Zondag 22 januari 2017. Buiten zijn de daken van de huizen beslagen met een wit laagje. Niet zo vreemd want het is nog erg koud om even over half negen in de morgen. Een blik op de waarnemingen van het KNMI leerde dat het bij mij in de buurt (Schiphol) op dit moment nog bijna zes graden onder nul is. In het Oosten van het land vriest het volgens deze zelfde bron bijna tien graden. Temperaturen die we de laatste jaren niet meer gewend zijn.

De laatste keer dat het serieus winterde was in 2012. Op een haar na werd toen de Tocht der tochten gemist. Ik weet ook nog dat ik toen van die verwarmingselementjes kocht om het drinkwater drinkbaar te houden. Deze bestelde ik wat te laat en sindsdien liggen ze ongebruikt in de kast. Ook dit jaar heb ik ze dus nog niet in gebruik genomen. De drinkbakken zijn ’s nachts wel een enkele keer dicht gevroren maar overdag was dit tot op heden geen probleem. Vermoedelijk zal dit ook geen probleem gaan worden. De oude (kweek)duiven lijken instinctief namelijk een gaatje open te houden zodat ze altijd bij voldoende vocht voor hun jongen kunnen komen.

Voor de overige duiven die nog niet gekoppeld zijn volstaat een drinkbeurt per dag of beter gezegd direct na de voerbeurt. Vroeger in Diemen toen ik nog duiven hield op een volkstuin zonder elektriciteit en stromend water nam ik elke dag een jerrycan met heet water mee. Dit water gooide ik vaak gewoon op het bevroren water in de drinkpan zodat de duiven even konden drinken. Als de ijslaag in de bakken na enkele dagen te dik werd zette ik de bakken op zijn kop en gooide er wat heet water overheen en van schrik sprong de ijslaag negen van de tien keer direct uit de bak.

Tegenwoordig heb ik deze ongemakken niet meer omdat het verzorgen van duiven bij huis ’s winters (en zomers) natuurlijk veel eenvoudiger is. Gewoon even naar binnen lopen en de bakken onder de hete kraan houden volstaat. Echter in de jaren op de volkstuin met een rudimentaire verzorging in combinatie met echte winters (ten tijden van alle recent gehouden Elfstedentochten hield ik mijn duiven op het landje aan de spoordijk) lukte het ook gewoon om jongen te kweken en de duiven goed te verzorgen.

Zo zal het nu ook nog bij veel melkers gaan die hun duiven niet bij huis kunnen houden. Gewoon aanpassen aan de omstandigheden. Deze omstandigheden lijken qua weer de komende week overigens te kantelen. De verwachting is dat de vorst zal verdwijnen maar gek genoeg schrijven en melden de meteorologen dit al dagen. Ook tijdens de winter lijken de voorspellingen niet heel erg goed te kloppen. Iets dat op dit moment de gemiddelde duivenmelker waarschijnlijk niet zo opvalt, in tegenstelling tot in het voorjaar en de zomermaanden. In die tijd zit iedere melker als het ware bovenop het weer.

Ditzelfde geldt mijns inziens voor de zaken waarmee in de wintermaanden het NPO bestuur en andere bestuurslagen zich bezig houden. De grote groep zit hier ook niet zo bovenop. Als ik in deze tijd wel eens een melker spreek is het eerste onderwerp dat aan bod komt de kweek. Heb je al gekoppeld, hoe verloopt de kweek of heb je al jongen zijn de vragen die het gesprek openen. Nog maar twee keer heb ik recentelijk mee gemaakt dat iemand vroeg om verduidelijking over de nieuwe rayonindeling in onze afdeling. Laat staan dat er iemand begint te praten over de ambitieuze en prijzenswaardige toekomstvisie die het NPO bestuur deze week naar buiten bracht. Het lijkt voor veel liefhebbers simpelweg de “ver van mijn bed show”. Dat is het natuurlijk niet maar het geeft wel aan welk belang de meeste liefhebbers hieraan geven en/of dat de veranderingen hen gewoonweg niet bereiken.

In dit laatste ligt nog een schone, maar zware taak voor de bestuurders in alle (nu nog bestaande) geledingen want in tegenstelling tot de indruk die in de sociale media gewekt wordt is het maar een kleine groep waar het nieuws of de veranderingen wel aankomt. Deze groep maakt vervolgens veel lawaai (positief of negatief) en dit wekt de indruk dat dit de mening van de zwijgende massa is. Niets is minder waar en dit blijkt niet alleen in de duivensport. De, naar mijn mening helaas, vrijdag ingezworen president van de Verenigde Staten kwam juist wel aan de macht omdat hij op de één of andere manier de zwijgende massa wist te bereiken. Ditzelfde gold voor de afloop van de Brexit in Groot-Brittannië. Ook daar bepaalde de uiteindelijk bereikte zwijgende meerderheid hoe uiteindelijk het referendum afliep.

In onze sport is het naar mijn mening niet anders en ik kan dan ook wel eens besmuikt zitten glimlachen als ik weer eens een bevlogen, soms zelfs verhitte discussie op Facebook volg. Vol vuur vliegen de argumenten door de digitale ether maar men heeft niet in de gaten dat men slechts debatteert met een zeer klein deel van de duivenmelkerspopulatie. Recentelijk volgde ik weer twee discussies over het opleren en het vliegprogramma van de jonge duiven. Los van de inhoud, die soms kant nog wal raakt als je weet hebt van bepaalde feiten, beseffen degenen die de discussie aanzwengelen, voeren en soms in standhouden niet dat je bijna letterlijk als een marskramer de boer op moet met je ideeën willen ze enige kans van slagen hebben.

Discussiëren op internet volstaat niet. Je zult de zwijgende meerderheid moeten zien te bereiken, te overtuigen en te activeren. Honderd jaar geleden was ik hierin eenmaal zeer succesvol. Destijds was er in de toenmalige Afdeling Amsterdam een discussie over het behouden van een vlieglijn. Deze discussie liep al jaren en er werd een paar keer geswitcht. Een van de vlieglijnen zorgde echter voor minder verliezen onder de jonge duiven. Dit was  bij de grote massa niet bekend en dit werd destijds ook niet objectief in kaart gebracht. Jong en ambitieus als ik toen al was kroop ik achter de PC die toen net bestond. Ik bracht de feiten letterlijk in kaart. De uitkomst hiervan stuurde mijn vereniging destijds naar alle secretarissen van de verenigingen. Hierdoor werd het besproken tijdens de verenigingsledenvergaderingen en bereikte het de grote zwijgende, vaak niet goed geïnformeerde, meerderheid. De uitkomst was dan ook niet zo verwonderlijk, er werd op de eerstvolgende afdelingsvergadering gekozen voor de vlieglijn met de minste verliezen.

De moraal van dit verhaal. Duivenmelkers zijn in de regel niet dom maar je moet ze wel bereiken en goed informeren. Heden ten dage volstaat een brief aan de verenigingssecretaris niet meer. In veel verenigingen wordt niet of nauwelijks vergaderd  in het stille seizoen. Iemand die iets wil veranderen zal naar de melkers toe moeten. De verenigingen langs op het moment dat de melkers geïnteresseerd zijn. Dus niet in de winter maar in het volle seizoen.

Met vlotte presentaties. Met aantrekkelijke presentaties. Presentaties met feiten en concrete plannen het liefst gelardeerd met veel aantrekkelijke beelden. Het moet als het ware verkocht worden en dit gaat makkelijker als je iemand spreekt! In de marketing is dit al jaren bekend. “Veronica komt naar je toe deze zomer” was een spreuk van de gelijknamige omroeporganisatie die in het midden van de jaren tachtig van de vorige eeuw zeer gekend was. Men wilde meer leden en de snelle marketing jongens creëerden een populair imago. Een imago van jong, snel en mooi dat versterkt werd door een promotieteam van goed uitziende dames dat op pad ging om de mensen letterlijk in te schrijven als nieuw lid.

Dit laatste gaat wat ver in onze sport maar het geeft wel aan dat een campagne minder succesvol gevoerd wordt van achter een bureau. Producenten van nieuwe voeding laten niet voor niets deze bij voorkeur ook proeven in de supermarkt omdat ze weten dat je de mensen direct moet zien te bereiken. Naar mijn bescheiden mening zal de duivensport (lees in eerste instantie de nieuwe NPO-bestuurders) dezelfde weg moeten volgen. Men moet de boer op om de gewone man te overtuigen van hun plannen en niet volstaan met het informeren van een vergrijsde groep afdelingsbestuurders en een moeilijk leesbaar en te lang document in Het Spoor en Op de Hoogte.

OP EIGEN HOK

Beginnen de eerste jonge duiven uit het ei te kruipen. Veel zijn dit er nog niet. Zo direct zal ik de eieren eens schouwen. Dit doe ik eigenlijk nooit. Een beetje luiheid maar ook omdat het de laatste jaren eigenlijk niet nodig was. De meeste eieren waren altijd bezet en verleggen deed ik niet of zeer beperkt.

Voor het overige is het rustig in de achtertuin aan de Aalsmeerderweg. De vliegploeg wordt klaar gemaakt voor de koppeling. Of komende vrijdagavond of zaterdagavond. Dit laatste is afhankelijk van het feit of ik wel of niet een bezoek breng aan de Olympiade in Brussel. Gek genoeg heb ik er nog niet zoveel zin in. Iets dat zonder twijfel vreemd klinkt uit mijn mond omdat ik ’s winters vaak op pad ga. Wellicht heeft het te maken met de situatie rond mijn werk, ik weet het niet. Wellicht verander ik ook nog wel van gedachten als ik zou kunnen meerijden met iemand uit de buurt.

Tenslotte wil ik u nog even wijzen op de bonnenverkoop van rayon F van de afdeling Noord Holland op Duiven.net.  Dit rayon, “misschien wel het sterkste rayon van Nederland”, herbergt vele sterke, landelijk bekende spelers en de prijzen blijven over het algemeen schappelijk. Ook is er geen zaalverkoop dus als je op internet de hoogste bieder bent, ben je ook eigenaar van de bon. Iets dat ik persoonlijk wel zo prettig vind want ik ben al regelmatig op internet de hoogste bieder geweest om de bon vervolgens in de zaal alsnog te verliezen. Dit laatste kan dus in deze verkoop niet gebeuren. Voor de geïnteresseerden, zie http://www.duiven.net/verkoopfr/.

Tot volgende week,

Michel Beekman

• Vorige
• Volgende