25 en 26 November werd de RMO tentoonstelling in Rotterdam gehouden. Van elke vereniging brachten zes leden hun duiven.  Wout de Vries had de keuring op zich genomen.

Het schoonste hok was van Paul Kouwenhoven 368,5 punten , ere wie ere verdiend , door omstandigheden waren de duiven gezet door Albertus Scheffer.

2 de A.Kootkar 368,5 pnt

3 de Gebroeders Poelman 367,75 pnt.

4de Comb Burg & Luijken 367,75 pnt

5 de PH Huksloot 367,5 pnt

Schoonste oude doffer: Comb Burg & Luijken 92,5 pnt

Schoonste oude duivin :  G v/d Enden & zn  92,25 pnt

Schoonste jonge Doffer: A. Kootkar 92 ,25 pnt

Schoonste jonge duivin Fr. Meeuwissen 92 pnt.

De pv Blauwe doffer had het beste totaal over de  5 gezette hokken op de tentoonstelling.

Volgend jaar zal het vermoedelijk een combi tentoonstelling pv Blauwe doffer met pv de Vrijheid worden daar pv Hillegersberg opgehouden is te bestaan.

ZLU MARATHON

Onlangs lanceerde de Belgische Duivenbond een alarmkreet over het teveel aan roofvogels in ons land én over de vogels die regelmatig een van hun duiven verorberen. In hun persbericht deed de Duivenbond zelf haar beklag dat “de groenen” roofvogels kweken en overal uitzetten. Hun bewijslast daarvan: veel van die roofvogels dragen een ring. Worden roofvogels gekweekt om uit te zetten en kunnen er te veel roofvogels zitten?

Het is een feit dat de jongste decennia een pak roofvogels en andere roofdieren zoals de marter en de vos terugkeren naar streken waar ze soms heel lang verdwenen waren. Al van in het begin van die terugkeer circuleren er vooral in jachtmiddens broodjeaapverhalen dat al die vossen gekweekt worden en uitgezet door “de groenen”. Ik hoorde ooit een jager plechtig zweren dat hij het zeker wist, want hij had een vos gezien die nog het halsbandje droeg van toen hij gekweekt en afgericht werd.
Gelijkaardige verhalen over de terugkomst van de wolf, want droeg Naya ook geen halsband? Dat laatste is juist, in verschillende landen worden wolven gevangen en ‘gezenderd’, voorzien van een halsband om ze te kunnen volgen. Zo weet men perfect het parcours dat Naya volgde voor ze in Limburg opdook.

Sommige jagers zetten zelf nog soorten als patrijs en fazant uit en kunnen maar niet geloven dat soorten op eigen kracht kunnen terugkeren. Mensen die denken dat de natuur niet zonder hun tussenkomst kan, kunnen er moeilijk weg mee dat de natuur positief kan evolueren zonder dat de mens er een hand in heeft. Aan al die mensen: de natuur op zich kan perfect zonder jullie en zelfs zonder mens als soort op zich.
Bewerk een stuk van 50 ha weide of akker 10 jaar helemaal niet en er staat 10 jaar later een jong bos op. De natuur is heel veerkrachtig. Als de omstandigheden verbeteren en er is ruimte voor, keert er natuur terug.

“Veel roofvogels zijn terug omdat de omstandigheden veranderd zijn”

Nieuw is nu het verhaal dat natuurmensen roofvogels kweken en er daardoor zoveel zitten. Om direct te starten met duidelijkheid: net als met de vos is dat complete onzin. Veel roofvogels zijn terug omdat de omstandigheden veranderd zijn. Tal van gevaarlijke pesticiden die ook dodelijk zijn voor roofvogels zijn verboden, jacht op te dieren is verboden en via tal van acties helpen natuurverenigingen aan nestplekken voor soorten als kerkuil, torenvalk, steenuil en slechtvalk. De laatste broedt het liefst op hoge plekken en nestbakken in een kathedraal of hoge zendmast zijn vaak garantie op broedsucces. De jonge vogels in de bakken worden vaak geringd, ook weer om ze te kunnen volgen als ze bijvoorbeeld dood gevonden worden, maar van kweken is geen sprake.
Dat een slechtvalk en soorten als havik en sperwer wel eens een speelduif kunnen slaan, is niet te ontkennen. Dat er onder de nestbak van een koppel slechtvalken veel resten van reisduiven en zelfs duivenringen gevonden worden is juist. Het gaat hier evenwel om veel stadsduiven die zowat overal zorgen voor overlast en waarvoor veel gemeentebesturen blij zijn dat de roofvogels die duivenplaag helpen indijken. Elke keer dat jonge duiven deelnemen aan een wedstrijd geraken er verloren. Ook al hebben ze een ring aan, de duivenmelker is maar zeer matig geïnteresseerd om die dieren terug te krijgen. Duiven die te laat zijn in een wedstrijd zijn waardeloos en worden gewoon de nek omgewrongen of gaan naar de poelier waar hen hetzelfde lot wacht. Enkel de besten krijgen een tweede kans.

“Kunnen er dan niet te veel roofvogels zijn?”

Er is hier 1 natuurwet van cruciaal belang: er kunnen van een roofvogel maar een aantal zitten naargelang van het voedselaanbod. Een paar voorbeelden. Een soort als de ransuil eet muizen, wel er gaan in een gebied maar zoveel ransuilen zitten als er muizen in de weiden, akkers en tuinen zitten. Vermindert het aantal muizen dan gaat ook het aantal ransuilen niet toenemen en gaan ze minder eieren leggen of sommige jaren zelfs helemaal niet broeden. Hetzelfde voor de torenvalk, de sperwer, de kerkuil, de buizerd, … Er zitten er maar zoveel zoals er voedselaanbod is. Minder voedsel is minder eieren of helemaal niet broeden.
Ook hierover had ik al vaak discussie met non-believers die zich afvragen hoe een roofvogel dat dan wel kan weten? Tja, dat is natuurlijk altijd een moeilijke, als mens denken dat je meester bent van de natuur, maar zelfs niet willen geloven dat andere soorten zaken weten, een instinct hebben, op een of andere manier denken en kiezen voor overleven van de soort. Ik geef dan altijd een ander vraag mee: van wie leerde de koekoek dat hij zijn ei in nest van een andere soort moet leggen, terwijl hij zijn biologische ouders nooit bij zich had en waarom weet die koekoek dat hij net als die echte ouders in het najaar naar het Congobekken moet vliegen om daar net als bij ons in de polders nachtvlinders te eten en waarom zegt hij daar geen koekoek?

https://kw.be/nieuws

DEEL 4.

Waarom komen grote fond duiven bij extreem warm weer relatief beter naar huis dan programma duiven?

Dit fenomeen heeft Steven dermate getriggerd dat hij een serie bewezen grote fond duiven, vliegers zowel als kwekers, heeft aangeschaft met de bedoeling deze te kunnen bestuderen en vergelijken met zijn oude bewezen stam dagfond duiven.

Het functioneren van de ademhaling van een duif in relatie tot de structuur van de keel

Vaak werd waargenomen dat wanneer de ademhaling niet op de juiste manier functioneert, door een niet op de juiste manier functionerende structuur van de keel, de luchttoevoer naar de longen en luchtzakken is verstoord. Daardoor wordt een juiste en goede ademhaling om lang en succesvol te vliegen, al dan niet ernstig, gehinderd.

Ook een snelle(re) ademhaling, nodig bij extreme temperaturen, is dan niet mogelijk. Als de structuur van de keel niet juist is dan komt de ingeademde lucht namelijk niet in zijn geheel in de luchtpijp terecht, maar voor een groot gedeelte in de bek en van daaruit direct weer naar buiten. Het gevolg is dat er niet genoeg frisse lucht in de longen terecht komt nodig voor een snelle en succesvolle vlucht naar het thuis hok. De luchttoevoer naar de longen en luchtzakken moet dus optimaal zijn. Dat wil zeggen: de opening van de luchtpijp moet vlakbij de tonsillen liggen. En dat is alleen mogelijk bij een juiste structuur van de keel.

Over een periode van ruim vijf jaar werden eerst de kelen van bewezen grote fond duiven op het gebied van kweken en prestaties bekeken en vergeleken. Zonder uitzondering waren de kelen van deze duiven gelijk van structuur. Deze structuur werd vervolgens vergeleken met die van de dagfond duiven die ook bewezen goed waren op de wedvluchten en op het kweekhok. Er was veel overeenkomst, maar er werd af en toe een verschil geconstateerd en dat was een kleine tot soms grote opening tussen de beide tonsil helften.

Over dezelfde periode werd de ontwikkeling van de tonsillen, want het zijn twee helften links en rechts, nauwgezet geobserveerd bij jonge duiven. Gebleken is dat het bij jonge duiven jonger dan een half jaar weinig tot geen zin heeft de tonsillen te beoordelen en te vergelijken met die van oude duiven. De reden is, dat net zoals andere kwaliteiten van het duivenlichaam, de keel ook de tijd nodig heeft om zich volledig te kunnen ontwikkelen. Uit het vergelijken van de notities van jonge duiven van een half jaar oud met dezelfde van een jaar oud bleek, dat de keelstructuur van de duiven van een jaar oud bijna altijd beter of veel beter was. En dat de jaarlingen waarvan de keelstructuur voor het vliegseizoen niet goed genoeg was of slecht presteerden of werden verspeeld.

Ook werd op het kweekhok geëxperimenteerd door duiven met een slechte keelstructuur op elkaar te zetten. Uit de koppelingen van deze duiven werd zelden of nooit een jong geboren met een goede keelstructuur en gingen deze vrijwel allemaal verloren tijdens de wedvluchten of presteerden ze slecht. Hieruit bleek dat het wel degelijk zin heeft om op een juiste keelstructuur te selecteren bij zowel kweek als vliegduiven om op die manier de kwaliteit van de volgende generatie(s) te verhogen.

Bovenstaand een afbeelding van de geopende bek van een duif. Ongeveer in het midden ziet u de zgn. Pharyngeal tonsil (keelamandelen) links en rechts van de aanwijzer van het cijfer 3, de Belgische benaming hiervoor in de volksmond is “gordijn”, die bestaat uit twee helften met ertussen de choanenspleet(3) die in meer of mindere mate open of gesloten is. Aan de onderkant is al dan niet een kartelrand waarneembaar.

Hoe beoordeel je de structuur van de tonsillen op de juiste manier? Om te beginnen moet de te beoordelen duif in de hand in rust zijn. Dit duurt meestal een seconde of tien. Open daarna voorzichtig de bek en wacht met beoordelen totdat de duif helemaal rustig is. Na een seconde of vijf is de keel in rust en gereed voor beoordeling. Bekijk de keel bij een goede verlichting want alleen dan is de al dan niet aanwezige opening, de zogenaamde choanenspleet (3) tussen beide tonsil helften, goed waarneembaar. De winterperiode, wanneer de duiven allemaal in rust zijn, is de beste tijd voor een optimale beoordeling van deze kwaliteit. De luchttoevoer wordt het best geregeld als de tonsillen nauw aaneengesloten zijn. De beste opening ertussen is maar een haar dik. Dit wordt minder naar mate de opening tussen de tonsillen groter wordt. Is de opening duidelijk waarneembaar dan neemt de sportieve waarde van de duif in kwestie flink af.  De keel op de foto is hier een goed voorbeeld van. Ze zijn dan volgens de waarnemingen slecht bruikbaar voor de kweek en die wedvluchten waar hard gewerkt moet worden. Als dan de optimale ademhaling door de opening tussen de tonsillen wordt verstoord laat het resultaat zich gemakkelijk raden.

Soms zie je littekens op de tonsillen of is de scheidingslijn ertussen vervormd. Dit zijn duidelijke tekenen van slijtage naar aanleiding van een slechte vlucht die veel kracht heeft gekost. Soms is ook een ziekte de oorzaak van de vervorming. Hetzelfde is het geval met de kartelrand aan de onderkant van de tonsillen. Is deze afwezig dan is dit geen goed teken en kan een ziekte aan het ademhalingssysteem of het geel dit veroorzaakt hebben.

Uit de waarnemingen die over een periode van vijf jaar gedaan werden mag worden geconcludeerd dat het geruime tijd in beslag neemt voordat de structuur van de keel van een duif zich optimaal heeft ontwikkeld en dat je pas de juiste conclusie kan trekken als een duif een jaar oud is. Omdat de ademhaling van een duif dus tijd nodig heeft om perfect te kunnen functioneren, is het raadzaam om met name voor de vluchten met jonge duiven de aantallen duiven in de mand naar aan te passen. Tijdens de zomermaanden komt vaak extreem weer voor en dan heeft een duif veel meer zuurstof nodig om zich optimaal te kunnen koelen tijdens het transport naar de losplaats. Het moge duidelijk zijn dat dit positief wordt beïnvloed door minder duiven in de mand te doen en de belading aan te passen. Wat nog te vaak gebeurd is, dat wanneer er veel jonge duiven zijn verspeeld, de week erop twee containers worden samen gevoegd tot één. En dat die ene container van de bodem tot de nok wordt vol gestouwd. Overal wordt nog een duif extra in de mand gedaan omdat er geen plaats meer is voor de restmanden. Dit bespaart uiteraard geld maar de verliezen nemen er zeker niet door af. Bedenk dat iedere jonge duif die wordt verspeeld nooit meer een euro oplevert ten bate van de vervoerskas. Het welzijn van onze duiven moet te allen tijde voorop staan. Het mes snijdt hier aan twee kanten!

Het moge voor de geïnteresseerde liefhebbers duidelijk zijn dat het niet veel zin heeft om duiven zonder ze zelf beoordeeld te hebben blind van internet te kopen omwille van een mooie, meestal gefotoshopte, foto en voorzien van een pedigree met beroemde duiven in de achtergrond. Dat draait maar al te vaak op een teleurstelling uit. Zorg daarom voor voldoende parate kennis op het gebied van het beoordelen van een duif en gebruik dat op de juiste manier bij het aankopen ervan op het hok van de liefhebber van uw keuze of tijdens een openbare totale verkoop.

Ten slotte.

Wij hopen dat dit rapport zal helpen bij het verbeteren van de duiventransporten. Ons doel was en is: het welzijn van onze duiven te verbeteren, zodat zij beter tot hun recht komen.

U kunt het gehele rapport nalezen op de website van de WOWD onder:  https://www.wowd.nl/onderzoeksresultaten/het-vervoer/

Literatuurlijst:

Steven van Breemen: Hints voor modern postduiven vervoer (1994)

Dr Colin Walker: The Flying Vet’s Pigeon Health & Management (2000)

C. Casteleyn, J. Scheers, P. Simoens, W. Van den Broeck: Respiratie bij vogels: een functioneel-anatomische benadering (2011)

Willem Mulder en Steven van Breemen: Rapportage en aanbevelingen vervoer en voeding (2012)

Willem Mulder: Dierenwelzijn tijdens vervoer (2023)

Willem Mulder: De WOWD transportvoer richtlijnen (2023)

NPO: Reglement vervoer en lossingen (2023)

Met vriendelijke groet,

Steven van Breemen en Willem Mulder.

Een gemiddeld duivenhok lijkt eerder op een ziekenhuis dan op een verblijfplaats voor duiven. Om als duivenmelker een klein beetje mee te kunnen doen heb je op zijn minst een apothekersopleiding nodig. Althans zo lijkt het wel met al die ziektes tegenwoordig maar doen we dat niet zelf door het toedienen van allerlei antibiotica en geneesmiddelen. Is het niet beter om de natuurlijke weerstand te verhogen i.p.v. telkens weer naar de medicijnen te grijpen. Zo is het ook met de bovenste luchtwegen van de duif. Elke duif heeft er last van in meer of mindere mate. Telkens medicijnen geven is een gebed zonder eind. Is het niet beter om de oorzaak te bestrijden.
Coryza is de grote boosdoener
Je kunt van mij aannemen dat veruit de meeste problemen met de bovenste luchtwegen wordt veroorzaakt door de Coryza virus of ook wel rhinitis uit de herpesfamilie. Elke duif op je hok is in meer of mindere mate drager van dit virus. Hierdoor ontstaan bacteriële complicaties zoals Staphylococcen en E. Coli.
Eerste fout is antibiotica
De eerste fout is het grijpen naar antibiotica middelen om de symptomen van al deze narigheid te bestrijden. Vroeger toen ik jong was deden de duivenmelkers dat op een andere manier. I.p.v. medicijnen hadden ze een grote ijzeren ton met een deksel. Hierdoor konden ze het probleem snel oplossen. En hoe eerder je erbij was des te minder duiven koste het je.
Antibiotica heeft geen duurzame werking tegen ziektes in de bovenste luchtwegen. Eerder verwoesten ze het delicate evenwicht in de darmflora waardoor je van het ene probleem in het andere probleem valt. Met als gevolg een seizoen lang dweilen met de kraan open. Het belangrijkste is dan ook een solide natuurlijke weerstand op te bouwen bij je duiven.
Grote verliezen
De meeste verliezen komen door sluimerende ziektes welke je niet gauw ontdekt. Omdat een duif een meester is in het verstoppen van allerlei ontwakende ziektes. Maar op het ogenblik dat een duif diep in zijn reserves moet tasten dan komt de ellende naar boven en leidt dan ook vaak tot grote onverklaarbare verliezen.
Stress, temperatuurveranderingen, voeding maar wat maar heel weinig duivenmelkers weten en zwaar onderschatten zijn parasieten. Zowel op het eigen hok als in de duivenmanden op het inkorflokaal.
Stuitluis en consorten
Parasieten zoals veerluis waar iedereen wel iets tegen doet. Maar denk eens aan stuitluis. Je controleert je duiven en vind niks maar controleer ze vijf minuten later en de hele stuit zit onder de stuitluis. Blijf hier ontzettend alert op en controleer het elke dag. Zonder dat je het in de gaten hebt wordt de conditie van je duiven elke dag weer zwaar ondermijnt. Natuurlijk is ook bloedluis een parasiet wat een zeer negatieve invloed heeft op de conditie van onze duiven.
Conclusie
Alles wat de conditie van een onze postduiven ondermijnt heeft invloed op het weerstandsvermogen. Het is om die reden dat we naar het geheel moeten kijken. Vandaar dat we in dit artikel van de bovenste luchtwegen naar de stuitluis zijn gegaan. Eens per jaar druppelen of elke dag een desinfecterend bad helpt helaas niet om onze duiven het hele jaar door luisvrij te houden. Helpt het luisvrij houden dan tegen Coli. Nee, natuurlijk niet maar het helpt wel om het weerstandsvermogen van onze duiven niet onnodig te ondermijnen.

By Ome Willem /duivenhouden.com

We hebben een bezoek gebracht aan een geweldig postduiven evenement genaamd de “Golden 10”.Vroeg in de morgen werd ik opgehaald door Pascal en reden we gezamenlijk eerst naar Breda, waar we vriend Paul hebben opgepikt.

Daarna gingen we gedrieën via Oosterhout richting Elshout. GPS had een kijkochtend georganiseerd waar hun koopwaar kon worden bezichtigd. We waren alle drie heel erg geïnteresseerd in de late jongen van Falco Ebben en dit was een mooie kans om deze duiven even door onze handen te laten gaan.

Een duif kopen zonder deze te hebben vast gehad vind ik geen goed idee en heb ik één keer gedaan en dat was op dringend advies van iemand die ik blind vertrouw. Ik vind het dan ook een heel goed idee van GPS om zo’n kijkochtend af en toe te organiseren.

De laatste keer dat ik in Elshout ben geweest was toen de duiven van Henri van de Berg te koop werden aangeboden en er ook een kijkdag werd georganiseerd. Ik heb toen een paar dagen later online een prachtige doffer kunnen kopen die ik zeker niet had gekocht als ik hem niet eerst vast had gehad. Nadat we de duiven van Falco hadden bekeken en een bakkie koffie hadden gedronken vervolgde we onze reis richting de “Golden 10”.

Aangekomen op de locatie zo rond kwart over elf was het al behoorlijk druk en zagen we de ene na de andere bekende liefhebber richting de verkoopzaal schuifelen. Toen we daar ook binnen stapten was het al een drukte vanjewelste. Meerdere mensen met een oriëntaals uiterlijk waren druk aan het live streamen en toonden hun klanten aan de andere kant van de wereld zelfs de kleur van het borstvlees van de te koop aangeboden duiven.

Ook andere aspirant kopers en kijkers waren volop duiven aan het keuren en de duiven werden vaak van de ene keurder naar de andere keurder doorgegeven zonder ook maar weer terug gezet te worden in hun tentoonstellingskooitje. Er was dus echt volop belangstelling !!

En dat was logisch ook want nu had iedereen de kans om zelf te zien wat geweldig presterende liefhebbers in België en Nederland op dit moment onder de pannen hebben zitten. Ik hoopte daar een Golden 10 liefhebber te ontdekken die echt nog iets van een eigen ras had gecreëerd.

En daarmee bedoel ik dat duiven over dezelfde raseigenschappen beschikken. Veelal van het zelfde fenotype zijn en eigenschappen bezitten die jouw eigen duiven thuis nog kunnen verbeteren. Helaas zijn zulke liefhebbers bijna niet meer te vinden. Dit heeft veelal te maken met het feit dat het creëren van een eigen ras tegenwoordig eigenlijk alleen maar lastig is.

We zien steeds meer dat liefhebbers gewoon alleen maar bezig zijn om zo goed mogelijk te spelen en het totaal niet uitmaakt of ze ondertussen wel of niet een eigen ras creëren. Deze liefhebbers zijn dan wel verplicht om veel duiven te blijven kopen om hun eigen bestaande duivenbestand op peil te houden. Dit systeem gaat dan echter vaak gepaard met heel veel duiven kweken en uittesten en dan maar hopen dat er weer een of meerder toppers bij zitten.

Nadat we alle te koop aangeboden duiven bekeken hadden, wisten we niet hoe snel we het lokaal (waar de duiven waren opgesteld) moesten verlaten. En nadat we even buiten frisse lucht gehapt hadden en vriend Sam zich ook bij ons had gevoegd, gingen we met zijn vieren napraten in het restaurant onder het genot van een super lekkere uitsmijter. We waren het over een ding eens: het was een waardevol en leerzaam bezoek. Het heeft er in ieder geval voor gezorgd dat we alle vier met een heel tevreden gevoel en vol vertrouwen aan het nieuwe seizoen 2024 gaan beginnen.

Fijne zondag!