De nationale feestdag “Quatorze Juillet” in Frankrijk viel dit jaar op vrijdag. En dan mogen er in Frankrijk geen duivenlossingen plaats vinden. De reden waarom zowel de inkorf- als de lossingdag 1 dag werd opgeschoven.Op zaterdag 15 juli was het weer op de losplaats en vluchtlijn gelukkig van dien aard dat er om 7.30 uur onder goede omstandigheden kon worden gelost met een kalme wind die vanaf de losplaats gaandeweg de vluchtlijn ruimde van noordoost naar west – noordwest. Voor Nederland kent St. Vincent ZLU de laatste jaren helaas een terugloop in aantal deelnemende duiven. Waren er verleden jaar 3.383 duiven ingetekend, wat er toch al 331 minder waren dan een jaar eerder. Nu waren het er weer 350 minder en stonden er 3033 duiven ingetekend. Toch mogen de inrichters, de Entente Belge ofwel de Belgische Verstandhouding, zich verheugen op een toename van 10647 naar 11536.
De eerste Franse melding kwam uit het plaatsje Rollot, even ten noorden van Parijs. Hier klokte de bekende Gerard Ledoux en Zn hun eerste duif om 18 uur 21 en ze zou een snelheid bereiken van 1110 m/min. Al snel volgden de meldingen zich op en het noord-westen van Frankrijk en later ook België en Nederland zaten duidelijk in de lift.In Nederland verscheen even na 21 uur de eerste melding op de ZLU site en werd gedaan door Frederik Leliaert uit Aardenburg. Frederik, die in 2015 deze nationale ZLU vlucht op zijn naam wist te schrijven, klokte om 21 uur een jaarling op 915 km. Snelheid 1130 m/min. Amper een half uur later zat zijn tweede duif al in de klok. Bij het bereiken van de neutralisatie tijd stonden er 21 duiven gemeld in Nederland. Allen aan de westkant en slechts een enkele duif in Limburg, n.l. bij de Gebroeders de Weerdt uit Meerssen. Hun duif bereikte haar hok om 21.51 uur. Het werd tot de volgende morgen wachten op aankomende duiven op de verdere afstanden. Het was de bekende fondvirtuoos Marlon Kok uit Ransdorp, een dorpje noordelijk van Amsterdam, die iedereen verraste met een aankomst om 5 uur 01 op een afstand van 1075 km. Hij liet een snelheid uitrekenen van 1168,81 m/min. Hiermee stond hij niet alleen nationaal op de eerste plaats maar ook internationaal met slechts een verschil in snelheid van 28 cm/min. op Olivier Deprez uit Poperinge. De eerste nationale en internationale overwinning Op deze ZLU St. Vincent werd voor Marlon Kok een heuglijk feit.



 

 

 
Ze zat er al
Marlon Kok had de meldingslijst van de ZLU gevolgd en wist dat hij zou moeten wachten tot de volgende ochtend na het verstrijken van de neutralisatietijd. Het was die zaterdag morgen nogal donker en er viel motregen en dan verwacht je zeker geen vroege duiven. Toen hij toch even buiten ging kijken zag hij in een hoekje op het hok een duif zitten welke na roepen snel binnen liep. “Het was toch even schrikken”, zegt Marlon. Het was zijn eerste getekende, een rode duivin met ringnummer Nl13-1079248. Ze kreeg inmiddels de naam “Cealea”. Toen ze de mand in ging ontfermde zij zich over een jong van ca. 6 dagen oud. In 2016 ging ze voor het eerste mee naar een ZLU vlucht en won op Pau de 468^e prijs Nat. (3788 d) en bij de duivinnen de 188^e prijs (1220 d). Daarna ging ze naar Marseille en ze won de 75^e Nat (3320d) terwijl ze bij de duivinnen de 26^e prijs won (825 d). Dit jaar ging ze na haar invliegperiode als eerste getekende de mand voor St. Vincent en ze beschaamde het vertrouwen wat Marlon haar had gegeven niet door glansrijk nationaal en internationaal te gaan winnen.
Marlon had 7 duiven mee waarvan 6 doffers en een duivin en tijdens ons interview op de zondag morgen waren er twee doffers terug. Het weer ter plaatse was op dat moment verre van best.



 

 

 
“Cealea”
“Cealea” is een rood geschelpte duivin en heeft het afstand vliegen van geen vreemde. Haar vader is “De Kikker” en een zoon van de stamvader de “Ceasar” die toen gekoppeld zat tegen “Cleopatra” zijn eigen moeder.
Haar moeder is het “Kras 283” uit de “Poldoffer” (lijn Witbuik Batenburg) gekoppeld aan “Krasschakel” lijn “Cas” 3^e en 19^e Nat. Barcelona.
Zie stamboom. 



 

 

 
Marlon Kok
Marlon Kok, momenteel 56 jaar, raakte verzeild in de duivensport door zijn vader Ruud die een verwoed duivenmelker was. Toen Marlon 15 was ging hij in combinatie vliegen met vader Ruud en behoorden vele jaren tot de topliefhebbers in het Noord-Hollandse. Ze wonnen kampioenschappen in alle categorieën, of het nu ouden of jongen waren of vitesse of dagfond. Overal blonken ze uit. Helaas overleed vader Ruud in 2004 en werd het even stil aan de Dorpsweg. Een dergelijk verlies verwerken heeft niet alleen naslag op de familie maar ook op het reilen en zeilen op en rond het duivenhok. Marlon pakte toch vrij snel de draad weer op en besloot alleen nog maar op de fondvluchten te gaan vliegen en later alleen nog maar op de nationale ZLU vluchten. Als snel had men in de gaten wat Marlon op deze vluchten in zijn mars had. In de laatste twee wist hij zich o.a. te onderscheiden met een 18^e en 47^e Nat. Narbonne (5042 d), 22^e Nat. Pau (3526 d), 62^e Nat. Barcelona (5239 d), 75^e en 88^e Nat. Marseille (3320 d), 118^e Nat. Barcelona (4504 d) enz.



 

 

 

“Ceasar” de stamvader
In het jaar 2000 kweekten vader en zoon Kok een rode doffer waaraan ze de successen van de jaren daarna grotendeels te danken hebben. Hij ging vier keer mee naar Barcelona en Perpignan en won in 2004 de 81^e Nat. Barcelona en de 26^e Nat. Perpignan. Een jaar later deed hij het dunnetjes over met de 34^e Nat. Barcelona en de 793^e Nat. Perpignan. En daarbij op een van de verste afstanden, b.v. Barcelona 1239 km. De vader van de “Ceasar” is een zoon van de “Oude Barcelona” van Ton Vertelman en Znn uit Hoogkarspel en zat gekoppeld tegen “Cleopatra” een duivin uit het “Bonte Koppel” van Nico Volkens uit Bergen. Inmiddels is “Ceasar” vader en (over)grootvader van een hele reeks topduiven op eigen hok maar ook elders. Via dichte inteelt houdt hij de lijn van de “Ceasar” in tact en voor kruising is er in de loop van de jaren iets goeds bijgehaald bij o.a.
* Ton Vertelman en Znn uit Hoogkarspel.
* Nico Volkens uit Bergen uit kinderen van het “Bonte Koppel”
* Cas de Graaf en Zoon uit Arnemuiden
* Van zijn goede Bosnische vriend Samir Begovic uit Purmerend.
Deze duiven kruist hij tegen duiven uit de lijn van de “Ceasar” en indien het goed pakt wordt de kruising weer in de lijn van de “Ceasar”teruggekoppeld. Zo blijft de vitaliteit bewaart en de kwaliteiten van de “Ceasar” voortbestaan.



 

 



Kweek, Spel en Verzorging
In de tuin van het ouderlijke huis staan de hokken. Twee in aantal waar Marlon zijn 17 koppels overjaarse en 25 koppels jaarling op nest speelt. Vloog hij in het verleden alleen met weduwnaars, doch sinds een tiental jaren alleen nog op nest. Zodoende kan ik de kwaliteit van de duivinnen beter beoordelen, zegt Marlon. Hij koppelt zijn kweek- en vliegduiven rond half februari en eitjes van de kweekduiven legt hij over naar de vliegduiven. Hij laat ze dan allen als het kan een koppel jongen grootbrengen. Daarna worden ze gescheiden. In deze scheidingsperiode begint ook het opleren en gaan ze alle weken mee met de vluchten van de afdeling tot en met de eerste dagfond vlucht. Ook bestaat er een mogelijkheid om tussendoor duiven in te manden in Hank. Hier maakt gebruik van om de duiven tussen de vluchten toch in een vliegritme te houden. De duiven zitten maar een nachtje in de mand. Hij speelt zijn overjarige twee maal op een ZLU vlucht en zou de tijd tussen de twee vluchten te groot worden dan gaat hij er mee naar Hank. De jaarlingen gaan mee naar de dagfond vluchten en daarna kijkt Marlon nog om ze op b.v. Cahors of Bergerac van de afdeling 6 mee te geven om ervaring op te doen. De oudere duiven welke naar de ZLU vluchten gaan worden zodanig gekoppeld dat ze op de eerste ZLU vlucht Pau, op eitjes van ca. 12 dagen broeden. Alle koppels werken in de periode van de ZLU vluchten twee keer een nestcyclus af. De doffers trainen alleen ’s morgens om 7.00 uur terwijl Marlon de hokken schoonmaakt. Mochten de doffers niet naar wens trainen, dan worden ze wel eens gedwongen door b.v. een bal op te gooien. Komen ze binnen dan staat er een bak met voer klaar en mogen de nestduiven er de gehele dag uit eten. In de namiddag komen de duivinnen los en ook hier worden ze met een b.v. een bal aan het trainen gehouden mocht het niet naar wens gaan. Na binnenkomst kunnen allen nog anderhalf uur over een volle bak voer beschikken, dan wordt deze van het hok gehaald.



 

 

 
Marlon tracht het in de verzorging van de duiven simpel te houden. Zo mengt hij diverse kweek- en vliegmengelingen samen en voegt er na de vlucht zuivering aan toe om het voer lichter te maken. De laatste dagen voor een vlucht wordt het voer verzwaard, vetrijker gemaakt en snoep toegevoegd.
Op het moment dat de duiven broeden op de eerste eitjes, krijgen ze een kuur van 6 dagen tegen het geel. Na de eerste dagfond vlucht steekt hij alle vliegduiven een geelpil op en na drie dag herhaalt hij de geelkuur maar nu voor drie dagen. Dan zijn de duiven klaar voor het seizoen, aldus Marlon. Mocht het tijdens de vluchten niet naar wens gaan dan wil hij wel iets geven voor de luchtwegen. Hiervoor gebruikt hij diverse producten. Tijdens ons gesprek met Marlon bemerk je al heel snel dat je met een gepassioneerd liefhebber bezig bent en als een spraakwaterval over zijn duiven kan vertellen. Dit enthousiasme kunnen overbrengen op de duiven geeft resultaten zoals deze nationale en internationale overwinning op St. Vincent. Hij heeft in het korte verleden al vaker op het erepodium van de ZLU gestaan om de ereprijzen in ontvangst te nemen. Nu staat hij straks in Kerkrade op het hoogste schavot. Dagen om nooit meer te vergeten.

Marlon en ook Karin van harte gefeliciteerd!
 
Marcel Görtzen 

• Vorige
• Volgende