Gerard Dekker
- vrijdag 20 oktober 2017
Nazomeren.
Waren de laatste weken van het seizoen qua weer al slecht, na het seizoen werd het beslist niet beter.
Toch geeft dat mindere weer buiten het vliegseizoen om mij minder irritatie, de duiven hoeven niet dagelijks meer los en je hebt behoorlijk wat meer tijd om andere leuke dingen te doen. Duiven niet loslaten en één keer per dag door de hokken lopen om ze te voeren vraagt niet veel tijd. De teugels worden hier dus behoorlijk gevierd.
Voor mij betekend dat veel meer lekker met mijn handen bezig zijn. Veranderingen aan het hok, aanbrengen, hopelijk verbeteringen. Bij die werkzaamheden behoorde afgelopen weken ook het maken van kleine volières voor elke afdeling en in tegenstelling van wat ik in het verleden altijd deed werd er nu geen hout gebruikt maar werden alle volières in aluminium en kunststof uitgevoerd. Leuk werk met een dankbaar resultaat.
Zomers door de trainingen en de vluchten wordt er nog wel eens iets aan werkzaamheden op het erf op de lange baan geschoven of gewoon vergeten. Niet bewust, maar de duiven vragen zo hun tijd. Dus bij het na zomeren behoort ook het aanpakken van deze zaken
Dit is ook de periode van selecteren, niet het meest favoriete deel van mijn hobby, hoe ouder ik wordt lijkt het voor mij steeds moeilijker te worden. Maar het staat als een paal boven water dat het wel moet gebeuren. Er is een makkelijke manier om er vanaf te komen, gewoon weg geven. Maar…. Ik ga er altijd van uit dat duiven die voor mij niet voldoen ook niet voldoende kwaliteit voor anderen hebben. En zit er toch nog weleens eentje tussen waarvan ik verwacht dat hij wel de klasse in huis heeft om als vermeerderaar te dienen, dan zoek ik daar zelf een nieuw baasje voor uit.
De rui is in deze tijd behoorlijk belangrijk, mijn duiven komen vanaf een paar weken na het seizoen niet meer los totdat ze allen door de rui heen zijn. Volgens mij weten roofvogels maar al te goed dat het ruitijd is. Er staat bij de buren, 2 huizen verder nog 1 grote boom van ca 25 meter hoog en tegenwoordig heeft de Havik daar in weer even een vaste plek. Ik denk dat het een jong is, misschien wel een slimme want hij is nog geen keer tegen het gaas van de volières gedonderd.
Overigens als hij dat wel zou doen vestigt hij de aandacht op zichzelf en zullen de kraaien zich dusdanig roeren dat hij wel op de vleugels zal gaan om een rustiger heen komen te zoeken. Wat dat betreft worden de kraaien net als de karpers hier nog dagelijks gevoerd. De karpers zullen binnenkort dieper water gaan opzoeken, maar de snacks voor de kraaien (eieren en brood) voeren we het jaar rond. Een paar weken terug mocht ik nog een mooi schouwspel aanschouwen toen een sperwervrouwtje zich boven mijn hokken waagde. Binnen de kortste keren had ze 2 kraaien om zich heen die haar behoorlijk tergde en haar liet vertrekken. Haar plaats werd terzelfder tijd ingenomen door 3 buizerds en groeide het koppeltje hun omgeving beschermende kraaien uit naar een 8-tal en vonden de buizerds het ook maar wijzer richting weilanden te vertrekken.
Ja slechter weer, minder eten op het land, twee belangrijke factoren voor het ongedierte om zich weer onder de mensen te mengen. Muizen in de schuur en ratten onder de volières het blijft belangrijk om er op attent te blijven. Muizen zijn voornamelijk snel en soms honds brutaal, maar onze hond weet er wel raad mee. Met ratten ligt dat wat anders, die zijn superslim, niet snel, dus makkelijk te schieten, maar ze registreren elke verandering in hun omgeving en ze vinden de hond best, die kan tenslotte niet onder de volière komen. Maar gelukkig wijst hij ze wel goed aan. Overigens hoorde ik van een goede liefhebber, muizen op je hok, vorm weg !
Hier in de omgeving heb je veel halsbandparkieten, ze zijn inmiddels wel winterhard en het zullen er in de loop van de jaren steeds meer en meer worden en ook dat gaat net als met de uitgezette roofvogels ten kosten van onze lokale vogels. Regelmatig vliegen hier ook andere tropische gasten, waarschijnlijk een keertje ontsnapt zoals een paartje valkparkieten dat hier regelmatig op de nok van de schuur samen zit te babbelen.
Het wordt morgens later licht en avond eerder donker, het bekort je dag maar heeft ook zo zijn charmes. Als ik nu avonds met de hond in het weiland loop tel ik de lichten van de overkomende vliegtuigen, op weg naar Schiphol. Meestal ben ik een half uurtje aan het genieten van de jagerscapriolen die mijn Jack Russel uit haalt. Hij vangt in ieder geval elke avond wel wat. Wat die overkomende vliegtuigen betreft, meestal passeren er een ca. 25 tot 30-tal in die 25 a 30 minuten en dat betekend voor mij dat er op de 2 parallellen start/landingsbanen elke 2 a 3 minuten een vliegtuig land. Echt geluidsoverlast heb ik er niet van, maar ik heb het wel te doen met degene die dichter bij Schiphol wonen.
De tijd van de nodige vergaderingen nadert, er is veel gezegd en geklaagd door heel veel liefhebbers, misschien gaan ze dat nu ook wel doen op de vergaderingen, maar eigenlijk denk ik dat ze het grootste deel van hun ergernissen alweer vergeten zijn en dat belangrijke punten om zaken ten goede te veranderen alweer in de kiem gesmoord zijn.
Ook zullen er weer liefhebbers van vereniging gaan veranderen in de hoop dat het elders beter is. Maar meestal zijn we niet goed om eigen hand eens in eigen boezem te steken.
De vereniging waarvan ik lid ben kent een spectaculaire toename van leden, we krijgen er 11 liefhebbers bij. Helaas geen nieuwe, maar de toename is te wijten aan het ter zielen gaan van een vereniging. Mijn inziens een verstandig besluit, weliswaar hard als het je overkomt, maar nogmaals logisch en verstandig. Met te weinig leden vervalt ook de gezelligheid en tenslotte moet je zorgen dat de concoursen veilig blijven en de kosten betaalbaar. Ben eigenlijk erg benieuwd of het NPO bestuur dit jaar wat dat betreft eens spijkers met koppen gaat slaan. Maar om even in de relaxte sfeer van mijn na zomeren te blijven: we zien wel
