Van een vriend kreeg ik een filmpje met een toespraak toegestuurd van De Grote Leider. Nee, niet die uit Noord Korea, maar de onze. Het moet gezegd; nette vent, net taalgebruik, net in het pak en… o zo optimistisch. Hij gelooft er weer in en dat is prijzenswaardig. Maar… dat digitalisering de toverdrank is die duivensport weer zou doen opleven?

Of liefhebbers wel meteen willen zien als ergens duiven vallen?

Of willen weten waar de duif, op weg naar huis, zich precies bevindt?

Door de ring en de daaraan gekoppelde chip alles willen weten over elke duif?

Niet meer naar het clublokaal hoeven?

Met alle respect, Grote Leider, maar zit men daar wel op te wachten?

CLUB
Niet meer naar het clublokaal hoeven, is dat wel zo’n winstpunt? Vooral in het noorden heeft duivensport minder aan populariteit ingeboet. Hoe vaak kan je wel niet lezen dat men daar de sfeer in de club zo tof vindt. In het clublokaal worden anekdotes uitgewisseld, worden duiven uitgewisseld, tips ook. Daar wordt gelachen, gelogen en er worden sterke verhalen verteld. Jaren geleden schreef ik al: 'Van de NPO of KBDB mogen we niet te veel verwachten. Duivensport moet beginnen aan de basis, bij de clubs. Daar moet het goed zitten, moet een goede sfeer zijn en saamhorigheid.'

Ik denk dat de doorsnee liefhebber niet verlangt naar digitalisering (de computer en de telefoon met name) maar die eerder ontvlucht naar de rust in zijn duivenhok of de sfeer in de club met name. Het gros van de liefhebbers is ouder en traditioneel, niet het echte publiek voor een te snelle digitalisering.

SPONSORING

Verder moet het ook in duivensport ergens om gaan. Zoals bij kaarten. Poulen doen we niet meer. Kampioenschappen interesseren de meeste niet, ook omdat ze bij voorbaat kansloos zijn. Toch wil een mens beloond worden voor prestaties. Wat je kan doen en wat in duivensport veel te weinig aandacht krijgt? Sponsoring. En het moet gezegd: Daarvan is De Grote Leider zich wel zeer goed bewust.

VOORBEELD

Eens was p.v. ‘De Valk’ in Baarle Nassau een van de 4 duivenclubs in het dorp met bijna 70 leden. Nu is het de enig overgebleven club. In elk dorp een of meerdere duivenclubs is in de regio al lang geen vanzelfsprekendheid meer. Dit najaar zijn weer 5 leden opgestapt en dat hakt er in. Ook omdat er bij zijn van wie men dat zeker niet had verwacht.  Maar bij de pakken neer zitten doet men bij de Valk niet.  Ook omdat men geluk heeft dat de bon van een van de leden jaarlijks wel erg veel op brengt en een ander lid een bloeiende zaak in duivensport artikelen heeft. Het is ook vooral dankzij hem, de Ronny dus, dat komend seizoen voor de clubleden heel wat in petto heeft.

KOMEND SEIZOEN

Er zal op ELKE vlucht een zak duivenvoer te winnen zijn, maar ook een vla en een levensmiddelenpakket.

Bij de oude duiven hoeft voor de eerste vijf duiven geen vracht (inleg) te worden betaald en wordt de dubbeltjespoule betaald vanuit de kas.

Bij de jonge duiven geldt beide zelfs voor de eerste 10 ingekorfde duiven.  Komt alles bij elkaar neer op een te ‘vervliegen’ bedrag van zo’n 3.000 euro.

Voor nadere info kan men terecht bij: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of.. Tel 06 1054 0534. Want dat nieuwe leden welkom zijn spreekt voor zich. Waar niet?

EN NOG DIT
Op Pipa zou een duif verkocht zijn uit mijn 006. Weet iemand wie de verkoper is? Verder vroeg een Zuid Afrikaan of Verwey de Haan, Reynen en Theunis goede duiven hebben. Natuurlijk hebben die goede.  

Wat losse impressies en goed bezig

We waren het virusje net op tijd een beetje de baas om met een klein gezelschap naar Stayen (Sint Truiden) te kunnen voor de Nationale Dagen van de KBDB.

Zaterdag werden de eerste drie Nationale kampioenen gehuldigd alsook de winnaars van goud, zilver en brons wat betreft Nationale Asduiven, de dag voordien waren de nummers 4 en ‘verder omlaag’ aan de beurt geweest.

Vroeger waren die dagen in Oostende, daar was ik nooit, maar nu hadden we iets te vieren. Wel, het is een meevaller geworden. Die nieuwe ploeg van de KBDB lijkt echt goed bezig, complimenten.

Dat is ooit anders geweest tot men besloot professionele hulp in te roepen en vanaf toen, met Filip Herbots en Jan Hermans, ging het meteen crescendo. Terecht werden beide gehuldigd. Je kan een beetje vergelijken met de NPO en Pieter Koss (Houten).

NIEUW

Ann Knaeven was de dame die alles aaneenpraatte en wat deed ze dat goed, zelfs professioneel. Nieuw was de zogenaamde Champions veiling. De NATIONALE kampioenen was gevraagd een duif te schenken die met verve werden geveild door Hilaire Surinx. Hij zou dat met Dirk Leekens doen, dan heb je meteen twee topmannen, maar door omstandigheden moest Hilaire het alleen doen. Voortreffelijk dus, krachtig gedecideerd en snel, maar dat had ook met de bieders te maken.

Was er een tijd dat je met wat geluk voor weinig geld aan duiven van een goed hok kon komen, sinds de Chinezen in beeld zijn is dat wel heel erg veranderd. Tot ongeveer 400 euro deden de Belgen goed mee, toen namen de Chinezen het over tot er twee van hen over bleven. En hoe. Soms vloog men met 1.000 euro of meer over het vorige bod, een zat zelfs zichzelf over te bieden. Het eindresultaat was buiten verwachting met 113.000 euro voor 21 duiven. Op een na werden ze door dezelfde dame gekocht, die daarmee de immense hal stil kreeg.

Mannen zie je in het Chinese makelaarswereldje om een of andere duistere reden amper. Overigens zal die verkoop wel een vast onderdeel van de agenda gaan worden, want zo snel meer dan een ton in de kas van de KBDB moet ruiken naar meer. En dat voor amper een mand vol JONGE duiven.

WAT KORTE PERSOONLIJKE IMPRESSIES

Behalve JH heel weinig Nederlanders. Henk van Limpt van Giantel (prima producten) gaf acte de presence en ook Lex de Jongh. Vader Jan (veel te jong overleden en in België minder bekend) zal nooit hebben durven denken dat zijn zoon zich zo zou manifesteren in duivensport. Zowel zakelijk als sportief. Hij en zijn team zijn op de vluchten immers ook erg succesvol. Van Hertem Schuurmans waren er ook. Die hadden enkele jaren terug geluk. 'Laten we daar eens heen rijden',  zei ik tegen W de Br. Wij er naartoe, er werden een flink aantal jongen aangeschaft en Willem gaf het echtpaar iets cadeau. Wat zijn ze daar goed mee geweest!! Die doen het dus vnl. met Nederlandse duiven. Van Willem dus en de in de Golden Ten ondergewaardeerde Scheele. Van Gaston v d Wouwer (altijd goede zin) hoorde ik dat de definitieve totale verkoop in oktober in kannen en kruiken is. Maria Broeckx verandert geen steek en wacht nog op haar eerste rimpel. Ook de moeder van Bart Geerinckx zag er stralend uit. Maar wat wil je met een zoon die men een paar jaar geleden zo goed als afgeschreven had maar nu aan zo'n indrukwekkende revival bezig is. Ook Jos Thone verbaasde. Toen hij, lang geleden alweer, opnieuw totaal ging verkopen vanwege steeds slechter wordende ogen kon ik het niet laten daar even wat cynisch over te doen. Jos voelt zich kennelijk niet snel aangesproken. Hij was voorkomend zoals hij dat kan zijn.

Kortom, er lijkt volop nieuw elan in het huidige KBDB bestuur, je zag dan ook alleen maar tevreden gezichten. Of er dan niets aan te merken viel? Toch wel.

NAAMLOOS          

De trofeeën, gouden, zilveren en bronzen medailles waren naamloos. Dat er de naam van de liefhebber niet op stond is nog te billijken, het zijn immers de duiven die de prestaties leveren, maar nog niet eens de ringnummer op de medaille van de Nationale Asduiven is een misser van formaat die me verbaasde. En dat niemand binnen de KBDB dat heeft opgemerkt verbaasde nog meer. Zo wilde ik een foto maken van de medaille die we voor onze Nationale Asduif kregen om naar een vriend op te sturen. Heb het begrijpelijkerwijs maar niet gedaan.  

• Vorige
• Volgende