Roger Casier
- vrijdag 10 november 2017
Dit is een typisch Belgisch verhaal . Een land met wetten uit de tijd van Napoleon .
Een land met 5 regeringen en verouderde structuren .
Met een hopeloos verouderde duivensport gebonden aan oude privilegie ’s en dies meer .
Al deze kleine en grote verhaaltjes zorgen voor een versnelde teleurgang .
Een mentaliteit van ....” Als het mijn tijd nog maar mee gaat .... “
Conservatisme is geen goede leermeester in deze .
Positieve ingesteldheid van ....WILLEN IS KUNNEN des te meer .
*******************************************************************************
Al heel mijn leven heb ik een hekel aan verloren stappen . Letterlijk en figuurlijk .
Het heeft niets te maken met luiheid maar vooral met efficiëntie .
Vooraleer ik een stap zet overleg ik met mezelf en met anderen .
De “ gewonnen “ energie van de “ gewonnen “ stappen kan je heel goed voor iets anders gebruiken .
Een win-win situatie dus .
Een voorbeeld ?
Destijds werkten mijn broer en ik bij een firma in waterdichte bepleistering .
Het personeel was verdeeld in kleine ploegen van 4 a 5 man . Uitgerust met camionette + materieel .
De ploegjes waren actief over het ganse land . Mijn broer werd door mij op geleid en werd later ook ploegbaas .
De ploegbaas organiseerde het werk op de werf ter plaatse .
Voor mij betekende dat harde discussie en confrontatie met de hoofdaannemer .
Ik wilde zo dicht mogelijk bij de kelder staan om de mortel af te maken die in kruiwagens door de handlanger ( diender )
aan gevoerd werd . ( Gewonnen stappen , weet je wel ....)
Het verschil tussen mijn broer en ik was dat hij zomaar klakkeloos de plaats aanvaardde die hem toegewezen werd .
Bovendien had hij veel minder organisatietalent ( wat een woord ) dan ik want , die plaats op de werf , was maar één aspect van het totaalplaatje .
Mijn broer was een harde naarstige werker maar hij liep rond als een kip zonder kop .
De resultaten van onze arbeid waren ongeveer dezelfde , behalve dat ik minstens EEN UUR PER DAG minder nodig had om mijn doelstellingen te bereiken .
Al heel mijn leven moet ik werken met bescheiden middelen . Al heel mijn leven moet ik naar oplossingen zoeken om er toch maar iets van te maken .
Dan moet je bij momenten heel creatief zijn . Ik heb het gezien bij mijn vader die bijvoorbeeld een duivenkot in elkaar flanste met afbraakmateriaal .
Het kostte hem ( bijna ) niets .
Al heel mijn leven moet ik naar oplossingen zoeken om toch maar iets te kunnen bereiken .
Op den duur werd het een tweede natuur . En dat kwam mij goed van pas bij momenten !
In de politiek en op het werk .
Nog een paar voorbeelden . Ooit moest ik ergens in Oostende een groot ondergronds waterreservoir dichten .
Het plafond werd gedicht met speciale mortel door middel van een spuitmachine met pistool . Toestanden met sleuren van stellingen die constant moesten verplaatst worden enz...
Man , man , man ....miserie .
Een lange lat van 4 meter bracht de oplossing . Het pistool werd er aan vastgemaakt met ijzerdraad . De hendel werd vast gezet en het spel werd bediend via de aan – en uitknop van de machine zelf .
De stelling vloog aan de kant en de lat steunde op de grond en met langzame zijdelingse bewegingen werd het plafond voorzien van mooi laagje dichting .
Het gaat hier wel over zo’n 500 vierkante meter hé . En ik voegde ook wat meer water toe dan beschreven en dan ging het nog vlotter .
Het werk was gedaan op de helft van de voorziene tijd . Een premie heb ik niet gekregen !
Nog een voorbeeld .
Mijn laatste 13 jaar . Nachtwaker in een vakantie-centrum met in het topseizoen zo’n 500 gasten .
Ik was er ‘s nachts baas na God ! Op een keer had ik een moeder in huis met 2 kindjes met mucoviscidose . Ze kwam van de andere kant van het land en ze had haar medicatie voor de kinderen vergeten .
De situatie was levensbedreigend . En ik stuurde een garçon midden in de nacht naar het zeepreventorium in De Haan om het medicijn , dat nergens in Blankenberge te krijgen was . De garçon in kwestie pruttelde tegen omdat hij geen orders van mij moest aanvaarden ....
ik zei woest tegen hem “ Manneke ...hoeveel tijd heb je om hier terug te staan met het medicament ??? ! “ En weg was hij .....
De onverantwoordelijke moeder vond het de normaalste zaak van de wereld ....
Waarom ik dat nu allemaal vertel . Niet om te stoefen , nee !
De duivenmaatschappij WILLEN IS KUNNEN is gevestigd te st Andries deelgemeente van Brugge .
In een kouwelijke loods van een aannemer op rust , zelf duivenliefhebber en voorzitter van de maatschappij .
Jerome De Craemer . Een doorbrave mens die de club uit de nood hielp toen ze dakloos werden .
En dit volledig gratis ! Verleden jaar is Jerome gestorven . En omdat de weduwe voorlopig nog niet kon verhuizen naar een service-flat mocht de maatschappij nog een tijdje blijven . Onzekere situatie .....dat wel !
Het toeval wil dat wij te Brugge een nieuwe schepen van de sport kregen en dat zij op een persconferentie verklaarde de volksporten te willen steunen en ook de duivensport .
Dat klonk als muziek in de oren van clubverantwoordelijke GUIDO POLLET die mij daar op een einde-seizoens-barbecue attent op maakte .
Het toeval wil ook dat ik de nieuwe schepen DOLORES DAVID al jaren ken en dus vatte ik de koe bij de horens ....
Ik bedwong een vergadering op het kabinet van de schepen, op 14 september 2017 om 9 uur , in aanwezigheid van de Chef dienst sport , Guido Pollet , Hendrik Van Kerkhove en ikzelf .
Op deze vergadering deed Guido Pollet zijn verhaal waarbij geschetst werd dat het verder gebruik van voornoemde loods heel onzeker wordt en dat er bovendien aan de weduwe van wijlen Jerome , 600 euro huur moest betaald worden . De familie had ook al laten door schemeren dat de loods eigenlijk wel meer kon opbrengen voor andere doeleinden ( lees : verhuur voor caravans bvb ) en dat het. optrekken van de huur mogelijk was , zo niet waarschijnlijk .
Schepen David wist toen te vertellen dat er mogelijkheden waren in het sportcomplex TEMPELHOF te St Pieters en nam onmiddellijk contact met de uitbater van het cafétaria .
Wij werden uitgenodigd om ter plaatse eens een kijkje te gaan nemen wat wij dan ook gedaan hebben . Het stond ons wel aan , behalve een probleem met een doorgang aan de viaduct van de spoorweg waar mogelijks de duivencamion niet onderdoor kon .
Dat moest bekeken worden . Dat zou onderzocht worden .......
Maar ....in de lijn van hetgeen ik hierboven vertelde ging ik gewoon door op mijn elan !!
En ik contacteerde duiventransport WYBO en stuurde een foto van de viaduct in kwestie door .
Wybo was categoriek : NIET MOGELIJK !!!
Ondertussen had de cafébaas ook al oplossingen aan gereikt en ikzelf heb dan de concurrentie geraadpleegd met name TRANSPORT MARTENS .
Die kon WEL met een kleinere ( lagere ) camion de duiven komen ophalen maar wilde de situatie eerst wel ter plaatse komen bekijken .
In die wetenschap dat er in elk geval een mogelijkheid zou gevonden worden , contacteerde ik opnieuw GUIDO POLLET om hem te laten weten dat een oplossing nabij was .
Guido zou de mogelijke verhuis voorleggen op de algemene vergadering met stemming door de leden .
Hij liet mij echter al weten dat er blijkbaar weinig goesting was van mensen van St Andries en Oostkamp om te verhuizen .
En op de woelige vergadering van 15 oktober werd de mogelijke verhuis afgevoerd zonder zelfs maar een stemming .
Het resultaat van kortzichtigheid en eigenbelang .
Ondergetekende zag het zo : Te St Andries was er geen mogelijkheid meer en geen toekomst ! met daar bovenop een aderlating van de clubkas ten voordele
van de weduwe .
Haar overleden echtgenoot draait zich wellicht om in zijn graf !
In het Tempelhof zag ik WEL toekomst omdat er in het complex heel veel buitenstaanders aanwezig zouden zijn .
Men heeft heden ten dage de mond vol over promotie van onze sport . ( Wij verdwijnen uit het straatbeeld – worden rariteiten ...zonderlingen )
Buitenstaanders zijn nieuwsgierig . Stellen vragen . Krijgen antwoorden ...gezellig ....in de cafetaria .
Van ‘t komt ‘t ander .
Komen eens kijken naar de inkorving van de duiven . Komen eventueel eens kijken naar de thuiskomst van de duiven .
Sommigen krijgen goesting . Sommigen met veel tijd willen een handje helpen voor wat drinkgeld ...
Sponsering door de uitbaters was ook beloofd . Met andere woorden . Heel veel mogelijkheden .
Locatie st Andries zero 0,0 mogelijkheden .
Verloren stappen .... heb er een hekel aan . Verspilde energie .
Het is spijtig . Niets aan te doen .
Ik ben niet boos , alleen teleurgesteld omdat een probleem onopgelost blijft .
Ik laat het nu los . Heb het van mij af geschreven .
Alles blijft bij het oude . Een gemiste kans .
Straks organiseert men te St Andries een bonverkoop “ TEN VOORDELE VAN DE WEDUWE VAN WIJLEN DE VOORZITTER “
Arme duivensport .
Nota : via onderstaande links krijg je een beeld van het optrekje van de weduwe en van de viaduct onder de spoorweg
Roger Casier
