De bal kaatsen

Zondag 21 maart 2021. Vandaag eens geen lange inleiding over het wielrennen van gisteren.  Natuurlijk keek ik de Primavera zo ongeveer van start tot finish maar al bij al was het, zoals veel vaker, geen koers om over naar huis te schrijven. Al blijven de laatste vijftien tot twintig minuten altijd superspannend.

Mijn favoriet zat naar mijn bescheiden mening nooit lekker in de wedstrijd en liep vooral op het laatste beroemde bergje een beetje te veel achter de feiten aan. Misschien kwam dit wel doordat het parkoers zich niet echt leent voor zijn aanvallende stijl. Een stijl waarvan we de vorige drie weekeinden wel op een ongekende wijze konden genieten en waarvan we hopelijk de komende drie weekenden ook weer op een ongekende wijze zullen kunnen genieten.

Qua duivensport was het een beetje de week van de “day after”. De dag of de week na mijn stuk over de NPO-ledenraad en het herrezen NPOrgaan kreeg ik namelijk enkele reacties. Iets wat gek genoeg niet al te vaak gebeurt.

Allereerst was daar de reactie van de secretaris van de afdeling Oost-Brabant die mij attent maakte op het feit dat ik een essentieel stukje tekst bleek te hebben geschrapt bij het amendement dat deze afdeling had ingediend op het Dopingreglement.

De essentie van het amendement is/was dat de naam van de verdachte pas wordt bekend gemaakt na het positief zijn van de B-staal, maar dat de resultaten na het positief zijn van de A-staal worden opgeschort. Dit alles om dure rechtszaken, etc. te voorkomen mocht de B-staal alsnog negatief zijn.

Dit aangenomen voorstel was dus geheel in lijn met hetgeen ik reeds op 31 januari schreef. Hieronder nog maar eens de letterlijke tekst:

Mijn interesse was direct gewekt en ik las het begeleidende document en het nieuwe reglement. Nu ben ik geen groot dopingspecialist maar ik denk dat er in de het dopingbeleid/reglement toch nog wel enkele lacunes zitten. Zo wordt er nog steeds niets geschreven over de hoeveelheid verboden stof die eventueel wel wordt toegestaan. Een nulwaarde lijkt mij niet verstandig gezien meet onzekerheden, vervuilde supplementen, etc. Tevens is hetgeen ik lees over het naar buiten brengen van de uitslagen van testen niet zonder risico. Het verleden heeft uitgewezen dat dit zeer gevoelig ligt, om het mild te verwoorden. Vooral in het geval van een uiteindelijke onterechte positieve test. Met alle gevolgen van dien.  Ik zou in het geval van een positieve test de namen pas publiceren en delen met vereniging en afdeling na het verlopen van de termijn van contra-expertise of na uitkomst van de tweede test (de B-staal). Dus niet zoals in artikel 21 lid 1 – 3 beschreven wordt al na de uitkomst van de A-staal. Wel zou een passage kunnen worden opgenomen dat de uitslagen en gewonnen punten/prijzen in de periode tussen de eerste test en de tweede test alsnog vervallen wanneer d tweede test ook positief is.   

Daarnaast was er een reactie op mijn mening over de columns in het herrezen NPOrgaan. De reactie kwam direct van de groep initiatiefnemers. Op zich niet zo vreemd. Ik schreef namelijk niet echt vleiend over een aantal columns (achteraf ingezonden stukken) en dan kun je een reactie verwachten. Immers wie de bal kaatst kan hem terug verwachten.

Ik heb daar overigens totaal geen moeite mee. De wekelijkse stukken schrijf ik omdat ik het leuk vind. In mijn schrijfsels probeer ik hetgeen er in Duivenland gebeurt te duiden. Al dan niet vergezeld van mijn mening. Met die mening zijn veel lezers het meestal eens maar dit hoeft natuurlijk niet. Ik placht niet de wijsheid in pacht te hebben en ben daarnaast ook geen prediker. Als mensen het niet eens zijn met hetgeen ik schrijf vind ik het prima. Even goede vrienden. Als ze hun kritiek op een “normale manier” brengen heb ik er zelf wel aardigheid in om de discussie hierover aan te gaan. Dit deed ik ook met de initiatiefnemer van het vernieuwde NPOrgaan. Natuurlijk werden we het niet eens maar dat hoeft ook niet.

Overigens las ik in de tussentijd zo ongeveer de hele uitgave van het nieuwe Orgaan omdat een vaste volger mij de zestig pagina’s tellende uitgave digitaal deed toekomen. Mijn kritiek verandert hierdoor echter niet. Wel vond ik een aantal reportages goed geschreven en interessant.

In het algemeen blijf ik mij een beetje verbazen over de hang naar het oude bestuur en de aanzwellende kritiek op het nieuwe bestuur. Als je ziet wat er de laatste tijd naar buiten komt begrijp ik dit echt niet. Het is meer dan duidelijk dat het oude bestuur niet echt op het vereiste niveau gefunctioneerd heeft. Evenals als vele besturen daarvoor overigens. Elementaire zaken werden niet uitgevoerd, onderschat, fout ingeschat of zelfs op de lange baan geschoven. Hetgeen geleid heeft tot grote problemen. Problemen die veel geld gekost hebben. In het heden en in het recente verleden.

De persoon met wie ik discussieerde sprak zelfs over een verlies ter grootte van 1.5 miljoen euro in de laatste 10 tot 15 jaar. Geen kattenpis, zeker niet als je in ogenschouw neemt dat het vermogen van de NPO werd opgebouwd met “dubbeltjes en kwartjes”.

Nu dient te worden opgemerkt dat besturen in deze tijd geen sinecure is. De tijd dat je zomaar een hobbybondje kon leiden ligt duidelijk achter ons. Als bestuurder op landelijk niveau moet je echt wel wat in je mars hebben. Ook moet je bereid zijn er zeer veel tijd in te steken en je supergrondig te laten voorlichten. En dan moet je het nog niet helemaal vertrouwen en toch min of meer je eigen plan trekken. De materie is namelijk wel zeer complex geworden met veel problemen en zeer lastige stakeholders. Binnen en buiten de sport.

Zomaar een paar bevriende sportvrienden tot het bestuur roepen gaat dus simpelweg niet meer. Bestuurders moeten mensen zijn met veel bestuurlijke ervaring in hun rugzakje. Opgedaan in het bedrijfsleven of in publieke functies. Daarnaast is een goede feitenkennis van hetgeen er binnen onze sport speelt onmisbaar.

Het huidige bestuur voldoet hier naar mijn bescheiden mening aan. Het is een mixture van oud en iets minder jong, met diverse achtergronden qua maatschappelijke positie. Ook qua sportervaring zit het wat mij betreft goed met deze ploeg. Al lijkt de focus meer te liggen op de breedtesport dan op de topsport. Iets dat ik in deze tijd overigens goed begrijp. Met 1000 topspelers alleen red je het als bond niet.

De enige kritiek die ik zou kunnen hebben is dat de geografische spreiding een “beetje Oostelijk” is. Hieraan is natuurlijk niet veel te veranderen omdat de invulling van bestuursfuncties afhankelijk is van de bereidheid om ze te willen vervullen. Kennelijk is er in het Westen van Nederland niet veel bereidwilligheid om tot het NPO-bestuur toe te treden.

Al bij al denkt ik dat het op dit moment bijna niet mogelijk is een betere ploeg bestuurders bij elkaar te brengen. Dit is ook de reden dat ik tot op heden het bestuur volledig gesteund heb en/of opbouwend geweest ben op het moment dat ik iets van kritiek had.

Het bestuur is niet flitsend maar ogenschijnlijk wel erg degelijk. Niet toevallig woorden (of woorden van gelijke strekking) die de voorzitter vorige week ook in zijn openingswoord gebruikte. De tijd zal ons vervolgens wel leren hoe dit bestuur het daadwerkelijk doet ten opzichte van haar voorgangers. Vooralsnog geef ik ze meer dan het voordeel van de twijfel.

Wel ben ik benieuwd hoelang de afdelingen op de huidige wijze achter het bestuur blijven staan. Of beter gezegd hoelang de afdelingen hun leden in de kruiwagen kunnen houden zodat die niet altijd kiezen voor de korte termijn of het eigen belang. Beleid kan immers alleen gemaakt en volgehouden worden als iedereen een beetje water bij de wijn doet. Iets dat in een individuele sport als de duivensport geen eenvoudige zaak is.

In dit kader maakte mijn gesprekspartner nog wel een interessante opmerking. Hij vroeg mij eens te peilen hoeveel van mijn lezers op de één of andere manier vooraf invloed gehad hebben op hetgeen hun kiesman gestemd heeft? Naar zijn informatie kwamen de meeste tegenstemmen in de ledenraad namelijk van afdelingen die hun leden daadwerkelijk geraadpleegd hadden.

Veel reacties krijg ik in de regel niet maar bij dit onderwerp zou ik het wel leuk vinden om te horen welke kiesmannen (afdelingsbesturen) hun achterban geraadpleegd hebben en welke niet?

OP EIGEN HONK

Is en blijft het rustig. Wel spendeerde ik enige tijd aan het schrijven van een artikel over het afscheid van een grote naam in onze sport. Jan van Mastrigt hangt namelijk zijn stofjas aan de wilgen en vroeg mij iets te schrijven ter ondersteuning van zijn verkoop die binnenkort op GPS-Auctions van start gaat.

Een leuk klusje want praten met een gedreven topmelker als Jan van Mastrigt is altijd de moeite waard. Zelfs via Whatsapp en met een tijdsverschil van zeven uur. Het artikel dat binnenkort op de site van GPS zal verschijnen zal ik in een later stadium ook hier nog wel eens plaatsen.

Voor het overige bereikte mij het bericht dat An Könst afgelopen week is overleden. An was de vrouw van Jaap Könst, de charismatische voorzitter van mijn kleine club. Doordat de club gevestigd is in een loods op het erf van de familie Könst was An een regelmatige verschijning tijdens het seizoen en natuurlijk ook bij andere verenigingsactiviteiten in de stille tijd. An was een krachtige vrouw die Jaap en de vereniging steunde daar waar het mogelijk was. Langs deze weg bied ik daarom mijn oprechte deelneming aan in de rouw die Jaap en de rest van de familie treft.

Tot een volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende