Gerard Dekker

Het is hier koud maar prachtig voorjaarsweer.
Vanmorgen op het kweekhok de 1e jonge duiven geringd. Iets wat me altijd blij maakt en vol verwachting uit laat zien naar de toekomst. Nu is dat echter anders.
We zijn in een "roaler coaster" beland. Elders lopen de ziekenhuizen vol en vechten vele mensen voor hun leven. En tientallen km's verder is er grenstoerisme en lopen de stranden en markten vol met dagjesmensen. Dat deden ze in Italië 2 weken geleden ook met giga veel extra besmettingen. Hoe dom en stronteigenwijs kan je zijn?
Zelf proberen we hier met elkaar onze dingen te blijven doen. Net als velen ben ik onzeker en ook wel ongerust wat dit alles teweeg gaat brengen.
We blijven zoveel mogelijk als het kan thuis en werken vanuit hier. Voor mijn vrouw die in het onderwijs werkt is dat niet altijd mogelijk. We houden het kringetje klein zoals geadviseerd. Zelf ben ik blij dat mijn dagelijkse ronde heb bij de duiven als is het alleen maar om het hoofd leeg te maken. We helpen en onderhouden extra contact met mensen die er alleen voor staan.
Mijn gedachten zijn voortdurend bij de velen die nu door de Corona getroffen worden.
Maar ook bij ouderen en mensen die de frontlinie vormen in deze crises. In NL wordt nu Brabant hard geraakt. De rest van het land wacht angstig af.
Ook de duivensport wacht veel onzekerheid. Of we nog gaan vliegen dit seizoen weet niemand. En dat is het minst belangrijke nu. We hebben ontzettend veel oudere liefhebbers en die wens ik extra sterkte toe. Ook de vele ondernemers onder ons wachten zware en onzekere tijden. Ook voor Toppigeons geldt dit natuurlijk.
We hadden al een NPO bestuurscrisis en om eerlijk te wezen kan deze poppenkast me nu allemaal niet zoveel schelen. Onze 4 overgebleven bestuursleden stuurden nog een NPO nieuwsbrief maar dat terzijde.
Straks zullen we er samen aan moeten werken om het straks weer die mooie hobby voor velen te laten zijn.
Samenwerking, ons gezonde boerenverstand gebruiken, solidariteit, elkaar helpen is het enige dat telt. Net als in de echte wereld en ophouden met dat populistische gedoe en alleen gaan voor eigen belang en gewin. Wat mij betreft weg met die handel. Samen de schouders eronder. Aan iedereen hou je haaks en blijf kalm, gezond en positief naar de toekomst toe. Want ook na zware regen en overstromingen komt weer zonneschijn. Zoals in mijn regio in 1953 met de waternoodsramp. Het leven ging na dit trauma ook weer door en gelukkig maar.
De komende periode van mij geen berichten meer op Facebook over de crisis omdat ik geen deskundige ben, maar ik zal af en toe een stukje proberen te schrijven over de vele honderden bezoeken aan vele topliefhebbers en over topduiven die een onuitwisbare indruk op me hebben gemaakt. Puur voor enig vermaak en afleiding. Op mijn Breeding Center ga ik gepassioneerd verder met het maken van topkoppelingen.