Gerard Dekker
- zondag 24 november 2019
Negatief geladen ijzerdeeltjes kunnen niet aansluiten bij de eveneens negatief geladen zuurstofcellen in het bloed. Dit zou zelfs een vorm van bloedarmoede kunnen betekenen bij een duif. Maar dit terzijde. Echter positief geladen ijzerdeeltjes trekken wel de zuurstofdeeltjes aan. En dat willen de melkers graag. Terug naar de essentie van negatief geladen ijzerdeeltjes in een duif: ze moeten dus voor een overgrote meerderheid positief geladen raken, zodat we ze voortaan ijzer kationen mogen noemen.
IJzer kationen, positief geladen ijzerdeeltjes in het duivenbloed, die zijn zover te krijgen door met name het sporenelement nikkel in aanraking te komen. En laat nu juist in aardnoten (pinda’s) nikkel voorkomen. Vandaar, dat veel melkers hun gevleugelde vrienden graag verwennen met deze nikkelleverancier. Oké, overdrijven is ook een vak, want een teveel aan nikkel in het bloed is op zichzelf iets teveel van het goede. Maar zo nu en dan een paar pinda’s voeren is op zichzelf een buitengewoon effectieve manier om het zuurstofgehalte in het bloed te laten stijgen.
Maar ijzer kationen zijn ergens ook weer hele kleine duiveltjes in een duif zijn bloedsomloop. Tenminste een teveel aan rood gekleurde bloedcellen stoot het aantal witte cellen af. En dat is weer in het nadeel van de lymfeklieren en hun taak om zo goed als alle soorten van infecties buiten de deur te houden. Bijvoorbeeld, luchtwegeninfecties. Dus met een beetje goede wil is een overdaad aan pinda’s in het nadeel wat betreft het afweren van bacteriën die infecties kunnen veroorzaken. Zo zie je maar, dat in alle goede dingen, weleens een ongewenst gevaar schuilt.
