Zondag 5 november 2017. Duivenland Nederland is op het moment dat ik deze woorden intyp nog in diepe rust. De tijd op mijn PC geeft aan dat het in Nederland 04:02 uur in de vroege morgen of beter gezegd nacht is. Door de wisseling van zomer- naar wintertijd is het tijdsverschil opgelopen naar zeven uur omdat men hier in Maleisië niet aan zomer- of wintertijd doet. Dit is ook zinloos gezien de ligging nabij de Evenaar.

Het toegenomen tijdsverschil maakt communiceren iets lastiger. Zakelijk gezien want een vergadering om 9:00 uur Europese tijd betekent hier 16:00 uur. Privé is het al niet veel beter. Skypen met naasten die werken gaat vrijwel alleen in het weekeinde. Doordeweeks betekent einde werkdag in Nederland 00:00 uur in de nacht al hier. Gelukkig bieden Whatsapp en Facebook/Messenger uitkomst.

Een voordeel heeft het tijdsverschil ook. Veel activiteiten in Europa vinden al dan niet in het weekeinde in de middaguren plaats. Zeven uur later of beter gezegd eerder betekent dit dan hier avondvermaak. De afgelopen weken keek ik dat ook heerlijk naar het Veldrijden. Ook bijvoorbeeld deze woensdag toen ik getuige was van de Koppenbergcross. Negen Keer de Koppenberg op in iets meer dan een uur is ronduit indrukwekkend vooral omdat behalve deze beroemde “berg” ook de rest van het terrein bepaald geen kinderspel is.

Ook gisteren, zaterdagavond, bracht het tijdsverschil mij een bijzondere avond. Een meer dan avondvullend programma zelfs. Het begon met de NPO-vergadering. Deze vergadering werd meer dan uitstekend in beeld gebracht via een YouTube Kanaal. Met goed geluid en dito beelden.

Minder goed vond ik de tweespalt die alweer aan de oppervlakte dreigt te komen. De Zuidelijke afdelingen hadden vergaderd voor de vergadering en de rijen voor wat betreft een aantal punten gesloten. Als ik goed geteld heb betreft dit een blok van 6 kiesmannen. Best lastig wanneer er op de komende vergaderingen harde noten moeten worden gekraakt (bijvoorbeeld Neutralisatietijd Ochtendlossing). Nu was er al een opstootje rond de hoeveel platvormleden en de hoeveelheid traditionele kiesmannen in de toekomstige NPO-vergaderingen. Niet helemaal toevallig wilden de Zuidelijke kiesmannen dat de kiesmannen in de meerderheid blijven. Hoe het verder gaat met dit dispuut is mij niet helemaal duidelijk geworden maar hopelijk wordt het geen rechtszaak (om het besluit van de vorige vergadering terug te draaien).

Ook opvallend en positief was het feit dat er lang aandacht besteed werd aan het belangrijkste onderdeel van onze sport, het spel. Het vliegprogramma werd langdurig behandeld. De voorzitter gaf iedere afdeling het woord. Op hoofdlijnen konden de kiesmannen zich wel vinden in het voorstal, al pleitte men natuurlijk weer voor de parochie van hun achterban. Het was vaak kort tegen lang, bijvoorbeeld over de nationale jonge duivenvlucht (feitelijk onmogelijk gezien het verschil in afstand tussen Noord Nederland en Zuid Nederland maar een finale beslissing werd niet genomen) en de marathon vluchten (drie of vier weken tussen de klassiekers, het werden er helaas voor de mannen uit het Noorden drie). Ook in het oog sprong de hoeveelheid open eindjes met betrekking tot de verhuizing van het bureau NPO naar Papendal. Vooral het feit dat de afhandeling van de reductie van het personeel nog niet rond is roept bij mij vraagtekens op. Het is immers al begin november en de doelstelling is om op 1 januari te verhuizen!

De NPO vergadering duurde best lang en overlapte een tweede avondevenement. De Golden 10 had weer zijn tenten opgeslagen in Asten. Door een livestream was deze unieke verkoop ook als niet aanwezige te volgen. Eerlijk gezegd gaat er niets boven aanwezigheid. Iets dat ik vorig jaar mocht meemaken. De duiven kun je immers niet in handen nemen wanneer je van een afstand meekijkt.

De livestream gaf toch een goede weergave van de verkoop al is het misschien raadzaam om eens te informeren wat het kost om via YouTube uit te zenden. Het verschil in beeld en geluid tussen de NPO vergadering en de G10 was namelijk wel behoorlijk groot. Voor mij persoonlijk nog wel te doen maar als ik een meekijkende koper was zou ik mij wel zorgen maken over het af en toe stilstaande beeld en wegvallende geluid. Misschien een puntje ter verbetering van deze super verkoop.

Overigens ongekend wat een prijzen. Hetgeen natuurlijk dan wel weer geen toeval is gezien de geweldige kwaliteit van het aanbod en de omlijsting waarin deze verkoop plaatsvindt. Dit laatste kun je namelijk wel aan de familie Hermans en haar medewerkers overlaten. Het is echter niet te onderschatten hoe complex de organisatie van een dergelijke verkoping is. Uit eigen ervaring weet ik inmiddels een beetje wat er zoal bij komt kijken.

Nadat de G10 was afgelopen, feitelijk gezien viel ik in slaap en werd ik net op tijd wakker, startte de topper in de Bundesliga. Dortmund tegen Bayern. Wat een wedstrijd, wat een niveau. Eens te meer werd mij duidelijk dat topsport altijd een samenspel is van kwaliteit en training/begeleiding. Immers tot voor ongeveer zes weken geleden was Bayern geen schim van zichzelf. De toenmalige, voormalige toptrainer kreeg de ploeg niet aan de praat. Vorig jaar feitelijk al niet en dit jaar helemaal niet, ondanks zijn jarenlange ervaring. Na zijn ontslag werd een “alter Haase” aangesteld zoals de Duitsers het zeggen. Een tussenpaus met een clubverleden en enorm veel ervaring die de ploeg met enkele kleine ingrepen wel aan de praat kreeg.

Gisteren was dit ook goed zichtbaar en ik kan het dan niet laten om mijn gedachten te laten afdwalen naar onze sport. Hierin zijn het ook bijna altijd dezelfde melkers die hun ploeg, groot of klein, wel aan de praat krijgen terwijl anderen mopperen of blijven hangen in het verleden. Helaas biedt dit laatste geen garanties voor de toekomst.

OP EIGEN HOK

Was het deze week, i.e. gisteravond ook een bijzondere week / dag. Gisterenavond vond namelijk de kampioenenhuldiging van het District Amsterdam en omstreken plaats. Een van de eerste huldigingen van het seizoen en daarom vaak een van de leukere. Een huldiging die ik vrijwel altijd bezocht en waar ik ook altijd naar voren mocht komen. Vooral in mijn Aalsmeerse jaren.

In mijn jaren in Diemen was dit een hoge uitzondering. Liefhebbers uit Diemen kwamen vrijwel nooit in de buurt van het podium door de minder gunstige ligging om het politiek correct te verwoorden. Iets dat ook in 1985 al het geval was, terwijl in die jaren het woord massa-inkorver bijvoorbeeld nog moest worden uitgevonden. Toen lag je simpelweg niet in de trek en was een kampioenschap in de toenmalige afdeling Amsterdam een grote uitzondering. Iets dat bijna schier onmogelijk was en de leden uit Diemen en omgeving focusten zich dan ook voornamelijk op het spel in dorp en rayon.

Het was dan ook best bijzonder dat ik als 18-jarig ventje in mijn eerste jaar direct het 10^e kampioenschap Jonge Duiven Aangewezen behaalde. Ik herinner mij de huldiging in het statige Hilton hotel nog goed, al zal ik ook nooit vergeten dat een niet zo handige keurmeester mij de overwinning in de ereklasse op de tentoonstelling onthield. Ondanks het gelijke aantal punten werd niet het jeugdige lid winnaar maar een grijze kampioen.

In de jaren dat mijn hok nog in Diemen stond kwam ik zo nu en dan op het podium. Dit veranderde direct na mijn verhuizing. In mijn eerste jaar in Aalsmeer in 2003 werd ik direct 10^e Generaal zowel On- als Aangewezen. De prestaties werden door de jaren steeds beter en in 2007 eindigde ik zelfs als runner-up op schootsafstand achter de toen vrijwel ongenaakbare Henny La Grouw.

De analogie met dit jaar dringt zich op want ook in 2007 sloopte een dramatische vlucht vanuit Mulheim mijn oude duivenbestand. Het duurde dus even voordat ik het niveau van 2007 weer haalde. Echter kampioenschappen bleef ik binnen slepen. Sinds 2003 onafgebroken bij de kampioenen. Op onderdelen, vaak op de Midfond, maar ook op het in Amsterdam en omgeving bijzonder gewaardeerde Generale kampioenschap. Aangewezen en Onaangewezen altijd bij de top 10. Tot 2014, toen ik door tijdgebrek gedwongen besloot niet aan de jonge duivenvluchten deel te nemen.

In 2014, 2015 en 2016 speelden mijn oude duivinnen tijdens de oude duivenvluchten en op de Natoer dusdanig goed dat Arie van Dam, de voorzitter en spreekstalmeester van het District, zich tijdens het huldigen meermaals afvroeg wat er zou gebeuren als ik mijn jonge duiven eens fatsoenlijk zou spelen.

In 2017 vielen uiteindelijk alle puzzelstukjes op zijn plaats. Weer was er een dramatische dagfondvlucht die mijn oude duiven een oplawaai verkocht waarvan de meesten niet meer herstelden qua prestaties op de vluchten die volgden. Ook bleven er maar liefst zes top duiven achter. Met kunst en vliegwerk werd echter tot aan de laatste dagfondvlucht de eerste plaats bezet. Helaas ging die verloren door een late klassering op die niet eens zo moeilijke vlucht.

Het wonder geschiedde echter toch want doordat ik dit jaar bij huis liep had ik tijd voor de jongen. Ze begonnen te vliegen. Steeds beter, ondanks de eerste qua weer slechte vlucht. Steeds beter, qua resultaat ondanks het vaak trage binnenlopen of het vallen op het verkeerde hok. De uitkomst was een  2^e Jong Onaangewezen in het District op slechts kleine achterstand van de kampioen, Theo Sirach.

De jongen bleven echter vliegen, iedere dag op stap rond het hok maar vooral op de vluchten. Wekelijks knalvroeg. Niet alleen op het hok maar ook in de uitslag, al had dit laatste vaak nog beter gekund maar “als” telt niet in de sport. Voor de laatste vlucht werd de tweede plaats in de tussenstand van de Natoer ingenomen. In het Generaal kampioenschap was reeds op de laatste jonge duivenvlucht de koppositie heroverd.

Nog nooit kende ik een spannendere laatste wedvlucht. Vooral omdat het voorlopig de laatste kans zou zijn om de lang gekoesterde wens te realiseren om Generaal kampioen van het District Amsterdam te worden. Op deze laatste vlucht kwam alles te samen. Ik schreef het al eerder. Een knalvroege duif (17-428) die ook nog eens een rondje teveel vloog. Een doffer die echter dusdanig vroeg was dat hij alle duiven in de afdeling voorbleef en hiermee DE wens in vervulling deed gaan. Eerste op de Natoer, maar vooral Generaal kampioen van het District Amsterdam!

Natuurlijk minder groot dan destijds in 1985, maar het blijft toch nog altijd een zwaarbevochte titel met concurrenten als La Grouw, Fanger, van Zon, Klaverstijn, Van Lammeren, Bosse en nog vele anderen die wekelijks tot het gaatje gaan.

Eerlijk gezegd ben ik best wel benieuwd welke woorden Arie van Dam gisterenavond gesproken heeft tegen mijn vader die voor mij de honneurs heeft waargenomen. Vanavond tijdens het skypen zal ik het hele verhaal wel horen.

Tot volgende week,

Michel Beekman

P.S. Volgende weekend is er wederom een hoogtepunt in mijn duivensportloopbaan. De verkoop!. De zaalverkoop in Rijsbergen georganiseerd door Sportblad De Duif. De mannen (en vrouw) van dit blad hebben van de catalogus een knap stukje werk gemaakt. Heeft u deze nog niet gezien? Klik dan eens op onderstaande link. Wellicht verleidt dit prachtig stukje werk en toch ook wel de kwaliteit van de beschreven duiven u om een bezoekje te brengen.

https://www.deduif.be/nl/veilingen/michel-beekman-tilmans-totale-verkoop

• Vorige
• Volgende