Zondag 5 augustus 2018. Bij het typen van de eerste woorden realiseer ik mij dat dit normaal gesproken het voorlopig laatste weekstuk zal zijn dat ik “schrijf” gezeten aan de eetkamertafel op de Aalsmeerderweg in Aalsmeer. Morgen staat de retourvlucht naar Kuala Lumpur gepland en ditmaal zullen de dames mij vergezellen. Niet voor een vakantie maar om ook “hun tenten in Valencia op te slaan”. Best wel een momentje. Voor het hele gezin, want dit maakt de stap echt definitief.

Ook best wel vreemd om een huis waarin je ruim 16 jaar met veel plezier gewoond heb binnenkort “door te geven” aan een andere bewoner. Al is dit natuurlijk een tijdelijke huurder. Met een beetje goede wil zal het huis aan de Aalsmeerderweg binnenkort namelijk bewoond worden. Een van de vele kijkers heeft via de makelaar laten weten “geïnteresseerd” te zijn. Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat dit betekent en wat er dan vervolgens gaat gebeuren maar het is de eerste kijker die na het bezichtigen een enigszins positief signaal heeft afgegeven.  Ook in dit geval volstaat de door mij in weekstukken veel gebruikte zin “afwachten maar weer”.

Mocht het met deze kijker uiteindelijk toch niet rondkomen dan heb ik overigens wel goede hoop dat het met andere toekomstige kijkers wel zal lukken. Het huis is nu geheel ontdaan van alle zaken die meegaan naar Maleisië en ziet er hierdoor een heel stuk strakker uit. Leger vooral. Slechts de meubels die achterblijven  staan er nog plus enkele accessoires die echt bij het huis horen. Leeg maakt ruim en zal naar mijn bescheiden mening beter doen verhuren.

Het leeghalen van het huis was ook nog best een dingetje. Ondanks de vele voorbereidende acties tijdens mijn afwezigheid moest er toch nog wel veel op het laatste moment gebeuren. Logisch want het dagelijkse leven ging natuurlijk gewoon zijn gangetje tijdens die bijna 11 maanden die ik elders doorbracht. Ook was het bestaan meer dan druk tijdens mijn afwezigheid. In plaats van op de schouders van twee personen rustte alles nu op de schouders van een persoon. Kortom de laatste loodjes van het inpakproces waren best wel zwaar. De eerlijkheid gebiedt mij hierbij te zeggen dat het leeuwendeel hiervan op de schouders van mijn vrouw is terechtgekomen. Ze was niet te stuiten en ik kon feitelijk niet veel anders dan assisteren.

Alles was precies op vrijdagavond, laat, klaar. Juist op tijd want op zaterdag morgen om 9:00 uur stonden de verhuizers voor de deur. De mannen van de “Umzugservice” (Duits voor verhuisservice) waren echter zeer blij met de staat van voorbereiding. Al bij al duurde het toch nog bijna de hele dag voordat de spullen in de container zaten. De specialisten verpakten namelijk alle “losse zaken” zoals fietsen, plantenbakken en dergelijk stuk voor stuk zeer consciëntieus. Vermoedelijk om het tijdens het transport over zee niet te laten beschadigen.

Van het hele verhuisproces heb ik overigens maar flarden meegekregen. Zaterdag was ook deze zaterdag duiven-dag. Nog even een tweetal vluchten zien aankomen. In de ochtenduren keek ik bij sportvriend Willem hoe diens jongen werkelijk naar huis stormden. Ze kwamen werkelijk alsof ze om de hoek gelost waren in plaats van in Quievrain. Het was duivensport van de bovenste plank, duivensport zoals duivensport bedoeld is. Veel aankomsten kort op elkaar en duiven die vlot en mooi vielen.

Heel anders was het ’s middags. Ook topduiven kunnen aan het eind van hun latijn zijn. De laatste loodjes waren voor de duiven van Willem en Wiebren duidelijk te zwaar.  Het werd uiteindelijk een galavoorstelling van het andere tophok uit Reeuwijk. Bas en Gerard toonden maar weer eens de ongekende klasse van hun duiven wanneer het “ver en zwaar” is. Een kilometer Noordelijker werd echter maar eens bewezen hoe moeilijk het is om op deze vluchten zo te presteren en dat ook op een tophok de duiven niet vanzelf vroeg komen. Dit laatste was overigens niet alleen het geval voor de duiven van W en W. Op veel hokken zag je gaten en gaatjes in de aankomsten.

Op de zwaarte van de vluchten was al door alle afdelingen geanticipeerd door de afstand in te korten. In Noord en Zuid Holland werd Peronne voor de Jonge Duiven bijvoorbeeld Quievrain. Al vraag ik mij af wat het nut voor de jongen in Zuid Holland was. Peronne is voor ZH een afstand variërend tussen grofweg 220 en 270 kilometer en de jongen van deze afdeling stonden al in Quievrain. De temperatuur en de windrichting waren in het Westen van het land zeker niet extreem (Uiteindelijk Noordnoordwest en rond twaalf uur, 26 graden). De beweging van Noord Holland was logischer. Hier ging hadden de jongen anders te maken met een sprong van 140 kilometer, ze vlogen tot aan gisteren niet verder dan vanaf Asse Zellik.

Het inkorten van de oude duivenvluchten daarentegen had in sommige afdelingen meer iets weg van een lachertje. Bijvoorbeeld in Noord Holland werd Gien veranderd in Fontenay. Een afstandsverschil van slechts een ruime 30 kilometer. In andere afdelingen werd hier juist weer meer werk van gemaakt. Zo werd Ruffec zo’n 125 kilometer ingekort tot Chateauroux en laste Afdeling 3 het concours vanuit Chateauroux in zijn geheel af.  De vraag is/was hierbij of Chateauroux überhaupt nog niet te ver was voor de meeste duiven in Afdeling 5? Wellicht speelde het gezamenlijk vervoer met Brabant 2000 een rol.

Gekkenwerk was het dan weer wel dat de duiven van Brabant 2000 15 minuten later gelost werden dan die van Zuid Holland. Een lossing van respectievelijk 1281 en 3706 duiven. Duiven die vervoerd werden in dezelfde container en dan twee keer lossen vanuit één container op een dergelijke afstand … Terwijl  de duiven qua vliegrichting grofweg dezelfde kant op moeten …. Het afstand nemen van de sport zal mij wel iets doen vervreemden van de gevoelens van duivenmelkers maar hier kan ik met mijn pet echt niet bij.

Ook niet echt voorspelbaar zijn we in duivenland Nederland qua besluitvorming rond de marathonvluchten. De middaglossing werd ingekort maar de ochtendlossing bleef op het geplande station. Vermoedelijk heeft dit te maken met het gebrek aan invloed op bepaalde inrichters. Veel woorden zal ik er niet aan vuil maken want de spelers van dit spelletje hebben er ogenschijnlijk niet veel problemen mee. Als neutrale toeschouwer aan de zijlijn is het verschil in verloop niet duidelijk zichtbaar. De snelheid van eerste duiven varieerde niet zo zeer. Het lijkt er een beetje op dat “het peloton” op Perigueux vlotter over de meet kwam maar op beide vluchten sluit het concours in Noord Holland op het moment dat ik dit schrijf nog niet. Ook hier geldt duidelijk dat de laatste loodjes wel erg zwaar wegen.

Sportief was het een grote dag voor de familie Hommes uit Akersloot. Persoonlijk ken ik deze mannen niet maar het moet een fantastisch gevoel zijn om op Perigueux de snelste van Sector 2 te draaien en op Perpignan de 2^e van het gehele concours te klokken. Zeker na een zwaar jaar in de privé-sfeer.

Het was overigens voor de Noord Hollandse mannen van de lange adem qua resultaten toch een prima week met op Perigueux ook nog een 5^e (Vertelman)en een 9^e (Buysman) in de sector. In het ZLU spel was er nog een zeer verdienstelijke 14^e plaats voor Rob Timmermans uit Schellingwoude. In dit spel behoren de Noord Hollandse duiven tot de absolute top getuige ook de uitslag van de vlucht van vorige week vanuit Narbonne. Drie liefhebbers bij de eerste 13 duiven te beginnen met een 2^e van Kees Droog, een 9^e van IJsbrand Kaptein en een 13^e van Fred Kramer!

Voor de mannen van het programma en de specialisten op de Dagfond en de oude duiven stond de afsluiter op het programma. Het besluit om de laatste Dagfondvlucht een relatief korte vlucht te maken was al op de jaarvergadering genomen en dit lijkt een goede zet geweest te zijn. Gien werd daarnaast Fontenay (nog ietsje korter) en de duiven bereikten vrij vlot hun hokken. De voorhand klokt dominant maar het is opvallend hoe goed de achterhand mee kan getuige de 6^e plaats van Cees Nagel uit Den Helder en de 11 duiven bij de eerste 100 van liefhebbers gelegen boven Alkmaar.

De winst was voor Henny La Grouw uit Amsterdam. Zijn jaarling vloog 1127 mpm en deze snelheid was alle 2264 concurrenten te machtig. De overige ereplaatsen waren voor twee andere gekende namen op de Dagfond. Respectievelijk Richard Faber (Westzaan)en Johan van Ackooy (Hoofddorp). Het concours staat 1 uur en 13 minuten open en dit bewijst naar mijn bescheiden mening dat deze afstand gezien de omstandigheden en de fase van het seizoen meer dan voldoende was.

De winnaars per Kring:

Kring 1: Cees Nagel, Den Helder – 1115 mpm

Kring 2: Ton Snoek, Volendam – 1114 mpm

Kring 3: Ron van Rijn, Uitgeest – 1101 mpm

Kring 4: Richard Faber, Westzaan – 1122 mpm

Kring 5: Henny La Grouw, Amsterdam – 1127 mpm

In de ochtenduren vlogen de jonge duiven vanuit Quievrain. Qua afstand schiet het nog niet erg op met het Noord Hollandse jonge duiven programma maar gezien de vorige vluchten en getuige de aankomsten was het een goede keuze. De vroegste viel in Aalsmeer bij Jan van Vliet en Jan van Mastrigt. Opvallend is dat de winst in CC5B voor de vierde achtereenvolgende week gaat naar Ron den Boer uit Uithoorn. Klasse! Overigens pakken met enige regelmaat dezelfde liefhebbers de zege in hun cc (La Grouw, van de Gulik). Dit valt vooral op met de jonge duiven waarbij de enkele specialisten toch wel een beetje overheersen. Wellicht ook door de geringe deelname in vrijwel iedere CC.

De winnaars per CC/Kring:

Kring 1:

• CC1A: Hoffman & Regtop, Den Helder – 1116 mpm
• CV1B: Udo & Duijn, Heiloo – 1156 mpm

Kring 2:

• CC2A: Ton van de Gulik, Onderdijk – 1151 mpm
• CC2B: Pieter Springer, Marken – 1164 mpm

Kring 3:

• CC3A: Frank Rodenburg, Uitgeest – 1133 mpm
• CC3B: Frank Nebig, Zandvoort – 1161 mpm

Kring 4: Van Vliet & van Mastrigt, Aalsmeer – 1170 mpm

Kring 5:

• CC5A: Henny La Grouw, Amsterdam – 1162 mpm
• CC5B: Ron den Boer, Uithoorn – 1163 mpm

OP EIGEN HO(N)K

Was het deze week best een leuke week. Een combinatie van activiteiten in en rond huis met daarom heen diverse duivenactiviteiten. Op maandagmorgen bijkletsen bij de voerboer. Op dinsdagmiddag langs bij twee Zuid Hollandse sportvrienden (Max van Dongen en Ton de Kovel) terwijl ik vrijdagmorgen op de koffie ging bij de Henri van Doorn en John Vos, de verzorgers van de combinatie van Wanrooij. Het verschil in sportbeleving was/is mooi en wellicht wijt ik er in de stille periode nog wel een weekstuk aan.

Op vrijdagavond bracht ik ook nog even snel, tussen het vullen en verplaatsen van de verhuisdozen door,  een bezoekje aan PV De Telegraaf. Even bijpraten met de mannen die ik de laatste 15 seizoenen van mijn actieve duiven carrière zo goed als iedere week sprak. En vaak wel meerdere keren per week. Veel veranderd was er niet. Alleen werden de biertjes nu op “het terras” gedronken omdat het binnen geen harden was. Ook de container kwam nog even laat als altijd. Even nog een paar mandjes getild. Ik was het niet verleerd …..

Tot volgende week. Dan weer vanuit KL en omgeving.

Michel

• Vorige
• Volgende