- woensdag 16 januari 2019
En weer is er een jaar voorbij. Wat gaat het snel. In je jeugdjaren met die saaie school duurde een week een eeuwigheid. Maar naarmate je ouder wordt lijkt de tijd meer voorbij te vliegen. Een maand is niets. Ouder worden impliceert ook dat je voorgoed afscheid moet nemen van steeds meer mensen uit je directe omgeving.
Zelf verloor ik op zeer korte tijd mijn moeder, een tante en clublid Joost die hier regelmatig over de vloer kwam. Een doodgoeie vent die veel voor de club deed. En zo heeft iedere zijn eigen ervaringen en belevenissen.
TEVREDEN
Over de prestaties mag ik best tevreden zijn. Bij de jongen wonnen we alle eerste kampioenschappen en in het Algemeen kampioenschap jongen bleven we zelfs een ontketend hok Vercammen voor. Met de jaarlingen was het dan weer omgekeerd. Terwijl het toch vaak warm was met tegenwind en je dan helemaal Noordoost in je samenspel zeker geen voordeel hebt. 2018 Was ook het jaar met het mooiste duivenweer. Vaak helder en kalme tegenwind. Perfect voor goede duiven in vorm in de voorvlucht.
NIET IEDEREEN
Maar of ‘duivensport’ blij moest zijn met al dat fraaie ‘duivenweer?’ Ik vrees van niet. Voor mensen die uitslagen uit pluisden was het schrikken te zien hoeveel liefhebbers op veel vluchten helemaal niet op de uitslag stonden. Tot een derde toe. Dat merkte je einde seizoen ook een aan de deelname. Te veel weken achtereen een figurantenrol vervullen ontmoedigt dermate dat mensen het voor gezien houden. Enkele vluchten met wind mee, of onregelmatig zou voor andere uitslagen zorgen. En duivensport is meer dan ooit gebaat bij zoveel mogelijk namen op de uitslag.
VEEL DODEN
Je hebt er weinig over gehoord of gelezen maar in Zuid Nederland en de provincie Antwerpen hadden ze een massa dode jongen. Niet vanwege de helaas maar al te bekende Adeno/Coli, dit was iets anders. Veel dodelijker en veel sneller. Dierenartsen die werden geraadpleegd adviseerden een coli-kuur. Ze bleken er allemaal naast te zitten want die kuur deed niets. Er zijn mensen die een maand lang gekuurd hebben zonder ook maar enig resultaat. En ondertussen bleven er maar jongen dood gaan. Ook ik ontkwam niet aan de miserie. Duiven waaraan je niets afwijkends zag maar die de volgende ochtend dood op het hok lagen? Het kwam zo ver dat ik er niet meer van schrok. Was sprake van Adeno 2 (de gevaarlijke variant)? Was het Circo virose of… zo oordeelden twee Duitse wetenschappers onafhankelijk van elkaar, het Rota-virus? Ik had hier alleen van gehoord dat het in Australie een gesel was.
Het nog slechtere nieuws is dat het jaarlijks terug zou keren en er niets tegen te doen is. Hoe ze besmet raken is een raadsel. De jongen van de Nederlandse liefhebbers die het loodje legden waren nog niet in contact gekomen met andere duiven. Sommige liefhebbers, waaronder heel goede spelers, maakten er geen geheim van dat ze door het noodlot tegen de oren geslagen werden. Hoeveel getroffenen deden dat niet, vraag je je af.
ANDER PROBLEEM
Verder lijkt het probleem ‘one eye cold’ (als dat de juiste benaming is) elk jaar grotere vormen aan te nemen. Op een donker hok lijkt het virus (want het zou een virale infectie zijn) minder agressief, maar zelfs daarmee ontkom je er niet aan en wat erger is, het is opnieuw niet te genezen.
Twee jaar terug schreef ik: Met de ’juiste’ oogzalf is het na twee weken over, doe je niets dan duurt het veertien dagen.
Ofwel, die zalven en druppels zijn zinloos. Een succesvolle liefhebber uit Bonheiden schreef alles geprobeerd te hebben: Terramycine, Trafloxal, Virgan, Clinagel, neobacitracine en wat al niet meer, maar ook hier: niets hielp. Soms krijgen jongen het zelfs twee keer. De infectie treedt meestal op bij jongen waarmee men aan het vliegen is en verbreidt zich razend snel door heel zo’n duivenwagen zo lijkt het. In veel clubs blijft niemand gespaard.
RAADZAAM?
Een gekend Vlaams wetenschapper zei me ooit vooral op te passen met een bad als duiven natte ogen hebben of verschijnselen van (droog) snot vertonen. Het zou de infectie nog sneller doen verspreiden. Wat sommige Amerikanen doen is een heel klein beetje Virkon S in het bad.
Of een mespuntje in de drinkbak. (een vijfde van een theelepeltje). Ze zijn enthousiast over het resultaat maar of dat terecht is? Hmm. Weet niet. Als je Virkon S googelt lees je daarover wel veel positiefs.
HITTE
Verder was 2018 het jaar waarin voor eens en altijd werd bewezen dat warmte de duiven op hun thuisreis amper deert. Het lijkt dat ze meer hinder hebben van de reis naar de losplaats in volle manden in dichte containers dan van de thuisreis. Liefhebbers in landen met een (sub)tropisch klimaat wezen daar trouwens al vaker op. Zo’n liefhebber uit de Algarve: ‘Als je met 30 graden niet meer met duiven kan spelen kunnen we wel helemaal stoppen.’
In Nederland meer dan in België zijn in het verleden vluchten geannuleerd vanwege de hitte. Onterecht zo bleek tijdens de lange hete zomer van 2018.
Zo was er enkele jaren terug in Nederland een verbod om met duiven te spelen vanwege de verwachte hitte. Noord Holland stoorde zich er niet aan, daar vloog men gewoon. Het werd de vlotste vlucht van het seizoen. ‘De eerste vlucht zonder verliezen’, zo mailde Mike H.
GELD
Voetballers die 30 miljoen per jaar verdienen? Messi 25.000 euro per gespeelde minuut? ‘Het gaat nergens over’, zeggen ze in Nederland.
Ook in duivensport lijken alle remmen los. Toen Willy Daniels zijn Asduif kon verkopen voor 400.000 euro namen velen dat met grote korrels zout. Ik ook. Tot ik het uit de mond van Willy zelf hoorde. Nu is in China zelfs een duif verkocht voor het ZEVENvoudige. Het was een duif die fenomenaal had gepresteerd daar in China, een duif met veel Koopmanbloed ook met een duivin van Rik Hermans als moeder.
Weer een nazaat van Bubbels (Verkerk) die door schrijver dezes werd gekweekt. Ze zouden in duivensport moeten doen als in voetbal bij doorverkoop. Met 10% van bijna drie miljoen zou je mij niet horen klagen.
HOLLAND BOVEN
En voor wie er nog aan mocht twijfelen, in 2018 bleek opnieuw dat de Nederlanders op de Internationale Marathonvluchten zoals Barcelona een kloof geslagen hebben, hoewel sommige Belgen niet de eer krijgen die ze verdienen. Meirlaen heeft nu de beste Marathonduif van West Europa, maar Bart van Olmen en Eric Limbourg hadden betere. Door een wazig regelement hadden ze hun duiven niet opgegeven. Toen men dat alsnog deed was men te laat.
In Nederland kan zo iets niet. Nederlanders hoeven voor asduiven geen resultaten meer op te geven. ‘De computer berekent die’. Waarom kan dat in dit digitale tijdperk in België niet? De KBDB krijgt MILJOENEN meer binnen, denk alleen al aan de ringen, en je vraagt je af (opnieuw!) waarom in Nederland zo veel meer kan met zo veel minder geld.
