De echt vroege volgers van mijn wekelijkse schrijfsels moesten vandaag even “op hun honger blijven zitten”. Dat wil zeggen mijn schrijfsel is voor deze groep aan de late kant, waardoor ze even moesten wachten. Debet hieraan is het feit dat ik mij momenteel in Aalsmeer bevind in plaats van nabij Kuala Lumpur. Door het tijdsverschil van 6 uur in de zomer- en 7 uur in de winterperiode zijn schrijfactiviteiten vanuit Kuala Lumpur vrijwel altijd zeer vroeg beschikbaar. Voordeel van schrijven vanuit Nederland daarentegen is dat ik weer directe feeling heb met de sport. Er werd namelijk niet veel tijd “verspeeld” om weer aansluiting te vinden met de sport die mij altijd zo na aan het hart lag (en nog steeds ligt). Na een landing op donderdagavond om 19:30 uur (een half uur te vroeg!) was het de andere dag direct raak.

Zo bracht ik reeds op vrijdagmorgen een kort, feitelijk niet gepland, bezoek aan de sportvrienden Baas en Berg om hopelijk nog een duif van de vlucht vanuit Marseille te zien vallen. Ik zag even voor 8:00 uur in de morgen, bij toeval, dat Marseille niet op vrijdagmorgen maar op donderdagmorgen reeds gelost was. Verrassend, maar wel goed geanticipeerd van de organisatie. De weersvoorspelling was namelijk abominabel voor de vrijdag en de dagen erop volgend. Een dag eerder los is dan beter dan dagen in de mand, echter ik vond en vind het wel opmerkelijk want de ZLU (of waren het gewoon de Belgische inrichters) wordt juist altijd geprezen omdat zij nooit iets verandert J.

Het betekende wel dat ik even moest improviseren. Op vrijdagmorgen had mijn vrouwtje wat kleine activiteiten gepland en ook moest ik even een pakketje van mijn werk, dat ik als een soort speciale koerier had meegenomen, afleveren. Kort voor mijn aankomst in de Kwakel hadden de mannen juist een van de drie ingemande duiven gedraaid. Fijn voor de mannen want het was een goede klassering (gerealiseerd door hun topdoffer Top Secret) maar dan weet je wel dat de kans klein is om er nog eentje te zien arriveren. Dit gebeurde dan ook niet maar het werden er twee niet minder leuke uurtjes door.

Vriend Berg ken ik al vele jaren en vooral sinds de periode die we samen in het afdelingsbestuur doorbrachten is de onderlinge band zeer goed. Ditzelfde geldt voor de verstandhouding met vriend Baas. Een uiterste sympathieke verschijning zoals je er niet al te veel aantreft in het duivenwereldje. Baas en Berg zijn ook een soort zielsverwanten. Vaak denken we hetzelfde over een groot aantal zaken in Duivenland. Eerlijk gezegd zijn we niet altijd positief over de ontwikkelingen van de laatste jaren. Zelf noemen we dit echter overigens “realistisch”. Ook plegen we het belang van de duivensport wel aanzienlijk te relativeren. Voor een buitenstaander stelt ons hele wereldje namelijk geen ene mallemoer voor. Iets dat veel sportgenoten nog wel eens vergeten. Zo lijkt het althans als je sommige uitingen op de sociale media leest.

Op de vlucht vanuit Marseille deze week geen grote heldendaden van de liefhebbers uit Noord Holland. De vlucht werd feitelijk een Zuid Limburgs onderonsje met relatief veel aankomsten op de dag van lossing, terwijl elders in het land tandenknarsend moest worden vastgesteld dat het voor hen niet mogelijk was een duif op dag één te constateren. De Noord Hollandse eer werd deze week “gered” door Marlon Kok door met plaats 20 toch nog een bokaal voor zich op te eisen. Marlon draait de laatste weken overigens meer dan prima.

Na een bezoek aan mijn ouders, alwaar ik de wederom ultrasaaie Tourrit met een schuin oog aanschouwde, dreigde ’s avonds de man met de hamer langs te komen. Immers 18:00 uur Nederlandse tijd betekende 00:00 uur Maleisische tijd. Jetlag noemt men dit ook wel. Het lichaam denkt nog dat het in de andere tijdzone is en vraagt om actie. In dit geval slaap. Hieraan toegeven is niet verstandig omdat het slaapritme dan helemaal in de war raakt. Uit eerdere ervaringen weet ik dat je bij vermoeidheid toch zo lang mogelijk moet opblijven. Kortom het was handig om even een bezoekje te brengen van mijn vereniging.

Strijd en Vriendschap Aalsmeer kent erg weinig deelname qua jonge duivenspel maar dit neemt niet weg dat er wel voldoende deelname is. De fondmannen maken namelijk van de gelegenheid gebruik hun duiven aan de praat te houden. Een goede zaak als je het mij vraagt. Het is hierdoor “redelijk druk” op de inkorfavonden en de vrachtgelden blijven binnen de afdeling. In tegenstelling tot de vrijdagavonden in mijn actieve periode maakte ik het niet laat. In die jaren begeleide ik altijd de boxen naar de zustervereniging waar de container werd geladen. Wellicht volgende week als ik volledig geacclimatiseerd ben.

Alle nadeel heeft echter ook zo zijn voordeel zoals een groot Amsterdams wijsgeer al tijden geleden uitsprak, het niet geacclimatiseerd zijn betekent namelijk ook dat je ’s morgens vroeg lekker vroeg wakker wordt. Op een wedvluchtdag is dit wel handig. Een blik op de diverse sites gaf om 7:00 en later om 7:30 uur echter nog geen uitsluitsel over de lossingen. Nu ben ik dit voor wat betreft de afdeling Noord Holland inmiddels wel een beetje gewend maar het feit dat op de NPO site de lossing van de enige nationale Dagfondvlucht niet op tijd vermeld werd is simpelweg een slechte zaak.

Ook werd er, ogenschijnlijk, geen ruchtbaarheid gegeven aan de nationale vlucht middels een persbericht want ondanks dat het in de landelijke media komkommertijd is qua nieuws was hierover geen enkel bericht te lezen, te horen of te zien. Wel begrijp ik via Facebook dat SBS in één of andere (korte) uitzending aandacht zal besteden aan de duivensport en in het bijzonder de enige nationale Dagfondvlucht.

Overigens wil ik voor de goede orde wel melden dat ik het een mooie aanleiding vind voor publiciteit maar dat ik voor de rest bepaald geen voorstander ben van vluchten als Chateauroux. Het nationale karakter dan welteverstaan. Ik vind en vond het een gedrogt. Ik schreef het vrijwel ieder jaar maar Nederland is simpelweg te diep voor een nationale vlucht. De afstandsverschillen zijn te groot en ook de wind speelt een te voorname rol. Het leidt bijna altijd tot oneerlijke en moeizaam verlopende vluchten.

Dit jaar hadden Limburg en in mindere mate Oost-Brabant en Oost Nederland het goede strootje getrokken. De vroegste duiven vielen bij Bert en Roger Martens uit het Zuid Limburgse Elsloo (nabij Beek). Deze mannen die op zich niet aan hun proefstuk toe waren klokten Nationaal maar liefst de snelste twee duiven terwijl ze ook nog eens een clean sweep behalen door alle tien gezette duiven ruim binnen de toegestane tijd te constateren. Klasse!

De morele winnaar van deze vlucht was wat mij betreft echter Gerard Koopman uit Ermerveen. Op een afstand van maar liefst 754 kilometer speelt deze matador als het gaat om Dagfond en inmiddels ook overnachtfond de 8^e Nationaal. Na een vliegtijd van iets meer dan 9 uur en 45 minuten landt zijn eerst getekende (!) van 77 ingemande duiven op jaar het hok. Ten opzichte van de vliegtijd van de winnende duif betekent dit een extra vluchtduur van 2 uur en 48 minuten. Ook het prijspercentage mag er zijn 43 prijsduiven van de 77 op deze afstand is zeker geen eenvoudige opgave.

De duiven uit het Westelijk deel van het land kwamen er niet echt aan te pas. Peter van der Merwe klokte dan nog wel de 18^e maar de winnaars van de afdelingen Zeeland en Noord Holland vind je pas terug op respectievelijk plaats 217 (Paul d’Hondt uit Hulst) en 610 (Jan en Joke Kaman uit Wormerveer). Als je niet in de buurt woont van de denkbeeldige lijn Roosendaal – Roodeschool was het altijd al kwaad kersen eten maar dit jaar was het nog een graadje erger. Dit jaar zorgde de Westelijke wind op het eerste deel van het traject en de oplopende Noordwestelijke wind in Nederland ervoor dat zo ongeveer iedereen ten Westen van de hierboven genoemde lijn helemaal kansloos was.

Zelfs de grootheden uit Reeuwijk konden hun stempel niet drukken ondanks de goede vorm die hun duiven de laatste weken toonden. Zelf keek ik naar de aankomsten bij vriend Willem. Het werd een vreemde middag. Overal vielen duiven maar niet bij deze grootheid. Plaats 966 in de Nationale uitslag is iets dat lang geleden gebeurd moet zijn. Willem, groot sportman als hij is, begon al direct aan de analyse waarom de duiven niet op tijd vielen / gevallen waren. Met veel zelfreflectie en realisme. Zonder enig verwijt naar wie of wat dan ook. Opmerkelijk en heel iets anders dan vele anderen die hun soms kromme analyses ook nog eens aan het papier toevertrouwen.

Ook die andere matadors uit de gelijknamige woonplaats kregen het deksel op hun neus. Plaats 331 met een prijspercentage van ruim minder dan 50 procent zegt feitelijk alles over het naar mijn bescheiden mening onzinnige karakter van een Nationale vlucht.

In de ochtenduren bezocht ik ook al het mooie dorpje in het Groene Hart. Jonge duiven kun je immers het beste zien vallen bij een echte specialist. Een specialist die er ook nog voldoende mee heeft. Echter ook bij specialisten loopt niet altijd alles van een leien dakje. De eerste jonge duif leek te landen maar tot ongeluk van de eigenaren deed het beestje dit niet. Toen de lokker ook nog eens op de vleugels ging was het pleit helemaal beslecht. Niet in positieve zin want het duurde meer dan 80 seconden voordat het verlossende piepje klonk. Hierna vielen de duiven zoals gebruikelijk best vlot al zullen de bazen niet helemaal tevreden geweest zijn over het prijspercentage (in het supersterke Samenspel Gouwe en IJssel 150/59 en in de lossingsgroep Blauw 150/63).

De lossingen van Zuid en Noord Holland lagen net niet voldoende uit elkaar om de duiven van beide afdelingen te zien aankomen. De rijtijd tussen Aalsmeer en Reeuwijk bedraagt namelijk al gauw zo’n 40 minuten en als je bij iemand duiven let ga je ook niet direct weg na de aankomst van de eerste duif. Hopelijk liggen de lossingen volgende week wat verder uit elkaar.

Opvallend in Noord Holland waren de snelheidsverschillen tussen de vroegste duiven. De eerste jonge duif van Ron den Boer uit Uithoorn vliegt namelijk maar liefst 20 meter per minuut los op duif nummer twee van plaatsgenoot Peter Bosse. Uithoorn, centraal gelegen in de voorhand van de afdeling, lag deze week bijzonder goed gezien het feit dat er bij de eerste achttien duiven maar liefst zeven uit dit dorp staan. Niet helemaal onlogisch gezien de windrichting.

Overigens was de lijst met uitslagen van de diverse kringen en cc’s van de afdeling Noord Holland deze week weer iets korter. Deze week namelijk geen X-vlucht uitslagen. De reden waarom vorige week wel en deze week niet is mij compleet onduidelijk. Het maakt het er niet overzichtelijker op en daarnaast ontneemt het mij de mogelijkheid om de snelheden van de oude en de jonge duiven te vergelijken. Iets dat deze week zeker wel interessant geweest zou zijn. Een voordeel had het ontbreken van de X-vlucht uitslagen dan ook wel weer. Het vergemakkelijkt het vinden van de winnaars in de cc’s. Zoals altijd de winnaars:

Kring 1:

• CC1A: Hoffman & Regtop, Den Helder – 1215 mpm
• CC1B: Udo & Duijn, Heiloo – 1245 mpm

Kring 2:

• CC2A: Ton van de Gulik, Onderdijk – 1228 mpm
• CC2B: Bram ten Klei, Zuidoostbeemster – 1263 mpm

Kring 3:

• CC3A: Hans Baltus, Uitgeest – 1257 mpm
• CC3B: Bas Thiele, Velserbroek – 1259 mpm

Kring 4: van Vliet & Mastrigt, Aalsmeer – 1287 mpm

Kring 5:

• CC5A: Carel Engert, Amsterdam – 1298 mpm
• CC5B: Rob den Boer, Uithoorn – 1320 mpm

In de late middaguren arriveerden dus de Noord Hollandse duiven van Chateauroux. De duiven van Jan en Joke Kaman bewezen maar weer eens hun klasse. Behalve de eerste plaats bezetten ze ook de plaatsen 4, 6 en 10 tegen 2217 concurrenten. Ook het prijspercentage is duizelingwekkend, 35/32 oftewel 91,4 procent. De overige twee ereplaatsen waren voor de combinatie Pouw uit Nederhorst den Berg en de combinatie Tervoort en Hasert uit Haarlem.

De winnaars per kring:

Kring 1: Hoffman & Regtop, Den Helder – 1175 mpm

Kring 2: Martin Vinkenborg, Volendam – 1205 mpm

Kring 3: Tervoort & Hasert, Haarlem – 1210 mpm

Kring 4: Jan & Joke Kaman, Wormerveer – 1220 mpm

Kring 5: Combinatie Pouw, Nederhorst den Berg – 1216 mpm

OP EIGEN HO(N)K:

Ga ik komende week met behulp van mijn vader en zijn zwager het laatste hok van damwandprofielen voorzien. Hierdoor kunnen de hokken de komende jaren normaal gesproken mijn afwezigheid zonder enige vorm van onderhoud doorstaan. Ook wordt de herstelde Habru-volière als het goed is aanstaande woensdag afgeleverd. Tenzij ik mij nog bedenk zal ik deze volières niet mee verhuizen naar Maleisië. Duiven houden past daar gewoon niet in mijn dagelijkse ritme en ook bij afwezigheid is het meer dan lastig.

Voor het overige zal mijn week in het teken staan van het opruimen van diverse kasten en andere ruimten. Het lijkt meer werk dan op voorhand verwacht maar er is nog meer dan voldoende tijd. Zeker omdat er zich nog geen huurder voor ons huis gemeld heeft. Of dit nog lukt voor wij vertrekken is de vraag. Al bij al afwachten maar weer.

Tot volgende week,

Michel

• Vorige
• Volgende