Veel contact met de andere bewoners van het resort heb ik dan ook niet. Ik ben toch altijd al een beetje terughoudend, misschien zelfs nog steeds verlegen in mijn 52e levensjaar. Meer dank een knikje en/of good afternoon is er nog niet van gekomen. Slechts toen ik mijn baas een keertje aan de rand van het zwembad trof heb ik een echt gesprek gevoerd. Zo’n periode alleen doet je dus in ieder geval goed tot jezelf komen. Alle tijd hiervoor.
Ook is er meer dan voldoende tijd om het nieuws in de wereld te volgen. In de gewone mensen wereld en in de bijzondere wereld die duivensport heet. Zo volgde ik deze week of beter gezegd weken het verhaal van het Thaise voetbalteam. Dat was hier ook groot nieuws, al werd het minder breed uitgemeten dan in Nederland. In de Engelstalige pers althans, de echt lokale pers kan ik namelijk niet lezen. In de Engelse pers vooral minder details dan in de Nederlandse. Wellicht is de mensheid hier iets harder voor elkaar. Een mensenleven lijkt hier iets minder waard dan in het Westen.
Ook volgde ik natuurlijk deze week diverse sportevenementen. Door de zee aan tijd herontdekte ik het tennis weer een beetje, mede door de onnoemlijk saaie etappes in de Tour en de grotere gaten in het speelschema van het WK. Het was leuk om te zien wat voor prestaties de tennissers leveren. Vooral bij de mannen zijn het bijna gevechten op leven en dood. Gevechten die in deze fase van het toernooi vijf uur of langer duurden. Heel iets anders dan de voetballers die het spel voortdurend vertragen of over de grond rollen na een kleine aanraking. Ook heel wat anders dan de wielrenners die de laatste dagen ogenschijnlijk met hun ziel onder hun arm over de weg hobbelen. Op weg naar de streep waar de onvermijdelijke sprint wacht. Op weg naar de bergen en op weg naar hopelijk etappes met meer strijd.
Strijd zou er ook moeten zijn in deze fase van het duivenseizoen. Vroeger was deze periode het hoogtepunt van het seizoen. Alles wat kon vliegen vloog en er was strijd op veel fronten. Oude programma duiven die de laatste vluchten van de Midfond en de Dagfond afwerkten, overnachtfond-duiven die als het ware de eindsprint inzetten en junioren die in grote getalen hun eerste wedvluchten vlogen. Deze week en ook de weken hiervoor lijkt het echter alles behalve op hoogtijdagen. Voor de oude programma duiven was er in de vooral de Westelijke afdelingen zelfs geen echte sport.
Oorzaak hiervan was Quartorze Juillet, oftewel 14 juli, de nationale feestdag der Fransen. Hierop schijnen in Frankrijk geen duiven gelost te mogen worden. Althans zo wordt het gecommuniceerd. Ik weet er niet 100% het fijne van maar ik vermoed dat het niet een verbod is op het lossen maar een verbod op het transport d.w.z. dat er op 14 juli geen vrachtwagens door Frankrijk mogen rijden. In het verleden werd dit opgelost door het programma handig in te richten en niet door een week zonder puntenvlucht. Ook vlogen we weleens een vlucht uit het uiterste Zuiden van Belgie, bijvoorbeeld vanuit Chimay of zelfs richting Luxemburg.
Enkele afdelingen deden wel aan deze creatieve werkwijze uit de goede oude tijd. De afdeling Zeeland programmeerde als enige een Midfondvlucht op vrijdag. Niet ideaal voor werkenden maar ook geen onoverkomelijk probleem omdat deze datum al minstens een half jaar vaststond. Ik weet dan ook bijna zeker dat de Zeeuwse melkers die nog het dagelijkse arbeidsritme volgen deze week genoten hebben van een lekker lang weekeinde. Met prima duivensport op vrijdag en zaterdag.
Een andere afdeling, afdeling Oost Nederland, haalde de hierboven beschreven truck uit de doos. Lossen op Dudelange (Luxemburg) zorgde voor een Midfondvlucht op zaterdag. Oost-Brabant en Limburg kozen voor verplaatsing naar de Zondag, terwijl Friesland en Noordoost Nederland door hun Noordelijke ligging een losplaats in België konden kiezen om hun leden nog een Midfondvlucht voor te schotelen.
De afdelingen 2, 5, 6, 7 en 8 leken het echter wel prima te vinden. Slechts een X-vluchtje voor de oude duiven naast de Marathonvluchten in de afdelingen 2 en 6. In Zuid Holland en Midden Nederland had men van de gezamenlijke lossing met junioren zelfs nog een late Vitessevlucht gemaakt terwijl in afdeling 8 ogenschijnlijk helemaal geen vluchten beschikbaar waren voor oude programma duiven.
Lekker makkelijk handelen in de afdelingen 2, 5, 6, 7 en 8. Vermoedelijk hebben de meeste liefhebbers er dit jaar door het zware seizoen zelfs wel vrede mee. Een jonge liefhebber met wie ik nog veel contact heb schreef mij dat veel duiven leeg waren, evenals de hokken. Ik vermoed dat dit waar is, al zal het van hok tot hok wel sterk verschillen. Ook denk ik dat “lege duiven” vooral veroorzaakt worden door verkeerd voeren (te weinig en niet voldoende vetrijk) en te weinig klasse. Dit laatste zowel van duif als liefhebber. Een liefhebber die niet op tijd in ziet wanneer hij het voerregime moet aanpassen of één of meerdere duiven moet inhouden.
Dit laatste overkwam mij overigens ook vorig jaar. Bij het inmanden voor de nationale dagfondvlucht Chateauroux twijfelde ik of ik Jaida (1e NPO Bourges, 10e NPO Argenton de weken ervoor) zou spelen. Ze voelde niet slecht aan maar minder goed dan de weken er voor. Ik speelde haar toch omdat er een krachtige Zuidwesten wind voorspeld werd. Voor degenen die mijn schrijfsels volgen is het geen verrassing dat ik haar kwijtspeelde. Of het letterlijk kostbare verlies van deze topduif kwam door het minder aanvoelen of door een ongelukje werd nooit duidelijk.
Het leerde mij wel om voorzichtig te zijn met inkorven, hetgeen natuurlijk nog iets anders is dan alle duiven min of meer gedwongen thuis te moeten houden. Of te “moeten” spelen op een X-vluchtje dat nergens voor telt om ze in het ritme te houden. Zelf verspeelde ik op zo’n lullig X-vluchtje een hele beste duivin die ik kreeg van sportvriend Piet Rol. Dit duifje speelde diverse kopprijzen waaronder een snelste van de afdeling maar bleef achter op het weinig eervolle veld van eer van een X-vlucht zonder belang.
Overigens had de afdeling Nood Holland wel een vlucht in het programma opgenomen op 15 juli maar deze als reservevlucht aangemerkt. Omdat er geen eerdere Midfondvlucht was uitgevallen besloot het bestuur in al haar wijsheid reeds op 3 juli om deze niet te vliegen. Ik heb er zo mijn eigen mening over maar op afstand en zonder duiven kan ik de juistheid van dit besluit wellicht niet helemaal goed beoordelen. Echter ik denk dat ik gewoon een vlucht gehouden zou hebben. Als een vlucht telt voor de punten krijg je altijd wel een container met duiven. Duiven stilzetten of inkorven op een te makkelijk vluchtje levert namelijk zonder twijfel later in het seizoen ruiproblemen op.
Op de vluchten waar oude en jonge duiven werden ingekorfd valt op dat de vluchten over het algemeen goed verlopen. Ook valt op dat de concoursduurs tussen de oude en de jonge duiven niet zo sterk verschilt. Natuurlijk sluiten de concoursen met oude duiven eerder maar het verschil is minder groot dan verwacht in deze tijd van het jonge duivenseizoen. Ogenschijnlijk nemen de oude duiven toch veel junioren een beetje op sleeptouw. Het lijkt een beetje op een natour effect.
In mijn provincie, Noord Holland, is het wederom de achterhand die domineert met tegenwind. Opmerkelijk maar van veel tegenwind zal geen sprake geweest zijn gezien de snelheden van de eerste duiven. Die tikken bijna de 80 kilometer per uur aan. De snelste van de lossing is voor sportvriend Cees Nagel uit Den Helder. De duiven uit Den Helder doen het toch goed want bij de eerste tien duiven (van de 11.516) staan nog twee duiven uit de Marinestad (van Henk Moot en Wim Ruiten). Ook realiseren genoemde liefhebbers bijzonder hoge prijspercentages.
Het binnenland is kansloos ondanks de ogenschijnlijk zwakke wind. Alle vroeger duiven vallen aan de Westkant. De winnaars per Kring/CC.
Kring 1:
– Cc 1A: Cees Nagel, Den Helder – 1319 mpm
– Cc 1B: Jan Kuypers, Alkmaar– 1294 mpm
Kring 2:
– Cc 2A: Gerard Veken Jr, Hoorn – 1252 mpm
– Cc 2B: Jelger Klinkenberg, Schermerhorn – 1284 mpm
Kring 3:
– Cc 3A: Peter Beentjes, Heemskerk – 1304 mpm
– Cc 4B: Combinatie Lagerwey en Zoon, Haarlem – 1354 mpm
Kring 4: Martijn & Marit Kramer, Wormer (Ter Apel) – 1313 mpm
Kring 5:
– Cc 5A: Freek van Oostrum, Amsterdam – Noord – 1282 mpm
– Cc 5B: Ron den Boer, Uithoorn – 1292 mpm
De mannen van de lange datum naderen alweer de eindfase van hun korte maar intensive seizoen. Voor mijn sportvrienden uit Noord Holland betekende dit wederom twee vluchten. Agen ochtendlossing in het kader van de middaglossing (NPO-sectorvlucht) en St. Vincent, eveneens ochtendlossing maar dan in het kader van de ZLU. Van beide vluchten lukte het geen van de Noord Hollandse duiven om op de dag van lossing de thuisbasis te bereiken. Logisch ook gezien de temperatuur en de windrichting onderweg. De eerste duif van Agen viel in het verre Breezand bij Leo Pronk. De eerste duif van St.Vincent werd geklokt door mijn sportvrienden Baas & Berg uit de Kwakel. Opmerkelijk hierbij is wel dat het concours vanuit St. Vincent sneller sluit dan dat vanuit Agen terwijl de afstand tussen St. Vincent en de diverse hokken toch aanmerkelijk langer is.
OP EIGEN HO(N(K
Op naar volgende week, dan kan ik hopelijk mijn hart ophalen. Met een beetje geluk kan ik de duiven zien arriveren van vermoedelijk Quievrain (of Asse Zellik in Noord Holland), Chateauroux en Marseille. Het lijken overigens voor het eerst sinds weken snelle vluchten te worden. Een aanlokkelijk perspectief maar eerst nog vier nachtjes slapen en drie dagen werken voordat ik weer voet zet op Nederlandse bodem.
Tot volgende week,
Michel
