Zondag 31 mei 2020. Deze week een weekstuk dat gaat over de actualiteit maar niet die van de vluchten. Al verliepen deze vluchten dit weekeinde op veel plaatsen allesbehalve soepel. Zoals ik vorige week ook al schreef lijken de duiven het toch wel iets moeilijker te hebben met veranderingen in de vliegrichting dan altijd gedacht en wellicht speelde ook de Oostelijke wind een rol (waarin gezien de snelheden ook wel een tikkeltje Zuid moet hebben gezeten).

Gelukkig is Frankrijk inmiddels opengesteld dus zullen de meeste afdelingen vermoedelijk zo spoedig mogelijk de sprong naar Noord-Frankrijk maken. Tenzij de Belgische bond deze week alsnog lossingsvergunningen gaat afgeven.

We zitten inmiddels alweer bijna in juni dus enige haast is wel geboden. De start van het jonge duivenspel komt namelijk met de week letterlijk dichterbij. Binnenlands opleren is nog wel even mogelijk voor de meeste afdelingen maar er zal toch wel spoedig enige duidelijkheid moeten komen hoe het verder gaat met lossen in België. Wel of niet.

De tijd vliegt dus, althans dat gevoel krijg ik als ietsje ouder wordend mens steeds vaker. Echter soms gaat de tijd tergend langzaam. Natuurlijk is dit ook slechts een gevoel.

Een voorbeeld van een dergelijk traag proces is de vervanging van de huidige NPO-voorzitter en de aanvulling van het bestuur. Dit proces begon feitelijk al eind 2019 maar loopt pas deze week, bijna zes maanden, later ten einde. Aanstaande dinsdag zal er een nieuw NPO-bestuur gekozen worden met een nieuwe voorzitter, Ben Geerink uit Langeveen (Overijssel).

Hopelijk lukt het de ervaren nieuwe ploeg bestuurders om het begin van een nieuw tijdperk in te luiden. Een tijdperk waarin de noodzakelijke stappen gezet zullen moeten worden naar een toekomstbestendige duivensport. Iets waaraan de vorige ploeg bestuurders ook dacht te (gaan) werken. En dit deels ook deed, maar zichzelf duidelijk vergaloppeerde door op te proppen te komen met megalomane projecten en te ingrijpende veranderingen. Zaken die vooral op het conto van de vertrekkende voorzitter konden/kunnen worden geschreven.

Zaken die bovendien niet gedragen werden door de achterban. De gewone leden en vooral ook de kiesmannen, lees de afdelingen. Juist het verliezen van de steun van de afdelingen, feitelijk de hoekstenen van de duivensport in Nederland, werd de NPO-voorzitter fataal. Al is dit woord in deze wellicht iets te dramatisch gekozen.

Het verliezen van de steun van de afdelingen in een periode van iets meer dan 3,5 jaar is overigens best wel opmerkelijk snel. De vertrekkende voorzitter (en de rest van het geïnstalleerde bestuur) kon bij zijn aantreden in het voorjaar van 2016 namelijk rekenen op bijna onvoorwaardelijke steun van de kiesmannen/de afdelingen. Echter deze steun brokkelde echter rap af. De vraag die dan ook voor de hand ligt is, “waar het is misgegaan?”.

Als relatieve buitenstaander denk ik dat er één simpele hoofdreden is voor de vertrouwensbreuk. Het volledige gebrek aan transparantie. In tegenstelling tot hetgeen de nieuwe voorzitter bij zijn aantreden verkondigde was er vooral na zijn eerste jaar nog maar weinig sprake van openheid of duidelijke communicatie. Achterkamertjespolitiek en op eigen houtje handelen bleken spreekwoordelijk voor het beleid en gedrag van de vertrekkende voorzitter. Exemplarisch hiervoor was het negeren van de ledenraad bij belangrijke besluiten zoals bijvoorbeeld de deelname aan het project in Zeeland.

Normaal gesproken bezig ik niet echt zware woorden aan mensen die zich inzetten voor het algemeen (duiven)belang maar het beleid en gedrag van de vertrekkende voorzitter kan simpelweg niet losgezien worden van narcistische trekjes die telkens weer aan het licht kwamen. Een kenmerkend, nogmaals bevestigend, voorbeeld hiervan stond bijvoorbeeld deze week in het voorwoord van OdH.

In zijn voorwoord schrijft de afscheidnemende voorzitter: “Ik zie ernaar uit om weer lekker wekelijks met duiven te gaan spelen. Daar zag het weliswaar een aantal maanden geleden helemaal niet naar uit. Gelukkig hebben we dat ondertussen met de NPO Covid-19 werkgroep, waar ik zelf ook onderdeel van ben, kunnen bewerkstelligen”. De zin “waar ik zelf ook onderdeel van ben” is volstrekt niet-relevant maar toont maar weer eens de hang naar een overgewaardeerd gevoel van belangrijkheid aan.

In dit kader past ook het willen sturen van de uitingen richting de “gewone leden”. Iets dat bij veel mensen in het verkeerde keelgat geschoten is (en zeker bij mij). Het gebruiken van “Op de Hoogte” als communicatiemiddel is/was op zich een goede zaak. Zelfs logisch in deze tijd van digitale informatievoorziening. Echter als er in een landelijk medium geen ruimte is voor onafhankelijke of afwijkende meningen en het slechts een spreekbuis is van de bond dan groeit de weerstand. Vooral de laatste maanden was de communicatie namelijk van een schrijnend, bijna Russisch aandoend niveau.

Hier ligt mijns inziens een uitgelezen kans voor het nieuwe bestuur. Houdt de digitale nieuwsbrief informatief maar ook objectief. Belicht beleidsveranderingen van alle kanten, creëer buiten sociale media een platform waarop voor- en tegenstanders van het te voeren bestuursbeleid hun mening kunnen uiten.

Het voorwoord van de vertrekkende voorzitter deed mij ook terugdenken aan het interview dat ik iets meer dan vier jaar geleden met hem had. Voor een publicatie in Het Spoor der Kampioenen schreef ik destijds een rubriek over vrijwilligers en ondernemers in de sport. De nu vertrekkende voorzitter was juist 3 weken daarvoor gekozen en zat boordevol ideeën en brandde van de energie om aan “zijn klus” te beginnen.

Een stukje hieronder vindt u de vrijwel letterlijke tekst. Een aantal passages heb ik weggehaald omdat ze een beetje te persoonlijk waren en niet relevant zijn voor een terugblik op het gevoerde beleid.

U mag zelf invullen wat er van de voornemens en (beleid)intenties terecht is gekomen.

Terugblikkend aan het einde van, wederom, een turbulent tijdperk in bestuurlijk Duivenland kom ik tot de conclusie dat een aantal aangekondigde zaken is in- of doorgevoerd (organisatie NPO, nationaal vliegprogramma, etc.).

Soms is het niet gelukt om een aantal zaken tot uitvoering te brengen of is het nog “work in progress”, zoals (hopelijk) de roofvogelproblematiek, het ledenbehoud, etc. Ook bleek een aantal ambities duidelijk te zwaar.

Wat mij terugkijkend echter het meest in het oog springt zijn twee meer algemene zaken/indrukken. Allereerst was er reeds drie weken na het aantreden van de destijds nieuwe ploeg al sprake van vergevorderd beleid of in ieder geval beleidsintenties die reeds toen al niet of slechts beperkt gedeeld werden. En deels ook later niet of nauwelijks gedeeld zouden worden (of in een te laat stadium).

Daarnaast is het antwoord op mijn vraag “Waar mogen we het nieuwe bestuur op aanspreken” erg interessant en erg kenmerkend voor hoe het juist niet ging.

“De leden mogen ons aanspreken op het niet nakomen van afspraken. Ik heb het hier dan over zaken als luisteren, openheid, etc. Beloften moet je waarmaken. Niet wachten tot algemene ledenvergadering maar eerder in het proces. Als liefhebber kun je gewoon een fatsoenlijk mailtje sturen en meedenken met goede argumenten en alternatieven. Samen bouwen we het fundament voor de toekomst. Nu zitten we nog in de renovatie maar we moeten ervoor zorgen dat we snel klaar zijn”.

Juist hierin ging het dus na een prima start heel erg mis. Vooral toen na het eerste jaar er echt grote uitdagingen op het pad kwamen of zelf op de hals gehaald werden. De openheid verdween, de antwoorden bleven uit evenals de samenwerking.

Overigens zijn dit ook zaken waarvoor het nieuwe bestuur ook zal moeten waken. “Er gaan zitten en op de winkel passen” is niet genoeg. Dit weet de nieuwe ploeg natuurlijk ook en daarom lijkt het mij verstandig om dit keer wel al direct vanaf de start met een bestuursagenda/beleidsplan naar buiten te treden. Geen verrassingen tussentijds maar juist het gestaag werken aan een breed gedragen plan.

Een plan dat de vertrekkende voorzitter vermoedelijk voor zichzelf wel had maar dat hij niet vroegtijdig kon of wilde delen. Ik geloof namelijk altijd nog wel in de beste intenties waarmee deze wellicht te ambitieuze voorzitter aan zijn klus begon. In mijn ogen is hij echter min of meer slachtoffer geworden van zijn eigen ambities.

Waarbij opgemerkt dient te worden dat de blaam hiervoor ook gedeeld dient te worden. Een gezonde duivensport (voor zover dat nog mogelijk is) wordt namelijk alleen bewerkstelligd als ook de Afdelingen bereid zijn te komen tot nieuwe, gezamenlijk vastgestelde inzichten.

Hierin ligt de grootste uitdaging voor de nieuwe voorzitter, zijn bestuur maar ook de afdelingen. De nieuwe voorzitter en enkele bestuursleden uit zijn ploeg zullen zich dienen te ontwikkelen als echte verbindingskunstenaars. De verschillen binnen duivenland Nederland zijn namelijk nog altijd aanzienlijk. Dit betekent voor de bestuurders minder persoonlijke ambities, de focus zal vooral moeten liggen op meer gezamenlijkheid en verbinding tussen alle partijen.

Dit is naar mijn bescheiden mening geen gemakkelijke opdracht maar wel zeer essentieel. Als dit niet lukt dan herhaalt de geschiedenis zich slechts voor de zoveelste keer en zitten we over een jaar of drie weer in hetzelfde schuitje. Dan heet de nieuwe kop van jut niet Maurice maar Ben.

Artikel gepubliceerd in Het Spoor der Kampioenen in April 2016. Het deel over de voorganger van de nu vertrekkende voorzitter, Dirk Buwalda, heb ik omwille van de lengte weggelaten.

Voorzitters

In het kader van de rubriek ondernemers en vrijwilligers in de sport een bijzondere aflevering over niet zomaar twee vrijwilligers in onze sport, namelijk Dirk Buwalda en Maurice van der Kruk. Een interview met de zojuist vertrokken als de zojuist aangetreden voorzitter van de NPO. Beide heren werden benaderd met een op maat gesneden vragenlijstje waarin ook enige overlapping te bespeuren valt. Het werden aangename gesprekken met een montere ex-voorzitter die ik niet of nauwelijks kende (Dirk Buwalda) en een al even montere nieuwbakken voorzitter (Maurice van der Kruk) die ik in de afgelopen stille seizoenen al eens wat vaker sprak.

Later diezelfde dag sprak uw verslaggever met de nieuwbakken NPO-voorzitter, Maurice van der Kruk, woonachtig in Tiel. Tiel is niet alleen bekend van de beroemde Flipje van de Betuwe maar ook bekend als sterk duivencentrum. Het werd een lang gesprek aan de hand van een aantal identieke vragen, als eerder deze dag gesteld werden aan de oud-voorzitter, maar ook aan de hand van wat nieuwe vragen. Naar woorden hoefde onze nieuwe primus inter parus in ieder geval niet te zoeken. Een ding werd mij duidelijk ik sprak met een gedreven, moderne voorzitter die weet wat hij wil. Hieronder een weergave.

Wie bent u?

Ik ben Maurice van der Kruk, uit Tiel. Inmiddels 47 jaar jong en al 30 jaar gelukkig samen met Iduna van Tuil. Iduna weet van kinds af aan wat er nodig is om te presteren en hierdoor kunnen we prima de duivensport beleven.

Presteren is bovendien gezellig want ’s winters zijn er dan een hoop leuke feestjes. En ja, wij houden van feestjes, we vinden ze zelfs erg leuk, maken dan ook graag gebruik van de ruimte om er gezelligheid in te brengen en die daar waar mogelijk over te brengen op anderen.

Van beroep ben ik Controller in de financiële wereld. Dit omvat leiding geven aan een financieel team en de afdelingen inkoop, ICT, juridische zaken, ect.  Ik ben al in diverse branches werkzaam geweest. De dynamiek van iedere branche en de omgeving waarin deze branches verkeren houdt het voor mij uitdagend. Ook op het terrein van organisatie analyse en marktverkenning speel ik door middel van het geven van adviezen regelmatig een rol. Al deze verschillende aspecten van mijn werk passen ook prima in mijn nieuwe rol binnen de NPO.

Doordat mijn vrouw schoonheidsspecialiste is met haar eigen zaak heb ik ook veel affiniteit met het ondernemerschap. Sterker nog, ben ik feitelijk ook ondernemer dus weet ik ook vanuit dat gezichtspunt wat er op je afkomt bij het leiden van een bedrijf of organisatie. Daarnaast ben ik ook nog politiek actief bij ons in de regio. Hierdoor weet ik ook een beetje hoe politieke en lobbyprocessen in elkaar steken.

Een korte introductie als duivenmelker? Hoeveel jaar zit u al in de sport en wat is uw favoriete spel?

Ik ben in 1981 samen met vader begonnen in Andelst, waar we toen nog woonden. Na een aantal jaren samengespeeld te hebben met mijn vader ben ik in 2008 begonnen op mijn huidige adres. Mijn voorkeur gaat uit naar de programmavluchten tussen 100 – 700 kilometer. Eigenlijk wil ik alle vluchten “winnen” maar dat lukt(e) de laatste jaren niet zo goed …

Wat is uw grootste succes in de sport?

In 2005 speelde ik op de eerste nationale dagfondvlucht vanuit Le Mans de eerste in afdeling 7 tegen 10.200 duiven. Helaas is dat aantal duiven nu gehalveerd. In 2005 had ik ook een superuitslag op de Natour. Het was de beste uitslag in de rubriek “Nadoen” ooit binnen onze regio gerealiseerd met vanaf Strombeek, 1 t/m 13 in de regio tegen een kleine 4.000 duiven. Mijn ambitie is om dit na te doen in 2016, ha, ha. Ook op de Midfond speelde ik al diverse keren een eerste in de afdeling al viel mij op dat dit de laatste keer nog maar was tegen 11.000 duiven. Best veel, maar het waren er ooit 21.000! Ik droom ervan om dit aantal duiven weer terug in concours te krijgen.

Wat was voor u de reden om toe te treden tot het NPO-bestuur?

Hiervoor heb ik feitelijk twee redenen. Ten eerste zit ik al 35 jaar in de sport en wil ik nog graag 35 door jaar door. Omdat ik bang ben dat als we niet iets doen dat dit laatste niet lukt ben ik niet aan de zijlijn blijven staan. Nog niet zo lang geleden maakte ik deel uit van de van commissie Brokking. Deze commissie kwam met een naar mijn mening goed rapport om onze sport en organisatie toekomstbestendig te maken. We zijn echter helaas niet in staat gebleken deze goede ideeën uit te voeren en met de nieuwe ploeg wil ik dit alsnog oppakken.

Ten tweede lijken de kiesmannen en haar achterban anders tegen de sport aan te kijken. De tijd lijkt rijp te zijn om tot de noodzakelijke veranderingen over te gaan.

Waarom ging u op voorzitter?

Er was een nieuwe ploeg enthousiaste kandidaat-bestuursleden bereid gevonden om in het NPO-bestuur plaats te nemen. Hierin zag ik kansen en wilde daar dus wel de voorzitter van zijn.

Ik vind het een belangrijk onderdeel van de voorzittersrol om de mensen te enthousiasmeren, daarnaast zet ik graag de lijnen uit waarbij ik de anderen de ruimte geef om hun eigen verantwoordelijkheden te nemen.

Tenslotte denk ik dat ik in staat ben alle stakeholders goed met elkaar te verbinden. Zowel binnen als buiten de sport want het vliegen met duiven is een precaire situatie. Het “samendoen” in mijn speech na mijn verkiezing tot voorzitter is geen verkoop verhaal. We hebben elkaar nodig om de sport in stand te houden en zullen excessen moeten uitbannen en zelf moeten oplossen. Grote monden op vergaderingen of op de Sociale media helpen niet. Het uitleggen van de sport aan derden die er weinig van begrijpen is geen geringe opgave en we balanceren op een dun draadje ….

Overigens werd ik als voorzitter gekozen op de dag van mijn 47^e verjaardag, een mooi cadeau.

Hoe kijkt u naar de toekomst als voorzitter?

Ik zal proberen de zaken binnen de NPO bedrijfsmatig te bekijken. De uitdaging van dit voltallige nieuwe bestuur is de structuur van organisatie aan te passen. We willen komen tot een situatie waarin het beleid gemaakt wordt door het NPO-bestuur dat gefiatteerd wordt door de vergadering met afgevaardigden. Speerpunten van dit beleid, waarvan een aantal zaken nog verder uitgewerkt moeten worden, zijn bijvoorbeeld ledenbehoud, uniformiteit in vliegprogramma, qua puntentelling en spelvormen.

Een ander zeer belangrijk doel is de sport qua kosten betaalbaar te houden. We willen eigenlijk niet dat er mensen met onze mooie sport stoppen omdat ze het niet meer kunnen betalen. Met alle afdelingen in Nederland moeten we dan ook met elkaar kijken welke zaken kosten efficiënter kunnen. Ik denk dan aan ringen, vervoer, etc. Vanuit de organisatie maar met de blik naar beneden, onze leden. Het NPO-bestuur moet besturen en geen ceremoniële rol vervullen zoals nu feitelijk het geval is.

De huidige structuur is dan ook niet meer houdbaar de leden voelen zich niet meer vertegenwoordigd door NPO en de kiesman. Er is geen binding meer tussen de basis en de top. Mede hierdoor zijn er veel problemen maar gek genoeg werd de structuur die dit in stand houdt tot op heden niet veranderd. Dit moet worden doorbroken en daarom moet de structuur echt anders.

Ik hoop dat door mijn inspanningen en die van de andere nieuwe bestuurders meer mensen een rol willen vervullen in onze sport. Er is namelijk veel knowhow in de sport maar de mensen met kennis steken hun kop niet boven het maaiveld uit omdat deze er onmiddellijk wordt afgehakt. Deze negatieve spiraal willen we te doorbreken.

Overigens wordt het hele nieuwe bestuur voorgesteld op de site van de NPO zodat er meer duidelijk is wie de mens/melker achter de bestuurder is. Het is wellicht een goede zaak om niet alleen mijzelf in Het Spoor der kampioenen voor te stellen maar ook de andere bestuurders voor het voetlicht te halen. Dan kunnen ze hun achtergronden in de sport en hun portefeuille uitgebreid toelichten. Overigens hebben we de portefeuilles verdeeld onder de nieuwe bestuurders op grond van affiniteit. Iemand is immers meer gemotiveerd om “ergens voor te gaan” als hij of zij (in ons bestuur zitten helaas geen dames) het leuk vindt.

Al met al wil ik dus een krachtig NPO-bestuur met beleid dat uitgevoerd wordt. Een bestuur dat hierover transparant rapporteert! Hierbij hoort overigens ook een krachtig NPO-bureau! We hebben hierover veel ideeën. We willen dat het bureau zaken voor de liefhebbers en afdelingen gaat faciliteren zodat de werkzaamheden voor de gewone leden en bestuurders eenvoudiger worden. De melkers moeten zich bezighouden met de mooie dingen in de sport in plaats van veel administratie te doen.

Hoe gaat u om met de afname van het ledenbestand?

De krimp zal door de leeftijdsopbouw van de groep duivenmelkers de komende jaren blijven plaatsvinden, maar we proberen te komen tot een vaste basis om van daaruit weer iets te bouwen. De eerste ambitie is om een zachtere landing te creëren qua afkalving van het ledenbestand. We hopen dit te beperken door te voorkomen dat leden stoppen door een niet natuurlijke oorzaak. Toppers stoppen bijvoorbeeld nu door de roofvogelproblematiek. Hierover gaan we in gesprek met diverse stakeholders omdat er totaal geen besef buiten onze sport is hoeveel leed deze vogels veroorzaken. Dat een goede registratie daarvoor van belang is evident. Op basis van feiten wordt het gesprek niet direct eenvoudiger maar geeft je wel een goed instrument.

De kunst is ook om meer jonge kinderen te “besmetten”. Ieder jaar ga ik met een mand duiven naar de lagere school om uit te leggen hoe onze sport werkt. Klasgenoten van mijn dochters vragen dan ook regelmatig of er weer jongen zijn en wanneer ik weer met een mand duiven op school kom?

Daarnaast willen mijn mannen en ik het “wij-gevoel” in onze sport versterken. “Samen”, met bijvoorbeeld teams in de sport, met meer supporters, met misschien zelfs poulen voor buitenstaanders, etc., etc. We willen meer mensen zonder duiven interesseren voor onze sport op grond van het wedstrijdelement en de affiniteit met de dieren. Het moet breder gemaakt worden en de moderne technieken bieden de mogelijkheden hiervoor.

Wat wilt u dit jaar nog realiseren?

Binnen afzienbare tijd willen we een landelijke enquête uitsturen en terugontvangen. We willen weten wat er speelt bij de leden op individueel niveau. Het nieuwe bestuur wil haar leden bij naam en toenaam kennen, weten wat er leeft en speelt plus wat de knelpunten zijn.

Met deze informatie willen we slagen maken om de sport opnieuw in te richten. We denken hierbij bijvoorbeeld aan de verschillende speldisciplines en de besluitvorming hierover. Vitesseliefhebbers moeten besluiten over de Vitesse.

Daarnaast willen we de roofvogelproblematiek in kaart brengen. Een lobby opzetten. Meten is weten. We moeten het breder aanvliegen door samenwerking te zoeken met andere groeperingen met hetzelfde belang, bijvoorbeeld groepen die de weidevogels beschermen. Doordat ik politiek actief ben, ben ik bekend hoe dit soort processen gaat. Het is een lange weg, maar er moet iets gebeuren. Mijn motto is dan ook dat we “vandaag beginnen, anders komen we morgen niet verder”!

Ook willen wij graag zo snel mogelijk de statutenwijzigingen door te voeren (beter bekend als het Olfers-traject). Doelstelling is minimaal één wijziging per jaar door te voeren. Deze wijzigingen moeten toekomstbestendig zijn want de oude statuten zijn gedateerd en de nieuwe moeten 20 – 40 jaar mee. Dit betekenen dus ingrijpende wijzigingen!

Tevens gaan we laten zien waar het team NPO-bestuur en bureau zich mee bezig houden. We moeten de keuken dus opgooien. Liefhebbers moeten kunnen meekijken en meedenken. Ze hebben recht op een antwoord en recht op een oplossing. Sommige oplossingen kosten tijd en ieders individuele probleem is natuurlijk het grootst. De kunst wordt om structurele oplossingen te vinden om individuele problemen te verkleinen. De kunst is daarbij tevens om met oplossingen geen nieuwe problemen te creëren.

We hopen door duidelijkheid en de verandering drastisch minder te hoeven besteden aan juridische kosten, dit geld kan beter naar de sport of de PR of de basisvorming gaan.

Een belangrijk speerpunt is dus ledenbehoud. Als dit lukt zijn we op de goede weg en daarna moeten we proberen leden te werven. We willen dat leden weer enthousiast en trots worden op de duivensport. Dit trekt mensen aan wanneer leden op verjaardagen vrolijk en gepassioneerd over de mooie kanten van onze sport praten. En die zijn er vele!

Wat zijn uw/jullie plannen om de daling in het ledenbestand af te remmen of zelfs te werven?

Bij ons thuis is duivensport echt een familiesport. Dit is ook een van de missies die wij als nieuwe ploeg willen uitdragen. Je kunt de duivensport zoals al eerder aangegeven samen beleven en hierdoor is het bijzonder mooi. Als onze sport mooi gevonden wordt is het ook makkelijker om er gepassioneerd over te praten. Dit werkt dan weer aanstekelijk. Het is onze taak en plicht dit mooie virus over te dragen en andere mensen te enthousiasmeren.  Dan komen deze mensen een keertje kijken, waardoor ze weer meer achtergrond krijgen hoe onze sport werkt.

De kunst is overigens niet om nieuwe melkers te laten beginnen, maar om ze het vol te laten houden. Ik geloof erg in de rol van coaching. Iedere beginneling heeft in mijn ogen een passende coach nodig.  Dat wil zeggen een buddy die helpt als het lastig of moeilijk is. Het beste is als nieuwelingen worden gestimuleerd door oudere melkers. Het probleem is natuurlijk dat onze sport erg individualistisch is,

Persoonlijk zeg ik snel “ja” als iemand mij benadert voor informatie of coaching ondanks mijn toch wel beperkte tijd. Ik stel echter als coach ook een wedervraag aan de startende melker. Ik vraag of ze zich ook committeren als leerling, d.w.z. dat ze er echt helemaal voor gaan. En dat is anders en meer dan alleen luisteren naar een oudere duivenmelker of iemand met veel ervaring. Bij tegenslag moet je er ook als nieuweling één of twee schepjes bovenop doen. Dat is de Proof of the pudding.

Coaching kan overigens ook op afstand plaats vinden en dat doe ik best veel. Het gaat er vaak ook om iemand de spiegel voor te laten houden en vooral doen wat we hebben afgesproken. Anders is het niet vol te houden.

Wat trekt volgens u mensen aan om met duivensport te beginnen?

De omgang met dieren. Het begint allemaal met het houden, verzorgen en genieten van de dieren. Dat wil zeggen de hobby kant, de sport in de achtertuin of op eigen erf. Hierna komt het deelnemen aan wedstrijden en niet onbelangrijk de mogelijkheid om iets te winnen. Dit vereist naar onze mening uniformiteit in kampioenschappen, programma’s, punten, etc.

Dit geeft duidelijkheid en dit neemt vragen maar vooral onduidelijkheden bij geïnteresseerden weg. Nu creëer je alleen drempels doordat nieuwe leden niet meer begrijpen hoe het werkt. Overigens denk ik dat je de uitslagen intact moet houden maar bijvoorbeeld in verschillende leagues tegen elkaar moet spelen en meer gelijkmatigheid door de puntentelling moet creëren. De discussie die nu in alle hevigheid woedt wordt vaak gevoerd door mensen die niet deelnemen aan de wedstrijden of niet tegen deze mannen spelen. 

Waar mogen we het nieuwe bestuur op aanspreken?

De leden mogen ons aanspreken op het niet nakomen van afspraken. Ik heb het hier dan over zaken als luisteren, openheid, etc. Beloften moet je waarmaken. Niet wachten tot algemene ledenvergadering maar eerder in het proces. Als liefhebber kun je gewoon een fatsoenlijk mailtje sturen en meedenken met goede argumenten en alternatieven. Samen bouwen we het fundament voor de toekomst. Nu zitten we nog in de renovatie maar we moeten ervoor zorgen dat we snel klaar zijn.

Het maken van de afspraak is één, het begrijpen is twee en realiseren of ze nog in lijn zijn met de afspraak is drie. De beleving moet eenduidig zijn en dit kan alleen door korte lijnen en bovenal heldere lijnen.

De kunst is daarbij dat we de zelfregulering van onze sport in stand blijven houden! Dit is moeilijker dan velen beseffen. Ook en vooral richting de groepen buiten onze sport!

Hoe gaat u de tijd vrijmaken voor het besturen van de NPO?

Dit is alleen mogelijk doordat mijn vrouw mij hierin onvoorwaardelijk steunt. Iduna snapt mijn liefde voor de sport en begrijpt dat ik hier veel tijd voor vrij maak. Deels deed ik dit al in andere afdelingsfuncties. Doordat ik het hebben van dubbelfuncties niet support en op ons niveau er geen dubbelfuncties in onze sport zijn toegestaan levert het afstoten van deze andere functie weer wat tijd op.

Daarnaast hebben we de tijd mee. Momenteel vergaderen we nog vaak in levenden lijve omdat we elkaar hierdoor beter leren kennen. Om korte lijnen te hebben in het seizoen is er echter al een WhatsApp groep opgericht. Als alles goed op elkaar is ingespeeld kunnen we bijvoorbeeld later met face time vergaderen hetgeen veel reistijd scheelt.

Overigens wil ik nog benadrukken dat ik dan misschien de voorman, de aanjager of de kop van jut van het team mag zijn maar we doen het met zeven bestuurders plus het NPO-bureau.

Tenslotte. Wat zijn uw toekomstplannen met de duiven?

Ik wil, zoals iedereen, meer eerste prijzen winnen. Hiervoor heb ik een plan in mijn hoofd. Ik wil gefocust met mijn eigen duiven omgaan. Veel kan ik hierover nog niet zeggen maar aan het einde van het seizoen zal ik meer duidelijkheid bieden.

Aalsmeer, Michel Beekman