben een mooi en duidelijk gemaakt instructie filmpje gezien van Falco Ebben, betreffende het inkorven tijdens de corona crisis. Dat grote inkorfcentra die meer dan 1000 duiven op deze manier in moeten korven in tijdsproblemen komen lijkt me duidelijk. Maar het belangrijkste is dat we groen licht hebben en dat we binnenkort weer kunnen genieten van onze thuiskomende duiven. Kampioenschappen doen we voorlopig niet aan maar met een uitslag ben ik al dik tevreden.
Maar welke richting gaan we op vliegen?, dat wordt het volgende heikele punt voor onze bestuurders. De noordelijke provincies kunnen voorlopig nog even vanuit Nederland spelen maar in Zuidholland, Brabant en Zeeland ben je gauw klaar met spelen. Er moeten dus spijkers met koppen worden geslagen. Als we gokken dat België en Frankrijk in de loop van tijd hun grenzen openen en het gebeurd niet dan zijn we een heel jaar duivensport kwijt. Als we voor de Oostlijn kiezen dan kunnen we door spelen zolang er geen tweede corona golf uitbreekt. Waarom zijn er veel liefhebbers toch zo bang om vanuit het oosten te gaan vliegen? En is deze angst terecht?
Vanmiddag nog een gesprek gehad met een bestuurder en mijn ervaringen gedeeld uit het verleden. Zoals ik in een eerder blog al vermeldde was het voor de 2e wereldoorlog heel normaal om te starten vanuit het Oosten en dan 10 vluchten vanuit die richting te vliegen met als laatste vlucht een vlucht van ruim 600 km. Daarna startte men met dezelfde duiven weer opnieuw vanuit de zuidwest lijn en voerde men de afstand op tot eindvluchten zoals Bordeaux.
Vanuit Duitsland vliegen heeft zeker in het voorjaar grote voordelen. Na enkele vluchten oostwaarts te hebben gevlogen bevinden onze duiven zich in een zgn. landklimaat wat (zeker in het voorjaar) veel stabieler weer geeft dan het zeeklimaat in West Frankrijk. Dat er duiven waren die uitblonken (kampioen werden) op beide vluchtlijnen laat zien dat het voor goede duiven geen enkel probleem is om beide vlucht lijnen in een seizoen af te werken. Er was na de oorlog geen mogelijkheid meer om dit systeem toe te blijven passen. Het was problematisch geworden door alle impact van het oorlogsgebeuren. Later hebben de noordoostelijke provincies nog jaren de Zuid-Oost lijn gevlogen en dat was geen kattenpis. De duiven die hier op uitblonken waren met wel een beetje meer met fondbloed begiftigd dan de hedendaagse Nederlands programma duiven.
Ik heb daar met Harm Vredeveld wel eens een gesprek over gehad, heel lang geleden. Harm vertelde mij toen dat het bergachtige gebied in de Zuidoost lijn het grote verschil maakte. Hij vertelde me dat als de duiven zaterdag morgen gelost worden in bijvoorbeeld München met prachtig zonnig weer en het heeft de vrijdag ervoor flink geregend dan krijgen de duiven het loeizwaar. Tussen de bergen is het dan allemaal nevel en mist en dat is uiteindelijk voor veel duiven teveel van het goede.
Ik heb dat zelf ook wel eens ondervonden in de vroege jaren 70 van de vorige eeuw. Ik wilde een keertje meedoen met München en koos daarvoor een doffer uit mijn hok (had toen een hokje van 3 meter).Een prachtige kras doffer de 107 waar ik veel vertrouwen in had. Bij “snel tot ziens” in Rotterdam deze duif ingekorfd samen met vriend Leo. Het was op een woensdagavond en we kwamen op donderdagmorgen net voor dat we moesten werken weer thuis van het inkorven. Dat risico loop je als je jong bent en onervaren ,in een café moet inkorven en je raakt aan de praat over duiven!!
Die zaterdag morgen werden de duiven vroeg gelost vanuit München en het werd een mooie pittige vlucht. Ik weet nog waar ik zat toen rond een uur of 6 mijn München doffer op de klep viel.Hij speelde een mooie vroeg prijs, ik dacht de 7e nationaal. Onze hele vereniging in Schoonhoven werd helemaal enthousiast en het jaar erop hielden we een vereniging vlucht vanuit München. Heel de “Luchtpost” had ingekorfd, ieder lid deed mee en vol verwachting werd op die bewuste zaterdag op de duiven vanuit München gewacht .De duiven gingen vroeg los en je gelooft het nooit.De eerste duif viel zo rond 5 uur en kwart over 6 waren de prijzen er uit. Net zo makkelijk als een gladde Chateauroux. Zo kan het dus ook, dan zit alles mee.
Maar het volgende jaar ging het heel anders. Het leek een mooie vlucht te worden maar er kwam diezelfde dag geen duif thuis. Uiteindelijk kwamen de volgende dag een paar overnacht fond duiven terug. De rest was weg en kwam ook nooit meer terug. Het was gelijk gedaan met de München aspiraties van pv de Luchtpost te Schoonhoven en er is nooit meer over gepraat zelfs. Toen Willem de Bruyn heel wat jaren later zijn programma duiven op München ging zetten wist ik dat dit fout af zou lopen. Ik wist uit ervaring dat dit niet goed kon gaan en vertelde aan iedereen die de Bruyn kende dat dit fout af zou gaan lopen. Het ging geloof ik een of twee keer goed en toen ervaarde Willem wat wij in Schoonhoven al hadden ervaren.München werd na het Willem de Bruyn debacle ook gelijk van het programma geschrapt. Einde München. Wat ik hiermee dus wil zeggen is, waag je niet op de Zuidoost lijn want je komt gegarandeerd op de koffie.
De Oostlijn is echter een perfecte vluchtlijn die geen enkel probleem oplevert.(geen bergen) Ik heb zelf 2 keer meegedaan aan vluchten vanuit het Oosten. Zo stond er een keer Helmstedt (net voor Berlijn) op het programma.De duiven werden er toen gewoon ook zonder enige africhting vanuit het oosten op ingekorfd.Het werd een prachtige vlucht die iets langer openstond dan een normale (Zuidwest) vlucht van die afstand. Later nog een keer hetzelfde verhaal vanuit Hof ook dat werd een prachtige vlucht zonder verliezen. Dus met alle informatie uit het verleden en mijn eigen ervaring denk ik dat de Oostlijn een prima alternatief kan zijn. En misschien dat we hetzelfde kunnen doen als voor de oorlog. Stel dat de grens tegen die tijd weer open is en we België en Frankrijk weer in kunnen,dan kunnen we na 10 vluchten uit Duitsland ook nog de Zuidwest lijn gaan vliegen. Misschien erg enthousiast van mij gedacht maar ik denk ook graag in mogelijkheden.
Dan wil ik het nog even hebben over de constante negatieve reacties die steeds weer opduiken op sociaal media over het vliegen vanuit het oosten. Dit alles heeft te maken met de rampvluchten vanuit Freiburg en Breisach. De beroemde Eyerkampfilm heeft daar ook geen goed aangedaan. Deze rampvluchten speelde zich af in een en hetzelfde weekend Freiburg en Breisach liggen vlak bij elkaar. Ik had ook mijn duiven ingekorfd op die bewuste Breisbach net als 14 dagen daarvoor (toen kwamen de duiven als de brandweer).
Ik vergeet die bewuste zaterdag nooit meer. Ik werd vlak na de lossing gebeld door Rik Ros, Rik was behoorlijk kwaad en hij voorspelde toen s’morgens al wat er die dag zou gaan gebeuren. Ik was toen nog niet zover maar Rik had al op de computer weerkaarten gezien dat dit dramatisch zou aflopen. Hij vertelde me dat alle Breisach en Freiburg duiven in een gigantisch regengebied terecht zouden komen. En dat het een ongelooflijke stomme zet was geweest om de duiven die dag te lossen. Achteraf ging het praatje dat de duiven gelost moesten worden, omdat er op zondag geen vrachtauto’s in Duitsland mogen rijden. Dus konden de gehuurde trekkers nooit op tijd terug zijn als men had gewacht tot zondag om te lossen.
Dan hebben we nog de Olympiade vlucht vanuit Berlijn een jaar of 8 terug, door de NPO georganiseerd. Ook daar heb ik aan meegedaan en als je denkt na Breisach en Freiburg kan het niet erger. Nou Berlijn werd nog erger, en na nog onverantwoordelijker lossen bleek er van die vlucht amper iets thuis te kunnen komen.
Resume, deze negatieve, dramatisch verlopen vluchten hebben niets met de vluchtlijn te maken maar met 100% falen van de verantwoordelijke lossingscommissie en Olympiade bobo’s. Ik spreek uit ervaring want ik ben op beiden vluchten topduiven verloren!!
Fijne zondag’
Martin.
