- vrijdag 16 juni 2017
Zondag 11 juni 2017. In afwachting van een jonge liefhebber uit Brabant die een paar jongen uit het kweekhok komt halen (er zijn er nog steeds beschikbaar overigens) alvast achter de PC gekropen om de eerste regels van het weekstuk op te schrijven.
Het was weer een ouderwets duivenweekje. Alle dagen druk in de weer met de duiven. Op maandag naast de dagelijkse verzorging werd de jonge duiven op 5 km gebracht en het duurde maar liefst 75 minuten voordat de jonge garde zich weer meldde.
Op dinsdag ’s morgens naar de voerboer om “te vergaderen” over de vlucht vanuit Roye (zo noemt mijn vader het koffie drinken bij de voerboer). ’s Middags had ik afgesproken om even bij te praten met sportvriend Willem uit Reeuwijk. Doordat we steeds ongeveer op hetzelfde tijdstip lossen en Willen nog het merendeel van zijn tijd werkt kwam het er maar niet van om even langs te rijden. Ook sportvriend Cees Epping was aanwezig terwijl Maurice Everling ook nog even aanwipte. Kortom ook ’s middags had ik “een vergadering”. Eentje die goed was voor de motivatie want Willem is altijd goed gemutst en optimistisch.
Woensdag was een relatief rustige dag met slechts de dagelijkse verzorging. Wel besteedde ik veel tijd aan mijn GPS tracking project om het maar mooi te verwoorden. Maandag was ik er al mee begonnen en ‘s avonds had ik er voor het eerst een duif mee uitgerust. Gelukkig verloor deze de dure ring al direct bij het verlaten van het hok en kon ik deze uit de tuin oprapen. Minder goed liep het af met twee dummy ringen die zich nu ergens in een straal van 200 meter rond mijn hok bevinden. Op dinsdag plakte ik de ring daarom af met duct tape waardoor de ring op zijn plaats bleef. De eerste metingen waren leuk maar door het late tijdstip gingen de duiven niet ver. Ook constateerde “mijn leverancier” dat ik oude software gebruikte. De woensdag was ik dan een tijdje bezig om de software van “Skyleader” te updaten. Inclusief contact met de leverancier in Taiwan. De service was uitmuntend. De eerste resultaten op woensdagavond waren erg motiverend. Niet alleen deed de nieuwe software het prima (tijdens de training iedere 2,5 seconde een meting van snelheid, hoogte en uiteindelijk de afgelegde afstand), ook vlogen mijn duiven ogenschijnlijk veel beter dan ik de dagen daarvoor geconstateerd had. Ze waren 10 minuten op pad en met hoge snelheid voordat ze bij het hok terug keerden voor de “gewone” van langzamere rondjes.
Op donderdag bracht ik de jongen voor de derde keer weg (op ongeveer 10 km). Ze deden er dit keer drie kwartier over. ’s Avonds was het inkorfdag. Het moment van de waarheid. Hoeveel dienden er de eer van het hok op Vierzon te verdedigen?
Voor het inkorven schoof ik dezelfde duif weer de GPS ring om. De uitkomst was verbluffend. Wellicht kwamen ze door het vroege tijdstip (16:45 uur i.v.m. de inkorving i.p.v. het gebruikelijke tijdstip van 18:30 uur) in een andere koppel terecht of joeg de roofvogel ze op, het resultaat was echter dat ze binnen een uur bijna 70 km aflegden. Naast de vele kleine rondjes bij huis trokken ze tweemaal weg. Bij de start naar het Noorden om via Bovenkerk terug te keren. In het midden van de training maakten ze vervolgens een grote beweging naar het Westzuidwesten om uiteindelijk hoog en hard “de Poel” te ronden en via Leimuiden terug te keren. De topsnelheid ging tegen de training regelmatig boven de 2000 mpm. Dit betreft de snelheid tijdens de langere trektochten. De kleine rondjes bij huis gaan een stuk langzamer.
Gelukkig levert de GPS ring nu feiten op in plaats van aannames! Ik ben er van overtuigt dat als je de GPS ringen voor het seizoen gebruikt je de progressie in de training heel goed kan waarnemen. Ook denk ik dat als je lang genoeg trainingsresultaten verzamelt en deze combineert met de wedvluchtuitslag van de week er na dat je uiteindelijk kunt gaan voorspellen wanneer de duiven in vorm zijn en wanneer niet. Voorwaarde is wel dat je voldoende metingen moet hebben dus ik zal hier wellicht niet meer aan toekomen.
Het onverwacht goede trainen tijdens de laatste training voor vertrek deed mij besluiten het geplande aantal in te manden duiven te verhogen van 5 naar 14 (het aantal vakjes van de mand die ik uit de opslag pakte). De eerste 5 duiven van vorige week plus een aantal jaarlingen en een aantal routiniers. Even twijfelde ik of ik een echte routinier al een GPS-ring om zou doen. Echter gezien het feit dat de uitgekozen routinier (een zesjarige duivin) nog niet eerder een dummy ring gedragen had en ook aan de kleine kant was besloot ik het niet te doen. Achteraf een wijs besluit want dit is de enige duif die op het moment dat ik dit schrijf nog achter is.
Het was al bij al inkorven tussen hoop en vrees. Een kwestie van de broek heel houden om toch zo maar wat punten voor de diverse klassementen binnen te halen. Veel duivinnen trainden in mijn beleving slecht (ook de week voor Roye) en doordat er op Roye te veel mistten besloot ik ze de hele week te kuren tegen de luchtwegproblemen. Ik “hoorde” namelijk een aantal duiven teveel ademen als ik ze dicht bij mijn oor hield. Inkorven met een hele week kuur over het voer met een vlucht van bijna 600 km voor de boeg is echter by far niet mijn meest favoriete voorbereiding. De duiven voelden echter behoorlijk goed aan en degenen die ik uit koos “hoorde ik niet”.
De vrijdag was ten opzichte van de vorige dagen relatief rustig. Tijdens een wolkbreuk van 2 uur werd de dagelijkse verzorging gedaan (en nog een beetje meer). Zo bracht ik de jongen die ik te koop had gezet op Facebook in kaart (hiervan zijn er inmiddels 12 van eigenaar gewisseld maar er zitten er nog een stuk of 10 plus enkele gereserveerden). Al bij al was het meer werk dan gedacht. Normaal breng ik bewust ’s morgens maar 2 tot 2,5 uur op de hokken door maar omdat de wedstrijdploeg toch al op pad was kon ik rustig even doorhalen.
Toen de lucht op klaarde pakte ik bij het zien van de eerste zonnestralen snel de jonge garde om ze voor de vierde keer een lapje te geven. Zevenhoven was wederom de losplaats en ditmaal waren ze binnen toen ik na een ruim halfuurtje thuis arriveerde.
Na een rustige vrijdagavond, omdat wij als een van de weinige afdelingen geen Vitesse of Midfondvlucht tijdens het Dagfondweekeinde hebben en ik mijn jonge duiven niet inmandde voor de eerste oefenvlucht, volgde een drukke zaterdag.
Op zaterdagmorgen ruim voor 9:00 uur stond de eerste in mijn Facebook-jongen geïnteresseerde liefhebber op de stoep. Hij had ook een druk programma want hij moest ook nog langs de beroemdste inwoners van Nes aan de Amstel, althans binnen onze sport. De jonge sportvriend uit het midden van het land verliet Aalsmeer met 7 jongen in het mandje. Hierna graaide ik nog even snel de 11 zomerjongen uit het hokje om ze een lapje te geven. Bestemming Reeuwijk, zodat het nog juist te combineren was met het zien van aankomende duiven.
Wegwerkzaamheden en wat langzaam verkeer onderweg zorgen er voor dat ik nog juist op tijd het erf op kon rijden. De klok wees 10:13 uur en de eerste duiven werden uiteindelijk geklokt om 10:14 uur. Een narrow escape maar met een goed resultaat want het was fijn letten. De 18 duiven arriveerden als aan een touwtje. De concoursduur bedroeg slechts 7 minuten (op een vlucht met een afstand tussen de 255 en 275 km).
Na een bakkie werden de duiven die ik had mee genomen in vrijheid gesteld en besloot ik de thuisreis te aanvaarden. Onrustig geworden door het goede verloop van het vluchtje vanuit Peronne. De toppers uit Reeuwijk schatten de aankomsttijd in “rond 12:30 uur”, hetgeen betekende dat de duiven een kwartiertje later in Aalsmeer zouden moeten zijn. De Zuid- en Noord-Hollandse duiven waren deels gezamenlijk vervoerd en dientengevolge ook samen gelost! Een prima zaak als het mij vraagt. Het beeld van de toekomst ook.
Eenmaal thuis sijpelden de meters per minuut uit de Zuid Hollandse app-groep maar tergend langzaam binnen. Het was toch moeilijker dan verwacht. Voor de meeste duiven althans want er waren een aantal duiven die de omstandigheden wel goed aan konden en bij de geprognotiseerde aankomsttijd in de buurt kwamen. In Zuid Holland was dit een duif van Jacques Schouten uit Nieuwveen en in Noord Holland was dit een duif van Bas Schell uit Alkmaar en eentje van Jan en Joke Kaman uit Wormerveer. Hierna volgde in beide afdelingen een kleine groep die de kaap van de 1500 meter per minuut nog wist te slechten, waarna de snelheid snel terugviel.
In Noord Holland was de winst dus voor Bas Schell uit Alkmaar. Hij behaalde na een in alle omstandigheden moeilijk jaar één van de mooiste overwinningen uit zijn carrière. Zijn jaarling “205” bleef nummer twee uit Wormerveer bijna 6 meter per minuut voor. Met de vliegduur van 6 uur en 48 minuten betekende dit een netto voorsprong meer dan 1,5 minuut! De derde plaats op het virtuele podium was voor Max van Delden uit Heemskerk, waar überhaupt sterk gepakt werd.
De winnaars per kring:
Kring 1: Bas Schell en Zoon, Alkmaar – 1555 mpm
Kring 2: Elbert Uithuisje, Marken – 1477 mpm
Kring 3: Max van Delden, Heemskerk – 1526 mpm
Kring 4: Jan en Joke Kaman, Wormerveer – 1549 mpm
Kring 5: Leo van der Sluis, Uithoorn – 1507 mpm
OP EIGEN HOK
Hierover is het meeste reeds geschreven. De broek werd uiteindelijk heel gehouden door een driejarige duivin die om 13:20:30 uur werd afgevlagd. In de club was het goed voor een 2e plaats achter good-old Jaap Könst, die aan een bijzonder sterke periode bezig is (zijn eerste duif klasseerde zich bij de eerste 10 in de afdeling). In de kring was het goed voor plek 8 tegen 1481 duiven. De aankomsten volgden elkaar na een korte pauze vlot op en van de 14 duiven klasseerden er zich 9 binnen de prijzen. Gek genoeg kwamen behalve de eerste duif alle overige duiven uit het Noorden of Noordwesten. Een voordeel hiervan is dat we ze goed en van ver konden zien komen maar het blijft verwonderlijk dat de duiven op een vlucht van bijna 600 kilometer te ver vliegen!
Na 14:30 uur vielen de aankomsten stil. Er moesten er op dat moment nog 3 komen. De eerstvolgende duivin kwam om 16:30 uur en daarna duurde het tot 20:00 uur. De laatste is zoals eerder gemeld nog onderweg.
Al met al viel het resultaat dus alleszins mee. Op voorhand had ik er blind voor getekend. Nu is het zaak dat de duiven terug in vorm komen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan maar ik zal er de komende week alles aan doen. Er staan immers nog 8 zware vluchten voor de oude duiven op het programma. De ploeg is nog groot genoeg dus het is alleszins de moeite waard om te proberen de duiven weer op punt te krijgen.
In dat opzicht neem ik een voorbeeld aan mijn vrienden uit Geffen. De combinatie van Wanrooij kreeg op de eerste vlucht van het seizoen een lelijke klap door het slechte verloop (ondanks een vroege duif) maar wist hun topkolonie door een uitgelezen voorbereiding weer op punt te krijgen. Hetgeen uiteindelijk deze week resulteerde in een overrompeling van de uitslag in de afdeling Oost-Brabant, 1e , 2e, 4e, 5e en 8e!
Nu is het niet zo dat ik verwacht direct een dergelijke uitslag te maken maar het is en blijft de moeite waard om het te proberen! Duivensport blijft immers de sport van de hoop … Afwachten maar weer.
Tot volgende week,
Michel Beekman
