Gisteren zaterdag 6 mei vlogen onze duiven de 1^e vlucht vanuit Frankrijk. Alhoewel het tot vanmorgen vroeg absoluut niet zeker was dat de duiven gelost konden worden gingen ze er vanmorgen toch gewoon vroeg uit. En dat was een hele geruststelling want het weer is dit voorjaar alles behalve stabiel. En weer een paar nachten mand, daar zit niemand op te wachten. Het zonnetje scheen vanmorgen heerlijk door de vochtige lucht en met een windje van achteren gingen we uit van een hoge snelheid.

Jochem was met zijn broer Martin thuis een dakkapel aan het renoveren en moest tussendoor met zijn jongste dochter Evi ook nog even naar zwemles. Jochem kon deze week dus niet van de partij zijn en Nico is ook nog steeds niet in echt goede doen. Pascal moest dit weekend werken. Ik was dus alleen deze zaterdagmorgen.

Even een praatje gemaakt bij buurman Arie en hij verwachtte de duiven zo rond 10.45. Terwijl ik rond die tijd met mijn figurita in de hand de lucht afspeurde.

Een paar minuten later hoorde ik gerommel aan de poort en stond Jochem toch ineens voor mijn neus. Hij had zijn dochtertje in het zwembad afgeleverd en was als een ware coureur van Ouderkerk naar Krimpen gescheurd. Hij was precies op tijd om bij ons achter vandaan een duif bij Wim Rodenburg te zien vallen. En dan is het (voor je gevoel) toch lang wachten voordat we even later prachtig stekend (als doffers) 2 duivinnen praktisch tegelijk binnen krijgen.

Even later bleek het bijna een vluchtherhaling van verleden week. Prachtige aankomsten en volop duiven en binnen de kortst mogelijke tijd bijna alles thuis. In ruim een kwartier 40 van de 54 waarvan 30 in de club prijsvliegen tegen 842 duiven. Eerlijkheidshalve moet ik wel vermelden dat daar veel duiven tussen zitten van grote fond spelers ( die kansloos zijn op zo’n kort snel vluchtje). In de club beginnen we met de 25^e prijs en ook dat is een herhaling van verleden week.

Ik moet zeggen dat dit wel een dingetje is waar ik behoorlijk tegenaan loop. Als programmaspeler kan ik slecht tegen deze manier van spelen. Je weet dat als je verduistert dat je wekelijks met je voet op de rem vliegt, maar het is en blijft toch een soort onnatuurlijke actie. Als je mee doet wil je winnen en sta je voor de 1^e prijs te kijken. Zeker met mijn karakter is dat frustrerend en als ik dan op de club de tijden hoor van mijn medespelers krijg ik daar niet echt een gelukkig gevoel van. Ook heb ik wel eens met een heel wat opgetogener gevoel op de uitslag zitten wachten.

Maar hopelijk is de redding nabij want volgende week zit de verduistering er op en gaan we deze week al onze voorbereidingen daarvoor treffen. Alles richting de dagfond. We beginnen morgen met een uur minder verduisteren in de morgen en in de avond. Zodat we ook weer de kans krijgen om twee keer per dag de duiven te laten trainen. Het gevoel dat we ergens naar toe werken bevalt me wel. De rem mag er nu een klein beetje vanaf en dat geeft me weer een positief gevoel. Als ik de conditie van de duiven kan behouden dan gaat het zo dadelijk zeker goed komen. Want de conditie van de duiven is gewoon super. We gaan het zien als het goed is moet volgende week al een kleine verbetering op de uitslag plaats gaan vinden. Voor de eerste keer op donderdag inkorven en naar de midfond! Wat kan duivensport toch mooi zijn !!

Groet en fijne zondag Martin.

• Vorige
• Volgende