Voorzitters
In het kader van de rubriek ondernemers en vrijwilligers in de sport een bijzondere aflevering over niet zo maar twee vrijwilligers in onze sport, namelijk Dirk Buwalda en Maurice van der Kruk. Een interview met de zojuist vertrokken als de zojuist aangetreden  voorzitter van de NPO. Beide heren werden benaderd met een op maat  gesneden vragenlijstje waarin ook enige overlapping te bespeuren valt. Het werden aangename gesprekken met een montere ex-voorzitter die ik niet of nauwelijks kende (Dirk Buwalda) en een al even montere nieuwbakken voorzitter (Maurice van der Kruk) die ik in de afgelopen stille seizoen al eens wat vaker sprak.
We beginnen in het verre Friesland, in een van de Friese Elfsteden, in Franeker om precies te zijn met Dirk Buwalda.
Wie bent u?
Ik ben Dirk Buwalda, 69 jaar dus gepensioneerd. Getrouwd en vader van zeven kinderen, en 14 kleinkinderen,  (waarvan twee zonen Klaas en Willem) die zeer actief zijn in de duivensport. In mijn werkzame leven was ik 20 jaar werkzaam als psychiatrisch verpleegkundige, waarna ik na een studie gezondsheidsrecht nog 25 jaar gewerkt heb als beleidsmedewerker voor de raden van bestuur van diverse gezondheidsinstellingen. Ook train en trainde ik behandelteams in zaken rond het gezondheidsrecht. Het ging (en gaat) dan om hoe om te gaan met de rechten van cliënten die o.a. vallen onder het regiem van de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst, gedwongen opname etc. Te denken valt dan aan klachtenregelingen, protocollen, mediation, etc. Iets dat ik overigens nog altijd doe gedurende twee dagen in de week.

Daarnaast helpen mijn vrouw en ik onze dochter met haar bloemen zaak. We doen de inkoop en de bezorging van de bloemen aan huis. Juist voor ons gesprek bracht ik nog even een boeket weg. Als gepensioneerde heb ik hiervoor de tijd en ik help mijn kinderen graag.
Een korte introductie van de duivenmelker Dirk Buwalda? Hoeveel jaar zit u al in de sport en wat is uw favoriete spel?
Ik heb al duiven vanaf mijn 12e jaar. Via mijn gymnastiek leraar op de ULO ben ik in aanraking gekomen met postduiven. Ik woonde toen in Wijnaldum, een klein dorp vlak bij Franeker.  Op mijn 15e was ik al bestuurslid van PV de Ooievaar. In de jaren  80 hebben we bij mij thuis P.V. Westergo opgericht , een vereniging die later is opgegaan in mijn huidige vereniging Franaker ’97. Bij ons thuis vormt het houden van duiven een echte familiesport. Mijn beide zonen zitten in de sport.  De één, Willem, speelt het programma en de ander, Klaas, speelt  overnachtfond. Ik vind het hartverwarmend dat mijn zonen in de sport terecht gekomen zijn. Er is niet mooier dan samen duiven houden. Als we samen zijn gaat het vrijwel altijd over duiven.
Mijn vrouw vindt dit overigens geen probleem. Ik heb veel aan mijn vrouw te danken. Toen ik tijdens mijn werkzame leven bij de GGZ Friesland ging studeren, voltijds, was ik de hele week van huis en kwam ik pas vrijdag weer thuis. Tijdens deze periode van drie jaar deed zij de duiven met veel zorg. Op vrijdagavond kon ik de duiven gewoon weer inkorven.
Mijn favoriete spel is het Programmaspel. De langste vlucht die hiervoor telt is Orleans en dat is voor ons in Franker 635 km en dat vind ik ver zat. Ik heb het niet zo op lange dagfondvluchten. Vroeger vlogen we St. Dizier, 520 km en dat vond ik altijd een prachtige vlucht.
De Midfond is het onderdeel dat ik het mooiste vind. Je hebt even de tijd om de duiven op te wachten en het is nog niet te ver weg. Ook het spel met junioren kan mij zeer bekoren. De laatste paar jaar gaat het zeer voorspoedig op de Natoer. We hebben een hele goede duivin die al 2 jaar achter elkaar duifkampioen in CCG De Kuststrook werd op dit onderdeel!
Wat is uw grootste succes in de sport?
Naast diverse kampioenschappen in de CCG De Kuststrook beleef ik veel plezier aan de diverse teletekstvermeldingen  die de familie Buwalda door de jaren heen behaald heeft. Inmiddels zijn dit er vijf en hier ben ik best trots op. Ook ben ik blij met het 5e kampioenschap Jonge Duiven onaangewezen 2014 en 9e Generaal onaangewezen in de afdeling want in Franeker liggen we niet ideaal!
Wat was voor u ooit de reden om toe te treden tot het NPO bestuur?
Ik ben altijd bestuurdersman geweest. In mijn werkzame jaren was ik jarenlang voorzitter van de regionale tak van de vakbeweging (ABVA KABO, FNV, ik was OR lid en ook ouderling van de kerk. Het dienen van het algemeen belang zit eigenlijk in mijn bloed. Zo ging het ook met het besturen in de duivenwereld. Na een tijd verenigingsbestuurder te zijn geweest trad ik toe tot het bestuur van de afdeling Friesland, eerst als secretaris, later als voorzitter. Al met  al een periode van 25 jaar. Ik heb voor al mijn vrijwilligerswerk een Koninklijke onderscheiding gekregen.
Vervolgens kwam ik bij toeval in het NPO-bestuur terecht.  Iets dat ik nooit geambieerd heb maar het liep bij toeval zo. In 2011 is het toenmalige NPO bestuur opgestapt. Een van de redenen was dat bij de herverkiezing van de voorzitter de stemmen staakten. Bij de tweede stemming werden er onvoldoende stemmen behaald. Toen stapte het bestuur in zijn geheel op. Vervolgens kwamen alle  afdelingsvoorzitters (waarvan de meeste ook kiesman waren) bij elkaar om te bespreken hoe deze impasse op te lossen. De afdelingen voelden zich verantwoordelijk en vroegen wie er bereid  was om in het bestuur zitting te nemen. Ik gaf aan dit te willen. In diezelfde vergadering hebben de afdelingsvoorzitters mij gevraagd het  voorzitterschap op me te nemen. En zo geschiedde.
Na een chaotische vergadering waarin ook het oude bestuur, dat was opgestapt, weer aangaf te willen doorgaan werd er gekozen voor de nieuwe ploeg onder mijn leiding.
Het was het begin van een moeilijke tijd want beginnen met een geheel nieuwe ploeg is geen sinecure. We liepen  tegen veel nieuwe zaken aan. Niet alleen in het binnenland maar ook en vooral vaak in het buitenlands gebeuren. Hiervoor zijn relaties van zeer groot belang en als je deze als nieuwe ploeg nog niet hebt leidt dit tot achterstand. Op het gebied van het buitenlands beleid speelt er veel meer dan menigeen denkt. Een greep uit de werkterreinen.
Het gaat bij dit buitenlands (Europees) beleid bijvoorbeeld over de “Stichting Verantwoord Huisdieren Bezit” waarvoor onze voormalige directeur van het bureau  (Ton Ebben) zeer goed werk doet. Het is namelijk alles behalve een uitgemaakte zaak dat we kunnen blijven (wedstrijd)vliegen met onze duiven. Beleid in deze op Europees niveau is van onschatbare waarde.
Het gaat ook over de aanpak van doping, niet alleen nationaal maar wereldwijd.
Daarnaast is het buitenlands beleid (in het kader van de FCI) van groot belang voor de veterinaire ontwikkeling. Onze sport loopt terug en dan is het van belang voldoende mogelijkheden te creëren voor het behoud van middelen. Er is hiervoor het  nodige lobbywerk vereist want het behouden van medicijnen is ook alles behalve een uitgemaakte zaak.
Daarnaast moet je als lid van de FCI als land ten minste één zogenaamde one loft races controleren. Van deze races komen er steeds meer en op deze wijze genieten nog veel mensen van hun duiven die zelf niet in staat zijn om aan wedstrijden mee te  doen. Het schept echter wel steeds meer verplichtingen door de controle van de FCI, bijvoorbeeld op de inkorving.
Ook de PR is van een niet te onderschatten belang. Natuurlijk in het binnenland maar vooral in het buitenland. Denk maar eens aan het lossingsbeleid met de Belgen en Fransen. Hierover is geregeld overleg nodig, vooral om de lossingsplaatsen te houden.  Dit laatste is er door de vliegveld-problematiek niet eenvoudiger op geworden.
In België wordt dit nog eens versterkt door dat de lossingvergunningen verstrekt worden door de lokale autoriteiten. Dit betekent dat het van groot belang is dat je elkaar “kent. Dan word je meer gegund. Dit laatste zal de huidige, nieuwe ploeg ook moeten opbouwen.
In Nederland hebben we overigens, als NPO-bestuur, zeer goede contacten met Schiphol en de kunst is dit zo te houden. Het is dan ook niet verstandig om bijvoorbeeld jongen in de nabijheid van de luchthaven te lossen
Een ander onderdeel van het buitenlandse gebeuren is het afstemmen van de rekenmethode, de zogenaamde  NF14 methode, voor op de ZLU concoursen. Momenteel wordt hard gewerkt om een valide rekenmethode te ontwikkelen voor het internationale spel.
Al met al wordt onze sport steeds kleiner maar de complexiteit wordt steeds groter.
Waar kijkt u met plezier op terug?
Hier heb ik het gisterenavond met mijn vrouw nog over gehad. Met het meeste plezier kijk ik terug op het land in gaan. Dit was het meest plezierige deel van de vijf jaren als voorzitter. Ik deed het veel en graag omdat ik het een belangrijk aspect van de voorzittersfunctie vond. Voor iedereen benaderbaar zijn en ook om te vertellen dat het niet allemaal vanzelf gaat binnen onze sport. Ik rijd dan ook sinds 12 maart een stuk minder kilometers. De laatste maanden reed ik bijvoorbeeld gemiddeld twee maal in de week naar Veenendaal . Voor de lezers die dit niet weten dat is een afstand van 213 kilometer enkele reis. Los van de bezoeken in het land.
Het probleem was dat wij in de laatste fase van mijn voorzitterschap nog maar met zijn drieën waren.  De nieuwe ploeg bestaat gelukkig uit zeven bestuurders en kan hierdoor komen tot een betere verdeling van werkzaamheden en dus de belasting.
Hoe kijkt u terug op de zogenaamde “Hoofdpijn dossiers” die speelden tijdens uw voorzitterschap?
Lachend: “Iedereen is beter dan de zittende bestuurder”. Maar eerlijk is eerlijk we hadden best een lastige tijd met veel complexe zaken. De eerste treurigheid begon kort na ons aantreden met de zaak rond de Aanklager. Als bestuur werden wij geconfronteerd met een juridische omissie van de aanklager. Hetgeen er toen speelde kon niet en dan moet je als bestuur toch ingrijpen ondanks dat ik met mijn juridische achtergrond donders goed besefte dat het als bestuur eigenlijk not done is je met de rechtspraak bemoeien. Echter er zijn grenzen. Toen we de man ontheven uit zijn functie hadden we gelijk problemen met T en G commissieleden.
Kort na ons aftreden hebben we de directeur moeten ontslaan.
Een andere sluimerend hoofdpijn dossier was de situatie tussen de afdelingen 5 en 12. Als bestuur hadden we een pasklare oplossing maar geen bevoegdheden hetgeen zeer frustreerde.
Een ander pijnpunt vormde de Nationale rekenaar die we als bestuur erfden van het vorige NPO bestuur. Veel is hierover al gezegd en geschreven maar ik ben blij dat deze zaak is afgesloten met finale kwijting over en weer. Een en ander heeft plaatsgevonden onder leiding van onze nieuwe voorzitter. Een prima start naar mijn mening.
Waar bent u niet tevreden over in uw periode als NPO-voorzitter?
Het doel was om 5 jaar geleden als nieuw bestuur te komen tot een organisatieverandering omdat door de huidige regelgeving het NPO bestuur moet besturen met  een lege portefeuille, d.w.z. met zeer weinig bevoegdheden om handelend op te treden.  Een schrijnend voorbeeld hiervan vormde de zaak van de afdelingen  5 en 12. Er was voor ons als landelijk bestuur geen bevoegdheid om corrigerend te kunnen optreden terwijl dit wel heel erg nodig was. Ik hoop dan ook dat het nieuwe bestuur iets aan deze situatie kan doen.
Daarnaast vind ik het bijzonder spijtig dat er diverse plannen ter waarde van 100.000 Euro in de kast liggen en niet gerealiseerd konden worden. Het zijn prachtige rapporten met goede ideeën waarvan tot op heden niets gebruikt wordt. Behalve  over organisatieveranderingen gaan ze ondermeer over eerlijker spel zoals nieuwe vlieggebieden met het loslaten  van afdelinggrenzen, het centraliseren van het vervoer en een landelijk sturing hiervan. Dit alles met als doel te komen tot efficiëntieverbeteringen (kosten) en meer oog en oor te hebben voor wat de gewone leden willen.
Ik heb dan ook veel vertrouwen in enquête die de nieuwe ploeg gaat houden. Ik hoopt dat uit deze enquête komt dat afdelingsbestuurder en kiesmannen meer moeten luisteren naar de leden. En dat het nieuwe bestuur  via die weg kan besluiten om de structuur (zeggenschap en bevoegdheden)  te veranderen.
Hiertoe is reeds een nieuwe werkgroep gestart met medewerking van mevrouw Olfers die ervaring heeft met dit soort processen bij andere sportbonden. De tijd is er wellicht nu rijper voor dan ooit omdat vrijwel iedereen beseft dat er iets moet veranderen.
Wat is er mislukt in uw regeerperiode als voorzitter?
Naast het niet kunnen realiseren van meer bevoegdheden voor het landelijk bestuur is helaas het zogenaamde  educatieve plan niet gelukt. Doel was dat van een bepaald vlieggebied de verenigingen en eventueel leden van het afdelingsbestuur onder leiding van medewerkers van ons bureau bijeen werden geroepen met de bedoeling om de lokale problematiek in kaart te brengen en samen te zoeken naar oplossingen. Wij hoopten op deze manier zoveel mogelijk verenigingen handvatten te geven om kwalitatief de sport te kunnen blijven beoefenen. Want hoe we het ook wenden of keren de vereniging is de basis van ons spelplezier.
Het lokale spel is primair en van cruciaal belang. Daar wordt onze sport beoefend, daar is het sociale gebeuren, daar moet de motivatie worden gevonden om door te gaan, acties te ontwikkelen inzake begeleiding van herintreders, bewerken lokale media, enzovoort. Te veel om op te noemen. Daar ligt ook een hele belangrijke taak voor de afdelingsbesturen. Ook voor wat betreft aandacht voor Sociale media en lobbyactiviteiten.
Hiervoor waren ook middelen uitgetrokken. Het heeft  twee keer in de startblokken gestaan maar helaas is het nog steeds, om personele redenen, niet gelukt om de basis sterker maken. Als ik nog een keertje iets voor de NPO zou doen zou ik dit zelf wel willen oppakken!
Waar bent u trots op?
Ik ben vooral trots op de goede contacten die ik in binnen- en buitenland heb kunnen leggen. De NPO moet drempelloos zijn. Veel zichtbaar contact maar ook onzichtbaar contact via de telefoon en mail. Overal waar we, mijn vrouw ging vaak mee, de afgelopen 5 jaar geweest zijn, zijn we heel hartelijk ontvangen. Dat doet je heel goed. Op zo’n moment zien de meeste mensen je ook als gewone liefhebber.
Laagdrempelig zijn vind ik erg belangrijk. Een menselijk gezicht en niet alleen de boodschapper van slecht duivennieuws.
Ook ben ik trots op de zorgvuldigheid en vliegveiligheid van de duiven in onze concoursen. We moeten deze zaken goed blijven garanderen om de sport te behouden. Hier moeten we uiterst zorgvuldig mee om gaan zodat we zelf regulerend kunnen blijven. In Nederland is dit nog te doen maar in België is de situatie al veel complexer. Daar moet iedere vlucht qua verloop aan de overheid verantwoord worden.
Ik ben er wel trots op dat veel duivenmelkers dit meer  en meer beseffen. Dat geeft een goed gevoel want we moeten beseffen dat met de huidige (sociale) media alles zichtbaar is, ook voor degenen die de duivensport geen goed hart toedragen.
Wat is het wat de duivenwereld zou moeten onthouden van uw voorzitterschap?
De toegankelijkheid van Dirk Buwalda en “het gewone is goed”.
Wat gaat u doen met u extra vrije tijd?
Ik ga mijn dochter nog een beetje meer helpen in de zaak en ik blijf ook gewoon werken in de psychiatrie. Daarnaast wil ik meer tijd aan de duiven besteden. Bij mij zitten namelijk de kweekduiven, naast mijn eigen vlieghok. Ik voorzie mijn jongens van vliegduiven.
Wat zijn uw toekomstplannen met de duiven?
We hebben recentelijk duiven gekocht bij Sijbesma & Klaver in Tzummarum. Deze mannen hebben uitstekende duiven voor het programma onder de pannen. Ze vliegen tegen de windrichting en ligging in meer dan uitstekend. We kopen altijd duiven die tegen de stroom in presteren. Dus eigenlijk altijd duiven dichtbij huis, uit deze hoek.
Daarnaast wil ik vooral genieten van de sport. Het draait om de duiven die thuiskomen. Zoon Willem is zeer ambitieus, hij  wil altijd winnen. Ik zelf kan ook genieten van een thuiskomende duif die alles geeft om zijn hok te bereiken. Ik vind niets mooier dan om samen met mijn zoons duiven te wachten. Op de meerdaagse fond bij zoon Klaas zitten we samen om 5 uur ’s morgens in de tuin duiven wachten. Heerlijk!
Tenslotte wil ik het nieuwe bestuur veel succes wensen. Het is belangrijk dat er een nieuw, compleet, bestuur is. Dit alles in een nieuwe tijd met de nieuwe generatie aan het roer. Maurice en zijn mannen beginnen in ieder geval zonder rechtszaken en andere geldverslindende zaken. Hopelijk lukt het de nieuwe ploeg om de noodzakelijke veranderingen door te voeren. Ze hebben in ieder geval de meerderheid van de kiesmannen achter zich en dat is alvast een goede start!

• Vorige
• Volgende