- vrijdag 24 februari 2017
Zondag 19 februari 2017. Er zijn van die zondagen dat het mij zwaarder dan anders valt om een weekstuk de digitale ether in te slingeren. Vandaag is zo’n dag. Debet hieraan is de man met de hamer die een beetje toeslaat. Het was mij ook het weekje wel, al zeg ik het zelf. Een gouden week die vandaag eindigde met een thuiskomst rond 13:00 uur na een bezoek aan de viering van de Gouden Duif.
Dit evenement staat altijd hoog op mijn verlanglijstje als het om duivenactiviteiten gaat. Simpelweg omdat het als het ware een reünie is van alle kampioenen uit de West-Europese duivensport. De zo succesvolle en eerlijke formule van het zo vroeg mogelijk klokken van de eerste drie getekenden (of twee getekenden op de afstanden groter dan 500 kilometer) zorgt ervoor dat tijdens de huldiging vrijwel altijd de grootste kampioenen in het zonnetje worden gezet.
Een en ander vindt plaats in een setting van muziek, drank en eten die gevoed wordt door de binnen duivenmelkers onuitroeibare drang om de spreken over onze o zo fascinerende hobby. Zo kort voor het seizoen wil iedere topper nog wel even verhalen over het veelal succesvolle seizoen en vooruitkijken naar het nieuwe seizoen dat met rasse schreden dichterbij komt.
Sinds vier jaar bezoek ik jaarlijks deze unieke happening in het in de provincie Antwerpen gelegen dorpje Broechem. De laatste jaren samen met de topliefhebbers, vrienden en directe concurrenten Hennie La Grouw (en diens vader), de gebroeders Frans en Hannie Fanger en hun zonen plus Buck en Martijn de Kruijf uit Woerden. We maken er dan een echt uitje van door een vroeg vertrek uit Badhoevedorp op zaterdagmorgen. Bij aankomst in het nabijgelegen Lier wordt na het inchecken in het prima hotel een smakelijke maaltijd genuttigd waarna wordt afgereisd naar Gemeenschapscentrum Den Boomgaard. In deze prima accommodatie is de Viering uitgegroeid tot een mega-evenement.
Een mega-evenement niet alleen qua bezoekers aantallen maar ook qua prijzen en qua verkoop van geschonken jonge duiven. Vooral gisteren wisselden de junioren van de diverse toppers voor gigantische bedragen van eigenaar.
Al met al een evenement dat ik voor geen goud wil missen en waarmee ik met de planning van de activiteiten die in de dagen hieraan voorafgaand plaatsvonden rekening hield. Ik bracht namelijk een bezoek aan mijn nieuwe werkgever. Een nieuwe werkgever die zich nu niet direct naast de deur bevindt. Om ter plaatse een kijkje te nemen diende ik ruim dertien uur in het vliegtuig plaats te nemen. De eindbestemming was namelijk Kuala Lumpur in Maleisië.
Het bezoek werd een groot succes. Het werk en de sfeer beviel mij en ook tijdens de rondleiding in de stad de volgende dag bekroop mij het gevoel dat ik mij hier goed thuis zou voelen, ondanks de grote verandering in omstandigheden. Mijn privégids toonde mij de woongelegenheden in de regio waar zo’n zeven miljoen mensen schijnen te wonen. Grote woontorens voorzien van alle gemak, waarin het geen straf lijkt om je vrije tijd door te brengen.
Ook de stad zelf verraste mij in positieve zin door haar enorme skyscrapers afgewisseld met lokale bouw. Een groot contrast maar daardoor des te interessanter. Ook het eten in een lokale gelegenheid tijdens de avonduren deed mij het unieke karakter van deze stedelijke agglomeratie beseffen. Slechts gezeten op een tuinstoeltje kwam het lekkerste eten dat ik in weken proefde op tafel. Het gevoel bekroop mij dan ook dat ik deze unieke kans niet aan mij voorbij zou moeten laten gaan. Ondanks de enorme impact die deze verandering van werkkring op het bestaan zou betekenen.
Iets dat na een vlotte thuisreis op donderdag thuis onmiddellijk ter tafel kwam. We waren er snel uit. Een mooiere kans zal zich niet snel voordoen dus nemen we als gezin de handschoen op om de komende jaren door te gaan brengen in het verre Oosten. Er zal nog veel geregeld moeten worden maar komende herfst, dus na het duivenseizoen, reis ik af naar Maleisië om daar een nieuw bestaan op te bouwen. In een later stadium zullen mijn dames zich dan bij mij voegen. Al met al grote plannen en er zal nog veel geregeld moeten worden. Hierover later meer. Ik krijg er echter veel energie van en het bleek dus in alle opzichten een gouden week.
OP EIGEN HOK
Nu bekend is dat het seizoen 2017 voorlopig mijn laatste jaar in de actieve duivensport is, wil ik proberen om dit jaar nog eens ouderwets te vlammen. Het gas er vol op vanaf de eerste week en maar zien waar het schip strand. Sparen c.q. opbouwen voor de toekomst hoef ik niet meer. In dit kader scheidde ik vanmiddag na thuiskomst mijn oude vliegduiven. Ondanks wat lome benen want ik wil dit jaar goed uit de startblokken komen.
Komende week zal ik de duiven wat lichter voeren zodat ze vanaf week negen weer dagelijks op de vleugels kunnen! Een spannende tijd maar ik verwacht niet te grote problemen met het overwennen van de duivinnen. In tegenstelling tot andere jaren is de ingang van het jonge duivenhok sinds december 2015 identiek aan die van het oude duivenhok. Hierdoor moet het niet zo moeilijk zijn om de jonge dames het nieuwe hok in te lokken. Afwachten maar weer, de tijd zal het leren.
Ook komende week zal ik beginnen met het afleveren van de verkochte jonge duiven. Op de vloer begint zich inmiddels al een aardig grote groep te verzamelen. Deels springen ze uit het broedhok, deels zet ik ze er neer. Het mes snijdt aan twee kanten, het scheelt veel schrapwerk en de jongen worden langzaam zelfstandiger. In de loop van volgende week en het komende weekeinde zullen de kopers hun jongen komen ophalen. De jongen die overblijven gaan naar het vlieghok of naar geïnteresseerde bonnenkopers.
Al bij al dus weer een drukke week. In ieder geval met een onzekerheid minder en dat geeft ondanks de drukte toch rust.
Tot volgende week,
Michel Beekman
